Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Η απάντηση στο κουϊζ και δώρα, δώρα, δώρα!!!!

 Γειά σας φίλες μου! 
Καιρός ήταν να κάνω μια νέα ανάρτηση, δεν νομίζετε ????
 Τον λίγο χρόνο που είχα τον αφιέρωνα στις επισκέψεις μου στα 'σπιτάκια' σας και θαύμαζα τις δημιουργίες σας και τα κείμενά σας.

Κάποιος μηνίσκος μας ταλαιπώρησε, κάποια ρήξη κύστης Baker ....σας λέει κάτι αυτός ο όρος ??? (μια κύστη πίσω από το γόνατο) όχι του δικού μου, εγώ καλά είμαι, Δόξα τω Θεώ, αλλά λειτούργησα σαν πατερίτσα για αρκετές ημέρες, ενώ η καρέκλα του γραφείου με τα καρούλια, ανέλαβε χρέη περπατούρας!!! Θα περάσει, πού θα πάει?  Ευκαιρία να πάρουμε λίγες κάψουλες γλυκοζαμίνης, χονδροϊτίνης υαλουρονικού οξέος και κολλαγόνου. 
Απ'αυτές θα πάρω κι εγώ! Φτάσαμε, βλέπετε, σε κάποια ηλικία που πρέπει να προσέχουμε τις αρθρώσεις μας, ιδιαίτερα μάλιστα όταν...

Χαμομηλάκι μαζέψατε ???  
 
Chamomile from my garden
Το έκανα κι αυτό χθές -έχει αρκετό στον κήπο- και το άπλωσα σ'ένα ταψί για να το αποξηράνω. Το έχω όμως μέσα, στην κουζίνα,  γιατί εάν το άφηνα έξω, με την υγρασία και την σκόνη που μας κουβαλιέται από την Αφρική, μάλλον θα πήγαινε χαμένο.  
Ελπίζω να μην χαλάσει...μήπως να το έβαζα για λίγο στον φούρνο?   
Ξέρει κάποια να μου πεί εάν γίνεται?

Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν οι πανέμορφες ανεμώνες του αγρού 
(προχθές τις μάζεψα από μιά ρεματιά κοντά στο σπίτι)
 
και άνθισαν οι πρώτες μου τουλίπες
 
My first tulips !
Ο καιρός πάει να μας τρελλάνει! Την μιά βρέχει
και την άλλη, βγαίνει ήλιος  και ο Μάγκας λιάζεται πάνω στο μαρμάρινο τραπεζάκι της βεράντας, ενώ τα σύννεφα ξαναμαζεύονται σιγά-σιγά.
 

Σε κάποιες  αγαπημένες μπλογκοφίλες, οφείλω ευχαριστίες και ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση λόγω των 'συμβάντων'.
Κατ' αρχάς, στην Κλαυδία, από τις αγαπημένες Χρυσομέλισσες, για την υπέροχη καρφίτσα που  μου χάρισε σε μιά σύντομη συνάντησή μας.
 
Φτιαγμένη από τα χεράκια της με μια μεγάλη πέτρα με όμορφα νερά, δεμένη και στολισμένη με μια υπέροχη πεταλουδίτσα. Την έχω ήδη φορέσει 5-6 φορές και όσοι την βλέπουν την θαυμάζουν! Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ καλή μου φίλη! Πολύ θα ήθελα, κάποια στιγμή, να μπορούσα να παρακολουθήσω από κοντά τον τρόπο κατασκευής των πανέμορφων κοσμημάτων σου!

Την Κάλλια για την ευκαιρία που μου έδωσε να κερδίσω ένα εκπτωτικό κουπόνι για αγορές από τα καταστήματα Pennie.  
 
Μόλις μπήκα στο ηλεκτρονικό κατάστημα, βρήκα αμέσως αυτό που αναζητούσα:  ένα θερμαινόμενο επίστρωμα για το υπνοδωμάτιο του ισογείου (αφού την σκάλα 'κάποιος' δεν μπορούσε πιά να την ανέβει!)  Το παρήγγειλα αμέσως, το παρέλαβα μέσα σε τρείς ημέρες και από τότε το χαιρόμαστε τόσο πολύ! Σας πληροφορώ ότι είναι πολύ καλύτερο αλλά και πιό οικονομικό από το πρώτο που είχα αγοράσει πολύ πρόσφατα.    
Σ'ευχαριστώ και πάλι Κάλλια μου!

Σειρά έχει η καλή μου Ολυμπία! Όταν διάβασε την ανάρτησή μου για το ντουλάπι που έπεσε μέσα στο εργαστήρι μου, μου έγραψε αμέσως ότι θα μου στείλει χαρτοπετσέτες για να αναπληρώσω αυτές που καταστράφηκαν.  Σε λίγες ημέρες, ένα πακετάκι έφτανε με το ταχυδρομείο. Μια γλυκύτατη δισέλιδη επιστολή συνόδευσε τις χαρτοπετσέτες, τις οποίες η Ολυμπία έβγαλε από την προσωπική της συλλογή και μου τις έστειλε χωρίζοντάς τες με σημειωματάκια που ανέφεραν από ποιά χώρα προέρχονται (από δικά της ταξίδια αλλά και από φίλες σε διάφορες χώρες).
 
Είναι όλες τους διαλεγμένες μία-μία και πολύ πρωτότυπες.
Ολυμπία μου, πραγματικά δεν έχω λόγια για να σε ευχαριστήσω!  
Η σκέψη σου και η κίνησή σου με συγκίνησαν ιδιαίτερα!!!!

Από την Κωνσταντίνα Καρακατσάνη, κόρη της αγαπημένης μας Κατρίνας έλαβα μια ευχαριστήρια επιστολή για την συμμετοχή μου στο bazaar της Stay Strong,  και το γνωστό πλέον σε όλες μας πορτοκαλί βραχιολάκι. 
Σας ευχαριστώ πολύ και τις δύο που μου δώσατε την ευκαιρία να βοηθήσω με τις μικρές μου χειροτεχνίες τον σκοπό του Χριστουγεννιάτικου bazaar σας.
 
Δεν πέρασαν λίγες ημέρες, κι ενα δεύτερο πακετάκι με χαρτοπετσέτες έφτασε από την Marie Meraki και τον Πλανήτη για ΌλουςΕυχαριστώ πάρα πολύ!... και χάρηκα που το δωράκι ήταν χαρτοπετσέτες!!! Ήταν το δωράκι που κέρδισε ένα από τα γατάκια μου στον φωτογραφικό διαγωνισμό. 
'Οσο εγώ ήμουν στον κήπο και κλάδευα, ο πονηρούλης ο Διαβολάκος (όνομα και πράγμα), 
 
προσπαθούσε να  ανοίξει την μπαλκονόπορτα για να μπεί στο σπίτι ! (κάτι ήξερα κι έβαλα το εξωτερικό μάνταλο πριν λίγο καιρό). Ευτυχώς που τον άκουσα και είχα το κινητό μου στην τσέπη και πρόλαβα να τον φωτογραφίσω.  Πλάκα δεν έχει ????   
Για όσες δεν είχατε δεί την φωτογραφία που έστειλα στον διαγωνισμό και για να καταλάβετε για ποιόν λόγο τον ονόμασα έτσι...
όχι μόνο για την στάση του, αλλά και για την φοβερή σύμπτωση της στιγμής να φαίνεται σαν διαβολική ουρά, το ψεύτικο φίδι που κουβαλήσαμε από την Disneyland πριν από πολλά χρόνια και που σέρνεται ακόμα στις πλάκες της αυλής μας!

Στην τελευταία μου ανάρτηση σας είχα βάλει ένα 'κουίζ'. Λίγο δύσκολο ήταν, έ? Ελάχιστες από εσάς τόλμησαν μια 'μαντεψιά' αλλά δυστυχώς δεν βρήκαν την σωστή απάντηση. Το αντικείμενο που φαινόταν μέσα στο κουτί, μου το είχε χαρίσει μια φίλη της μητέρας μου πρίν από πάρα πολλά χρόνια, κάποια Αποκριά, όταν είχα ντυθεί Κυρία Παλαιάς Εποχής, λέγοντάς μου ότι αυτό ήταν και το πιό κατάλληλο αξεσουάρ! Ίσως η ίδια να μην γνώριζε την πραγματική του αξία και ηλικία, αλλοιώς δεν θα το έδινε σ'ένα κοριτσάκι που θα μπορούσε εύκολα να το χάσει.     

 Πρόκειται για ένα 'carnet de bal' ή σημειωματάριο χορού. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, οι νέες κοπέλλες που πήγαιναν σ'έναν επίσημο χορό ντυμμένες με τις τουαλέτες τους, τα κρινολίνα, τα όμορφα χτενίσματα με τις κορδέλλες, είχαν πάντα μαζί τους ένα carnet de bal για να σημειώνουν τους χορούς και τα ονόματα των καβαλλιέρων τους.   Είναι φτιαγμένο από όστρακο χελώνας εξωτερικά και κρέμεται από μία αλυσιδούλα που καταλήγει σ'ένα δαχτυλίδι (για να μην το χάνουν).  Είναι στολισμένο με χρυσό,ασήμι και φίλντισι ενώ μέσα του κρύβει ΄φυλλαράκια' από ελεφαντόδοντο πάνω στα οποία έγραφαν μ'ένα μικροσκοπικό μηχανικό μολυβάκι με μύτες. 
Στο τέλος του χορού, έσβυναν τις σημειώσεις για να είναι έτοιμο για την επόμενη φορά. 'Οπως θα παρατηρήσατε, το μολυβάκι είναι λίγο μεγαλύτερο και δεν χωράσει στις αντίστοιχες υποδοχές. Σαν να θυμάμαι, όμως πολύ αμυδρά, ότι κάποτε υπήρχε το δικό του, αλλά όσο και άν έψαξα δεν κατάφερα να το βρώ.΄Οπως και η αλυσίδα, δεν πρέπει να είναι η αυθεντική, πρώτον γιατί μου φαίνεται χονδροειδέστατη σε σχέση με αυτό το κομψοτέχνημα και δεύτερον γιατί ο κρίκος στον οποίο καταλήγει είναι πολύ μικρότερος από δαχτυλίδι.   Δεν παύει όμως να είναι ένα πολύ παλαιό και σπάνιο αξεσσουάρ που αξίζει να συμπεριληφθεί στην συλλογή Παλαιών της Ρένας. Δεν νομίζετε?  

Θα ήθελα να σας δείξω και κάποια από τα 'έργα' που έφτιαξα τον τελευταίο καιρό, 
αλλά αυτή η σημερινή μου ανάρτηση κάπου πρέπει να καταλήξει. Θα τελειώσω λοιπόν με ένα σύγχρονο σημειωματάριο, όχι για χορούς, για ντάμες και καβαλλιέρους, αλλά για να σημειώνουμε τις ημερομηνίες και τα είδη από τα... ανοιξιάτικα σπορεία που αρχίσαμε να ετοιμάζουμε για τον κήπο !

Ήταν ένα ντοσσιέ με κρίκους με αλφαβητικό ευρετήριο για τα τηλέφωνα που μου είχε στείλει σαν Χριστουγεννιάτικο δώρο πριν από χρόνια ένας Κύπριος συνεργάτης. Το εξωτερικό είναι από ξύλο δεμένο με δέρμα.  Αρχικά, γέμισα με ξυλόστοκο την εγχάρακτη φίρμα της εταιρείας. Αφού το πέρασα με αστάρι κι ένα δύο χρώματα μέχρι να αποφασίσω ποιό μου άρεσε, του έκανα κρακελέ ενός συστατικού και στην συνέχεια ντεκουπάζ με χαρτοπετσέτα. 
 
Napkin Decoupage with crackle medium
   Εξώφυλλο
 
Οπισθόφυλλο
Και έφτιαξα και έναν ασσορτί σελιδοδείκτη από καπλαμά. 
 

Decoupaged Bookmark  
Πώς σας φαίνονται ?     
Με αυτό το σημειωματάριο συμμετέχω στις Ανοιξιάτικες Δημιουργίες που διοργανώνει το Δελφινάκι
 Είχα σώσει αυτή την ανάρτηση το απόγευμα με σκοπό να την ελέγξω πριν την δημοσιεύσω επιστρέφοντας από τους Χαιρετισμούς. Στον δρόμο όμως πέρασα μπροστά απο τις θυρίδες και δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να σταματήσω και να δώ εάν είχα λάβει κάτι... Ω ναί !!!! ένας φάκελλος με περίμενε...ήταν το δωράκι που μου έστειλε η αγαπημένη μου Μαίρη από το 'Χωρίς Λόγο Giveaway' της.  Δείτε πόσο απλή κατασκευή είναι με τα κουμπάκια περασμένα σε συρματάκι, αλλά πόσο χαριτωμένη και διακοσμητική αυτή η καρδούλα που σχηματίζεται ! Συνοδεύεται από μια όμορφη καρτούλα με ευχές από την Μαίρη. 'Ενα καρφάκι υπήρχε ήδη στο πάνω μέρος της πόρτας μου, λές και περίμενε να του κρεμάσω κάτι. Ό,τι πρέπει για την φωτογράφιση!  Σίγουρα όμως θα του βρώ μια καλύτερη θέση αύριο το πρωϊ. 
Μαιρούλα μου, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ γι αυτό το δωράκι! Να είσαι πάντα καλά να δημιουργείς και να χαρίζεις τις πανέμορφες κατασκευές σου !

Αυτά για σήμερα φίλες μου!   
Ελπίζω να επανέλθω σύντομα για να σας δείξω τί άλλο έχω φτιάξει! 
Σας ευχαριστώ πολύ για τις επισκέψεις και τα σχόλιά σας!

Με την ευκαιρία, εύχομαι Καλό και Χαρούμενο Πάσχα στις φίλες που γιορτάζουν στο εξωτερικό 
I would like to wish a very Happy and Joyful Easter to all my blogfriends who celebrate this week-end.   
We will have to wait until 5th May this year for our Greek Orthodox Easter. 
Thank you very much for your visits and kind comments! 

Καλό ξημέρωμα!!!
 

 
 























Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Δωράκια και... αναμνήσεις - Gifts and...souvenirs


Στην κλήρωση που ακολούθησε τις ευχές σας για τα γενέθλιά μου, 
είχα υποσχεθεί να σας δείξω τα δωράκια όταν θα τα είχα έτοιμα.  
Καθυστέρησα λίγο, αλλά σήμερα έχω την χαρά να σας τα παρουσιάσω. Ελπίζω να αρέσουν στις τυχερούλες!
For my birthday's giveaway, I have created three decoupage works for the lucky winners. 
I hope they will enjoy them! 
 
Για την ζωγράφο μας, την Μαρία Βιλλιώτη (Πνοές Τέχνης), δεν ήθελα κάτι φανταχτερό αλλά αντίθετα κάτι λιτό, διακριτικό, ένα απλό αναμνηστικό από εμένα, κι ελπίζοντας να βρεί κάποια γωνίτσα στο σπίτι της να το κρεμάσει, έφτιαξα αυτό το καθρεφτάκι 
 Decoupage χαρτοπετσέτας, παλαίωση, κρακελέ ενός συστατικού, contour/relief.
Για την φίλη Ιωάννα (Mani di Fata) η οποία με 'λούζει' στα γλυκά και ποιητικά σχόλια, έφτιαξα κάτι πιό 'λουλουδάτο' 
 Decoupage χαρτοπετσέτας, παλαίωση, κρακελέ ενός συστατικού

για την νέα φίλη Λίνα (Χωρίς Ειρμό) που έτυχε να γίνει το 350ό μέλος του blog μου εκείνη την ημέρα, είχα τάξει ένα συμβολικό δωράκι και της έφτιαξα αυτό το μπουκάλι
  Decoupage χαρτοπετσέτας,  κρακελέ one step με χρυσή πάστα

Σας είχα υποσχεθεί να αποκαλύψω τί κρύβει το αυστριακό κουτί πάνω στο γραφείο μου. 
Some of the mini souvenirs that I keep in the wooden box on my desk !
Λίγα ενθύμια από τα νεανικά μου χρόνια που περιμένουν υπομονετικά να τα προβάλλω κάπως καλύτερα, 
ανακατεμένα με κάποια περίεργα σουβενιράκια απ'αυτά που μου έφερναν οι θείες μου από το εξωτερικό και μου έκαναν τότε εντύπωση, αλλά τα βλέπω πλέον ως 'συλλεκτικά' στο διαδίκτυο, όπως ένα ζάρι που κρύβει μέσα του ένα άρωμα Molinard σε κρέμα, μία μίνι ξυριστική μηχανή (2Χ1εκ.), μιά μίνι φυσαρμόνικα-μενταγιόν και άλλα ψιλολόγια.
Όσο γι'αυτό που φαίνεται στο τελευταίο νταμάκι του collage, θα σας το ξαναδείξω στην επόμενη ανάρτησή μου...Στο μεταξύ, έχει καμμία σας ιδέα τί μπορεί να είναι?

Πριν κλείσω αυτήν την ανάρτηση, και μιάς και έχω αναφερθεί πολλές φορές στον αγαπημένο μου πατέρα, ο οποίος έχει 'φύγει΄εδώ και πολλά χρόνια, ένα μικρό collage, σαν ελάχιστο φόρο τιμής σ'εκείνον και στον δίδυμο αδελφό του, τον επίσης αγαπημένο μου θείο Νικολά. Σαν σήμερα, 11 Μαρτίου, ήταν τα γενέθλιά τους.
A small tribute to my late and beloved father and his twin brother. 11th March was their birthday!  

Αυτά για σήμερα, φίλες μου! Θα τα ξαναπούμε σύντομα!
Σας ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σας!

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

My small desk - Το μικρό μου γραφείο


Hello my friends,
This is my second participation to the 'game' which was launched by my dear blog-friend Rena regarding old and vintage items.
I believe each one of us  has at least a couple of old things at home, either coming from beloved persons (parents, grandparents, etc.) or from our childhood, carrying special memories, or even bought at various antique shops or flee markets.  
Today, I will show you my small desk in the library, which carries some family heirlooms. This is where I sit to write a letter or a card  to the few dear friends with whom I do not have the chance to communicate by e-mail. 
_____________
Στον αιώνα του internet η γραπτή αλληλογραφία έχει πλέον σχεδόν εκλείψει. 
Ομολογώ οτι κι εγώ έχω πέσει στην παγίδα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μέσω του οποίου είμαι σε πολύ πιό συχνή επαφή με φίλους και συγγενείς του εξωτερικού.  
Ακόμα και οι Χριστουγεννιάτικες κάρτες είναι πιά μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού αφού ανταλλάσουμε 'ηλεκτρονικές' ευχές.  Κι όμως, είναι τόσο ωραίο να λαμβάνεις ή να στέλνεις μιά χειρόγραφη επιστολή ή μία ευχετήρια κάρτα !
Μιά τέτοια κάρτα έφτασε στα χέρια μου λίγο καθυστερημένα, μόλις προ ημερών,  από μιά παλιά συνεργάτιδα και φίλη στην Γαλλία.
Την είχα συναντήσει για τελευταία φορά στο Παρίσι πριν από δύο χρόνια και από τότε είχαμε 'ψιλοχαθεί'.  Μου έστειλε λοιπόν τις ευχές της και τα νέα της  και ενώ η πρώτη μου σκέψη ήταν να καθήσω στο laptop και να της γράψω ένα ολόκληρο 'κατεβατό' με τα δικά μου νέα,
συνειδητοποίησα ότι δεν θα ήταν σωστό να μην της απαντήσω με τον ίδιο τρόπο. 
Κάθησα λοιπόν στο γραφειάκι μου και της έγραψα ένα χειρόγραφο γράμμα.
Σε μιά γωνιά της βιβλιοθήκης το μικρό γραφείο, όντως σε προσκαλεί να καθήσεις και να γράψεις μια επιστολή.  
 Δεν το έγραψα με κονδυλοφόρο...........
 
 κρυστάλλινο μελανοδοχείο (αγνώστου προέλευσης και ηλικίας)

ούτε με πένα και μελάνι,
Αντίκα, διπλό μαρμάρινο μελανοδοχείο φτιαγμένο με οβίδες των Βαλκανικών Πολέμων
1912-1913, πριν από ακριβώς 100 χρόνια !!!

Δίπλα τους, πάνω στο γραφείο,  είναι αυτό το όμορφο κουτί
δεν ξέρω εάν είναι από την Βιέννη (σαν της Ποδηλάτισσας, χαχαχα!) αλλά μου το χάρισε μιά αυστριακή φίλη της μαμάς μου όταν ήμουν 12 ετών, αντίκα δηλαδή κι αυτό!!! 
Σε επόμενη ανάρτηση θα σας δείξω τί κρύβει μέσα του !!!

Αύριο θα πάω να στείλω το γράμμα στην φίλη μου.  Στο ταχυδρομείο θα το ζυγίσουν ηλεκτρονικά και όχι σε μία τέτοια  παλιά ζυγαριά επιστολών

Θα μπορούσα να της τηλεφωνήσω...αλλά μου έγραφε στην κάρτα της ότι θα λείπει από το Παρίσι αυτό το διάστημα...
στ'αλήθεια, αυτό το τηλέφωνο λειτουργεί ...αλλά έτσι που έχουν γίνει οι αριθμοί, δεκαψήφιοι, σου πιάνεται το δάχτυλο ώσπου να τους σχηματίσεις στο καντράν...και δεν έχει και αναγνώριση κλήσεων...χαχαχα !!!

το αμπαζούρ είναι φτιαγμένο από τον μπαμπά μου από το πόδι ενός παλαιού σπασμένου τραπεζιού (ανακύκλωση πριν από 50 χρόνια !!!) και το 'καπέλλο' ραμμένο και στολισμένο από την μαμά μου  με μία πολύ παλαιά γαλλική δαντέλλα.

Το υπόλοιπο κομμάτι από το πόδι του τραπεζιού έγινε ένα δεύτερο αμπαζούρ. 

Και μιάς και μπήκα στην βιβλιοθήκη, να σας δείξω κι άλλη μία πραγματική 'αντίκα'.
Το Μέγα Ωρολόγιον του παππού μου, από ελληνικό τυπογραφείο της Βενετίας του 1882 !
Στις τελευταίες σελίδες είναι γραμμένες προσευχές και ένα κομμάτι από τους Χαιρετισμούς, με διαφορετικούς όμως χαρακτήρες και αρκετά ανορθόγραφα. Τα δε στοιχεία του παππού Διονύση...διπλογραμμένα -με μολύβι κι από πάνω με μελάνι-, πολύ ανορθόγραφα...τα είχε γράψει μόνος του σε μικρή ηλικία? τα έγραψε ίσως η μητέρα του? ή μήπως κάποιος νονός που του χάρισε το βιβλίο? Αυτό, βέβαια δεν θα το μάθω ποτέ...

Αυτή είναι η δεύτερη συμμετοχή μου στο παιχνίδι της Ρένας

Εσείς, έχετε παλιά κι αγαπημένα αντiκείμενα στο σπίτι σας ?

Ελπίζω να περάσατε μια ευχάριστη Τσικνοπέμπτη και σας εύχομαι 
καλό Σαββατοκύριακο και καλές Αποκριές !

 




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...