Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

'Ενα πολύ παλαιό κουτί - A very old box

 
Πριν από χρόνια, στην γνωστή αποθήκη της μαμάς, είχα βρεί αυτό το κουτί κάτω από διάφορα άλλα πράγματα. 
Αν και ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, περιείχε ακόμα ένα πακετάκι από πολύ λεπτά φύλλα αλληλογραφίας. 
Many years ago, I had found this box under various other things, in my mother’s storeroom.  Although it was in a very bad condition, it still contained a pack of very thin correspondence papers. 
Το θυμόμουν από τα παιδικά μου χρόνια, τότε που ο μπαμπάς το άνοιγε όταν ήθελε να γράψει γράμμα στον δίδυμο αδελφό του στην Γαλλία ή στις αδελφές του στην Αμερική.
  I remember, since my childhood, that my father used to open that box every time he wanted to write a letter to his twin brother in France or to his sisters in America.
Φυσικά, το είχε φτιάξει μόνος του και αυτό, όπως τόσα άλλα κουτιά.  Σας έχω ίσως κουράσει πιά να σας δείχνω 'τα κουτιά του μπαμπά' αλλά για μένα είναι κειμήλια ανεκτίμητης αξίας γιατί, αν και δεν είναι περίτεχνα, φτιάχτηκαν από τα χεράκια του με πολύ μεράκι και στην διάρκεια του ελεύθερου χρόνου του.  Το συγκεκριμένο δεν το είχε περιποιηθεί όπως τα άλλα. Ούτε από καλό ξύλο ήταν, ούτε λουστραρισμένο, αλλά απλά βαμμένο με λευκή μπογιά.  Υποθέτω ότι δεν του είχε δώσει ιδιαίτερη προσοχή επειδή το είχε μέσα σ'ενα ντουλάπι και δεν ήταν κάποιο όμορφο κουτί για στόλισμα στο σαλόνι.
Naturally, the box was crafted by him, as so many other boxes. I have perhaps started to tire you by showing my ‘dad’s boxes' but for me they are heirlooms of priceless value because, even if they are not elaborate, they were made by his hands with a lot of taste and during his free time.   This box does not look like the others that I have already shown you. It was neither from good timber, nor varnished, but simply painted white. I suppose that dad had not given it any particular attention because it was stored in a cupboard and was not some beautiful box for decoration in the lounge. 
   
Τόσον καιρό το είχα στην δική μου αποθήκη, και από τότε που δημιούργησα την γωνιά/ατελιέ μου, είχα υπ'όψιν μου να το περιποιηθώ κάποια στιγμή. Προσωρινά όμως το είχα γεμίσει με περισσεύματα από χαρτοπετσέτες και ρυζόχαρτα και το είχα κοντά στον πάγκο μου.
For quite a long time I had it in my own storeroom, then, since I created my own craft corner, I kept in mind to “revamp” it at some time. Provisionally,  I had it full with leftovers from napkins and rice papers and I kept it near my working bench.
Όταν το πήρα προ ημερών στα χέρια μου, δεν είχα ακόμα αποφασίσει πώς να το φτιάξω. 
Το πρώτο όμως πράγμα που έκανα ήταν να το στοκάρω και να το τρίψω με γυαλόχαρτο για να μπορέσω να το βάψω και να του κάνω κάποια παλαίωση. 
 When I took it in my hands, some days ago, I still had not decided what to do with it.  
The first thing that I made, however, was to fill its marks with putty and to start sanding it, in order to prime it and give it a new coat of paint and some aging.  
Προς μεγάλη μου έκπληξη, άρχισε να εμφανίζεται ένα πράσινο χρώμα κάτω από το λευκό! 
Η παλαίωση γινόταν από μόνη της !!! Αποφάσισα να μην το βάψω καθόλου για να μην καλυφθεί το παλιό χρώμα.
 To my great surprise, a green colour started to show under the white paint! The aging was being made by itself!!!  I decided to leave the box unpainted in order not to cover the old colour.
'Εψαξα να βρώ κάποια μοτίβα που να ταιριάξουν χρωματικά και κατέληξα στις λευκές μανόλιες, τις οποίες συμπλήρωσα με λίγα stencils από ακρυλική πάστα. Μετά έπιασα την πράσινη πατίνα και την δούλεψα στην περιφέρεια του κουτιού και στα ανάγλυφα.
I tried to find some patterns that would suit that colour...and finally I used the white magnolias which I supplemented with some stencils of acrylic paste. Afterwards I used green patina, working it around the box and on the reliefs. 


Με ακρυλικό χρώμα φρεσκάρισα το εσωτερικό του κουτιού, κόλλησα στο εσωτερικό καπάκι τρία μικρά μοτίφ που είχαν περισσέψει από την χαρτοπετσέτα και τόνισα τις κόγχες του κουτιού με την πράσινη πατίνα.
I refreshed the interior of the box with acrylic paint, I decoupaged three small flowers that had remained from the napkin on the inside cover and I stressed the angles of the box with the green patina.
Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε,  γιατί έδωσα μια νέα πνοή στο παμπάλαιο αυτό κουτί  χωρίς να χρειαστεί κάν να το ξαναβάψω, ενώ  η 'φυσική' του παλαίωση το έκανε πολύ ιδιαίτερο. 
  The result satisfied me, because I managed to give a new life to this old box without even painting it, while its 'natural' aging made it very particular.
 
Τώρα που το σκέφτομαι,  έχω κι΄ ένα μεγάλο κουτί του πατέρα μου που είναι βαμμένο λευκό. 
Λέτε να εμφανιστεί και σ'αυτό άλλο χρώμα από κάτω όταν αρχίσω να το τρίβω? 
Εννοείται ότι θα σας κρατήσω ενήμερους.....!!!
Now that I think better, I have another big box, by my father,  which is painted white.   
Imagine that this one also shows a dark paint under the white coat when I start to sand it?   
It goes without saying that I will let you know...!!! 

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!!!!
I wish you all a very nice weekend!!!!






Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Χαρές και πανηγύρια!

Πόσο γρήγορα πέρασε και ο Ιούλιος,  ούτε που το καταλάβαμε!  
Μιά το ένα, μιά το άλλο, περνούσαν οι μέρες σαν το νερό!
Η πιό ευχάριστη στιγμή του μήνα ήταν ο γάμος των παιδικών φίλων της Κατερίνας μας -της Μαρίας και του Νίκου-  τους οποίους είχε την μεγάλη χαρά να στεφανώσει. 
Ήταν 12 του Ιούλη, και το ολόγιωμο φεγγάρι φώτιζε την εκκλησία και αργότερα τον χώρο της υπέροχης δεξίωσης.
Πριν από καιρό, όταν η Μαρία δεν είχε ακόμα αποφασίσει τί θέμα θα επέλεγε για τον στολισμό του γάμου, είχα φτιάξει -σαν πρόταση ιδέας- ένα κολωνάτο ποτήρι με decoupage δαντελένιου ρυζόχαρτου και χαρτοπετσέτας.  Τελικά, κατέληξε στο θέμα της λεβάντας, κι έτσι το τριανταφυλλένιο ποτήρι έμεινε σαν βάση για κεράκι ρεσώ.
 Ο Ιούλιος είναι μήνας με πολλές γιορτές και πανηγύρια. Στην περιοχή μας, εκτός από την Αγία Μαρίνα και την Αγία Παρασκευή, έχουμε και το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα, όπου  η λειτουργία έγινε στο προαύλιο με πλήθος προσκυνητών.
«Καμαροσκέπαστη μονόχωρος βασιλική με δικλινή στέγη, μοναδικό σημάδι του παλιού “μετοχιού” της Αναβύσσου, όπου άλλοτε υπήρχε μοναστικός οικισμός που χρονολογείται το 17ο αιώνα». Επρόκειτο για τα κτίσματα του παλιού μετοχιού της μονής Καισαριανής. Ακόμα ο χώρος αυτός είχε έντονη ζωή στην αρχαιότητα, αφού σίγουρα ήταν ένας από τους οικισμούς του αρχαίου Αττικού Δήμου του Ανάφλυστου, όπως συμπεραίνεται από τις σημαντικότατες αρχαιότητες (Κούρος Αριστόδικος, Γεωμετρικό νεκροταφείο, εκτεταμένα αρχαία ερείπια, κ.α.), που βρέθηκαν σε ακτίνα λίγων δεκάδων μέτρων νοτίως της εκκλησίας.

Το καρπουζάκι μας μεγάλωσε,  κόντεψε να γίνει ίσα με μιά μπάλλα ποδοσφαίρου (!) και άρχισε να μαυρίζει σε ένα σημείο. 
Το κόψαμε, ήταν αρκετά γλυκό και νόστιμο...αλλά λίγο! 
Έχουν δέσει κι άλλα δύο αλλά δεν ξέρω άν θα τα καταφέρουν να μεγαλώσουν. 


Από την καλή μας Σοφία, είχα την χαρά να λάβω ένα δωράκι φτιαγμένο από τα χεράκια της με κουκούλια μεταξοσκώληκα.  Το συνόδευαν πολύ ενδιαφέρουσες μπροσούρες για το Μουσείο Μετάξης και το περίφημο Δάσος της Δαδιάς (το οποίο δεν είχα ποτέ την τύχη να επισκεφθώ) και μιά γλυκιά καρτούλα με την εικόνα της Παναγιάς της Πορταϊτισσας.
Σοφία μου, σ'ευχαριστώ πολύ για το όμορφο δωράκι σου!

Δωράκια μου έφερε και ο γυιός μου, από την Stresa του Lago Maggiore. Τις πανέμορφες λίμνες της Βορείου Ιταλίας της είχαμε επισκεφθεί οικογενειακώς πριν από 15 χρόνια και είχαμε περάσει θαυμάσια. Αυτή την φορά, ο Κώστας πήγε μόνος του για να συμμετάσχει στην Παγκόσμια ΄Εκθεση Μοντελισμού, 
όπου και διακρίθηκε με αργυρό μετάλλιο στην κατηγορία Fantasy Master Painting!
 Μήπως γνωρίζετε τί είναι το μικρό πιατάκι?  Σας θυμίζει ίσως την 'πρό μίξερ' εποχή, όταν οι μαμάδες μας χρησιμοποιούσαν έναν ειδικό τρίφτη για το μήλο, για να φτιάχνουν τις φρουτόκρεμες? Ε, αυτός είναι ένας τρίφτης για το σκόρδο. Είναι παραδοσιακό 'σκεύος' της Προβηγκίας . Σε μία από τιςπρώτες μου αναρτήσεις, όταν ξεκίνησα αυτό το blog, σας είχα δείξει πώς άρχισα το decoupage με αφορμή ένα τέτοιο πιατάκι ! 
Απ'ότι κατάλαβα το χρησιμοποιούν ακόμα και στην Ιταλία. 

Μιάς και μιλάμε για Decoupage, με τις δουλειές, τα μπάνια και τα σούρτα-φέρτα, δεν έχω προλάβει να φτιάξω κάτι καινούργιο τον τελευταίο καιρό, εκτός από κάποια σαπουνάκια, και αυτά όχι και τόσο πετυχημένα μιάς που τα έκανα βιαστικά,
 
είχα όμως την χαρά να υποδεχθώ στο σπίτι μου προχθές τις αγαπημένες φίλες, Δήμητρα και Μαρί-Νικόλ με τις οποίες περάσαμε ένα ευχάριστο βραδάκι. 
Η Δήμητρα λοιπόν, μου έφερε νέες χαρτοπετσέτες, εκτός από την υπέροχη μαρμελάδα φράουλας που είχε φτιάξει
κι έτσι, μιάς που άλλαξε και ο μήνας, θα προσπαθήσω να φτιάξω με αυτές 
κάτι που έχω στο νού μου εδώ και καιρό.
Λέω μάλιστα να μεταφέρω τα σύνεργα του decoupage στην βεράντα γιατί στο atelier δεν μπορώ να σταθώ από την ζέστη! Θα έχω δίπλα μου και το φουντωτό βασιλικό της Δήμητρας, μπάς και κρατήσει μακριά μου τα κουνούπια που με έχουν καταφάει αυτές τις μέρες...χαχαχα!!!!
Νά'σαι καλά, φιλενάδα, θα είναι σαν να σ'έχω δίπλα μου!

Τα τρία γατουλίνια μας έκλεισαν χθες έναν μήνα από την ημέρα που γεννήθηκαν, εκτός από το τέταρτο και πιό μικρούλικο που δεν επέζησε.
Η Ζουζού, που είναι η μεγάλη τους αδελφή (αφού γεννήθηκε πριν από έναν χρόνο ακριβώς, από την ίδια μαμά) τα προσεχε να μην πέσουν, από την στιγμή που άρχισαν τις αναρριχήσεις στο ψηλό καλάθι τους!

ενώ η μαμά Κουτσούλα όλο και ψάχνει τρόπους να μου τα φέρει μέσα στο σπίτι !
Λέτε να είναι άβολο το καλάθι τους?
Με αυτή την γλυκειά φατσούλα με τα καταγάλανα ματάκια, σας εύχομαι 

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ και 
ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ 
σε όσους φεύγουν τώρα σε κάποιο νησί, ή όπου αλλού!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...