Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

Greek Independence Day and The Annunciation - Χρόνια πολλά!


Τα λουλούδια προτιμώ να τα καμαρώνω στα παρτέρια του κήπου, στις γλάστρες τους, στα δέντρα και στα κάγκελλα...










Κάποιες φορές όμως, σε γιορτινές μέρες, μερικά μπαίνουν και στο βάζο...
 
 Πολλές ευχές στις Ευαγγελίες, τους Βαγγέληδες και τους Άγγελους που γιορτάζουν, όπως και στον αδελφό μου Πέτρο-'Αγγελο που είχε και τα γενέθλιά του χθές...
Χρόνια πολλά!
και σε όλους τους απανταχού 'Ελληνες! 
 Και για να μην νομίζετε πως θα σας αφήσω χωρίς έστω και μία δημιουργία μου 
αυτή την φορά, σας παρουσιάζω ακόμα ένα μαξιλαράκι που έραψα, με πολλές ατέλειες...αλλά είπαμε...είμαι πρωτάρα στο patchwork!  

Μαθαίνω από τα λάθη μου, κι ελπίζω το επόμενο να είναι πιό σωστό!

Να περάσετε ένα ωραίο εορταστικό Σαββατοκύριακο!



Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

Μεταμορφώσεις...

Τί κάνεις όταν σου φέρει δώρο από το εξωτερικό η αγαπημένη σου κολλητή και κουμπάρα,  
αλλά το δώρο δεν σου κάνει ?
Να κυκλοφορείς στην Αθήνα μ'αυτό, λίγο δύσκολο το βλέπεις.  Αλλά  ακόμα και εάν δε σε ένοιαζε καθόλου,  το ροζ χουχουλιάρικο σκουφάκι είναι πολύ μικρό για το δικό σου κεφάλι.  
Να το χαρίσεις πάλι σε κάποιο παιδάκι και να το φοράει λες και επέστρεψε μόλις από την Ολλανδία, μάλλον απίθανο σου φαίνεται.  
Το κρατάς όμως αφού είναι δώρο της κουμπάρας...περνούν κάποια χρόνια, και μετά το αφήνεις μαζί με άλλα σου ρούχα στο σπίτι της μαμάς,  γιατί εκείνη... κάπου θα βρεί να το δώσει!
'Ετσι μάλλον σκέφτηκε η κόρη μου! 
'Ελα όμως που με βρήκε πάνω στην φάση που ανοίγω τα ντουλάπια και βγάζω ένα σωρό παλιά ρούχα και υφάσματα για να δώ πώς θα μπορούσα να τα αξιοποιήσω!  
Και το νεανικό πουλοβεράκι της κόρης, βγαίνει κι αυτό από μία τσάντα και μου φαντάζει σαν σετάκι με το σκουφί. Αγαπημένο της ήταν και το πουλοβεράκι, γι αυτό είχε μείνει και δεν είχε δοθεί κάπου.
Κι έτσι πήρα την απόφαση να φτιάξω κάτι μ'αυτά τα δύο κομμάτια. 
Δεν θα σας ταλαιπωρήσω με την διαδικασία, αλλά θα σας δείξω το τελικό αποτέλεσμα.
 Γιά ένα μαξιλαράκι ξεκίνησα, αλλά...
...σιγά να μην πετούσα τα υπόλοιπα κομμάτια!
Μέχρι και τα αυτάκια χρησιμοποίησα, έτσι σαν μία τσαχπινιά!
  Κι έτσι δημιουργήθηκαν δύο αφράτα και χουχουλιάρικα μαξιλάρια για την Κατερίνα.
Η Άνοιξη έφτασε και αυτά θα φυλαχτούν για τον επόμενο Χειμώνα, 
αλλά είπα να σας τα δείξω πριν ξαναμπούν σε κάποιο ντουλάπι. 

Κατά την 'ανασκαφή' στα ντουλάπια, βγήκε στην επιφάνεια κι ένα παλιό μαξιλαράκι.  
Ξέρω πως θα γελάσετε πολύ, γιατί είναι τόσο κακοφτιαγμένο και δεν θα έπρεπε να τολμήσω να σας το δείξω, αλλά ήταν και αυτό φυλαγμένο σε μιά βαλιτσούλα, πάνω από 30 χρόνια (!) 
απλά και μόνο γιατί ήταν η πρώτη προσπάθεια πάτσγουωρκ που είχα κάνει με κάτι μικρά κομματάκια από ένα δειγματολόγιο υφασμάτων (το οποίο ούτε κάν θυμάμαι πώς είχε φτάσει στα χέρια μου).  
Θεόστραβα τα είχα γαζώσει τα τετραγωνάκια του!  Αλλά, δεν το είχα πετάξει, γιατί μου θύμιζε εκείνον τον καιρό, που μόλις είχα γεννήσει την Κατερίνα μου και μέχρι να επιστρέψω στο γραφείο από την άδεια λοχείας, ανάμεσα στα μπιμπερόν και τις αλλαγές πάνας, δοκίμαζα διάφορες χειροτεχνίες (πλέξιμο, κέντημα, κατασκευές) και πολλά τα άφηνα ατελείωτα.
Ούτε τώρα όμως που το ξαναβρήκα δεν το πέταξα...
παρά πήρα μία επίσης παμπάλαια κορδέλλα που βρήκα μέσα στα υλικά της μαμάς μου, και 'καμουφλάρισα' μ'αυτήν τις στραβές ενώσεις των τετραγώνων!
 Στην δεξιά πλευρά χρειάστηκε μάλιστα να βάλω κάποια νέα τετραγωνάκια για να τα καλύψω τα εντελώς στραβά.
Κι έτσι σουλουπώθηκε το κακόμοιρο το μαξιλαράκι
 το οποίο πιστεύω πως άξια μπορεί πλέον να φιγουράρει πάνω σε μία πολυθρόνα.

Να έχετε ένα καλό Σαββατοκύριακο!






Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

Πέρασαν τόσες μέρες ...

Χθες που έβρεχε όλη την ημέρα, κατάφερα να ετοιμάσω αυτή την ανάρτηση για να επανέλθω στην ευχάριστη μπλογκο-γειτονιά μας.    
Ανάμεσα σε κάποιες επισκέψεις και οικογενειακές υποχρεώσεις, ασχολήθηκα με πολλά και διάφορα τον τελευταίο καιρό. 
Mιά γνωστή μου εμπιστεύτηκε το ξύλινο παγκάκι/κουτί βάπτισης της κορούλας της η οποία είναι πλέον μαθήτρια και μαζί με της αδελφούλα της το χρησιμοποιούν για να φυλάνε τα παιχνίδια τους. 
Το είχαν γεμίσει ζωγραφιές όσο ήταν μικρούλες
αλλά με ένα βάψιμο και με την βοήθεια του decoupage, άλλαξε όψη και θα μπορούν να το χαίρονται για αρκετά χρόνια.  
Τους άρεσε και επέλεξαν αυτό το νούφαρο και ήθελαν να κολλήσω από ένα σε κάθε γωνία.  
 
Προτίμησα να κάνω μιά σύνθεση προσθέτοντας και άλλα λουλούδια, πεταλούδες κι ένα πουλάκι.
Ελπίζω να τους άρεσε το αποτέλεσμα. 
Για να με ευχαριστήσουν, τα κοριτσάκια μου έδωσαν από μία ζωγραφιά τους
 
η δε μαμά τους μου χάρισε μια όμορφη τσαντούλα φτιαγμένη από τα χεράκια της.
Χρυσούλα, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ! Να χαίρεσαι τις κούκλες σου!    
'Ηταν να μην κάνω την πρώτη μου απόπειρα στο patchwork (μετά από πολλά χρόνια) με τον υφασμάτινο χαρταετό της προηγούμενης ανάρτησής μου! 

Αμέσως μετά, θυμήθηκα και 'ξετρύπωσα'  κάτι που έχω φυλαγμένο μαζί με τις αναμνήσεις μου από τα πρώτα μου παιδικά χρόνια.  Σε κάθε πάρτυ γενεθλίων μου, η μαμά μου έστρωνε το  τραπεζομάντηλο που είχε στείλει για μένα η θεία Νίνα από την Αμερική. 
Σε κάθε μία από τις τέσσερες γωνίες του, είναι απλικαρισμένο το μοτίβο της τόσο γνωστής από τον 19ο ήδη αιώνα Sunbonnet Sue.   
Εάν ψάξετε στο internet με αυτό το όνομα θα βρείτε αμέτρητα μοτίφ σε διάφορες παραλλαγές.
 
 'Ολο το απλικέ είναι στο χέρι, όπως φαίνεται και από την ανάποδη πλευρά.  
 
Αφού έμεινε στο συρτάρι του μπουφέ της μαμάς μου για πολλά χρόνια...άρχισα κι  εγώ να ξαναστρώνω το τραπεζομάντηλο στα γενέθλια της κόρης μου, έως ότου ξανακρύφτηκε και...ποιός ξέρει;...ίσως κάνει την επανεμφάνισή του εάν και όταν έρθει κάποια εγγονούλα στην οικογένεια! 
Περιττόν να διευκρινίσω πως η ηλικία του τραπεζομάντηλου ξεπερνάει τα 60 χρόνια!!!
 
Το μόνο εύκολο ήταν να αντιγράψω την μικρή Sue με την καπελαδούρα της και να απλικάρω τα κομμάτια στην μηχανή πάνω σ'ένα λευκό φόντο. Το έκανα για δοκιμή, αλλά κάτι έχω στο μυαλό μου να φτιάξω για την βαφτιστήρα της κόρης μου, το οποίο και δεν θα παραλείψω να σας δείξω! 
 Κάτι άλλο που έκανα αυτές τις μέρες, ήταν η επισκευή ενός παλιού ξύλινου φωτιστικού βεράντας
Το σπιτάκι ήταν σπασμένο και παρατημένο από πέρυσι σε μια κούτα (σιγά μην το είχα πετάξει!).
Μάζεψα τα κομμάτια του, τα κόλλησα, τα κάρφωσα, τα έβαψα και με ελάχιστο decoupage του έδωσα μια παράταση ζωής.


Γιατί είναι ωραίο να δίνουμε μια δεύτερη ευκαιρία στα παλιά αντικείμενα !

Αυτό το καφασάκι μπορεί να μην είναι παλιό, αλλά  ήταν παρατημένο δίπλα σ'έναν κάδο πριν από λίγο καιρό. Υποθέτω πως θα περιείχε κάποια λουλουδάτη σύνθεση, γιατί το ξύλο του είχε σημάδια υγρασίας.
 Αφού το έπλυνα και το αστάρωσα, θέλησα για άλλη μιά φορά να δοκιμάσω το κρακελέ του χρωματοπωλείου που μου είχαν δωρήσει και που δεν είχα καταφέρει να το κάνω να σκάσει!
 Ακολουθώντας την συμβουλή της καλής μου φίλης Ελένης, αφού πέρασα το υγρό κρακελέ, το άφησα να στεγνώσει πολύ καλά και μόνο τότε, μετά από 2 ημέρες (λόγω της υγρασίας), πέρασα από πάνω το δεύτερο χρώμα, με πινέλο στις δύο πλευρές και με σφουγγάρι στις υπόλοιπες. Και πράγματι, έσκασε μια χαρά, και στις δύο περιπτώσεις.
Ευχαριστώ πολύ Ελενίτσα μου! 'Ηταν πολύτιμη η συμβουλή σου!

Ό,τι πρέπει για να φυλάω τα κλαδευτήρια και τα γάντια του κήπου! 
Στο μεταξύ, άνθισαν και οι δικοί μου νάρκισσοι
και σιγά-σιγά, τα δέντρα ντύνονται νυφούλες 
 και ο κήπος πρασινίζει.
 και γεμίζει χρώματα κι αρώματα.



 Κι εγώ...τα αντιγράφω!!! 
 Αλλά και τιτιβίσματα πουλιών...
Eurasian blackcap (Sylvia atricapilla)- Θηλυκός Μαυροσκούφης
 Sardinian warbler (Sylvia melanocephala) - Αρσενικός Μαυροτσιροβάκος
που, και αυτά, προσπαθώ να 'αντιγράψω', όπως μπορώ!
 Ε, δεν έκανα και λίγα, δεν νομίζετε;

 Σας ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σας!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...