Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παλιά αγαπημένα αντικείμενα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παλιά αγαπημένα αντικείμενα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

'Ενα πολύ παλαιό κουτί - A very old box

 
Πριν από χρόνια, στην γνωστή αποθήκη της μαμάς, είχα βρεί αυτό το κουτί κάτω από διάφορα άλλα πράγματα. 
Αν και ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, περιείχε ακόμα ένα πακετάκι από πολύ λεπτά φύλλα αλληλογραφίας. 
Many years ago, I had found this box under various other things, in my mother’s storeroom.  Although it was in a very bad condition, it still contained a pack of very thin correspondence papers. 
Το θυμόμουν από τα παιδικά μου χρόνια, τότε που ο μπαμπάς το άνοιγε όταν ήθελε να γράψει γράμμα στον δίδυμο αδελφό του στην Γαλλία ή στις αδελφές του στην Αμερική.
  I remember, since my childhood, that my father used to open that box every time he wanted to write a letter to his twin brother in France or to his sisters in America.
Φυσικά, το είχε φτιάξει μόνος του και αυτό, όπως τόσα άλλα κουτιά.  Σας έχω ίσως κουράσει πιά να σας δείχνω 'τα κουτιά του μπαμπά' αλλά για μένα είναι κειμήλια ανεκτίμητης αξίας γιατί, αν και δεν είναι περίτεχνα, φτιάχτηκαν από τα χεράκια του με πολύ μεράκι και στην διάρκεια του ελεύθερου χρόνου του.  Το συγκεκριμένο δεν το είχε περιποιηθεί όπως τα άλλα. Ούτε από καλό ξύλο ήταν, ούτε λουστραρισμένο, αλλά απλά βαμμένο με λευκή μπογιά.  Υποθέτω ότι δεν του είχε δώσει ιδιαίτερη προσοχή επειδή το είχε μέσα σ'ενα ντουλάπι και δεν ήταν κάποιο όμορφο κουτί για στόλισμα στο σαλόνι.
Naturally, the box was crafted by him, as so many other boxes. I have perhaps started to tire you by showing my ‘dad’s boxes' but for me they are heirlooms of priceless value because, even if they are not elaborate, they were made by his hands with a lot of taste and during his free time.   This box does not look like the others that I have already shown you. It was neither from good timber, nor varnished, but simply painted white. I suppose that dad had not given it any particular attention because it was stored in a cupboard and was not some beautiful box for decoration in the lounge. 
   
Τόσον καιρό το είχα στην δική μου αποθήκη, και από τότε που δημιούργησα την γωνιά/ατελιέ μου, είχα υπ'όψιν μου να το περιποιηθώ κάποια στιγμή. Προσωρινά όμως το είχα γεμίσει με περισσεύματα από χαρτοπετσέτες και ρυζόχαρτα και το είχα κοντά στον πάγκο μου.
For quite a long time I had it in my own storeroom, then, since I created my own craft corner, I kept in mind to “revamp” it at some time. Provisionally,  I had it full with leftovers from napkins and rice papers and I kept it near my working bench.
Όταν το πήρα προ ημερών στα χέρια μου, δεν είχα ακόμα αποφασίσει πώς να το φτιάξω. 
Το πρώτο όμως πράγμα που έκανα ήταν να το στοκάρω και να το τρίψω με γυαλόχαρτο για να μπορέσω να το βάψω και να του κάνω κάποια παλαίωση. 
 When I took it in my hands, some days ago, I still had not decided what to do with it.  
The first thing that I made, however, was to fill its marks with putty and to start sanding it, in order to prime it and give it a new coat of paint and some aging.  
Προς μεγάλη μου έκπληξη, άρχισε να εμφανίζεται ένα πράσινο χρώμα κάτω από το λευκό! 
Η παλαίωση γινόταν από μόνη της !!! Αποφάσισα να μην το βάψω καθόλου για να μην καλυφθεί το παλιό χρώμα.
 To my great surprise, a green colour started to show under the white paint! The aging was being made by itself!!!  I decided to leave the box unpainted in order not to cover the old colour.
'Εψαξα να βρώ κάποια μοτίβα που να ταιριάξουν χρωματικά και κατέληξα στις λευκές μανόλιες, τις οποίες συμπλήρωσα με λίγα stencils από ακρυλική πάστα. Μετά έπιασα την πράσινη πατίνα και την δούλεψα στην περιφέρεια του κουτιού και στα ανάγλυφα.
I tried to find some patterns that would suit that colour...and finally I used the white magnolias which I supplemented with some stencils of acrylic paste. Afterwards I used green patina, working it around the box and on the reliefs. 


Με ακρυλικό χρώμα φρεσκάρισα το εσωτερικό του κουτιού, κόλλησα στο εσωτερικό καπάκι τρία μικρά μοτίφ που είχαν περισσέψει από την χαρτοπετσέτα και τόνισα τις κόγχες του κουτιού με την πράσινη πατίνα.
I refreshed the interior of the box with acrylic paint, I decoupaged three small flowers that had remained from the napkin on the inside cover and I stressed the angles of the box with the green patina.
Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε,  γιατί έδωσα μια νέα πνοή στο παμπάλαιο αυτό κουτί  χωρίς να χρειαστεί κάν να το ξαναβάψω, ενώ  η 'φυσική' του παλαίωση το έκανε πολύ ιδιαίτερο. 
  The result satisfied me, because I managed to give a new life to this old box without even painting it, while its 'natural' aging made it very particular.
 
Τώρα που το σκέφτομαι,  έχω κι΄ ένα μεγάλο κουτί του πατέρα μου που είναι βαμμένο λευκό. 
Λέτε να εμφανιστεί και σ'αυτό άλλο χρώμα από κάτω όταν αρχίσω να το τρίβω? 
Εννοείται ότι θα σας κρατήσω ενήμερους.....!!!
Now that I think better, I have another big box, by my father,  which is painted white.   
Imagine that this one also shows a dark paint under the white coat when I start to sand it?   
It goes without saying that I will let you know...!!! 

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!!!!
I wish you all a very nice weekend!!!!






Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

27 Οκτωβρίου, του Αγίου Νέστορος!

Κατ'αρχάς, εύχομαι χρόνια πολλά σ'όλες τις Δήμητρες και τους Δημήτρηδες που γιόρταζαν χθές. 
Να είναι πάντα καλά και να χαίρονται τους αγαπημένους τους. 

Σήμερα είναι του Αγίου Νέστορος κι επειδή δεν είναι πολύ γνωστή εορτή, αντιγράφω από την περυσινή μου ανάρτηση:

Ὁ Ἅγιος Νέστωρ ὁ Μάρτυρας
 Ὁ Νέστορας ἦταν πολὺ νέος στὴν ἡλικία, ὡραῖος στὴν ὄψη καὶ γνώριμoς του Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Δημητρίου.
Ὁ Νέστορας, λοιπόν, βλέποντας ὅτι ὁ αὐτοκράτωρ Διοκλητιανὸς χαιρόταν γιὰ τὶς νῖκες κάποιου σωματώδους βαρβάρου, ὀνομαζόμενου Λυαίου, μίσησε τὴν ὑπερηφάνειά του. Βλέποντας ὅμως καὶ τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, πῆρε θάρρος. Πῆγε λοιπὸν στὴν φυλακή, ὅπου ἦταν κλεισμένος ὁ Μεγαλομάρτυρας, καὶ ἔπεσε στὰ πόδια του. «Δοῦλε τοῦ Θεοῦ Δημήτριε», εἶπε, «ἐγὼ εἶμαι πρόθυμος νὰ μονομαχήσω μὲ τὸ Λυαῖο, γι’ αὐτὸ προσευχήσου γιὰ μένα στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ».
Ὁ Ἅγιος, ἀφοῦ τὸν σφράγισε μὲ τὸ σημεῖο τοῦ τιμίου Σταυροῦ, τοῦ εἶπε ὅτι καὶ τὸν Λυαῖο θὰ νικήσει καὶ γιὰ τὸν Χριστὸ θὰ μαρτυρήσει. Τότε, λοιπόν, ὁ Νέστορας μπῆκε στὸ στάδιο χωρὶς φόβο καὶ ἀνεφώνησε:  
«Θεὲ τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοι».
Καὶ ἀφοῦ πολέμησε μὲ τὸν Λυαῖο, τοῦ κατάφερε δυνατὸ χτύπημα μὲ τὸ μαχαῖρι του στὴν καρδιὰ καὶ τὸν θανάτωσε. Ἐξοργισμένος τότε ὁ Διοκλητιανός, διέταξε καὶ σκότωσαν μὲ λόγχη τὸ Νέστορα, ἀλλὰ καὶ τὸν Δημήτριο.
Ἔτσι, μ’ αὐτή του τὴν ἐνέργεια ὁ Νέστορας δίδαξε ὅτι σὲ κάθε ἀνθρώπινη πρόκληση πρέπει νὰ ἀναφωνοῦμε: «Κύριος ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ φοβηθήσομαι· τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος;». Ὁ Κύριος εἶναι βοηθός μου καὶ δὲ θὰ φοβηθῶ. Τί θὰ μοῦ κάνει ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος;

Πριν από πολλά χρόνια, μιά τέτοια μέρα σαν την σημερινή, είμασταν μαζεμένοι στο σπίτι με συγγενείς και φίλους, γιατί γιόρταζε ο μπαμπάς, όταν κτύπησε το τηλέφωνο. Την θεία Ευτυχία, την αδελφή της μαμάς, την έπιασαν οι πόνοι!! Ο θείος με τα δύο ξαδέλφια μου είχαν έρθει επίσκεψη.  Φούρ-φούρ έφυγε ο θείος, να πάρει το 'πράσινο' από το Σύνταγμα για τον Πειραιά, να προλάβει τα γεννητούρια του τρίτου του παιδιού.  
Σαν σήμερα λοιπόν γεννήθηκε η ξαδέλφη μου η 'Εφη.   
Κι εγώ της έφτιαξα αυτήν την ρομαντική καρδούλα 
Μ'αυτήν την καρδούλα συμμετέχω και στον μπλέ διαγωνισμό της Σοφίας  

και η πίσω της πλευρά
decoupage με χαρτοπετσέτα πάνω σε κρακελέ φόντο. 

Ε, να μην φτιάξω κάτι και για τις κόρες της Έφης?
 Μενταγιόν από FIMO με ντεκουπάζ χαρτοπετσέτας, κρακελέ δύο συστατικών και πατίνα. 

Ο μπαμπάς ο Νestor, που λέτε, ήταν μανιώδης καπνιστής, ακόμα και μετά από τέσσερα εμφράγματα, δεν μπορούσε να κόψει το κάπνισμα. 
Κι ένα πούρο σε κάποιες γιορτές, το κάπνιζε μ'ευχαρίστηση. 
Πίπα όμως δεν θυμάμαι να τον είχα δεί ποτέ να καπνίζει .  
Κι όμως,  σε κάποιο συρτάρι του κομοδίνου της μαμάς, ανακάλυψα τρείς πίπες τυλιγμένες σ'ένα ύφασμα. 'Αυτές ήταν του μπαμπά', μου είπε, κι εγώ τις πήρα και τις φύλαξα μέσα σ'ένα ξύλινο κουτί. 

Η μία είναι γαλλική πίπα του εργοστασίου ROPP, μοντέλλο six, η μεγάλη κυρτή γράφει επάνω της Malibu briar (υποθέτω πως θα του την είχε φέρει η θεία Νίνα από την Αμερική) και η μικρή είναι πίπα για τσιγάρο.

Με μια αναζήτηση στο  Google ενημερώθηκα  για τα είδη ξύλου που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή πίπας, πρώτα από αγριοκερασιά (cherry wood),  αργότερα από ερείκη (briar)  και διάφορα άλλα  ξύλα. 'Οπως και για τον τρόπο καθαρισμού των παλαιών μοντέλλων από τα υπολείμματα του καπνού (ίσως κάποια στιγμή να προσπαθήσω να τις καθαρίσω). 
Και μιά μέρα, χαζεύοντας παλιές φωτογραφίες, είδα τον πατέρα μου να ποζάρει με μία πίπα στο στόμα. 




Nestor, infirmier militaire, dans un village des Alpes, Decembre1940
Στρατιώτης νοσοκόμος, Δεκέμβριος του 1940, σ' ένα ορεινό χωριό των  Άλπεων!! 

'Ετσι μου λύθηκε η απορία! Τουλάχιστον αυτή η πίπα Ropp είναι άνω των 70 ετών. Τώρα, τί καπνό φουμάριζε...θα σας γελάσω!!!

Στο ίδιο συρτάρι, βρήκα δύο κουτιά γεμάτα παλιά κουμπιά.  Μερικά είναι πολύ όμορφα και μάλλον θα τα χρησιμοποιήσω κάπου. Το μικρότερο κουτί μου τράβηξε την προσοχή.  Πραγματική αντίκα!! 
Είναι μεταλλικό κουτί των 100 σιγαρέτων ASTRA της καπνοβιομηχανίας των Αδελφών Κυριαζή στο Κάϊρο της Αιγύπτου. 



Στην εσωτερική πλευρά του κουτιού υπάρχει το logo της καπνοβιομηχανίας
  Ενώ στην κάτω πλευρά  είναι αποτυπωμένη μιά εικόνα του εργοστασίου
Μιά νέα αναζήτηση στο Google με πληροφόρησε ότι οι Αδελφοί Κυριαζή, από τον Κισσό του Πηλίου, ίδρυσαν την καπνοβιομηχανία τους στο Καϊρο το 1885.    
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα  στην σελίδα της Λαϊκής Βιβλιοθήκης του Βόλου, που είναι κληροδότημα Δαμιανού Κυριαζή
  
Σε άλλη σελίδα από ουγγρικό site είδα μια συλλογή διαφορετικών κουτιών των σιγαρέτων ASTRA τα οποία  είναι περιζήτητα από τους συλλέκτες. 
Το συγκεκριμένο μοντέλλο πρέπει να είναι της εποχής του 1910,  δηλαδή είναι άνω των 100 ετών!


Σας είπα για το νέο μου 'χόμπυ'? Τρελλαίνομαι να ψάχνω στο διαδύκτιο πληροφορίες που έχουν σχέση με διάφορες αντίκες που έχω βρεί.  
'Οχι ότι έχουν καμμία μεγάλη αξία, αλλά η προέλευση και η ιστορία τους με ιντριγκάρουν πολύ. 
Πόσο μάλλον αφού δεν είναι αγορασμένα από κάποιο παλαιοπωλείο, αλλά είναι οικογενειακά κειμήλια, που έχουν περάσει από τόσα χέρια πριν φτάσουν σε μένα.
Σε προσεχή ανάρτηση, θα σας δείξω κάποια ακόμα.

Και αφού δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, ευκαιρία να σας δείξω ένα μικρό μέρος από την συλλογή σπιρτόκουτων που έχω εδώ και πολλά χρόνια.  
Είναι όλα τους από μέρη (ξενοδοχεία, εστιατόρια, αεροπορικές εταιρίες) που έχω επισκεφθεί προσωπικά, δεν μου τα έχουν φέρει κάποιοι άλλοι, κι έτσι, κάθε φορά που τα βλέπω, μου ξυπνούν αναμνήσεις από τα διάφορα ταξίδια μου.  
Δεν έχω καταφέρει να βρώ έναν τρόπο να τα προβάλω. 

Κάποια -σαν τα 'φακελλάκια' που σας δείχνω τα έχω σε πλαστικές θήκες μέσα σε κλασσέρ. Τα κουτάκια όμως είναι φυλαγμένα σε συρτάρια. 
Κάποιοι βάζουν τα σπιρτόκουτα μέσα σε μιά μεγάλη γυάλα. 
Εσείς, εάν έχετε μια τέτοια συλλογή, πώς την εκθέτετε???



Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Δεν είχε χώρο στην βαλίτσα του!

 Κάθε φορά αυτό γίνεται!  'Ερχεται ο θείος Δημητράκης από την Αμερική, μένει στην Αθήνα 1-2 μήνες, αγοράζει κι ένα σωρό ελληνικά προϊόντα που δεν τα βρίσκει στο Αμέρικα, κι όταν είναι να φύγει και θέλεις να του δώσεις δύο-τρία δωράκια παραπάνω για τα ξαδέλφια, σου λέει ότι δεν έχει χώρο στην βαλίτσα! Και λίγες μέρες πριν φύγει μου ζητάει...τί νομίζετε; κόλλα για decoupage (!) γιατί του αρέσουν αυτά που φτιάχνω και θέλει να μάθει κι εκείνος, στα 77 του, για να περνάει την ώρα του τον χειμώνα και να δείξει με την σειρά του κι εκείνος την τεχνική στην κόρη του!!!  
Διότι τους άρεσε πολύ το ημερολόγιο που του είχα φτιάξει πέρυσι και θέλουν να μάθουν κι εκείνοι!

Πήρα κι εγώ το μικρό μου κινητό συνεργείο, την Κυριακή που μας πέρασε, και καθήσαμε στο μπαλκόνι της μητέρας μου να του κάνω μάθημα!!!   Του έδωσα ένα βαζάκι κόλλα , του έδωσα και μια στοίβα χαρτοπετσέτες και του έδειξα τα βασικά της τεχνικής.  Τί να πρωτοδείξεις σε κάποιον αρχάριο αυτής της ηλικίας και αυτού του φύλου (θα μου τα ψάλει αν διαβάσει την ανάρτηση, χαχαχα!!!). Πώς κόβουμε τα μοτίβα με το χέρι, πώς αφαιρούμε τα λευκά φύλλα , πώς περνάμε την κόλλα...Του έφτιαξα ένα μικρό γλαστράκι  (το οποίο δεν σκέφθηκα κάν να φωτογραφίσω). 
Αλλά ήθελε να του δείξω και κρακελέ ο θείος Δημητράκης!!!  Βρήκα δύο βότσαλα σε μιά γλάστρα της μαμάς... 
κι έτσι, για να πάρει μιά ιδέα....βγήκε αυτό 
που το πέρασα με άχρωμο βερνίκι νυχιών. 
Δεν έγινε βέβαια σαν το κρακελέ της καρδούλας που είχα ετοιμάσει ήδη από το σπίτι για να στείλω στην ξαδέλφη μου την αγάπη μου 'με κάτι μικρό που να χωράει στην βαλίτσα'      
           
και η πίσω της πλευρά
         
και γιά τον μικρό της γυιό που λατρεύει την Ελλάδα και την θάλασσα, έφτιαξα αυτό το κρεμαστό διακοσμητικό από θαλασσόξυλο. 

Σε λίγες ώρες ο θείος με την παραφουσκωμένη του βαλίτσα θα είναι μέσα στην πρωϊνή πτήση για την Νέα Υόρκη...καλό του ταξίδι!!!

Είχα προ ημερών την μεγάλη χαρά να παραλάβω το δωράκι που κέρδισα στο giveaway που έκανε το Κατερινάκι. Τί δωράκι δηλαδή? Πολύ μεγάλο δώρο ήταν αυτό! 100 κλωστές κεντήματος σε διάφορα χρώματα!!!

 Όρεξη και χρόνο να έχω να κεντάω!!!   
Ελπίζω μιά μέρα να σας δείξω κάποιο έργο που θα καταφέρω να φτιάξω μ'αυτές τις κλωστές. 
Κατερίνα μου, σ'ευχαριστώ πάρα, πάρα πολύ!!! 

Προχθές είδα ένα άγνωστο πουλάκι στον κήπο.
Δεν ήταν κοκκινολαίμης, αλλά μου θύμισε ότι σε λίγο καιρό θα κάνουν την εμφάνισή τους αυτά τα τόσο χαριτωμένα πουλάκια του χειμώνα, κι έφτιαξα αυτή την μικρή κλειδοθήκη σε σχήμα πουλόσπιτου
Decoupage με κρακελέ ενός συστατικού και χαρτοπετσέτα.
Το πουλάκι φτιάχτηκε από αλουμινένιο καπάκι που 'γέμισε' με πάστα διαμόρφωσης.
Το κλαδάκι και το κάτω μέρος της στέγης στολίστηκαν με βρύα που ανακάλυψα πάνω στα κούτσουρα που αγοράσαμε για το τζάκι!

Και θα κλείσω με τρία παλαιά κι αγαπημένα σκεύη της γιαγιάς μου (ναι,ναι από την γνωστή αποθήκη!) για να λάβω μέρος στην ιδέα που είχε το Δελφινάκι




Αχ, πόσο θα ήθελα να τα 'ντεκουπάρω'!
Τα παιδιά μου όμως με προειδοποίησαν...
"Μην τολμήσεις!!!"


Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Μιά 'αντίκα' με ιστορία, Καλό Μήνα και μία κλήρωση

A very brief resume for my english speaking friends:
 The story of the Egyptian bracelet I am showing is that it was given to my mother during the German occupation in Athens, when she was 16-17 years old, by a senior German officer . He had bought it in Egypt for his daughter before coming to Greece but as he was about to be moved to the eastern front he was afraid he would die there and would never return home. So, instead of taking it with him he thought of giving it to a young girl of his daughter's age.
My mother never wore the bracelet, but many years later, 
my granny’s sister (in the photo)gave it to me and told me its story.
A very moving story, isn’t it ? 
 
Η Αγαπημένη μου θεία Πόπη ! 
'Πηνελόπη' την φώναζε η αδελφή της, η γιαγιά Βασιλεία
η 'Θεία Πόπη' ήταν για την μαμά μου και αργότερα για μένα.  
'Πηνέλα' την έλεγαν οι φίλες της γύρω από το τραπέζι του πινάκλ.
Ήταν, βλέπετε, αριστοκράτισσα η θεία, Κηφισσιώτισσα, μ΄έναν πολύ όμορφο 'κύκλο', αλλά δεν είχε την τύχη ν'αποκτήσει παιδιά με τον θείο 'Αλκο.  

Στην διάρκεια ης Κατοχής, η γιαγιά Βασιλεία είχε έξι παιδιά να ταϊσει, και τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα.  Τότε, η θεία Πόπη, για να βοηθήσει την κατάσταση, της ζήτησε να πάρει ένα από τα κορίτσια κοντά τους.  Δεν χρειάστηκε πολύ να πάρει την απόφασή της η γιαγιά. Κράτησε την μεγάλη κόρη για να την βοηθάει με τα τέσσερα μικρότερα αγόρια  και έστειλε την δεύτερη - την μαμά μου- στην Κηφισσιά για να ζήσει ένα διάστημα μαζί τους. Χάρηκε η μαμά μου -την αγαπούσε πολύ την θεία και της άρεσε και το πέτρινο σπίτι με τον ωραίο κήπο. Ήταν 16-17 ετών και πήγαινε στο τότε 8τάξιο γυμνάσιο.

Κάποια στιγμή το διπλανό σπίτι επιτάχθηκε από τους Γερμανούς. 'Ενας αξιωματικός, είδε μια μέρα την θεία Πόπη με την μητέρα μου στον κήπο και τις ρώτησε, πίσω από την μάντρα, σε άψογα ελληνικά, εάν του επέτρεπαν να κόβει πότε-πότε κανένα νεράτζι (θα έχετε ακούσει για τους Γερμανούς που έτρωγαν τα νεράτζια σαν πορτοκάλια!).  Λίγο καιρό αργότερα, ένα απόβραδο, έτυχε πάλι να είναι στον κήπο η μητέρα μου όταν είδε τον αξιωματικό να μπαίνει από την αυλόπορτα. Αφού έκοψε ένα νεράτζι, την πλησίασε την ώρα που εκείνη πήγαινε να ανέβει τα σκαλιά και της είπε: 
'Δεσποινίς, φεύγω από την Ελλάδα και θέλω να σας ευχαριστήσω για τα νεράτζια. 'Εχω μια κόρη, στην ηλικία σας περίπου, που με περιμένει και της έχω αγοράσει ένα δωράκι από την Αίγυπτο όπου υπηρετούσα πριν έρθω εδώ. Με μεταθέτουν όμως στο ανατολικό μέτωπο. Είναι δύσκολα τα πράγματα εκεί και πολύ φοβάμαι μήπως και δεν γυρίσω ποτέ στο σπίτι μου.   Γι αυτό θέλω να μου επιτρέψετε να το χαρίσω σε σας, είναι σαν να το δίνω στην κόρη μου'.
Έβγαλε από την τσέπη του ένα πακετάκι, το έδωσε στην μητέρα μου και με βουρκωμένα μάτια, της ευχήθηκε 'καλή τύχη' και έφυγε βιαστικά.  
Η μαμά μου δεν είχε προλάβει να αρθρώσει λέξη! Ανέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια και τα είπε όλα στην θεία της. 'Ανοιξαν μαζί το πακετάκι και είδαν ένα όμορφο βραχιόλι! 
'Δεν έπρεπε να δεχθείς τίποτα από τον Γερμανό', της είπε αυστηρά η θεία. 'Πρέπει να του το επιστρέψουμε'. 
Την επομένη το πρωί όμως, όταν η θεία κτύπησε την πόρτα του διπλανού σπιτιού, έμαθε ότι ο αξιωματικός είχε ήδη φύγει...
Ποιός ξέρει τί να απέγινε εκείνος ο άνθρωπος? Σκέφτομαι ότι εάν υπήρχε το internet πριν από χρόνια, και αν τελικά επέζησε εκείνος ο Γερμανός, ίσως, βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες, εκείνος ή η κόρη του, θα μπορούσαν να είχαν έρθει σε επαφή μαζί μου! Το φαντάζεστε ?

Το βραχιόλι έμεινε στην Κηφισσιά, η μητέρα μου δεν το φόρεσε ποτέ ούτε το πήρε μαζί της όταν επέστρεψε στο σπίτι της. 
Μετά από πολλαααά χρόνια, όταν πήγαινα εγώ στο γυμνάσιο, και μου άρεσαν πολύ τα βιβλία για την Αίγυπτο, τα μυστήρια των Πυραμίδων, την μούμια του Ιμχοτέπ (την έχετε διαβάσει ?)η θεία Πόπη έβγαλε μια μέρα το βραχιόλι από ένα κουτί, μου το έδωσε και μου διηγήθηκε την ιστορία του.  
 Εγώ πάλι, το φόρεσα τόσο πολύ που κάποια στιγμή έσπασε. Ο μπαμπάς μου το κόλλησε όσο καλλίτερα μπορούσε (φαίνεται η κόλληση στις φωτογραφίες) αλλά πλέον φοβόμουν μην ξανασπάσει κι έτσι σιγά-σιγά το 'ξέχασα' κι εγώ σε ένα κουτάκι. Φυσικά, το πήρα μαζί μου όταν παντρεύτηκα, αλλά πάντα έμενε σε κάποιο συρτάρι.   
   'Καθημερινά' πετσετάκια της θείας που μου μάθαινε κι εμένα να κεντώ.
Και νά που ήρθε η Ρένα μας και μας ζήτησε να ξεθάψουμε τα παλιά αγαπημένα μας αντικείμενα για να παίξουμε όλες μαζί!!!!
Μου αρέσουν τα αντικείμενα που κουβαλάνε κάποια ιστορία, γι αυτό ξεκίνησα με το βραχιόλι.  Από την θεία Πόπη 'κληρονόμησα' και κάποια άλλα που θα σας δείξω λίαν προσεχώς...   

Με αυτήν την συγκινητική ιστορία, σας εύχομαι 
Καλό μήνα, φίλες μου!
 Φορέσατε τον Μάρτη σας για να μην σας κάψει ο ήλιος ???
 Χθές έληξε η προθεσμία που είχα ορίσει για την κλήρωση δύο δώρων επ'ευκαιρία των γενεθλίων  μου.  Με τις αναποδιές που μου έτυχαν δεν μπόρεσα ακόμα να τα φτιάξω, αυτό όμως δεν με εμποδίζει να κάνω την κλήρωση και θα τα στείλω στις τυχερές μόλις τα ετοιμάσω. 

Κλήρωση δώρων 
Οι συμμετοχές ήταν 57
  
  ___________________________________________________________________
  Και οι τυχερές είναι :
No. 52 :          H Μαρία Βιλλιώτη 
και
No. 38:  H Mani di Fata 

Μαρία και Ιωάννα, να είστε πάντα τυχερές!!!!
Περιμένω τις διευθύνσεις σας με email για να σας στείλω τα δωράκια σας
Με την ευκαιρία, και μιάς και την ημέρα των γενεθλίων μου η νέα φίλη Λίνα (Νο.12 linaaaap) ανέβασε τον αριθμό των αναγνωστών μου στους 350, θα της στείλω και ένα συμβολικό δωράκι όπως το ανέφερα στην απάντησή μου στο σχόλιό της. Η Λίνα, αν και πολύ νέα, έχει πολλά ενδιαφέροντα και τρία blogs μεταξύ των οποίων και το Χωρίς Ειρμό
Ας την καλωσορίσουμε στην όμορφη γειτονιά μας.   

Πριν κλείσω αυτή την ανάρτηση, θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα και την αγαπημένη  μας Tante Kiki για το υπέροχο βιβλίο που  μου έστειλε μετά από την κλήρωση για τα 2α γενέθλια του blog της, ένα βιβλίο γεμάτο από συνταγές για barbecue που θα το τιμήσουμε δεόντως τους  καλοκαιρινούς μήνες.
 Σας ευχαριστώ και πάλι για τις ευχές σας και τα καλά σας λόγια τόσο για τα γενέθλιά μου και το παρ'ολίγον ατύχημά μου στην αποθήκη όσο και για την πεθερούλα μου. Δόξα τω Θεώ, όλα πήγαν καλά με την επέμβασή της και από προχθές αναρρώνει στο σπίτι.  

Με πολλή αγάπη !
 




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...