Καλό μήνα!

'Αργησα πάλι να φανώ στην μπλογκογειτονιά, και είπα να σας ευχηθώ καλό μήνα με το πρώτο έργο που είχα φτιάξει στις αρχές του νέου χρόνου, με το οποίο και συμμετείχα σ'έναν διαγωνισμό του Facebook. 

Μιά πολύ παλαιά ξύλινη κορνίζα, άλλαξε εμφάνιση με την προσθήκη ανάγλυφων από πηλό που έφτιαξα από καλούπι.  

Το όμορφο χαμογελαστό πρόσωπο της εικοσάχρονης τότε πεθεράς μου,  πιστεύω πως ταίριαξε απόλυτα μέσα σ'αυτό το πλαίσιο. 'Αν και η φωτογραφία χρειάζεται μιά ελαφρά μεγέθυνση για να μην φαίνεται το λευκό της πλαίσιο. 

Κι ένα ξύλινο πόμολο (αυτό κι αν ήταν παλιό...!) μέ ένα καρφωμένο ακέφαλο αλλά λιμαρισμένο καρφί, που βρισκόταν μέσα σ'ένα βαλιτσάκι με εργαλεία εδώ και 50 χρόνια. Θυμάμαι πως είχε φτιαχτεί από τον πατέρα μου, ως πρόχειρο 'κηροπήγιο' στο εργαστήρι του, για να μπορεί να στερεωθεί επάνω του ένα σπαρματσέτο σε περίπτωση διακοπής του ρεύματος.

Με ένα ανάγλυφο μοτίφ από πηλό, με την προσθήκη μιάς ροζέττας για να ακουμπάει το κερί,  λίγο χρώμα, ελάχιστη οξείδωση και χρυσή δαχτυλοπατίνα, πιστεύω πως για την ίδια χρήση θα μπορεί πλέον να είναι κάπου στολισμένο και εύκολα προσιτό  'σε ώρα ανάγκης'.

Καλό μήνα, φίλες και φίλοι  μου! 

Παρ'όλο που με ταλαιπωρεί ένα κρυολόγημα και από χθές είμαι με αντιβίωση...εύχομαι ο κουτσο-Φλέβαρος  να είναι για όλους μας ένας καλύτερος μήνας από τον προηγούμενο.

Οκτώ χρόνια blogging

Αγαπημένοι μου φίλοι,
Οκτώ χρόνια συμπλήρωσε χθες το μπλογκοσπιτάκι μου!!! 
Η ματιά μου έπεσε στην αρχειοθήκη ιστολογίου στην δεξιά πλευρά της οθόνης και ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα με την μείωση του πλήθους των αναρτήσεών μου τα τελευταία χρόνια! Κάποτε είχα φτάσει τις 89 αναρτήσεις, μετά τις 55,  τις 24, ενώ φέτος μετά βίας έκανα μόνο 9!!!  

Κάποιοι πολύ δραστήριοι bloggers μπορεί να χαμογελάσουν, ή να γελάσουν με τα γραφόμενά μου! 
'Οσο κι αν το έχω παραμελήσει δεν μπορώ να μην χαίρομαι που το μπλογκάκι μου αντέχει ακόμα και δεν έχει χαθεί από την μπλογκογειτονιά, όπως τόσα άλλα. Κι όμως, μου είναι τόσο πολύ πιό ευχάριστο να γράφω στο blog παρά στο προφίλ μου του FB ή στις διάφορες ομάδες του.  'Οχι πως γράφω τίποτα το σπουδαίο...πιό πολύ χαίρομαι να σας δείχνω τις ταπεινές μου ερασιτεχνικές δημιουργίες και να σας λέω πότε-πότε τα νέα μου.  Απλά δεν έχω πιά όσο ελεύθερο χρόνο είχα τα πρώτα χρόνια. 

Φυσικά και δεν παραπονιέμαι, αφού περνάω τόσο όμορφα ως χαζογιαγιά!!!  Η εγγονούλα μου γίνεται σε λίγες μέρες 9 μηνών και είναι ένα γλυκό, ήρεμο, πανέξυπνο μωράκι που μας ξετρελαίνει με τα καμώματά του και τα σκέρτσα του.

Από την άλλη, τον τελευταίο καιρό, το laptop μου άρχισε να σέρνεται. Για να γράψω και να ανεβάσω φωτογραφίες ...κάθομαι με τις ώρες και χάνω και την υπομονή μου.  Θα μάθω εάν φτιάχνεται, διαφορετικά μάλλον θα πρέπει να αποφασίσω να πάρω ένα καινούργιο.

  

Με την πολυλογία ξεχάστηκα... σας ευχαριστώ πολύ, φίλες και φίλοι μου, που περνάτε και μου αφήνετε τα σχόλιά σας στις αραιές αναρτήσεις μου. Θα προσπαθήσω να εμφανίζομαι κι εγώ πιό συχνά.  Τουλάχιστον, το ελπίζω!

Με μεγάλη μου χαρά ετοιμάζω ένα δωράκι που θα κληρωθεί ανάμεσα σε όσες/όσους αφήσουν σχόλιο σ'αυτή την ανάρτηση έως το τέλος του μήνα.  
Διότι,  μπορεί να μην κάνω συχνές αναρτήσεις, αλλά όλο και κάτι φτιάχνω... είτε αυτό είναι ντεκουπάζ, ή δημιουργική ραπτική, ή βάψιμο μικρο-επίπλων, έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε...χα χα χα! Σας παρουσιάζω λοιπόν κάποια από τα τελευταία μου.

Πρόσφατα θέλησα να δοκιμάσω κάποια από τα υλικά μου, μπας και είχαν χαλάσει από τον καιρό που τα είχα αγοράσει. 

'Εφτιαξα λοιπόν αυτό το δισκάκι που μου είχε πάρει ο γυιός μου, ο οποίος τα τελευταία χρόνια, μαζί με το πρωτοχρονιάτικο δώρο του μου φέρνει πάντα και διάφορα υλικά και αντικείμενα για ντεκουπάζ.  Νά'ναι καλά το παληκάρι μου!  

Πάνω από το κρακελέ ενός συστατικού συνηθίζω να περνάω το χρώμα πάντα με σφουγγαράκι γιατί μου αρέσουν τα σκασίματα που δημιουργούνται έτσι.  Αυτή την φορά, δοκίμασα να το περάσω με πινέλο και το αποτέλεσμα ήταν εντελώς διαφορετικό. 

Επειδή όμως το δισκάκι είναι μακρόστενο, του ταίριαξαν, πιστεύω, αυτά τα "είς μήκος" σκασίματα.

Πώς σας φαίνεται, αλήθεια;
 

Μιά παλιά ξύλινη κορνιζούλα της μαμάς μου, η οποία φιλοξενούσε για πολλά χρόνια μια χάρτινη ξεθωριασμένη εικονίτσα, μεταμορφώθηκε με χρώμα κιμωλίας και πατίνες πάνω από τις ανάγλυφες γωνίες που της πρόσθεσα με την βοήθεια του αγαπημένου αφρόστοκου και ενός στένσιλ.   

διάφορες φάσεις της μεταμόρφωσης

 Για να σας την παρουσιάσω, τοποθέτησα μιά παλιά φωτογραφία μου που βρήκα τυχαία προ ημερών μέσα σ'ένα συρτάρι. Είναι από την επίσκεψή μου στο Grand Canyon της Arizona το 1992... μιά εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη!

Xθες, είχαμε επισκέψεις. Στην ανηψιά μας την Σοφία, λόγω και της πρόσφατης ονομαστικής της εορτής, ετοίμασα ένα πινακάκι/σημειωματάριο για την κουζίνα της.

 Με κρακελέ και ένα από τα αγαπημένα μοτίβα με ελιές.

Σε δύο γαντζάκια που βίδωσα στο κάτω μέρος, στερέωσα και κρέμασα ένα μολυβάκι για τις σημειώσεις.

Λίγο σκούρα βγήκαν τα χρώματα, αλλά η Σοφία με διαβεβαίωσε πως ταιριάζουν πολύ στον χώρο της. 

Για την κορούλα της, την Λυδία, έφτιαξα ένα καδράκι για το καινούργιο της δωμάτιο. Χωρίς να το γνωρίζω, πέτυχα το αγαπημένο της θέμα που είναι οι κουκουβάγιες, κι έτσι, χάρηκε πολύ και φυσικά χάρηκα κι εγώ που της άρεσε το δωράκι μου! 

Χρησιμοποίησα μία στρογγυλή ξύλινη βάση στην οποία έδωσα μιά ανάγλυφη υφή περνώντας την με μείγμα κόλλας, άμμου και χρώματος κιμωλίας.
 
 Στην  συνέχεια, την έβαψα με λευκό χρώμα πριν κάνω το ντεκουπάζ με τις κουκουβάγιες,
 
έκανα φωτοσκιάσεις με χρώματα λαδιού και τόνισα κάποιες λεπτομέρειες με περλεπέν. 

 και τέλος, κόλλησα γύρω-γύρω ένα πλεκτό κορδόνι κι ένα δίχρωμο φιογκάκι στην κορυφή που κρύβει το κρεμασταράκι.

  Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο, ευελπιστώ όμως να επανέλθω το συντομότερο! 
Σας εύχομαι καλή εβδομάδα και καλό φθινόπωρο, επισήμως πλέον από σήμερα!

 

Το ψευτο-Murano

Κάποτε ήταν πολύ "της μόδας" αυτά τα γυάλινα χρωματιστά βάζα τύπου Μουράνο.  

 

Και έτυχε μιά φορά να μου φέρουν κι εμένα ένα τέτοιο για δώρο. 

Δεν μου άρεσε καθόλου!  Αλλά είχα και τους λόγους μου! 

Βλέπετε, διέθετα ήδη ένα γνήσιο Murano που μου είχε φέρει ο πατέρας μου από την Βενετία.

 

Μεγάλο και πολύ βαρύ, δεν μπορώ να πώ πως το χρησιμοποιώ συχνά, αλλά 
τουλάχιστον τα Χριστούγεννα είναι πάντα στολισμένο σε κάποια γωνιά του σαλονιού, 
πότε με αληθινά και πότε με ψεύτικα λουλούδια. 

 Τί να το έκανα λοιπόν το ψευτο-Μουράνο; να το έκανα δώρο σε κάποια φίλη; 

"Το δώρο δεν δωρίζεται...γιατί αν το δείς, γνωρίζεται", όπως έλεγε και η γιαγιά μου!

Και έτσι έμεινε μέσα σ'ένα ντουλάπι, για πολλά χρόνια, μέχρι που αποφάσισα να το αλλάξω!  
Και ιδού το αποτέλεσμα!  
 

 Με λίγα μονόχρωμα λουλουδάκια και με ένα κρακελέ του οποίου τα σκασίματα 

γέμισα με τυρκουάζ χρώμα σε σκόνη, το κόκκινο γυάλινο βάζο μεταμορφώθηκε 
και, για μένα τουλάχιστον, έγινε πολύ πιό όμορφο. 

Θα μπορούσα ίσως να του είχα βάλει και λίγη χρυσή πατίνα σε κάποια σημεία ή στο στόμιό του, 
αλλά προτίμησα να το αφήσω πιό απλό. 

Ποιός ξέρει; μπορεί και να το βαρεθώ και να το ξανα-αλλάξω κάποια μέρα! 

 

 Και αφού πάλι σας παρουσίασα μία αλλαγή, ήρθε η ώρα...

...να σας δείξω το δώρο μου για την πρωτιά στον Διαγωνισμό "'Αλλαξέ το". 

Μοσχομύριζε το κουτί της Αριστέας μας μόλις το άνοιξα, από τα αποξηραμένα πορτοκάλια 

και τους κόκκους καφέ,

 

 αλλά και από το όμορφο ντεκουπαρισμένο σαπουνάκι, τα οποία, μαζί με μπόλικες υπέροχες χαρτοπετσέτες (και δεν είχα καμμία απ'αυτές!) συνόδευαν ένα μπουκάλι  ντυμμένο με σπάγγο και με εφφέ σκουριάς όπως και ένα όμορφο κρακελαρισμένο κερί.

Καλή μου Αριστέα, σ'ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για τα όμορφα δώρα σου. 

Νά είσαι πάντα καλά και να δημιουργείς με τα χρυσά χεράκια σου!!!  

 Μιά ακόμα γρήγορη και εύκολη μεταμόρφωση θα σας δείξω πριν τελειώσω αυτή την ανάρτηση. 

'Εχοντας κληρονομήσει αρκετές απλές, μεταλλικές κορνιζούλες από την πεθερά μου και την μαμά μου που και οι δύο τους τις είχαν στολισμένες με φωτογραφίες παιδιών και εγγονιών, 

θέλησα να βρώ τρόπο να τις ομορφύνω λίγο. 

Δεν ήταν αρκετά φαρδειές για να τους κάνω decoupage.  Και έτσι η πρώτη μου δοκιμή ήταν να κολλήσω απλώς μιά δαντέλλα την οποία πέρασα πρώτα με κόλλα για να σκληρύνει 

 

και στην συνέχεια την έβαψα με χρώμα κιμωλίας και χρυσή δαχτυλοπατίνα.

 

Από την ίδια δαντέλλα, έφτιαξα κι ένα λουλουδάκι και το κόλλησα στην γωνία.

Δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό, με άλλα χρώματα και πατίνες ίσως γινόταν πολύ καλύτερη. 

Θα σκεφθώ πώς θα συνεχίσω με τις άλλες.

Λίγα λουλούδια από τον κήπο μου

μαζί με τις ευχές μου για όσες και όσους εορτάζουν την Κυριακή, 

τον 'Αγγελο, τον Ευάγγελο, την Ευαγγελία ή Βαγγελιώ, την Αγγελική ή Λίτσα,

και χρόνια πολλά για την Εθνική μας Επέτειο!

 

Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σας και για τα όμορφα σχόλια που μου αφήνετε κάθε φορά!

Δημιουργίες - Φωτογραφίες

Είπα κι εγώ να σας πω τα νέα μου και να σας δείξω τις νέες μου δημιουργίες, και έχω περάσει πάνω από τρείς ώρες στον υπολογιστή, ο οποίος κυριολεχτικά σέρνεται και δεν με αφήνει να προχωρήσω. 

Τέλος πάντων, μέχρι να καταλάβω τί φταίει, κοντεύει να ξημερώσει...!

Είχαν μαζευτεί αρκετά πραγματάκια που δεν είχα ακόμα βρεί την ευκαιρία να σας δείξω και έτσι μάζεψα κάποια σ'αυτή την ανάρτηση.

Μέσα στα διάφορα που μαζεύει και μου δίνει κατά καιρούς η κόρη μου, ήταν ένα μικρό κουτάκι από plexiglass. Πριν από αρκετό καιρό, είχα φτιάξει το καπάκι του, με découpage, κρακελέ δύο συστατικών και υγρό χρυσό.   Τελικά, έντυσα και το κάτω μέρος του, με κρακελέ ενός συστατικού αυτή την φορά, και το στόλισα με μιά παλιά χρυσή τρέσα, ενώ έβαψα χρυσό όλο το εσωτερικό του.

  Έγινε έτσι μιά όμορφη μικρή μπιζουτιέρα 

η οποία ταίριαξε απόλυτα με μία κορνιζούλα που είχα φτιάξει προ καιρού.

Γιά να σας την δείξω, τοποθέτησα προσωρινά μία φωτοτυπημένη φωτογραφία της γιαγιάς μου, μέχρι να φτιάξω μία καλύτερη.

Αυτό ήταν ένα διαφημιστικό ποτήρι του νερού, από αρκετά χοντρό γυαλί, το οποίο μεταμορφώθηκε σ'ένα χαριτωμένο μικρό βάζο

Ενα κουτί από μπισκότα θα μπορούσε να φιλοξενήσει ένα σωρό ψιλολόγια, όπως και τα διάφορα καλοκαιρινά κολλιέ και βραχιόλια που δεν φοριούνται τον χειμώνα.

Μιλάω για χειμώνα ενώ δεν έχω ακόμα σταματήσει τα μπάνια, εκτός από 2-3 μέρες που είχε πέσει αρκετά η θερμοκρασία. Χθές όμως ξαναπήγα στην θάλασσα η οποία ήταν σκέτη απόλαυση!

Η φωτογραφία αυτή είναι πριν δέκα ημέρες στο FB, αλλά την ξαναβάζω γιά όσους δεν την είδαν. Ε, δεν βγάζω και κάθε μέρα φωτογραφία!!!

 'Ενα μέρος της συλλογής μου από φάρους διαφόρων μεγεθών, ήταν στολισμένο το καλοκαίρι πάνω στο τζάκι. Είπα να σας τους δείξω πριν τους μαζέψω

αυτός ειδικά, είναι πολύ αγαπημένος μου διότι τον έχω επισκεφθεί πριν από χρόνια σ'ένα ταξίδι μου στην Καλιφόρνια.  Κάποια μέρα θα σας διηγηθώ την ιστορία του.

Από φωτογραφίες, δεν ξέρω ποιές να σας πρωτοδείξω...όλη μέρα έχω την μηχανή κοντά μου και μόλις μου δοθεί ευκαιρία, προσπαθώ να αποτυπώσω με τον φακό ότι μου κάνει εντύπωση. Όπως πολλά και διάφορα έντομα, πεταλούδες, πουλιά που επισκέπτονται τον κήπο, ή που συναντώ στις βόλτες μου.  
Πάρτε μιά ιδέα...

Οι κορυδαλλοί, ή κατσουλιέρηδες έχουν κατακλύσει την παραλία αυτή την εποχή

και έχουν πολύ γούστο ειδικά όταν περπατούν με ύφος, όπως σ'αυτή την παλαιώτερη φωτογραφία!

Μιά κιτρινοσουσουράδα τριγύριζε στην αμμουδιά κοντά σ'ένα αγκαθωτό θάμνο

ενώ μιά Μάντισσα, ή αλογάκι της Παναγίτσας, κάπως μεγαλύτερη από αυτές που βλέπουμε συνήθως, κάθησε και μου πόζαρε στα πλακάκια της βεράντας.  Ήταν πραγματικά μεγάλη και το είδος της ονομάζεται Sphodromantis viridis

Πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τις Μάντισσες μας δίνει η Έλλη σ'αυτή την ανάρτησή της.

Θα ακολουθήσει νέα ανάρτηση με όσα δεν πρόλαβα να σας παρουσιάσω εδώ, και μετά θα σας δείξω και τα Χριστουγεννιάτικα που ετοιμάζω σιγά-σιγά.

Να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!