ETHNIC TRAY and more...

Σε κάποιον περίπατο, πριν από πολλά χρόνια, συνάντησα πεταμένο κάποιο επιπλάκι, το οποίο ήταν τόσο διαλυμένο που δεν μπορούσα να καταλάβω τί ακριβώς ήταν. 
Σαν πρόσθετο κομμάτι, εξείχε αυτό που βλέπετε παρακάτω... (δεν ξέρω καν πώς να το περιγράψω) το οποίο με προκάλεσε να το μαζέψω. 

'Οταν έφτασα στο σπίτι, του αφαίρεσα τα δύο ξύλα που εξείχαν και κράτησα μόνο το πλαίσιο. Κάτι θα έβρισκα να το κάνω!

'Ελα όμως που ξεχάστηκε κι αυτό, όπως τόσα άλλα, στην μικρή αποθηκούλα όπου έχουμε τα εργαλεία του κήπου.  Πρόσφατα,  που το ξαναβρήκα, αποφάσισα να το μετατρέψω σε δίσκο!  Φυσικά αφαίρεσα το ήδη σκεβρωμένο κόκκινο λεπτό ξύλο, αλλά δεν ήταν δύσκολο να βρώ κάποιο άλλο για να το αντικαταστήσω!  Και μάλιστα, πριν κόψω και βιδώσω το νέο ξύλο, είχα ήδη περάσει το πλαίσιο δοκιμαστικά ένα χέρι χρώμα κιμωλίας. 

 Χρειάστηκε να το στοκάρω, να βουλώσω κάποιες εγκοπές που είχε, να στρογγυλέψω λίγο τις γωνίες με την ράσπα και με το γυαλόχαρτο, 

να του καρφώσω ποδαράκια (τα οποία βρήκα σ'ένα παλιό κουτί με πρόκες και ψιλολόγια), 

 και να το ξαναβάψω μέσα-έξω.

Στο εσωτερικό του κόλλησα δύο κομμάτια ύφασμα, κομμένα από ένα παλιό σταμπωτό κουρτινάκι της γιαγιάς μου.

Και γύρω-γύρω, έκοψα και κόλλησα λωρίδες από τις μπορντούρες. 

Δεν θα το έκανα εάν το κουρτινάκι ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά ήταν κατά τόπους αρκετά ξεθωριασμένο και θα πήγαινε χαμένο. 

Εξ άλλου, έχω άλλες δύο κουρτινούλες, με πιό έντονα τα χρώματα των σταμπωτών μοτίφ που περιμένουν να τις αξιοποιήσω. 

Πάντως, αυτός ο δίσκος μου αρέσει πάρα πολύ με το ethnic στυλ που κατάφερα να του προσδώσω. 

Το ύφασμα εμποτίστηκε σε αραιωμένη κρυσταλιζέ ατλακόλ και κολλήθηκε, η παλαίωση πάνω από το χρώμα κιμωλίας έγινε με σκούρο βερνίκι νερού σε μορφή gel και oλόκληρος ο δίσκος περάστηκε με αρκετά χέρια διάφανο βερνίκι νερού.  

Ελπίζω να αρέσει και στα παιδιά όταν τον δούν από κοντά και να τον χρησιμοποιήσουν για το απογευματινό τους καφεδάκι!

Εκτός αν προτιμούν να τον κρατήσουν στολισμένο πάνω στο μπουφεδάκι της γιαγιάς, όπως τον άφησα!

 

'Ετσι κι αλλιώς, ένας άλλος μικρότερος και ελαφρύτερος δίσκος κρέμεται στον τοίχο της κουζίνας και είναι διαθέσιμος για σερβίρισμα.

Αυτός πάλι είχε φτιαχτεί πριν από χρόνια, σε άλλη μορφή...  
ίσως οι παλιές φίλες να τον θυμάστε!  

Παρ'όλο που μου άρεσε πολύ εκείνη η χαρτοπετσέτα με τα κοχύλια, αυτό το 'έτοιμο' τυπωμένο κρακελέ που είχε δεν με ικανοποιούσε γιατί δεν ήταν 'δικό' μου!

 

και όλο έλεγα πως κάποια στιγμή θα τον άλλαζα. 'Ε λοιπόν, έφτασε αυτή η στιγμή που έπιασα τον παλιό δίσκο και τον άλλαξα...

όχι πολύ...αφού έβαψα με χρώμα κιμωλίας γύρω από τα κοχύλια,  

ούτε που του έκανα αληθινό κρακελέ...μόνο λίγα 'κυμματάκια' και λίγη παλαίωση με σκούρο βερνίκι gel, αλλά απέκτησε κι αυτός ένα διαφορετικό στυλ, λίγο πιό minimal. 

Και όμως, καμμιά φορά, τα φέρνει έτσι η τύχη να ξαναβρεθεί μπροστά σου κάτι που δεν του έδινες και τόση σημασία...και θα καταλάβετε πιό κάτω τί εννοώ.

   'Οταν βρήκα, μέσα σε μιά κούτα με βιβλία του παππού, αυτό το παλιό πινακάκι, 

 εντελώς τουριστικό σουβενίρ από κάποιο ταξίδι στην Ρόδο (ποιός ξέρει πότε;) το πρώτο που έκανα ήταν...όχι να το πετάξω...αλλά να το περάσω δύο χέρια χρώμα κιμωλίας. 

Και έπειτα, τί θα του ταίριαζε πιό πολύ, από κάποια θαλασσινή εικόνα; 
'Ενα κοχύλι θα ήταν ό,τι καλύτερο...δεν συμφωνείτε;

Κι έτσι λοιπόν, το υπόλοιπο κομμάτι που μου έμενε από την παλιά χαρτοπετσέτα (εκείνην με το ψεύτικο κρακελέ) έγινε découpage μέσα στο πλαίσιο από αληθινά κοχυλάκια 
(τα οποία και τόνισα ελαφρώς με γαλάζιο χρώμα).  

 

Καμμία σχέση με το παλιό 'ντεμοντέ' πινακάκι! 

Τώρα έχουμε ένα δροσερό θαλασσινό διακοσμητικό να στολίζει το σπίτι των διακοπών.  

Κι έτσι, με τους δύο δίσκους και τα δύο διακοσμητικά (το πρώτο σας το είχα παρουσιάσει σε προηγούμενη ανάρτηση)

   συμπληρώθηκε ένα σετ σε ασσορτί χρώματα, από πλήρως ανακυκλωμένα υλικά!

 

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σας και τα καλά σας λόγια!!!

Στην έρημη παραλία - On the deserted beach

 

Πήγα μιά βόλτα στην έρημη παραλία, 

αλλά εκεί κοντά, στο κράσπεδο του πεζοδρομίου, είχα και μιά συνάντηση...

I went for a walk on the deserted beach but, there, close-by, I also had an encounter... 

Το έβλεπα στην παραλία αλλά δεν γνώριζα με τί είδος πουλιού είχα να κάνω. 

Θυμόμουν το ποίημα του Γεώργιου Δροσίνη

΄Φθινόπωρο΄

Χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιά
γοργά ο πελαργός τα πελαγώνει
κι η φλύαρη χελιδονοφωλιά
χορτάριασε παντέρημη και μόνη.

Του σπίνου χάθηκ` η γλυκιά λαλιά
φοβήθηκε ο μελισσουργός το χιόνι
κι η σουσουράδα στην ακρογιαλιά
δεν τρέχει δεν πηδά δεν καμαρώνει.

Στης λυγαριάς τ` ολόξερο κλαδί
του φθινοπώρου φτωχικό παιδί,
ο καλογιάννος πρόσχαρος προβάλλει,

με λόγια ταπεινά και σιγανά.
Μικρός προφήτης, φτερωτός μηνά
την άνοιξη, που θα γυρίσει πάλι.

 Σουσουράδα νόμιζα πως ήταν, αλλά αυτό έτρεχε και μάλιστα καμαρωτό!

Κι έτσι αποφάσισα να το ψάξω (τί το πιό εύκολο πλέον, αφού βρίσκεις τα πάντα στο διαδύκτιο;)

Κι αφού το βρήκα, είπα να το μοιραστώ μαζί σας.

Ι didn't know the name of this bird, so I decided to search the internet. And thought I would share it with you

Δεν είναι λοιπόν σουσουράδα....είναι κορυδαλλός και μάλιστα λοφιοφόρος!!!

Κατσουλιέρης - Crested Lark - Galerida Cristata​

Από τα πιο διαδεδομένα είδη κορυδαλλών, είναι ο Κατσουλιέρης. Είναι ένα χαρακτηριστικό πουλί της ελληνικής υπαίθρου, επιδημητικό που συναντάται όμως και σε μεγάλου πληθυσμούς στην Κύπρο, την Ευρώπη, την Ασία και την Βόρεια Αφρική. Η Ευρωπαϊκή του ονομασία είναι Crested lark, ενώ στην Κύπρο είναι γνωστός με το όνομα Σκορταλλός. Ο Κατσουλιέρης κάνει αισθητή την παρουσία του όπου υπάρχουν χέρσα εδάφη, βοσκότοποι, καλλιέργειες. Συναντάται συχνά σε νησιά, σε βραχονησίδες, αλλά ακόμα και κοντά σε συνοικισμούς, σε αλάνες κοντά σε πόλεις, δίπλα σε ράγες τρένου, σε λιμάνια, ακόμα σε αμμόλοφους και σε αλμυρόβαλτους. Ο Κατσουλιέρης παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά της οικογένειας των Κορυδαλλών Alaudidae. Είναι μικρόσωμος και το μέγεθός του κυμαίνεται από 17-19 εκατοστά. Εχει γκριζοκάστανο φτέρωμα, ελαφρώς σκουρότερο από την σταρήθρα στην πλάτη, ενώ στο στήθος έχει το χρώμα της άμμου με διάχυτες σκοτεινές ραβδώσεις. Η κοιλιά παραμένει ανοιχτόχρωμη. Κατά την πτήση διακρίνεται στο κάτω μέρος της φτερούγας φτέρωμα στο χρώμα της σκουριάς. Το ράμφος είναι μακρύ και μυτερό και η ουρά του κοντή, ενώ οι φτερούγες του είναι μακριές και μυτερές. Στο πίσω δάχτυλο των ποδιών του έχει ένα μακρύ νύχι, με διπλάσιο μέγεθος από το δάχτυλό του, που τον διευκολύνει να περπατά στο έδαφος, καθώς πρόκειται για εδαφόβιο πουλί. Χαρακτηριστικό είναι το μακρύ, μυτερό σαν καρφί λοφίο του, που προεξέχει από την κορόνα του και τον καθιστά ευδιάκριτο σε σχέση με τα άλλα πουλιά. Γενικά είναι μοναχικό είδος. Είναι ένα ζωηρό και ευκίνητο πουλί, που περπατά με ευκολία στο έδαφος, πεταρίζει συνεχώς με κατακόρυφες κινήσεις και μπορεί να φτάσει τόσο ψηλά που δύσκολα μπορεί να τον διακρίνει το ανθρώπινο μάτι. Όσο είναι στο έδαφος αλλά και κατά την ώρα την απογείωσης κελαηδά με ένα χαρούμενο, ήρεμο, αρμονικό αλλά αρκετά φλύαρο κελάηδημα, όχι όμως τόσο μελωδικό όσο της σταρήθρας. Το κελάηδημά του περιλαμβάνει ήχους και καλέσματα άλλων πουλιών μιας και διακρίνεται για τις μιμητικές του ικανότητες. Έτσι αποτυπώνει το τραγούδι των άλλων πουλιών και εμπλουτίζει το δικό του που το χρησιμοποιεί ως ερωτικό κάλεσμα. Η διατροφή του περιλαμβάνει έντομα και σπόρους που τα βρίσκει στο έδαφος, καθώς και χορταράκια.  Οι φυσικοί του εχθροί είναι άλλα αρπακτικά πουλιά, καθώς και μικρά σαρκοφάγα θηλαστικά. Το προσδόκιμο ζωής τους αγγίζει τα 25 με 30 χρόνια. 

πηγή:  http://petbirds.gr

 

  Crossing the street

The Crested Lark (Galerida cristata) is a species of lark distinguished from the other 81 species of lark by the crest of feathers that rise up in territorial or courtship displays and when singing. 

This is a common bird of dry, open country and is often seen by roadsides or in cereal fields, although it is also found occupying small, sandy patches by railways, docks and airfields.

The Crested Lark is a songbird, and has a liquid, warbling song described onomatopoeically as a "whee-whee-wheeoo" or a "twee-tee-too". It sings in flight from high in the sky, at roughly 30 to 60 metres above the ground. The related  Slylark exhibits similar behaviour but also sings during its ascent, whereas the Crested Lark sings either at altitude or on the ground. Their flight pattern is an example of undulatory locomotion.

It nests in small depressions in the ground, often in wastelands and on the outskirts of towns. The nests are untidy structures composed primarily of dead grasses and roots. Three to five brown, finely speckled eggs, similar to those of the Skylark, are laid at a time and will hatch after 11–12 days. As with most larks, the chicks move leave the nest early, after about eight days and take flight after reaching 15–16 days old. Two broods will usually be raised each year.

Largely vegetarian birds, the Crested Lark primarily feeds on grains and seeds, such as oats, wheat and barley, but will also eat insects, particularly beetles, with food either being scavenged from the ground or dug up. Juvenile birds are fed by both parents, and generally leave the nest before they are able to fly to start foraging for food themselves.

  source:Wikipedia

Και με την ευκαιρία έμαθα και κάτι ακόμα...

ο Καλογιάννος του ποιήματος, είναι ο γνωστός Κοκκινολαίμης!!!

Αντίθετα με άλλες χρονιές, φέτος δεν έχω δεί ακόμα κανέναν κοκκινολαίμη να μου μηνά την Άνοιξη. 
Λέτε ν'αργήσει ?

 Από γλάρους όμως...γεμάτη είναι η θάλασσα!

 A full colony of seagulls was bathing in the sea

Και φυσικά, δεν έφυγα από την παραλία χωρίς να μαζέψω...διάφορα που βρήκα στην αμμουδιά!

And, of course, I did not leave the beach without some precious finds!

 

Με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο  Life Images #3 της Μαρίας  Mytripsonblog

With this post, I link to Maria's Life Images #3 of Mytripsonblog

Καλό Δεκαπενταύγουστο!!!!!

Είχα αρχίσει να γράφω αυτήν την ανάρτηση πριν δύο εβδομάδες (!) 
για να σας ευχηθώ 'καλό μήνα', αλλά διάφορες υποχρεώσεις 
δεν μου επέτρεψαν να την τελειώσω!

Και ο Αύγουστος έφτασε στην μέση του και στην μεγάλη εορτή της Παναγίας μας. 
Εύχομαι καλές διακοπές και καλή ξεκούραση σε όσες/όσους έχουν φύγει 
σε κάποιο νησί ή στο χωριό τους. 

Υπομονή σε όσους δεν μπόρεσαν να φύγουν. Ελπίζω να καταφέρετε να κάνετε κάποια μπανάκια σε κοντινές παραλίες.

Και, φυσικά...
  Χρόνια πολλά σε όλες και όλους τους εορτάζοντες, 
πάντα με υγεία και αγάπη και υπό την προστασία της Μεγαλόχαρης!

 Θυμάστε που σας έλεγα πόσο μου λείπει το Παρίσι??? 
Η καλή μας φίλη Ράνια μου ζήτησε τότε την διεύθυνσή μου για να μου στείλει 
κάποιες χαρτοπετσέτες, 'άρτι αφιχθείσες από το Παρίσι' όπως μου έλεγε. 
Και ήρθε το πακετάκι της πριν από μιά εβδομάδα περίπου...

Το μοτίβο αυτής της χαρτοπετσέτας, μου έγραψε η Ράνια, είναι φέτος

αποτυπωμένo σ'όλα τα τουριστικά σουβενίρ της Γαλλικής πρωτεύουσας !

Η κάρτα όμως που συνόδευε τις χαρτοπετσέτες, είναι μοναδική ! 

Ο πύργος του Αϊφελ κεντημένος και δεμένος φιόγκο από τα χεράκια της Ράνιας, 
μόνο για μένα!!!!! Δεν είναι φανταστικός??????

Ράνια μου, σ'ευχαριστώ, ακόμα μια φορά, για το τόσο όμορφο δωράκι σου! Να είσαι σίγουρη ότι θα το αξιοποιήσω και θα το στολίσω στο σπίτι μου το συντομότερο !!


Το Paris je t'aime θα περιμένει λίγο μέχρι να αποφασίσω πού θα το 'ντεκουπάρω',  αλλά, όπως θα είδατε, η Ράνια μου έστειλε κι ένα ακόμα αγαπημένο μοτίβο, το οποίο έσπευσα να 'εφαρμόσω' πάνω σε μιά αμμόπετρα παρέα μ'έναν χαριτωμένο ιππόκαμπο.

Ανάγλυφο decoupage σε πέτρα κολλημένη σε θαλασσόξυλα 
και στολισμένα με βρύα και κοχυλάκια


Πίσω πλευρά της ίδιας αμμόπετρας 

Μόλις είχα τελειώσει κι ένα βότσαλο του οποίου τα χρώματα με εντυπωσίασαν 
πάρα πολύ όταν το βρήκα στην παραλία. Τα χρώματα των κοχυλιών έδεσαν απόλυτα με τις αποχρώσεις της πέτρας!



Με την ευκαιρία, να σας δείξω και κάποιες άλλες πρόσφατες 'δημιουργίες' μου με decoupage...για να μην ξεχνιόμαστε !!!!

Μεταλλικό κασπώ με ελαφρύ κρακελέ και decoupage 
χαρτοπετσέτας με Προβηγκιανό τοπίο

και ένα δεύτερο με την ίδια τεχνική, με λεμονίτσες.

Αλλά και ένα βαζάκι με μαρμελάδα κορόμηλο από τα δέντρα του κήπου. 

δεν βρήκα το κατάλληλο μοτίβο, αλλά... ας πούμε ότι είναι κορόμηλα!!! 

Τα νέα μας γατουλίνια, να μην σας τα δείξω?????

Δεν είναι σκέτη γλύκα??? 
Ψάχνω για ονόματα...καμμιά ιδέα??? 

Σας εύχομαι να περάσετε ένα πολύ καλό Δεκαπεντάγουστο 
και η Μεγαλόχαρη να είναι πάντα βοηθός και προστάτις σας !

Vintage, θαλασσινά και καλό μήνα!!!

Τελευταία και καταϊδρωμένη, τρέχω να προλάβω τον διαγωνισμό δημιουργικής φαντασίας της  A PINK DREAMER  για τον Ιούνιο 

που έχει για θέμα του το vintage σε κάθε του μορφή.

Με την ταλαιπωρία, την απογοήτευσή μας και την λύπη μας για την φωτιά που απείλησε το σπίτι μας κι έκαψε την γύρω περιοχή, δεν είχα μεγάλο κέφι, όπως μπορείτε να φανταστείτε. Κι έτσι θα περιοριστώ σε μία συμμετοχή με φωτογραφία ενός αντικειμένου που δεν είναι έργο μου, βέβαια, αλλά είναι πραγατικά vintage αφού το έχω από παιδάκι, πάνω από 50 χρόνια !!

Είναι αυτή η λίγο ταλαιπωρημένη ασημένια καρφίτσα 

με τις γαλάζιες χαντρούλες. Εάν θυμάμαι καλά, αυτή που λείπει από το ματάκι του πουλιού ήταν κόκκινη. Θα ψάξω να βρώ μία κατάλληλη για την κολλήσω.

 Τα κοχύλια είχαν πάντα την τιμητική τους στην διακόσμηση του κήπου μας.

 

 Στα περυσινά ήρθαν και προστέθηκαν καινούργια - νά'ναι καλά ένας γείτονας ψαράς που ξέρει το χούϊ μας και κάθε τόσο μας φέρνει και κάποια 

που έτυχε να μπλεχθούν στα δίχτυα του-. 

Τα θαλασσινά μοτίβα είναι βέβαια κι ένα από τα αγαπημένα 

καλοκαιρινά θέματα για decoupage !

  όπως σ'αυτό το καπάκι ενός παλιού ξύλινου κουτιού με παλαίωση 

και ψευτοκρακελέ (!) ε, ναί λοιπόν, η αλήθεια να λέγεται, 

δεν έκανα εγώ το κρακελέ, 

αλλά ήταν ήδη έτσι το φόντο της χαρτοπετσέτας !!!

 Άλλο θαλασσινό μοτίφ είναι φυσικά ο ναυτικός κόμπος, όπως εδώ, 

πάνω σε ένα ρόζ βότσαλο

  ενώ ο καμαρωτός ιππόκαμπος κάνει παρέα με τον αστερία ανάμεσα στα φύκια.

 

Σε ταξιδεύουν ακόμα κι αν είσαι μακριά από την θάλασσα....

το ίδιο κάνει και το υπέροχο gling gling αυτού του μελωδού με τα δελφίνια που κρέμεται από το κλαδί της δάφνης (με φόντο την πικροδάφνη) κάτω από την οποία πίνουμε το απογευματικό μας καφεδάκι.

   

και φυσικά, δεν θα δυσκολευτείτε να μαντέψετε ότι αυτό είναι το δωράκι μου, 

έστω και λίγο καθυστερημένα αλλά με πολλή αγάπη, 

για το ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ 

που έκλεισε έναν χρόνο στην μπλογκογειτονιά μας. 

Αυτά για την ώρα ! Ελπίζω να επανέλθω σύντομα !

Σας εύχομαι έναν καλό μήνα Ιούλιο, χωρίς φωτιές, με πολλά μπάνια 

και ξεκούραση τόσο σε όσους καταφέρουν να φύγουν για διακοπές, 

αλλά και σ'αυτούς που θα μείνουν στα σπίτια τους.

Πολλά φιλιά !!!!