Μπορεί να μην ήταν τέντζερης, αλλά σίγουρα ήταν κάτι μεταλλικό!
Αυτό λοιπόν το πόδι λάμπας, μου το είχε δώσει ο θείος μου κάποια στιγμή που ξεκαθάριζε την αποθήκη του. Αν και δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, το κράτησα, μήπως και βρώ κάτι να το κάνω.
Και έμεινε για κάμποσα χρόνια παρατημένο, μέσα σε ένα μπαουλάκι που έχω στην βεράντα,
γεμάτο με διάφορα τζάντζαλα απ'αυτά που κρατάω και δεν πετάω...
Το έβλεπα κατά καιρούς, όταν άνοιγα το μπαουλάκι, αλλά δεν μου έκανε κέφι να το φτιάξω.
Μέχρι που βρέθηκε μπροστά μου, ως δια μαγείας, αυτό το καπάκι...έ, καπέλλο ήθελα να πώ!
Από τα τρία αμπαζούρ που κάποιος είχε αφήσει δίπλα στον μπλέ κάδο της ανακύκλωσης,
αυτό ήταν πάνω-πάνω, και έμοιαζε λυπημένο που το είχαν παρατήσει!!!
Δεν μπόρεσα να το αφήσω παραπονεμένο!!! Εξ άλλου, το μέγεθός του ήταν αυτό που μου θύμησε ότι είχα μιά βάση λάμπας η οποία θα του ταίριαζε απόλυτα, εκτός του ότι ήταν καθαρό και κεντημένο και μάλιστα στο χέρι, όπως φαίνεται από τις μικρο-διαφορές στα μοτίφ του!
Αφού το σαπούνισα πολύ καλά, το άφησα να στεγνώσει και έσπευσα να βγάλω την βάση από το μπαούλο. Από την πολυκαιρία, είχε αρχίσει να σκουριάζει...
και χρειάστηκε ένα πολύ γερό τρίψιμο πριν την βάψω με δύο χρώματα κιμωλίας.
Δεν ήθελα να την φορτώσω με λουλούδια, γιατί δεν θα ταίριαζαν με το κέντημα, κι έτσι αποφάσισα να της κάνω λίγο μόνο decoupage με μικρά μονόχρωμα μοτιφάκια λουλουδιών
και παλαίωση με τρίψιμο και πατίνες
Αφού πέρασα καινούργιο καλώδιο και ντουϊ, τοποθέτησα το καπέλλο
και η νέα μου λάμπα ήταν έτοιμη!
Πώς σας φαίνεται;
Κρίμα δεν θα ήταν να την είχα αφήσει πεταμένη;
