Την ημέρα της γιορτής μου

Γειά σας φίλες μου !!!

Στα Εισόδια της Θεοτόκου, 21 Νοεμβρίου, ημέρα της ονομαστικής μου εορτής, έλειπα όλη την ημέρα από το σπίτι και δεν μπόρεσα ούτε ανάρτηση να κάνω, ούτε να απαντήσω σε όσες καλές μου φίλες με θυμήθηκαν. 

Θέλω λοιπόν να σας ευχαριστήσω πολύ για τις θερμές σας ευχές και να αφιερώσω σε όλες σας αυτήν την κούπα με τα ρόδια, που είναι σύμβολα καλοτυχίας, ευημερίας, αφθονίας, γονιμότητας,  πλούτου, αλλά και του ‘Ερωτα.  Σας τα ΧΑΡΙΖΩ με όλη μου την αγάπη και στέλνω και τις δικές μου ευχές σε όσες γιόρταζαν !!

 

‘Οπως είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, το πρώτο πράγμα που έκανα το πρωϊ της Δευτέρας, ήταν να πάω στο μικρό βυζαντινό εκκλησάκι του 12ου αιώνα, που είχα ανακαλύψει τον περασμένο Σεπτέμβριο, με την ελπίδα ότι θα το έβρισκα ανοικτό την ημέρα της εορτής του.

Και πράγματι, φθάνοντας είδα αναμμένο το φως στην πόρτα και την εικόνα της Παναγίας στολισμένη πάνω στο προσκυνητάρι.  

Πολύ χάρηκα που μπόρεσα να ανάψω ένα κεράκι και να δω το εσωτερικό της μικρής αυτής εκκλησίας.

Ελάχιστες τοιχογραφίες που έχουν σωθεί, είναι αρκετά ενδιαφέρουσες και απ’ ότι διάβασα, μπορούν να χρονολογηθούν στα μέσα του 18ου αιώνα.

Οι τοιχογραφίες όμως του κυρίως ναού είναι κακότεχνες. Έγιναν στις αρχές του 20ου αιώνα, σύμφωνα με επιγραφές στο κτιστό τέμπλο, και πιθανότατα έχουν επικαλύψει παλαιότερο στρώμα τοιχογραφιών. Δεν είχα ξαναδεί τέτοιες τοιχογραφίες σε καμμία άλλη εκκλησία έως τώρα. 

 

Σκέφθηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον για αρκετές από εσάς που ασχολείστε με την αγιογραφία να μάθετε γι αυτό το εκκλησάκι.

Πρωινό ξάφνιασμα

 

Σήμερα το πρωϊ, λόγω της απεργίας στις συγκοινωνίες, όλοι είχαν πάρει τα Ι.Χ. για να πάνε στην εργασία τους.   ‘Ετσι συνάντησα αρκετή κίνηση, πηγαίνοντας στο γραφείο. Αποφάσισα λοιπόν να ‘κόψω δρόμο’ και μπήκα σ’ έναν δευτερεύοντα ‘επαρχιακό’, μέσα από τα χωράφια.  Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει πολύ να εξερευνώ περιοχές και να δοκιμάζω νέες διαδρομές (αρκεί βέβαια να έχω τον χρόνο....).

Λίγο πρίν φτάσω σε μία στροφή, πήρε το μάτι μου τα μώβ λουλούδια μιας λυγαριάς και θυμήθηκα την γιαγιά μου που έλεγε :

                           « ‘Αμα από λυγαριά περάσεις και την δείς και δεν την πιάσεις, 

                               την αγάπη σου θα χάσεις, 

                               κι άμα δεν την μυριστείς, 

                               θα την αποχωριστείς». 

Τί άλλο μπορούσα να κάνω ? 

Σταμάτησα, την άγγιξα, την μύρισα και φυσικά ...την φωτογράφισα. 

 

Τα άνθη της έχουν αρχίσει να ξεραίνονται... πέρασε η εποχή της,  φθινόπωρο γαρ......

Συνέχισα την διαδρομή μου χωρίς να ανησυχώ μήπως χαθώ – το έχω αυτό το χάρισμα του προσανατολισμού – και ξαφνικά φάνηκε μπροστά μου ένα όμορφο βυζαντινό εκκλησάκι.

Φυσικά, δεν υπήρχε περίπτωση να μην σταματήσω για να πάρω φωτογραφίες......

 
 

Απέναντί του ακριβώς, ο ξερός πλέον κορμός μιας μεγάλης βελανιδιάς είχε πάνω του καρφωμένη μία ταμπελίτσα, αλλά κι αυτή ήταν παμπάλαια και κατεστραμμένη.  

Ποιός ξέρει πόσα χρόνια να στέκει έτσι ?

΄Οταν έφτασα στο γραφείο, με την πρώτη ευκαιρία έψαξα στο Google και βρήκα τα παρακάτω στοιχεία :

Παναγία Μεσοσπορίτισσα

Περιοχή: θέση Εννέα Πύργοι, Καλύβια Θορικού
Τύπος: Μονόκλιτη Βασιλική
Χρονολογία: Τέλη 12ου αιώνα

Σε απόσταση ενός χιλιομέτρου δυτικά των Καλυβίων, στην περιοχή που είναι γνωστή με την ονομασία Εννέα Πύργοι (παλαιός μεσαιωνικός οικισμός), και πολύ κοντά στον επίσης βυζαντινό ναό του Αγίου Πέτρου, βρίσκεται ο κομψός ναός της Παναγίας Μεσοσπορίτισσας ή τα Εισόδια (αφού ο ναός εορτάζει την ημέρα των Εισοδίων της Θεοτόκου, στις 21 Νοεμβρίου, εξ ου και η ονομασία Μεσοσπορίτισσα που αποδίδεται στην Παναγία ως προστάτιδας της σποράς που γίνεται αυτόν το μήνα).

Από μικρή,  γιόρταζα στις 21 Νοεμβρίου αντί το Δεκαπενταύγουστο.   

Είχα λοιπόν έναν λόγο παραπάνω να χαρώ  που ‘ανακάλυψα’ αυτό το εκκλησάκι. 

Ελπίζω μόνο να το ανοίγουν και να το λειτουργούν κάθε χρόνο εκείνη την ημέρα.