Αύγουστος ήταν και πέρυσι, αλλά όχι δροσερός σαν τον φετινό (τουλάχιστον μέχρι προχθές...) όταν, μέσα στον καύσωνα,
σας παρουσίασα ένα θερμόμετρο που είχα φτιάξει.
Ετοιμαζόμουν, τις προάλλες, να 'ντεκουπάρω' ένα δεύτερο, αλλά μόλις το έβγαλα από την συσκευασία του διαπίστωσα ότι το θερμόμετρο είχε σπάσει και ο υδράργυρος κινδύνευε να χυθεί πάνω στον πάγκο μου. Αφού τον ξεφορτώθηκα, άρχισα να σκέφτομαι τί να κάνω με την βάση του θερμόμετρου.
Τί άλλο από ένα σπιτάκι, αφού η στέγη του ήταν ήδη έτοιμη!
Λίγη γυψόγαζα κάλυψε την πλαστική βάση, η πάστα κρακελέ λειτούργησε σαν σοβάς και ένα ξεχασμένο ρυζόχαρτο κομματιάστηκε στα μέτρα του σπιτιού!
Δεν μου άρεσε όμως να είναι τόσο μακρόστενο (όσο θα ήταν με το θερμόμετρο), και τότε σκέφτηκα να το κάνω σημειωματάριο για την κουζίνα!
Αφού το 'δούλεψα' με ακρυλικά και πατίνα, ένα μολυβάκι δέθηκε με σπάγκο και κρεμάστηκε από την στέγη του και, αφού πέρασε μια βόλτα από τον κήπο μου, το σπιτάκι/σημειωματάριο πήρε τον δρόμο του για τον τοίχο της κουζίνας μιάς πολύ καλής φίλης, η οποία ελπίζω να το χαρεί για πολλά χρόνια (αντικαθιστώντας το μπλοκάκι μ'ένα νέο κάθε χρόνο !)
Η βάση του ήταν ένα φθηνό πλαστικό θερμόμετρο από το μεγάλο παιχνιδοκατάστημα
(αγορασμένο 1 ευρώ, άν θυμάμαι καλά !)
Από καιρό όμως, είχα φτιάξει κι εγώ, όπως τόοοσες άλλες φιλενάδες, ένα σπιτάκι ανακυκλώνοντας ένα κουτί από γάλα. Το προόριζα για κουμπαρά αλλά δεν είχα προλάβει να το τελειώσω πριν την έκθεση στην Πάτρα. Με αφορμή το παραπάνω, σας παρουσιάζω λοιπόν μαζί και το δικό μου 'γυψογαζοσπιτάκι', απλό αλλά αρκετά χαριτωμένο.
Α, και κάτι άλλο !!! Μην φεύγετε ακόμα......!!!!!!!
Θέλησα να δοκιμάσω την τεχνική μεταφοράς εικόνας που μας έδειξε η Χαρά Θ.
Το θαλασσόξυλο με περίμενε μέσα σ'ένα καλάθι, μαζί με πολλά άλλα. Ένα 'παλιοβρωμόξυλο' όπως μου είπε ο Ν. όταν το μάζεψα στην παραλία, αλλά και όπως θα το αποκαλούσε και η Φιλία. Είχε όμως πάνω του κάτι 'γοητευτικά' απομεινάρια από γαλάζια και λευκή μπογιά, διαφορετικά σε κάθε πλευρά, και έμοιαζε να προέρχεται από κάποια ίσως βυθισμένη βάρκα. Τα θαλασσινά μοτίβα λοιπόν ήταν και τα πιό κατάλληλα σ'αυτήν την περίπτωση. Ακολούθησα τις οδηγίες, αλλά ...προφανώς κάτι δεν έκανα καλά ! Το γύρισα και από την άλλη πλευρά, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερα! Η μεμβράνη κόλλαγε μεν στο ξύλο αλλά σαν να μην έλιωνε ώστε να 'εμποτίσει' το μοτίφ και να το μεταφέρει στο ξύλο...μετά από λίγο ξεφλούδιζε όλο μαζί !
Δοκίμασα να βάλω και κόλλα από πάνω, αλλά τότε ήταν που έφευγε η χαρτοπετσέτα εντελώς, όπως φαίνεται και σε άλλη δοκιμή που έκανα πάνω σ΄ένα τετράγωνο ξυλαράκι.
Θα μου πείτε βέβαια 'δεν ήξερες, δεν ρώταγες την Χαρά??'
Σαββατόβραδο και αργά ήταν, βρε κορίτσια μου, ήταν δυνατόν να έκανα κάτι τέτοιο?? Κι εγώ, όταν αρχίζω κάτι, θέλω και να το τελειώσω, δεν μπορώ να το αφήσω γι'άλλη μέρα. 'Ετσι λοιπόν, επιστράτευσα μια νέα χαρτοπετσέτα και με την παλιά, καλή μας μέθοδο, ντεκουπάρισα δύο γλαροπούλια, χωρίς να πειράξω τα χρώματα του ξύλου. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό...
Χθές έλειπα από το σπίτι όλη την ημέρα, αλλά όταν γύρισα το βράδυ, το βρήκα κρεμασμένο από ένα καρφάκι. Τελικά, του άρεσε του Ν. το 'παλιοβρωμόξυλο', χαχαχα, και το στόλισε μόνος του στον τοίχο!
Αλλά, ούτε το μικρό τετράγωνο ξυλαράκι έμεινε παραπονεμένο...μετατράπηκε κι αυτό σ'ένα ρομαντικό καδράκι με decoupage χαρτιού και χαρτοπετσέτας, χρυσή πατίνα και δαντελλένια μπορντούρα. Από το γαλλικό όμως στυλ (της δοκιμής) πέρασε στον εγγλέζικο ρομαντισμό !!! Δεν βαριέσαι, έτσι γίνεται με την έμπνευση 'της στιγμής'...ξεφεύγεις από τα αρχικά σου σχέδια!!!
'Οχι, που θα μου γλύτωναν τα παλιόξυλα!!!
όσο για την νέα τεχνική, έ κάποια στιγμή θα την ξαναδοκιμάσω...
Σας εύχομαι μιά πολύ καλή εβδομάδα !
Ευχαριστώ πολύ για τις επισκέψεις σας και για τα καλά σας λόγια!
