Σε κάποιον περίπατο, πριν από πολλά χρόνια, συνάντησα πεταμένο κάποιο επιπλάκι, το οποίο ήταν τόσο διαλυμένο που δεν μπορούσα να καταλάβω τί ακριβώς ήταν.
Σαν πρόσθετο κομμάτι, εξείχε αυτό που βλέπετε παρακάτω... (δεν ξέρω καν πώς να το περιγράψω) το οποίο με προκάλεσε να το μαζέψω.
'Οταν έφτασα στο σπίτι, του αφαίρεσα τα δύο ξύλα που εξείχαν και κράτησα μόνο το πλαίσιο. Κάτι θα έβρισκα να το κάνω!
'Ελα όμως που ξεχάστηκε κι αυτό, όπως τόσα άλλα, στην μικρή αποθηκούλα όπου έχουμε τα εργαλεία του κήπου. Πρόσφατα, που το ξαναβρήκα, αποφάσισα να το μετατρέψω σε δίσκο! Φυσικά αφαίρεσα το ήδη σκεβρωμένο κόκκινο λεπτό ξύλο, αλλά δεν ήταν δύσκολο να βρώ κάποιο άλλο για να το αντικαταστήσω! Και μάλιστα, πριν κόψω και βιδώσω το νέο ξύλο, είχα ήδη περάσει το πλαίσιο δοκιμαστικά ένα χέρι χρώμα κιμωλίας.
Χρειάστηκε να το στοκάρω, να βουλώσω κάποιες εγκοπές που είχε, να στρογγυλέψω λίγο τις γωνίες με την ράσπα και με το γυαλόχαρτο,
να του καρφώσω ποδαράκια (τα οποία βρήκα σ'ένα παλιό κουτί με πρόκες και ψιλολόγια),
και να το ξαναβάψω μέσα-έξω.
Στο εσωτερικό του κόλλησα δύο κομμάτια ύφασμα, κομμένα από ένα παλιό σταμπωτό κουρτινάκι της γιαγιάς μου.
Και γύρω-γύρω, έκοψα και κόλλησα λωρίδες από τις μπορντούρες.
Δεν θα το έκανα εάν το κουρτινάκι ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά ήταν κατά τόπους αρκετά ξεθωριασμένο και θα πήγαινε χαμένο.
Εξ άλλου, έχω άλλες δύο κουρτινούλες, με πιό έντονα τα χρώματα των σταμπωτών μοτίφ που περιμένουν να τις αξιοποιήσω.
Πάντως, αυτός ο δίσκος μου αρέσει πάρα πολύ με το ethnic στυλ που κατάφερα να του προσδώσω.
Το ύφασμα εμποτίστηκε σε αραιωμένη κρυσταλιζέ ατλακόλ και κολλήθηκε, η παλαίωση πάνω από το χρώμα κιμωλίας έγινε με σκούρο βερνίκι νερού σε μορφή gel και oλόκληρος ο δίσκος περάστηκε με αρκετά χέρια διάφανο βερνίκι νερού.
Ελπίζω να αρέσει και στα παιδιά όταν τον δούν από κοντά και να τον χρησιμοποιήσουν για το απογευματινό τους καφεδάκι!
Εκτός αν προτιμούν να τον κρατήσουν στολισμένο πάνω στο μπουφεδάκι της γιαγιάς, όπως τον άφησα!
'Ετσι κι αλλιώς, ένας άλλος μικρότερος και ελαφρύτερος δίσκος κρέμεται στον τοίχο της κουζίνας και είναι διαθέσιμος για σερβίρισμα.
Αυτός πάλι είχε φτιαχτεί πριν από χρόνια, σε άλλη μορφή...
ίσως οι παλιές φίλες να τον θυμάστε!
Παρ'όλο που μου άρεσε πολύ εκείνη η χαρτοπετσέτα με τα κοχύλια, αυτό το 'έτοιμο' τυπωμένο κρακελέ που είχε δεν με ικανοποιούσε γιατί δεν ήταν 'δικό' μου!
και όλο έλεγα πως κάποια στιγμή θα τον άλλαζα. 'Ε λοιπόν, έφτασε αυτή η στιγμή που έπιασα τον παλιό δίσκο και τον άλλαξα...
όχι πολύ...αφού έβαψα με χρώμα κιμωλίας γύρω από τα κοχύλια,
ούτε που του έκανα αληθινό κρακελέ...μόνο λίγα 'κυμματάκια' και λίγη παλαίωση με σκούρο βερνίκι gel, αλλά απέκτησε κι αυτός ένα διαφορετικό στυλ, λίγο πιό minimal.
Και όμως, καμμιά φορά, τα φέρνει έτσι η τύχη να ξαναβρεθεί μπροστά σου κάτι που δεν του έδινες και τόση σημασία...και θα καταλάβετε πιό κάτω τί εννοώ.
'Οταν βρήκα, μέσα σε μιά κούτα με βιβλία του παππού, αυτό το παλιό πινακάκι,
εντελώς τουριστικό σουβενίρ από κάποιο ταξίδι στην Ρόδο (ποιός ξέρει πότε;) το πρώτο που έκανα ήταν...όχι να το πετάξω...αλλά να το περάσω δύο χέρια χρώμα κιμωλίας.
Και έπειτα, τί θα του ταίριαζε πιό πολύ, από κάποια θαλασσινή εικόνα;
'Ενα κοχύλι θα ήταν ό,τι καλύτερο...δεν συμφωνείτε;
Κι έτσι λοιπόν, το υπόλοιπο κομμάτι που μου έμενε από την παλιά χαρτοπετσέτα (εκείνην με το ψεύτικο κρακελέ) έγινε découpage μέσα στο πλαίσιο από αληθινά κοχυλάκια
(τα οποία και τόνισα ελαφρώς με γαλάζιο χρώμα).
Καμμία σχέση με το παλιό 'ντεμοντέ' πινακάκι!
Τώρα έχουμε ένα δροσερό θαλασσινό διακοσμητικό να στολίζει το σπίτι των διακοπών.
συμπληρώθηκε ένα σετ σε ασσορτί χρώματα, από πλήρως ανακυκλωμένα υλικά!
Ευχαριστώ για την επίσκεψή σας και τα καλά σας λόγια!!!
