Οκτώ χρόνια blogging

Αγαπημένοι μου φίλοι,
Οκτώ χρόνια συμπλήρωσε χθες το μπλογκοσπιτάκι μου!!! 
Η ματιά μου έπεσε στην αρχειοθήκη ιστολογίου στην δεξιά πλευρά της οθόνης και ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα με την μείωση του πλήθους των αναρτήσεών μου τα τελευταία χρόνια! Κάποτε είχα φτάσει τις 89 αναρτήσεις, μετά τις 55,  τις 24, ενώ φέτος μετά βίας έκανα μόνο 9!!!  

Κάποιοι πολύ δραστήριοι bloggers μπορεί να χαμογελάσουν, ή να γελάσουν με τα γραφόμενά μου! 
'Οσο κι αν το έχω παραμελήσει δεν μπορώ να μην χαίρομαι που το μπλογκάκι μου αντέχει ακόμα και δεν έχει χαθεί από την μπλογκογειτονιά, όπως τόσα άλλα. Κι όμως, μου είναι τόσο πολύ πιό ευχάριστο να γράφω στο blog παρά στο προφίλ μου του FB ή στις διάφορες ομάδες του.  'Οχι πως γράφω τίποτα το σπουδαίο...πιό πολύ χαίρομαι να σας δείχνω τις ταπεινές μου ερασιτεχνικές δημιουργίες και να σας λέω πότε-πότε τα νέα μου.  Απλά δεν έχω πιά όσο ελεύθερο χρόνο είχα τα πρώτα χρόνια. 

Φυσικά και δεν παραπονιέμαι, αφού περνάω τόσο όμορφα ως χαζογιαγιά!!!  Η εγγονούλα μου γίνεται σε λίγες μέρες 9 μηνών και είναι ένα γλυκό, ήρεμο, πανέξυπνο μωράκι που μας ξετρελαίνει με τα καμώματά του και τα σκέρτσα του.

Από την άλλη, τον τελευταίο καιρό, το laptop μου άρχισε να σέρνεται. Για να γράψω και να ανεβάσω φωτογραφίες ...κάθομαι με τις ώρες και χάνω και την υπομονή μου.  Θα μάθω εάν φτιάχνεται, διαφορετικά μάλλον θα πρέπει να αποφασίσω να πάρω ένα καινούργιο.

  

Με την πολυλογία ξεχάστηκα... σας ευχαριστώ πολύ, φίλες και φίλοι μου, που περνάτε και μου αφήνετε τα σχόλιά σας στις αραιές αναρτήσεις μου. Θα προσπαθήσω να εμφανίζομαι κι εγώ πιό συχνά.  Τουλάχιστον, το ελπίζω!

Με μεγάλη μου χαρά ετοιμάζω ένα δωράκι που θα κληρωθεί ανάμεσα σε όσες/όσους αφήσουν σχόλιο σ'αυτή την ανάρτηση έως το τέλος του μήνα.  
Διότι,  μπορεί να μην κάνω συχνές αναρτήσεις, αλλά όλο και κάτι φτιάχνω... είτε αυτό είναι ντεκουπάζ, ή δημιουργική ραπτική, ή βάψιμο μικρο-επίπλων, έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε...χα χα χα! Σας παρουσιάζω λοιπόν κάποια από τα τελευταία μου.

Πρόσφατα θέλησα να δοκιμάσω κάποια από τα υλικά μου, μπας και είχαν χαλάσει από τον καιρό που τα είχα αγοράσει. 

'Εφτιαξα λοιπόν αυτό το δισκάκι που μου είχε πάρει ο γυιός μου, ο οποίος τα τελευταία χρόνια, μαζί με το πρωτοχρονιάτικο δώρο του μου φέρνει πάντα και διάφορα υλικά και αντικείμενα για ντεκουπάζ.  Νά'ναι καλά το παληκάρι μου!  

Πάνω από το κρακελέ ενός συστατικού συνηθίζω να περνάω το χρώμα πάντα με σφουγγαράκι γιατί μου αρέσουν τα σκασίματα που δημιουργούνται έτσι.  Αυτή την φορά, δοκίμασα να το περάσω με πινέλο και το αποτέλεσμα ήταν εντελώς διαφορετικό. 

Επειδή όμως το δισκάκι είναι μακρόστενο, του ταίριαξαν, πιστεύω, αυτά τα "είς μήκος" σκασίματα.

Πώς σας φαίνεται, αλήθεια;
 

Μιά παλιά ξύλινη κορνιζούλα της μαμάς μου, η οποία φιλοξενούσε για πολλά χρόνια μια χάρτινη ξεθωριασμένη εικονίτσα, μεταμορφώθηκε με χρώμα κιμωλίας και πατίνες πάνω από τις ανάγλυφες γωνίες που της πρόσθεσα με την βοήθεια του αγαπημένου αφρόστοκου και ενός στένσιλ.   

διάφορες φάσεις της μεταμόρφωσης

 Για να σας την παρουσιάσω, τοποθέτησα μιά παλιά φωτογραφία μου που βρήκα τυχαία προ ημερών μέσα σ'ένα συρτάρι. Είναι από την επίσκεψή μου στο Grand Canyon της Arizona το 1992... μιά εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη!

Xθες, είχαμε επισκέψεις. Στην ανηψιά μας την Σοφία, λόγω και της πρόσφατης ονομαστικής της εορτής, ετοίμασα ένα πινακάκι/σημειωματάριο για την κουζίνα της.

 Με κρακελέ και ένα από τα αγαπημένα μοτίβα με ελιές.

Σε δύο γαντζάκια που βίδωσα στο κάτω μέρος, στερέωσα και κρέμασα ένα μολυβάκι για τις σημειώσεις.

Λίγο σκούρα βγήκαν τα χρώματα, αλλά η Σοφία με διαβεβαίωσε πως ταιριάζουν πολύ στον χώρο της. 

Για την κορούλα της, την Λυδία, έφτιαξα ένα καδράκι για το καινούργιο της δωμάτιο. Χωρίς να το γνωρίζω, πέτυχα το αγαπημένο της θέμα που είναι οι κουκουβάγιες, κι έτσι, χάρηκε πολύ και φυσικά χάρηκα κι εγώ που της άρεσε το δωράκι μου! 

Χρησιμοποίησα μία στρογγυλή ξύλινη βάση στην οποία έδωσα μιά ανάγλυφη υφή περνώντας την με μείγμα κόλλας, άμμου και χρώματος κιμωλίας.
 
 Στην  συνέχεια, την έβαψα με λευκό χρώμα πριν κάνω το ντεκουπάζ με τις κουκουβάγιες,
 
έκανα φωτοσκιάσεις με χρώματα λαδιού και τόνισα κάποιες λεπτομέρειες με περλεπέν. 

 και τέλος, κόλλησα γύρω-γύρω ένα πλεκτό κορδόνι κι ένα δίχρωμο φιογκάκι στην κορυφή που κρύβει το κρεμασταράκι.

  Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο, ευελπιστώ όμως να επανέλθω το συντομότερο! 
Σας εύχομαι καλή εβδομάδα και καλό φθινόπωρο, επισήμως πλέον από σήμερα!

 

Το τέταρτο φθινόπωρο

Φθινοπωρινή ισημερία σήμερα, 23 Σεπτεμβρίου, από τις 11.20 το πρωϊ, όπως λέει το ημερολόγιο. 

Το Φθινόπωρο έφτασε πιά και επισήμως.

Ο καιρός φρόντισε να μας το δείξει με καταιγίδες, αστραπές, βροντές και κεραυνούς, έως και ανεμοστρόβυλους και με πολλές υλικές ζημιές αλλά, δυστυχώς, και με κάποιες ανθρώπινες απώλειες. 

Δύο ημέρες ήμασταν κλεισμένοι στο σπίτι...ο κήπος ποτίστηκε για τα καλά, 

και όταν  βγήκαμε για μιά μικρή βόλτα στην παραλία, φυσικά την βρήκαμε έρημη και μόνη

 

και το parking γεμάτο νερά.

Εκείνη την ώρα, η θάλασσα ήταν ήρεμη,   

αλλά τα νέα μπουμπουνητά και οι πρώτες σταγόνες μας έκαναν να φύγουμε γρήγορα

 

Την αγαπάμε την παραλία μας, κάποιος άλλος όμως το έγραψε στον πύργο του ναυαγοσώστη! 

Έγινε και ο τρύγος!  Το διαπιστώσαμε την περασμένη εβδομάδα, όταν είδαμε κίνηση στ'αμπέλια της περιοχής μας, αλλά και σε μία βόλτα μας στα Μεσόγεια, στο πανηγύρι του Σταυρού, στα Σπάτα.

 Αγοράσαμε ένα μπουκάλι μούστο και για πρώτη φορά έφτιαξα σπιτική μουσταλευριά, δεν σκέφθηκα όμως να την φωτογραφίσω.

Ευκαιρία όμως να σας δείξω και τον φθινοπωρινό μου δίσκο.  

Μου τον είχε κάνει δώρο, μαζί με διάφορα υλικά, ο γυιός μου...την Πρωτοχρονιά!  

Κόντεψε να περάσει χρόνος μέχρι να τον φτιάξω.  Η αλήθεια είναι ότι δεν εύρισκα κάποιο μοτίβο της αρεσκείας μου που να ταιριάζει με τα ανάγλυφα φρούτα.

 Αποφάσισα τελικά να χρησιμοποιήσω μία χαρτοπετσέτα με σταφύλια και κρασί.

 

 Και στην συνέχεια με τα ακρυλικά έκανα την ενσωμάτωση. Έγινε λίγο σκούρος, 

 το δε κρακελέ δύο συστατικών δεν μου πέτυχε και πάλι (στις φωτογραφίες δεν φαίνεται κάν!), και δεν φτάνει που δυσκολεύτηκα πολύ να τον φωτογραφίσω, είχα και τον Μάγκα που τελικά κατάφερε και στρογγυλοκάθησε μπροστά του και δεν έλεγε να φύγει...Του άρεσε, φαίνεται, το λινό που έριξα πάνω στην καρέκλα για την φωτογράφιση!  

 

Τέτοια μέρα ξεκίνησα και αυτό το μπλόγκ, πριν από τέσσερα χρόνια!

Και πέρασε ο καιρός και μοιράστηκα μαζί σας χαρές και λύπες, αλλά και τις ταπεινές μου δημιουργίες  χειροτεχνίες, έμαθα πολλά, προσπάθησα να εφαρμόσω,όχι πάντα με επιτυχία,  τεχνικές που θαύμασα σε διάφορα μπλόγκς, αλλά με επιμονή και υπομονή προχωρώ και...γιράσκω αεί διδασκόμενη! 

Οι επισκέψεις σας και τα καλά σας λόγια είναι αυτά που μου δίνουν χαρά και όρεξη να συνεχίσω.  Χαίρομαι που βρήκα φίλες και φίλους μέσα σ'αυτήν την όμορφη γειτονιά και που μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω αρκετούς και από κοντά. 

Σας ευχαριστώ όλες και όλους και εύχομαι 

αυτή η παρέα μας να μπορέσει να συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμα! 

Τούρτες και γλυκά, τα έχουμε κόψει... 

...έτσι, γιά κέρασμα θα σας προσφέρω φρέσκα γλυκά σύκα από τον κήπο, 

αλλά μπορείτε να δοκιμάσετε και την μαρμελάδα που έφτιαξα για τα παιδιά, άν θέλετε!

Δεν νομίζω να προλάβω άλλη ανάρτηση μέχρι το τέλος της εβδομάδας...

έχω να ετοιμάσω και κάτι για τον διαγωνισμό της Αριστέας!!!! 

Αύριο όμως, είναι μιά θλιβερή επέτειος για μένα...

...κλείνουν 26 χρόνια από τότε που έχασα τον μπαμπά μου. Είναι πολλά τα χρόνια, θα μου πείτε, και είχε κλείσει τα 80 όταν έφυγε, αλλά δεν περνάει μέρα χωρίς να τον σκεφθώ, αφού, όπως σας έχω ξαναπεί, μου τον θυμίζουν καθημερινά ένα σωρό αντικείμενα γύρω μου. 'Οπως αυτό το κουτί-μπιζουτιέρα που είχε φτιάξει, και που το 'ανακαίνησα' πρόσφατα.

 Η αλήθεια είναι ότι ζήλεψα το κουτί που έφτιαξε η φιλενάδα μου, η Marie-Paule και απλώς την αντέγραψα...χαχαχα! 'Εκανα ένα στένσιλ στην μπροστινή πλευρά, το οποίο μετά έτριψα πολύ καλά, πριν το περάσω με κόκκινη πατίνα η οποία του έδωσε την ίδια ακριβώς απόχρωση που έχουν και οι άλλες λουστραρισμένες πλευρές της μπιζουτιέρας.Τέλος, πέρασα ελαφρά το ανάγλυφο με χρυσή δαχτυλοπατίνα.

Διάλεξα ένα φθινοπωρινό 'γαλλικό' ριζόχαρτο για το καπάκι, καί πέρασα κρακελέ δύο συστατικών με χρυσή πορπορίνα (άσχετα αν και εδώ δεν φαίνεται τόσο καλά!) και χρυσή πατίνα στα τελειώματα. 

 Ελπίζω ότι από εκεί ψηλά, ο μπαμπάς θα εγκρίνει την αλλαγή που τόλμησα να κάνω στην μπιζουτιέρα που μου είχε φτιάξει πριν από 50 χρόνια! 

 Και πιστεύω πως τώρα που τον συνάντησε η μαμά στους ουρανούς, 

θα του έδωσε τα φιλιά και την αγάπη μου.

  Δεν θα είναι ο δίσκος, αφού ήταν δώρο του γυιού μου, δεν θα είναι η μπιζουτιέρα, αφού είναι οικογενειακό κειμήλιο, αλλά ένα δωράκι, φτιαγμένο από τα χεράκια μου, θα κληρωθεί ανάμεσα σ'αυτούς που θα μου αφήσουν τις ευχές τους μέχρι το τέλος της εβδομάδας.

Με τις ευχαριστίες μου, τα φιλιά μου και την αγάπη μου...

...καλό φθινόπωρο να έχουμε! 

Εσείς, πού craftάρετε? Where do you craft?

...ρωτούσε η Χειροτέκνικα, την οποία χάρηκα και ετίμησα δεόντως τις προάλλες.

Θα θυμάστε πως σας είχα πεί ότι ετοίμαζα το νέο μου 'ατελιέ'. Δεν πιστεύω να περιμένατε κάποια μοντέρνα και μίνιμαλ διακόσμηση!  Ότι έκανα το έκανα χρησιμοποιώντας,  ανακυκλώνοντας και μεταμορφώνοντας μιά σειρά από παλιά έπιπλα και αντικείμενα που είχα ήδη στο σπίτι.

"Where do you craft?"

 That was the question of the recent Craft Salon, held in Athens some days ago, which I visited and enjoyed very much indeed!

On this occasion, let me show you my new craft room, which I had announced in an earlier post

and which I set up and decorated using old furniture, upcycled home items and my own decoupage creations.
 
Από την κόρη μου 'κληρονόμισα' το παλιό φοιτητικό της γραφείο με την καρέκλα του, και από τον γυιό μου τον παλιό του υπολογιστή (κι έτσι δεν χρειάζεται να πηγαίνω-φέρνω το λαπτοπ). Πάνω στο γραφείο τοποθέτησα ένα ράφι (που είχε περισσέψει από τότε που φτιάξαμε τις ντουλάπες) δημιουργώντας μιά γέφυρα ανάμεσα στις παλιές συρταριέρες αλληλογραφίας. Πάνω του έβαλα την οθόνη και το πληκτρολόγιο,κι έτσι εξοικονόμισα και τον χώρο από κάτω. 

 

Στον τοίχο, κρέμασα τα καδράκια που μου χάρισαν οι φίλες μου (ξέρετε εσείς, σας τα έχω ξαναδείξει!). Στον άλλο τοίχο, έφτιαξα και κρέμασα έναν πίνακα με φελλό (από ένα παμπάλαιο κάδρο)

 

καθώς και το ρολόϊ που είχα φτιάξει παλαιώτερα (χωρίς πολύ επιτυχία) ενώ πίσω από μιά μικρή βιβλιοθήκη (κι αυτή της κόρης μου) βρήκαν την θέση τους η παλιά τροχήλατη ραφιέρα (από την κουζίνα της πεθεράς μου) και το παλιό τραπεζάκι τηλεόρασης, όπου τακτοποίησα τα υλικά μου για το ντεκουπάζ. 

 

Αντί για χαρτιά, τα συρταράκια γέμισαν με μολύβια, πινέλα, χρώματα, stencils και σφραγίδες. Ντεκουπάζ έγινε και στην παλιά βάση για το χαρτί κουζίνας, ενώ μια βάση για κρεμαστά μαχαιροπήρουνα μετατράπηκε σε stand για τα ψαλίδια μου.

Ένα δεύτερο τραπέζι που είχαμε φτιάξει παλαιώτερα από κομμάτι πάγκου κουζίνας και 4 βιδωτά πόδια, τοποθετήθηκε στην συνέχεια του γραφείου και μετατράπηκε σε γωνιά ραπτικής. Κάτω από το παλιό ριχτάρι, κρύβονται δύο βαλιτσούλες με υφάσματα και κάποια ρούχα για γάζωμα.

Πάνω στο γραφείο, η παλιά ξύλινη κασετίνα ζωγραφικής

μεταμορφώθηκε με παλαίωση και μ'ένα χαρτί decoupage που μου είχε χαρίσει η Dimi, και φιλοξενεί πλέον τις πάστες περιγράμματος, ρελιέφ, κλπ.

Στο ίδιο μοτίβο της λεβάντας, ακολούθησε κι ένα παλιό ανοικτό κουτί

 

 το οποίο τώρα φιλοξενεί τις πατίνες μου και χωράει κάτω από το ράφι του γραφείου.

 Στην γωνιά ραπτικής, μία παλιά και σπασμένη βάση μπαχαρικών μετατράπηκε σε ραφάκι για κορδέλες

ενώ κάποιες άλλες, μαζί με μερικές δαντέλλες, βρήκαν θέση στο παλιό κουτί του μπαμπά μου, που το είχα στην αποθήκη (για πολλά χρόνια και σε χάλια κατάσταση) γεμάτο μικροεργαλεία και άλλα τζάντζαλα.  Χρειάστηκε πολύ στοκάρισμα (μέσα και έξω / πάνω και κάτω) και τρίψιμο, μέχρι να το συνεφέρω για να μπορέσω να το ντεκουπάρω. Αλλά νομίζω πως άξιζε τον κόπο.

Στην μπαλκονόπορτα, σε κουρτινόξυλο που είναι κι αυτό από το φοιτητικό σπίτι της κόρης μου, αντί κουρτίνας, κρέμασα ένα παλιό σεντόνι της αδελφής του μπαμπά μου. Πρέπει να έχει ηλικία άνω των 70 ετών!!!  Το κρατούσε η μεγάλη μου εξαδέλφη σαν κειμήλιο της μαμάς της, και μου το χάρισε πριν από πολλά χρόνια.  Μόνο οι απλικέ πεταλούδες είναι σχεδόν ανέπαφες, ενώ το υπόλοιπο κέντημα έχει ξεφτίσει στα περισσότερα σημεία - ιδιαίτερα οι λευκές κλωστές. Θα μου πείτε, 'κρίμα' που δεν το αξιοποίησα καλλίτερα. Αλλά κι εγώ το είχα καταχωνιασμένο εδώ και 30 χρόνια και το είχα ξεχάσει. Να κεντήσω τα μέρη που λείπουν, δεν έχω την υπομονή, ούτε όμως νομίζω ότι είναι πρέπον,  αλλά και τί να το έκανα ? Ίσως να το έκοβα και να έραβα μαξιλαράκια 'φιγούρας' ή καδράκια. Θα χαρώ πολύ να μου πείτε την γνώμη σας. Προς το παρόν, μου αρέσει που το βλέπω δίπλα μου κάθε μέρα.

 Στην άλλη πλευρά του 'ατελιέ' τοποθέτησα ένα από τα δύο μικρά καναπεδάκια που είχα (προς το παρόν, κουβαλάει πάνω του και τα μαξιλάρια του δεύτερου) δίπλα στο επίσης παμπάλαιο roll-top που είναι γεμάτο φωτογραφίες, άλμπουμ και σουβενίρ από τα ταξίδια μου.    Στο μικρό κομοδίνο (υποψήφιο κι αυτό για ντεκουπάρισμα - κάποια στιγμή) έχω φυλάξει τις χάντρες μου, κλωστές κεντήματος, κλπ.     

  

 Το μικρό δισκάκι και τα μπουκαλάκια είναι από τις δοκιμές κάποιων νέων υλικών που έκανα σ'αυτόν τον νέο χώρο μου, αλλά μερικά ακόμα έργα που τελείωσα πρόσφατα, είναι το μεταλλικό κανάτι που μου έφερε ο θείος μου από κάποιο thrift store στην Αμερική (!)

ένα μεταλλικό κουτί από σοκολατάκια, με διαφορετικά αλλά ασσορτί μοτίβα σε κάθε πλευρά,

και ένα μεταλλικό δοχείο που είχα αγοράσει πριν από πολύ καιρό 

(ε, αγόρασα και κάτι, δεν μπορείτε να πείτε!!! 

                                                     

Εσείς, πού craftάρετε? 
And you, where do you craft? 

Εάν φταίει το δικό μας ή το δικό τους ταχυδρομείο,δεν ξέρω, αλλά το πακετάκι με το βιβλίο που κέρδισα στο giveaway  της φίλης μου  Mariette έκανε 26 ημέρες να έρθει από την Αμερική. Και το παρέλαβα προ ημερών επιστρέφοντας από την θάλασσα (ω ναί, ξαναρχίσαμε τα μπάνια...Νοεμβρίου...μέχρι να ξαναχαλάσει ο καιρός!!!)

Ο Bob Harper έχει γράψει ένα καταπληκτικό και πολύ ευκολοδιάβαστο βιβλίο κανόνων για αδυνάτισμα. Από την ανάγνωση όμως έως την εφαρμογή... δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να χάσω κάποια περιττά κιλά! 

Bob Harper's book "The skinny rules" was my blog-friend Mariette's giveaway, which I was so happy to win!  The parcel took 26 whole days to reach me from the U.S.A. but I have now been reading it for some days and it is so well written and easy to follow! I only hope I will be able to put the rules to practice and manage to lose some weight! 

Once again, Thank you so much, dearest Mariette!!!