Μου είχε στείλει η κόρη μου μιά φωτογραφία πριν δύο εβδομάδες,
την ημέρα που η Αθηνούλα μας έγινε 16 μηνών,
και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση με τί καμάρι περπατούσε με τον μπαμπά της στον δρόμο κρατώντας μία τσάντα με το ποτηράκι της και τα παιχνιδάκια της!
Εκείνη την ίδια ημέρα, σκέφτηκα να της ράψω ένα τσαντάκι από ένα λουλουδάτο ύφασμα που είχα.
Μέσα σε μισή ωρίτσα ήταν έτοιμο!
Πάνω από την εξωτερική τσεπούλα έραψα ένα vintage ροζ κουμπί που βρήκα
στο κουτί με τα κουμπιά της μαμάς μου, αφού του πρόσθεσα και μιά δαντελίτσα γύρω-γύρω.
'Εβαλα μέσα στο τσαντάκι δύο ξύλινα παιχνιδάκια και την περίμενα να έρθει.
Μιάς που πήρα φόρα με το ράψιμο, της έφτιαξα και δύο φουστίτσες
όπως και από τρείς υφασμάτινες μάσκες για την μαμά και τον μπαμπά!
Η μεγάλη συνάντηση μετά τον δίμηνο χωρισμό μας λόγω του κορονοϊού, έγινε το Σάββατο το πρωί.
'Οταν την είδα να μπαίνει στον κήπο περπατώντας μόνη της και κρατώντας την τσαντούλα της δεν πίστευα στα μάτια μου!
Πόσο είχε μεγαλώσει το κοριτσάκι μας μέσα σ'αυτούς τους δύο μήνες!
Γέμισε το σπίτι χαρά, γέλια, φωνούλες, τρεχαλητά...
έκοβε λουλουδάκια για την μαμά,
έφαγε από τις φράουλες του παππού και εντυπωσιάστηκε από τα μεγάλα λεμόνια του κήπου,
έπαιξε με τα 'φραουλάκια' (αυτά θα σας τα δείξω την επόμενη φορά)
σκούπισε η νοικοκυρούλα τα ψιχουλάκια στα πλακάκια
έπαιξε με την μπάλα,
μέχρι που κυνηγώντας την έκανε και μία τούμπα που της άφησε το πρώτο της καρουμπαλάκι
και μας έκανε να πάει η ψυχή μας στην Κούλουρη!
Ευτυχώς, δεν ήταν σοβαρό, και στην αγκαλιά της μαμάς της γρήγορα το ξεπέρασε και αποκοιμήθηκε.
Πόσο χαρήκαμε αυτό το Σαββατοκύριακο!!!
Τώρα ανυπομονούμε να ξανασυναντηθούμε το συντομότερο δυνατόν.
Εσείς, πώς τα πάτε με την κατάσταση;