Μιά επέτειος και μία (?) καρτ-ποσταλ

Σας ταλαιπώρησα με την προηγούμενη ανάρτησή μου και απολογούμαι γι'αυτό. 
Εάν όντως ο λόγος ήταν, όπως μου είπε μιά καλή φίλη, ότι είχα μεταφέρει ένα μέρος του κειμένου από το word, 
που αυτό με την σειρά του επηρέασε όλο το υπόλοιπο κείμενο,
του οποίου δεν μπορούσα με τίποτα να αλλάξω το μέγεθος,  έ τότε, δεν πρόκειται να επαναληφθεί! 
Εάν έφταιξε και κάτι άλλο, ας μου πείτε και σείς όσες γνωρίζετε κάτι παραπάνω από τα τερτίπια του Blogger!

Στο μεταξύ, έχω να σας πώ νεώτερα για την γατο-κατάσταση! Σε κάποια άλλη ανάρτηση όμως...

Δεν φανταζόμουν πως θα άρχιζε έτσι μιά εορταστική ανάρτηση, 
αλλά όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα, όπως λένε! 

Και τί γιορτάζουμε?  
Μά, τα 5 χρόνια του L'Atelier de Marie-Anne!!!

Ναι, ναι, πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που έκανα 
την εμφάνισή μου σ'αυτόν τον ωραίο κόσμο του blogging. 

Σαν χθές, στις 22 Σεπτεμβρίου 2011, έτσι απλά,  μ΄εκείνο το μικρό κείμενο 

και χωρίς κάν μια φωτογραφία για αρχή, μπήκα στην όμορφη μπλογκογειτονιά. 

Μέσα σε τρείς μέρες, είχα κάνει έξι αναρτήσεις -  με φωτογραφίες 

και είχα ήδη αποκτήσει τις πρώτες φίλες!

Ακολούθησαν πολλές γνωριμίες, συναντήσεις, συμμετοχές σε μπαζάρ, φιλίες. 

Με κάποιες έχουμε ψιλοχαθεί,  άλλες ακολούθησαν κάποια συγκεκριμένα 

και πιό ενδιαφέροντα για εκείνες blogs, 

με άλλες προφανώς δεν ταιριάξαμε ηλικιακά - άλλα ενδιαφέροντα, άλλοι χαρακτήρες -. 

Κάποιες χάθηκαν από το blogging ξαφνικά και χωρίς εξηγήσεις,  άλλες αραίωσαν τις αναρτήσεις τους και βέβαια, αν όχι όλες, πάρα πολλές προτίμησαν το facebook 

για να δείχνουν τις δημιουργίες τους. 

'Ετσι είναι η ζωή, ο καθένας πράττει όπως νομίζει καλύτερα.  

Παρασύρθηκα κι εγώ  από το κύμμα,  ακολούθησα τον ρυθμό και άρχισα 

να 'ανακοινώνω' τις αναρτήσεις μου στο facebook.  

Και τότε διαπίστωσα πως  υπάρχουν αυτοί που τις βλέπουν, σχολιάζουν ή κάνουν απλά 

ένα like και μετά περνούν ή όχι και από το blog, είτε αφήνοντας σχόλιο είτε όχι.   

Εάν όμως αμελήσω, ή δεν θελήσω να 'ανακοινώσω' μία ανάρτηση στο facebook είναι πολλoί αυτοί δεν την βλέπουν κάν, γιατί δεν περνούν πιά από το blog.

Προσπαθώ κι εγώ όσο μπορώ να είμαι 'μέσα σε όλα' αλλά, κάπου αρχίζω να κουράζομαι, ειδικά όταν γράφω μεγάλα κείμενα, και κάνω ώρες να ανεβάσω πολλές φωτογραφίες, 

ενώ ξέρω πως λίγοι πλέον θα τα δούν ή θα τα διαβάσουν. 

Φταίει κι αυτή η ηλικία, η άτιμη...

Δεν πειράζει όμως, ξέρω πως είναι και άλλες/άλλοι που με επισκέπτονται χωρίς όμως ν'αφήσουν κάποιο σχόλιο - το ίδιο κάνω κι εγώ κάποιες φορές - ή αφήνουν σχόλιο μόνο όταν βρίσκουν κάτι που τους ενδιαφέρει, ή περνούν ούτως ή άλλως, γιατί δεν έχουν facebook, άλλοι πιό συχνά και άλλοι πιό αραιά.

Ίσως περιορίσω λίγο τα μεγάλα κείμενα αυξάνοντας τον ρυθμό των αναρτήσεων, 

γιατί από φωτογραφίες και δημιουργίες, πάντα θα έχω κάτι να δείξω. Ήδη έχω, ακόμα και μερικά Χριστουγεννιάτικα, αλλά θα σας τα δείξω άλλη στιγμή.

Ως συνήθως, θα χαρώ πολύ να κληρώσω και να προσφέρω ένα χειροποίητο δωράκι μου 

σε κάποια/κάποιον από εσάς, τα μέλη του blog, που θα αφήσετε σχόλιο σ'αυτή την ανάρτηση, έως το τέλος του μήνα.

Όπως και άλλη χρονιά, έτσι και χθές είχα ένα δώρο που έφτασε ακριβώς την ίδια μέρα της μπλογκο-επετείου του Αtelier. 

Δεν είχε σχέση με την επέτειο, αλλά μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά γιατί ήταν από μιά αγαπημένη φίλη blogger, την καλή μας Κάτια, την γνωστή μας και ως Marilise, η οποία ήταν και το μυστικό μου ταίρι στην ανταλλαγή που διοργάνωσε η Μαρία 

Η Κάτια,  λοιπόν, μου έστειλε, όχι μία, αλλά πολλές κάρτες 

από τα μέρη που επισκέφθηκε φέτος το καλοκαίρι!!!

Δεν γνωρίζω με ποιά σειρά, αλλά πήγε στην Κρήτη,

 απ'όπου οι καρτ-ποστάλ του Ηρακλείου

στις Σπέτσες,

όπου επισκέφτηκε το Μουσείο της Μπουμπουλίνας

αλλά φυσικά και στην αγαπημένη της 'Ανδρο.

Αυτές οι ασπρόμαυρες κάρτες είναι πολύ ξεχωριστές και με έκαναν να νοσταλγήσω 

το νησί το οποίο έχω επισκεφθεί δύο φορές, πριν από πολλά χρόνια!!!

Να ήταν όμως μόνο οι κάρτες! Δείτε πόσα δώρα που έστειλε :

 'Ενα υπέροχο κολιέ, που είναι απόλυτα του γούστου μου, 

και το οποίο ήδη φόρεσα  σήμερα το πρωϊ.

Μία όμορφη πλεκτή θήκη για τα γυαλιά μου, η οποία έκρυβε μέσα της ένα ψαράκι/σαπουνάκι. Κρίμα που δεν μπορώ να σας μεταφέρω το υπέροχο άρωμά του.

Κι ένα γλυκό καρδουλένιο κουφετάκι βοτσαλάκι "για να μου διηγηθεί τις ιστορίες των κυμμάτων στο Αιγαίο" όπως μου γράφει η Κάτια - τί όμορφα λόγια!!!

Γέμισε το τραπέζι δώρα!!! 

Αγαπημένη μου Κάτια, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα δώρα σου!

Να είσαι πάντα καλά, να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου 

και να κάνεις πάντα ωραία ταξίδια !

Ευχαριστώ και την Μαρία που μας παρακίνησε να συμμετάσχουμε 

σ'αυτή την ανταλλαγή αναμνηστικών καρτών. Ελπίζω να έφτασε και η δική μου κάρτα στον προορισμό της.

Σας ευχαριστώ όλους για τις επισκέψεις σας και για τα καλά σας λόγια!!!

 

Πολλές ευχές για ένα καλό Σαββατοκύριακο!