Μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι...

Γιά άλλη μία φορά, άργησα να ανοίξω το μπλογκοσπιτάκι μου, παρ'όλο που το παρακάτω κείμενο το είχα ετοιμάσει στις αρχές του μήνα. 
Τότε τελείωσε και το 5ο "Δρώμενο Φωτογραφίζειν" που διοργάνωσε η Μαρία 
από το "Μιά ματιά στον ήλιο με γιορτινά". 

Συγχαρητήρια στην Μαρία Παρασκευοπούλου για την υπέροχη νικητήρια φωτογραφία της, 
όπως και σε όσους συμμετείχαν, των οποίων τις φωτογραφίες μπορείτε να θαυμάσετε εδώ.

 'Ηταν η δεύτερη φορά που ανέβηκα στην μεγάλη ρόδα,  το περίφημο και εντυπωσιακό London Eye,  
όταν πήγαμε με την κόρη μου στο Λονδίνο 
για να καμαρώσουμε τον γιό μου στην ορκομωσία του μεταπτυχιακού του.

Ακόμα μία θέα από ψηλά, είναι και αυτή, 

 τραβηγμένη την ίδια ημέρα, στην οποία θα ταίριαζε ο τίτλος, μιάς που κι εδώ 
οι άνθρωποι μοιάζουν ακόμα περισσότερο με μυρμηγκάκια!

 Ομολογώ πως για μένα η πρώτη φορά-λίγα χρόνια νωρίτερα- ήταν πολύ πιό εντυπωσιακή, αφού η ρόδα είχε κλειστεί, στην διάρκεια ενός συνεδρίου, από έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο ο οποίος επέλεξε να μας δεξιωθεί εκεί αντί σε κάποια αίθουσα. 
Το κάθε βαγόνι είχε ένα μπαουλάκι με λιχουδιές, καναπεδάκια και κρυστάλλινα ποτήρια με σαμπάνια, καθώς και έναν σερβιτόρο για να μας περιποιηθεί. 
Τότε όμως ήταν βράδυ, και είχα μιά μικρή φωτογραφική μηχανή με την οποία τράβηξα ελάχιστες φωτογραφίες, όπως αυτές.

Για άλλη μιά φορά, χάρηκα πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να λάβω μέρος 

στο ωραίο δρώμενο της Μαρίας, την οποία και ευχαριστώ πολύ, 

καθώς και όσους τίμησαν με την ψήφο τους και την δική μου συμμετοχή.

'Ενα υπέροχο δώρο!

Πέρασε τόσος καιρός ... 

'Οχι μόνο ξέχασα τα γενέθλια του blog μου,τον Σεπτέμβριο, αλλά ακόμα και όταν τα θυμήθηκα δεν ευκαίρησα να κάνω μια εορταστική ανάρτηση.  Είχα ένα φορτωμένο καλοκαίρι, μπορώ να πω!  
Με κάποια ταξιδάκια, με πολλά μπάνια,  με δύο δυσάρεστες και αναπάντεχες απώλειες συγγενών, αλλά και με ευχάριστα νέα, εκ των οποίων το σπουδαιότερο είναι πως θα γίνω σύντομα γιαγιά!!! 

Μπορεί να ξεχάστηκα αλλά μου το θύμισε η φίλη μας η Σμαραγδένια, με την δική της εορταστική ανάρτηση αφού τυχαίνει τα  μπλογκόσπιτά μας να έχουν όχι μόνο την ίδια ηλικία, αλλά και επέτειο την ίδια ημέρα. Και δεν έφτανε αυτό, αλλά είχα την μεγάλη τύχη και χαρά να κερδίσω εγώ το δωράκι που κλήρωσε ανάμεσα σε όσους της ευχήθηκαν εκείνη την ημέρα για τα μπλογκογενέθλιά της.

Και λίγες μέρες αργότερα έφτασε το δεματάκι με τα καλούδια της αγαπημένης μας Ρούλας! 
Και τί δεν είχε μέσα!  
Εκτός από την χειροποίητη καρτούλα με τα ζεστά της λόγια,

ένα βιβλίο της Λένας Μαντά με την ωραία αφιέρωση της Ρούλας 
και με έναν πανέμορφο σελιδοδείκτη σε ασορτί χρώματα!

Δεν είχα διαβάσει έως τώρα κανένα βιβλίο αυτής της συγγραφέως, και χάρηκα πολύ με την επιλογή της Σμαραγδένιας. Όταν δε άρχισα να το διαβάζω, με συνεπήρε η ιστορία και δεν το άφησα από τα χέρια μου παρά τρεις μέρες αργότερα...τελειωμένο!!!  Μου άρεσε πολύ, τόσο η πλοκή του έργου όσο και η γραφή της Μαντά και σίγουρα θα διαβάσω μελλοντικά και άλλα έργα της.

Δεν ήταν μόνο του όμως το βιβλίο μέσα στο δεματάκι της Ρούλας, 
αλλά συνοδευόταν από ένα ζευγάρι τερλίκια, πλεγμένα από την ίδια, 
που θα μου ζεσταίνουν τα ποδαράκια μου, τα κρύα βράδια του χειμώνα!

όπως και από ένα βάζο με το πανέμορφο πλεχτό του 'καπελάκι' 
και μια νοστιμότατη μαρμελάδα φούρνου.

Ρούλα μου, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα υπέροχα δώρα σου, 

να'σαι πάντα καλά και να χαίρεσαι το φιλόξενο μπλογκοσπιτάκι σου!
Και μην ξεχάσεις να μου στείλεις την συνταγή της μαρμελάδας...please!!! 

Καλό σας μήνα!!!