'Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που, σ'ένα ταξίδι μου στις Βρυξέλλες, αγόρασα, όπως το συνήθιζα πάντα, μερικά σουβενίρ για τις συναδέλφους του γραφείου.
Οι Βρυξέλλες φημίζονται, ως γνωστόν, για τις υπέροχες δαντέλες τους. Στα διάφορα καταστήματα του κέντρου της πόλης, εκτός από υπέροχα είδη δαντέλας (τραπεζομάντηλα, σεμέν, κουρτίνες, καλύμματα, και πολλά άλλα) βρίσκει κανείς και πολύ πιό μικρά και οικονομικά σουβενίρ από δαντέλα, σαν αυτά τα κρεμαστά διακοσμητικά.
Είχα κρατήσει δύο και για μένα, τα οποία, με τα χρόνια, από λευκά έχουν γίνει μπεζ!
Δεν τόλμησα να τα πλύνω, αφού τα διάφορα κομματάκια δαντέλλας είναι κολλημένα πάνω σ'ένα φόντο από τούλι και σίγουρα θα ξεκολλούσαν. Μπορεί να τα ξεκρέμασα κάποια στιγμή αλλά δεν τα πέταξα.
Τα θυμήθηκα πριν από λίγο καιρό, όταν ετοιμαζόμουν να πετάξω στην ανακύκλωση ένα παλιό κουτί του καφέ, απ'αυτά τα μεταλλικά που κλείνουν με αεροστεγές καπάκι.
Κράτησα λοιπόν το σιδερένιο στεφανάκι
και έραψα πρόχειρα ένα τούλι τεντώνοντάς το όσο μπορούσα.
Στην συνέχεια χρησιμοποίησα κομματάκια τσόχας και χρωματιστής δαντέλλας για να σχηματίσω τα ανθάκια, ενώ ένα μοτίφ παριστάνει την γλάστρα και με μιά άλλη δαντέλα στόλισα το στεφανάκι γύρω-γύρω, ενώ έκοψα προσεχτικά το τούλι που περίσευε.
Δεν είναι χαριτωμένο?
"Πέρασε και δεν ακούμπησε" θα μου πείτε, και με το δίκαιο σας!!!
Το έφτιαξα μιά μέρα "στα γρήγορα" για να περάσω την ώρα μου περιμένοντας να στεγνώσει το βερνίκι σε κάποια καδράκια που είχα φτιάξει με découpage!!!
Δεν ξέρω άν θα το ξανακάνω, αλλά σκέφθηκα πως οι φίλες που ασχολούνται με το ράψιμο, το κέντημα, και τις δαντέλλες, θα μπορούσαν να εμπνευστούν για να δημιουργήσουν τα δικά τους διακοσμητικά.
Και είμαι απολύτως σίγουρη πως εάν το αποφασίσουν θα τα φτιάξουν πολύ πιό όμορφα και πιό περιποιημένα από το δικό μου.
Τί λέτε, χρυσοχέρες μου?
Θα το δοκιμάσετε?
