Καλό φθινόπωρο και χρόνια πολλά!!!

Επιστρέψατε από τις διακοπές σας; 

Καλώς ήρθατε λοιπόν και πάλι στην μπλογκογειτονιά! 

Και φυσικά, συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου αφού έκανα πάλι έναν μήνα (παρά δύο μέρες) να επικοινωνήσω μαζί σας!!! 
'Οχι πως πήγα πουθενά...δεν έφυγα καθόλου από το σπίτι, αλλά δεν έχω παράπονο...έχω κάνει περίπου 80 μπάνια!!!  Και συνεχίζω...εάν δεν φτάσει η πετρελαιοκηλίδα έως εδώ!!!

Από χθές, ήρθε πλέον επισήμως και το Φθινόπωρο, και το καλωσορίζουμε κι αυτό με ανακούφιση, μετά τους καύσωνες και την σκόνη από την Σαχάρα! Λίγη βροχούλα να είχαμε, θα ήταν πολύ ευπρόσδεκτη, να ποτιστούν οι κήποι, τα χωράφια, οι ελιές... 
'Εχουμε και την στενοχώρια μας για την τεράστια καταστροφή που προκάλεσε το ναυάγιο του σαράβαλου δεξαμενόπλοιου στην Σαλαμίνα, αλλά τί να σας τα λέω εγώ, τα μαθαίνετε από τις ειδήσεις! Χθες ανακοινώθηκε ότι οι παραλίες της περιοχής μας είναι 'πεντακάθαρες', αλλά...

Αυτό το καλωσόρισμα προέκυψε από ένα κομμάτι παρκέ (δείγμα κάποιας εταιρείας) το οποίο αποφάσισα την τελευταία στιγμή να πάρω μαζί μου, ελλείψει κάποιου άλλου ξύλινου αντικειμένου, όταν παρακολούθησα ένα σεμινάριο για χρώματα κιμωλίας, που έγινε στην περιοχή μας τον Ιούλιο.  

'Οταν επέστρεψα στο σπίτι, και αφού πέρασαν αρκετές ημέρες χωρίς έμνευση, τελικά αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τα μοτίφ της λεβάντας για να συμπληρώσω τα ανάγλυφα στένσιλς και να πλαισιώσω τις δύο λέξεις που είχαν στο μεταξύ μεταφερθεί στο ξύλο με καρμπόν. 

Η παλαίωση έγινε με καφέ και πράσινη πατίνα και τέλος η πινακίδα περάστηκε με 3 χέρια βερνίκι.

 Σ'εκείνο το σεμινάριο, εκτός από τα τρία ξυλαράκια που μας έδωσαν για να εφαρμόσουμε τις τεχνικές, είχα πάρει μαζί μου και μία μικρή κορνίζα, πιό πολύ για να δοκιμάσω πώς θα 'πιάσει' το χρώμα κιμωλίας πάνω σε άλλο υλικό.  

 Είναι φτιαγμένη από ένα κράμα, το οποίο δεν ξέρω πως ονομάζεται, κάτι μεταξύ πλαστικού και βακελίτη, αλλά πάρα πολύ ελαφρύ. Ήταν ένα αναμνηστικό δωράκι που είχαν φέρει κάποιοι φίλοι της κόρης μου από την Τυνησία πριν από κάποια χρόνια. Είχε όμως κτυπηθεί και ξεκολλήσει στις γωνίες και σίγουρα θα είχε μείνει σε κάποιο συρτάρι εάν δεν μου το έδινε να το φτιάξω. 

Αφού λοιπόν το κόλλησα, αφαίρεσα τα άλλα στοιχεία και έμεινε μόνο η κορνιζούλα, στην οποία πέρασα το χρώμα κιμωλίας και τελείωσα με καφέ κερί. 

 Και πάνω σ'ένα παριζιάνικο φόντο κρέμασα μία ξύλινη καρδούλα με κρακελέ που είχα φτιάξει παλαιώτερα. 

 

Πέρασα τα ανάγλυφα με χρυσή πάστα, και...

Δεν άλλαξε τελείως;;;

Κι εδώ, πάνω σ'ένα χαριτωμένο καβαλέτο, δώρο μεταξύ πολλών άλλων, της αγαπητής Ράνιας που μου έδωσε την χαρά να με επισκεφθεί πριν λίγο καιρό μαζί με την κόρη της και μία φίλη της.

 Πριν από αρκετά χρόνια, ο γιός μου μου είχε φέρει ένα πακέτο χαρτοπετσέτες από το Στρασβούργο με τις παραδοσιακές φιγούρες της Αλσατίας και τις σπεσιαλιτέ τους. Δεν μου είχε όμως ακόμα δοθεί η ευκαιρία να τις χρησιμοποιήσω, κι έτσι αποφάσισα πρόσφατα να στολίσω μ'αυτές ένα ξύλινο κουτί -μάλλον καφασάκι, θα έλεγα.

Δεν θυμάμαι κάν πώς είχε βρεθεί στα χέρια μου,

 αλλά μετά την μεταμόρφωσή του, σας διαβεβαιώ πως βρήκε ήδη την θέση του στο ατελιέ φιλοξενώντας κάποια υλικά.

Ας τα πάρουμε λοιπόν ξανά από την αρχή...

 

Σας καλωσορίζω, κάθε φορά που επισκέπτεστε το blog μου, κάθε φορά που διαβάζω ένα σχόλιό σας,  κι ας μην το βλέπετε κάπου γραμμένο.

 

Σας ευχαριστώ πάντα νοερά και από καρδιάς, για τα καλά σας λόγια, ακόμα και αν δεν απαντώ λόγω έλλειψης χρόνου.

Αυτή την φορά σας κερνώ και λίγο Kougelhopf, το παραδοσιακό γλυκό της Αλσατίας, μαζί μ'ένα ποτήρι σαμπάνιας για τα 6 χρόνια που κλείνει σήμερα το μπλογκοσπιτάκι μου και για την παρέα που μου κρατάτε μέσα απ' αυτό.
 Εύχομαι να συνεχίσουμε να τα λέμε μέσα από τα blogs μας για πολλά χρόνια ακόμα, και κόντρα στην γενική τάση να εγκαταλείπονται αρκετές σελίδες λόγω της πιό άμεσης επαφής που προσφέρουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αργώ κι εγώ πολύ να περάσω από τα δικά σας blogs, αν και προσπαθώ να διαβάσω όλες τις αναρτήσεις σας, και δεν αφήνω πάντα σχόλιο, αλλά  είμαι σίγουρη πως δεν θα με παρεξηγήσετε εάν σας πω τον λόγο...

Ετοιμαζόμαστε για τον γάμο της Κατερίνας μας, 

και όπως καταλαβαίνετε...τρέχουμε!!! 

Το πιθανότερο είναι πως θα τα ξαναπούμε πάλι σ'έναν μήνα!!! 
Με όλη μου την αγάπη!

Secret Spring Circles

Για πρώτη φορά,  συμμετείχα φέτος, με μεγάλη χαρά,  στο κάλεσμα που μας έκανε η Αλεξάνδρα από το blog  " Ένα κουμπί στο φεγγάρι"  να δημιουργήσουμε -ή απλώς να προσφέρουμε- ένα δώρο με θέμα το 'Καλωσόρισμα' σε κάποιο μυστικό μας ταίρι, το οποίο προέκυψε από κλήρωση.  

Η Αλεξάνδρα τα διοργάνωσε όλα άψογα και μας κρατούσε ενήμερες σε όλη την πορεία της διαδικασίας.  Παρασυρμένη από τον ενθουσιασμό μου, βιάστηκα λίγο να δείξω το δικό μου δώρο, αν και φρόντισα επιμελώς να μην αποκαλύψω την παραλήπτρια/ταίρι μου.  

Κι έπειτα κάθησα και περίμενα με αγωνία, να δώ ποιά θα ήταν η δική μου μυστική αποστολέας.

Το τηλέφωνο κτύπησε την Τρίτη το απόγευμα. Ήταν η κοπέλα από το ταχυδρομικό γραφείο της περιοχής "Έχετε ένα δεματάκι", με πληροφόρησε, αλλά καθώς ήταν κάπως αργούτσικα, της απάντησα πως θα περνούσα την Τετάρτη το πρωϊ να το παραλάβω. Κάποιες προγραμματισμένες δουλειές που είχαμε (μεταξύ των οποίων και έναν έλεγχο του αυτοκινήτου για κάποια περίεργα λαμπάκια που άναβαν) μας έκαναν να φύγουμε το πρωϊ βιαστικά. Στον δρόμο, θυμήθηκε ο Ν. να μου πεί "ξεχάσαμε να περάσουμε από το χαρτοπωλείο (ταχ.γραφείο)". Ειλικρινά σας λέω, άν ήταν λιγότερα τα χιλιόμετρα, σίγουρα θα γυρίζαμε πίσω γιά να παραλάβω το δεματάκι. Αλλά κοντεύαμε να φτάσουμε στην Αθήνα κι έτσι αυτό ήταν εντελώς ανέφικτο.  

'Ολη την ημέρα με έτρωγε η περιέργεια και έτσι στην επιστροφή, αργά το απόγευμα, πρώτη μας δουλειά ήταν να πάμε για το δέμα.   Με το που μου έδωσε η κοπέλα το πακέτο, και είδα το όνομα του αποστολέα, αναρωτήθηκα "τί να μου στέλνει πάλι η Αριστέα;" και συγχρόνως..."Βρέ...λες να είναι το μυστικό μου ταίρι;".

 Δεν κρατιόμουν, μέσα στο αυτοκίνητο έκοψα ήδη τον σπάγκο, και μόλις μπήκα στο σπίτι μέχρι να το ξετυλίξω, να βγάλω το μέσα περιτύλιγμα με την όμορφη κορδελίτσα και την πεταλουδίτσα, να βγάλω το πλαστικό με τις μπίλιες... ούφ...επί τέλους...έγιναν τα αποκαλυπτήρια!!!

Η αγαπημένη μου (και σε όλους μας) Αριστέα ήταν πράγματι το μυστικό μου ταίρι στην ανταλλαγή των Secret Spring Circles!!!

 

 Mου το αποκάλυπτε στην όμορφη κάρτα της με τόσο θερμά λόγια και, εκτός από έναν ωραίο ξύλινο σελιδοδείκτη, το υπέροχο δώρο που δημιούργησε 'για μένα' είναι αυτό το στρογγυλό διακοσμητικό καλωσόρισμα!

 Με το ιδιαίτερο ανάγλυφο κρακελέ -που έχει πλέον γίνει το σήμα κατατεθέν της Αριστέας-, με τα ρομαντικά τριανταφυλλάκια -που είναι από τα πιό αγαπημένα μου- και με ένα ωραίο Welcome στο κέντρο του "άνοιξιάτικου κύκλου", ήταν το πιό όμορφο δώρο που θα μπορούσε να μου κάνει!

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω να το κρεμάσω στην εξώπορτα, πάνω από το Πρωτομαγιάτικο καλάθι μου και να το φωτογραφίσω.  Μου έλεγε η Αριστέα στην κάρτα της, και φυσικά συμφωνώ απόλυτα, ότι δεν πρέπει να βραχεί εάν το κρεμάσω έξω.  Σιγά να μην το άφηνα έξω!!! Η είσοδός μου είναι βορεινή και παρ'όλο που καλοκαίριασε πιά, ο άνεμος την χτυπάει συνεχώς.  Μόνο για την φωτογράφιση έμεινε λοιπόν έξω, άντε και λίγο πάνω στο κάγκελλο,

και αμέσως πήρε την θέση του στην εσωτερική πλευρά της πόρτας (ένα ίδιο κρεμαστάρι ήταν ήδη τοποθετημένο για τα στεφανάκια που κρεμάω κατά καιρούς).

Αγαπημένη μου Αριστέα, δεν ξέρω πώς να σ'ευχαριστήσω για το όμορφο καλωσόρισμά σου. 

Να είσαι πάντα καλά, να συνεχίσεις να μας κρατάς συντροφιά γιά πολλά πολλά χρόνια με τα απίστευτα δρώμενά σου, τον ωραίο σου λόγο και με τις πανέμορφες δημιουργίες σου.

Με κολακεύει το γεγονός ότι έπαιξα κι εγώ κάποιο ρόλο στο να μάθεις και να ασχοληθείς με το découpage και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο στην ζωή σου!

'Οσο για την Αλεξάνδρα, κατ'αρχάς χάρηκα πολύ που την γνώρισα με αφορμή αυτή την ζεστή ανταλλαγή δώρων, και την ευχαριστώ για την φιλοξενία της στο τόσο ενδιαφέρον blog της. Μιά νέα πρόκληση μας περιμένει και είμαι σίγουρη ότι τα στεφθεί κι αυτή από μεγάλη επιτυχία.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

 

Με πολλή αγάπη!

Η Πρωτομαγιά και το γούρικο Μυγκέ στους Κύκλους της 'Ανοιξης

Το Μυγκέ κατάγεται από την Ασία. Το φυτό είναι γνωστό στην Γαλλία και καλλιεργείται  από την εποχή του Μεσαίωνα.  Για πολλά χρόνια ήταν το σύμβολο της Αναγέννησης και της Άνοιξης, έτσι λοιπόν ήταν λογικό να γίνει σύμβολο ευτυχίας και τύχης. 

Ονομάζεται συχνά κρινάκι των κοιλάδων, αλλά και γρασίδι του Παρνασσού, αφού ο μύθος λέει ότι δημιουργήθηκε από τον Θεό Απόλλωνα ώστε οι εννέα Μούσες να πατούν σ’αυτό το πράσινο χαλί χωρίς να πληγώνονται τα ντελικάτα πόδια τους.

Λέγεται επίσης ότι κατά την δημιουργία του κόσμου, αυτό το λουλούδι στόλιζε τις δύο πλευρές της πόρτας του Παραδείσου και ότι η καμπανούλες του κουδούνιζαν κάθε φορά που περνούσε ένα καλός άνθρωπος. Και αυτό, γιατί το μυγκέ είχε την δύναμη να αναγνωρίζει τις αρετές και τις καλές συνειδήσεις. 

Στην αρχαία Ρώμη, οι τελετές προς τιμήν της Θεάς Φλώρας, θεάς των λουλουδιών, έφταναν στο απόγειό τους την 1^η Μαίου.
Στους Κέλτες, το μυγκέ είχε πάρει μια μυστηριώδη σημασία: έφερνε τύχη!
Την εποχή του Μεσαίωνα, ο Μάϊος ήταν ο μήνας των αρραβώνων, και οι νέοι κρεμούσαν το μυγκέ πάνω από την πόρτα της αγαπημένης τους. 

 

Την Πρωτομαγιά του 1561, κάποιος ιππότης προσέφερε στον νεαρό βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο τον 9^ο  ένα μπουκετάκι μυγκέ.

Εκείνος, γοητευμένος από το άρωμά του, προσέφερε την επόμενη χρονιά από ένα μπουκετάκι σε όλες τις κυρίες της Αυλής λέγοντας : «ας γίνεται αυτό κάθε χρόνο» και καθιερώνοντας έτσι την παράδοση της προσφοράς του μυγκέ σαν γούρι κάθε Πρωτομαγιά.

 

Τον 16^ο όπως και τον 17^ο αιώνα, το μυγκέ παρέμενε το κατ’εξοχήν τυχερό/γούρικο λουλούδι. ‘Ηρθε όμως η Γαλλική Επανάσταση, άλλαξε το ημερολόγιο, και σιγά-σιγά το έθιμο ξεχάστηκε.  

Στις αρχές του 20ού αιώνα το μυγκέ καθιερώνεται σαν λουλούδι της Πρωτομαγιάς, χάρις σε δύο σημαντικά συμβάντα:

Την Πρωτομαγιά του 1895, ο τραγουδοποιός 

Félix Mayol aπό την Τουλόν, καλωσορίζεται στον σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού από την φίλη του μ’ένα κλαδάκι μυγκέ και το ίδιο βράδυ, εμφανίζεται στην πρεμιέρα του με αυτό το μυγκέ στην μπουτονιέρα του αντί της παραδοσιακής καμέλιας που φορούσαν τότε οι κομψοί άνδρες.  Η σειρά των συναυλιών που έδωσε είχε τεράστια επιτυχία και ο Mayol το αποδίδει στη τύχη που που έφερε το μυγκέ, αποφασίζει δε να το καθιερώσει σαν το έμβλημά του.

Η ημερομηνία της 1^ης Μαΐου υιοθετείται ως ημέρα εορτής των εργατών το 1889, στο ιδρυτικό συνέδριο της 2^ης Διεθνούς στο Παρίσι.

Στο Παρίσι, στην διάρκεια μιάς διαδήλωσης το 1890, οι διαδηλωτές παρέλασαν φορώντας στο πέτο τους ένα κόκκινο τρίγωνο που συμβόλιζε τα αιτήματά τους, δηλαδή την ιδανική διαίρεση της ημέρας σε τρία οκτάωρα: εργασία – ύπνος – διασκέδαση.  Αυτό το τρίγωνο αντικαταστάθηκε από το λουλούδι της αγριοτριανταφυλλιάς και αργότερα από το μυγκέ δεμένο με κόκκινo λαιμοδέτη.  Από εκείνη την ημέρα, συνδυάστηκαν ο εορτασμός της εργασίας και το μυγκέ. 

Την Πρωτομαγιά του 1900, οι διάσημοι Παριζιάνοι μόδιστροι διοργάνωσαν μια μεγάλη επίδειξη μόδας κατά την οποία πρόσφεραν μπουκετάκια από μυγκέ σε όλες τις κυρίες. ‘Εκτοτε,  κάθε χρόνο, όλες οι μοδίστρες πρόσφεραν μυγκέ στις πελάτισσές τους αλλά και στις βοηθούς των οίκων μόδας.

Το 1936 σημειώνονται οι πρώτες πωλήσεις του μυγκέ με την ευκαιρία της Πρωτομαγιάς.

To 1956, ο Christian Dior δημιουργεί το  υπέροχο άρωμα Diorissimo  και καθιερώνει το μυγκέ ως έμβλημα του Οίκου Μόδας Christian Dior.   

Να κάνω εδώ μία παρένθεση για να σας πώ ότι είχα προσωπικά την μεγάλη τύχη, όταν ήμουν μικρή να παρακολουθήσω μία υπέροχη επίδειξη μόδας του Christian Dior που έγινε στην Γαλλική Πρεσβεία της Αθήνας. Τα μαννεκέν κρατούσαν στα χέρια τους μυγκέ και στο τέλος μοιράστηκαν μπουκετάκια στους καλεσμένους, όπως και μικρά μπουκαλάκια/δείγματα του Diorissimo. 

Το 1976, το μυγκέ έχει πλέον γίνει αναπόσπαστο μέρος της Πρωτομαγιάς και κάθε χρόνο πολλές δεκάδες εκατομμυρίων μπουκέτων μυγκέ ρίχονται στο εμπόριο εκείνη την ημέρα. Κατά γενικό κανόνα προέρχονται από την περιοχή της Νάντης.

Το μυγκέ έχει τίτλους ευγενείας που οφείλονται στον μυθικό του χαρακτήρα. Ονομάζεται ‘κρίνο των κοιλάδων’ ή ‘κρίνο του Μάη’. Εξ ού και η αγγλική του ονομασία Lilly of the valley, αλλά και May bells (Μαγιάτικες καμπανούλες).

Το όνομα μυγκέ προέρχεται από το ελληνικό μόσχος και το λατινικό muscata η δε επίσημη ονομασία του είναι convallaria majalis. ‘Εχει ύψος 10 έως 30 εκ, και χαρακτηρίζεται από δύο φύλλα που περιβάλλουν τον μοναδικό του μίσχο. Σε άγρια κατάσταση  η άνθιση διαρκεί από τον απρίλιο έως τον Ιούνιο, ανάλογα με τις κληματολογιές συνθήκες και τις περιοχές.

Τα πολύ αρωματικά λουλούδια του είναι λευκά ή σε απαλό ρόζ χρώμα, έχουν σχήμα καμπανούλας και είναι όλα τους στην ίδια πλευρά του μίσχου. Από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο την θέση τους παίρνουν κόκκινοι καρποί που περιέχουν από 2 έως 6 σπόρους ο καθένας. Είναι ένα πολυετές φυτό που πολλαπλασιάζεται από το ρίζωμά του.

Το μυγκέ είναι τοξικό φυτό και χρησιμοποιείται στα φαρμακευτική για κάποιες ασθένειες της καρδιάς. Το φυτό αγαπάει την δροσιά του δάσους αλλά μπορεί να το πιάνει το καπρίτσιο και να γίνεται πολύ επεκτατικό όταν του αρέσει ένα μέρος, ενώ, αντίθετα, είναι συχνά αδύνατον να το καλλιεργήσεις σε κάποιες περιοχές ακόμα και αν διαθέτουν τις ιδανικές συνθήκες.

Στην Γαλλία, η Πρωτομαγιά είναι η μοναδική ημέρα κατά την οποία ο καθένας μπορεί ελεύθερα να πουλήσει μυγκέ στον δρόμο αλλά και λόγω παράδοσης, οι παραγωγοί του μυγκέ προσφέρουν ένα μπουκέτο και όμορφες συνθέσεις λουλουδιών στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στην Πρώτη Κυρία της χώρας. 

 Φωτογραφίες και μετάφραση κειμένου από: http://www.2travelandeat.com/France/1er.mai.mois.du.muguet.html

Στο λήμμα «μυγκέ» της Live-pedia.gr διαβάζω:  

Μικρό φυτό που αυτοφύεται σε πολλά μέρη της Β. Ελλάδας, αλλά και στην Πελοπόννησο και τη Θεσσαλία. Έχει πλατιά φύλα σε σχήμα λόγχης που περιβάλλουν το βλαστό, στην κορυφή του οποίου βρίσκονται περίπου 10 άνθη, που έχουν περίπου σφαιρικό σήμα. Το μυγκέ καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό, καθώς και για τα άνθη του που έχουν ωραίο άρωμα.   Χρησιμοποιείται επίσης στην ιατρική ως καρδιοτονωτικό.   

Θα αναρωτηθήκατε μάλλον  πώς μου ήρθε να να σας κάνω τώρα αυτή την παρουσίαση του μυγκέ.   Να σας πώ! Αν και φαντάζομαι πως το μαντέψατε από τον τίτλο της ανάρτησης...

-Πάντα μου άρεσε αυτό το μοσχομυριστό λουλουδάκι αλλά στην Ελλάδα δεν έχει τύχει να το δώ πουθενά.  Εσείς;

-Την Πρωτομαγιά μου το θύμισε η φίλη μου η Marie-Paule στέλνοντας μου ένα μπουκετάκι στο FB. 

-Είχα από καιρό κάποια κομμάτια χαρτοπετσέτας με μυγκέ και έψαχνα να βρώ ευκαιρία να τα χρησιμοποιήσω. 

-Ένα ωραίο θαλασσόξυλο περίμενε υπομονετικά από πέρυσι να το περιποιηθώ 

-Και είχα να ετοιμάσω κι ένα δωράκι για τους

 Μυστικούς Ανοιξιάτικους Κύκλους της Αλεξάνδρας

  Ε, δεν ήταν και λίγοι οι λόγοι...

και έτσι έγινε ο συνδυασμός:

Θάλασσα και Λουλουδάκια του δάσους,  Γούρι και Καλωσόρισμα

το φωτογράφισα μέσα στο σπίτι

 

 το φωτογράφισα στον κήπο

το κρέμασα στην πόρτα να δώ πώς φαίνεται

 

 και το έστειλα στο μυστικό μου ταίρι.

Το μόνο που εύχομαι τώρα είναι όχι μόνο να αρέσει στην φίλη που θα το λάβει, 
αλλά και να φέρει γούρι, σ'εκείνην και στο σπιτικό της.

Καλό Σαββατοκύριακο !