Δημιουργώντας με τα θαλασσόξυλα

Κοντά στον Δεκαπενταύγουστο και να μην σας έχω παρουσιάσει ούτε ένα θαλασσόξυλο; 
Είμαι απαράδεκτη! 

Σε λίγο καιρό στα διάφορα blogs θα αρχίσουν να εμφανίζονται φθινοπωρινές δημιουργίες, 
για να μην πώ και Χριστουγεννιάτικες!

Ζώντας μονίμως πλέον κοντά στην θάλασσα, οι χειμερινοί μας περίπατοι είναι και οι πλουσιότεροι 
σε συγκομιδή υλικών από την ακροθαλασσιά. 
Τότε που τα αγριεμένα κύμματα ξεβράζουν 'θησαυρούς' στην αμμουδιά. 

 

Κοχύλια, βότσαλα, αχινούς, κοράλια, θαλασσόξυλα, κεραμιδάκια, γυαλάκια, διαφόρων ειδών σανιδάκια, μέχρι και κομμάτια από έπιπλα έχω βρεί κατά καιρούς. 

 Κάποια περιμένουν χρόνια μέχρι να τα χρησιμοποιήσω σε κάποια κατασκευή.  Όπως αυτά τα δύο κομμάτια από σανίδα, με ίχνη από παλιές μπογιές πάνω τους, τις οποίες πάντα εκμεταλλεύομαι χρησιμοποιώντας τις σαν φόντο. 

Πρόσφατα, έφτιαξα ένα διακοσμητικό με το πρώτο,

  κάνοντας ένα απλό découpage με μοτίφ μιάς θαλασσινής χαρτοπετσέτας.

Το χάρισα σ'έναν παιδικό μου φίλο, την περασμένη εβδομάδα, για να το στολίσει στο εξοχικό του.

Το δεύτερο, με τα σημάδια από κίτρινη μπογιά,

  έγινε 'καμβάς' για μία σύνθεση από πηλό...
έ, να μη δοκιμάσω να φτιάξω κι εγώ ένα θαλασσινό mixed media; 

Αφορμή στάθηκε μία δημουργία της γνωστής κι αγαπημένης δασκάλας του πηλού, Μαρίας Κάντζαλη, της οποίας δυστυχώς δεν μου δόθηκε ποτέ έως τώρα η ευκαιρία να παρακολουθήσω κάποιο σεμινάριο. Πριν από έναν μήνα περίπου, έτυχε να δώ ένα έργο της σε ένα ξένο blog και μιάς και είχα λίγο περισσευούμενο πηλό σκέφθηκα να προσπαθήσω να φτιάξω κάτι ανάλογο.

Ούτε να σας το δείξω δεν μπορώ, αφού δεν τολμώ να το "ποστάρω" δίπλα στο εντελώς ερασιτεχνικό και ταπεινό δικό μου.Σας προσκαλώ όμως να περάσετε να το θαυμάσετε.

Όσο για το δικό μου, παρακαλώ να δείξετε  επιείκεια...
'Οχι πως προσπάθησα να το αντιγράψω...ούτε κάν είχα μπροστά μου την φωτογραφία του όταν έπιασα τον πηλό. Θυμόμουν μόνο 'στο περίπου' το σχήμα του πλοίου, και έφτιαξα επιπλέον έναν φάρο και έναν ήλιο σε στυλ εντελώς 'ναϊφ' (σίγουρα η εγγονούλα μου, σε λίγα χρόνια, θα τα κάνει πιό όμορφα με την πλαστελίνη...!)

 

τα έβαψα με ακρυλικά χρώματα

 και τα κόλλησα πάνω στο σανιδάκι, αφού έβαλα στο καραβάκι μία βίδα για κατάρτι και ένα κρικάκι στο οποίο έδεσα λίγο σύρμα.

 Στην μία άκρη κολλήθηκε ο ήλιος,

 

 και στην άλλη ο φάρος

 

 Συμπλήρωσα ζωγραφίζοντας τον γαλάζιο ουρανό και την θάλασσα και τελείωσα με βερνίκι νερού. 

Τέλος, πέρασα ένα σύρμα στις δύο ήδη υπάρχουσες τρύπες του ξύλου και το κρέμασα στην βεράντα.

 Πείτε μου, τώρα....πώς σας φαίνεται το δικό μου πινακάκι;

Λέτε να συνεχίσω τις προσπάθειες;

Το τρίτο έργο που σας παρουσιάζω, δεν έχει θαλασσινό θέμα.  

Κάποια λουλουδάκια όμως από πηλό που είχαν μείνει από εκείνο το πρώτο μου πινακάκι, 
κολλήθηκαν πάνω σε κλαδάκια 

τα οποία στηρίχτηκαν μέσα σε μία τρύπα ενός μικρού γυαλόξυλου. 

 Κι έτσι έγινε ένα χαριτωμένο διακοσμητικό.

Μακάρι να είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο και κάθε μέρα θα έφτιαχνα και κάτι 
από τα τόσα θαλασσόξυλα που έχω μαζέψει.  

'Οχι πως έχω κάνει και λίγα!  Μιά γρήγορη ανασκόπηση μου θύμισε κάποια από τα πολλά!

 

 

 

 

Καλή Κυριακή 
και να περάσετε όλοι ένα υπέροχο Δεκαπενταύγουστο!

Καλές διακοπές και καλή ξεκούραση σε όσους φεύγουν τώρα με την άδειά τους,

και χρόνια πολλά σε όσες και όσους γιορτάζουν σε λίγες ημέρες, τις Μαρίες και τους Μάριους,

τις Δέσποινες , τις Παναγιώτες και τους Παναγιώτηδες!

ΥΓ. Γιά όσες με ρώτησαν για την σπιτική πάστα την οποία χρησιμοποιώ στα stencils, άλλες φορές είναι ακρυλικός στόκος με λίγη ξυλόκολλα, και άλλες αφρόστοκος με λίγη σκόνη κιμωλίας, λευκό χρώμα και κόλλα.

'Ενα παμπάλαιο τραπεζάκι

Την παλιά καρέκλα ακολούθησε ένα επίσης παμπάλαιο τραπεζάκι,

πολύ απλό - εννοώ χωρίς σκαλίσματα - αλλά με μία κομψή γραμμή την οποία αγαπώ ιδιαίτερα.  

'Ηταν σε χάλια κατάσταση, και χρειάστηκε πολύ στοκάρισμα και τρίψιμο (αφού και πάλι, όπως στο κίτρινο κομμοδίνο, δεν υπήρχε περίπτωση να αφαιρέσω τον καπλαμά στο καπάκι του!).

 Πέρασα πρώτα ένα χέρι καφέ σκούρο χρώμα κιμωλίας 

και τότε σκέφθηκα πως θα μου άρεσε να του προσθέσω κάποια ανάγλυφα ανθάκια. 'Ελα όμως που δεν είχα, ούτε ξυλόγλυπτα, ούτε τίποτε άλλα...και μιάς και δεν είμαι της υπομονής (να παραγγείλω ή να πάω να αγοράσω), πήρα ένα από τα λιγοστά στένσιλς που διαθέτω και έφτιαξα τα ανάγλυφα ανθάκια με "σπιτική" πάστα (όπως φαίνεται στην φωτογραφία ήταν λίγο περίεργη η υφή της, αλλά στο τέλος έγινε πολύ σκληρή και μπόρεσα να τρίψω τα μοτίφ με γυαλόχαρτο).

 Τα έβαψα κι αυτά με το σκούρο χρώμα, ακολούθησαν δύο χέρια ανοιχτόχρωμη κιμωλία, 

και στην συνέχεια έτριψα με γυαλόχαρτο τα μοτίφ, τις γωνίες και τις ακμές  για να δημιουργήσω μία παλαίωση.

Τέλος, 'κλείδωσα' το χρώμα με διάφανο κερί (και με ελάχιστο σκούρο πέρασα τα ανάγλυφα).

Την επομένη το έτριψα και το άφησα για αρκετές ημέρες πριν ακουμπήσω οτιδήποτε επάνω του.

Το τραπεζάκι μου ήταν έτοιμο!

 Ταίριαξε και με την καρέκλα, αν και δεν νομίζω να βρεθεί στον ίδιο χώρο.

 Το τσίγκινο λεκανάκι που ακούμπησα πάνω του, το είχα φτιάξει πριν από χρόνια, αλλά για όσους δεν το έχουν δεί, το ξαναδείχνω και από κοντά γιατί είναι από τα αγαπημένα μου κρακελέ.