Του κήπου και του δάσους

'Οσο και αν ο καιρός είναι ακόμα άστατος, η ΄Ανοιξη είναι πλέον εδώ! 

Αφού ήρθαν και τα χελιδόνια!!!  

Κι αν μου είναι πολύ δύσκολο να τα φωτογραφίσω έτσι γρήγορα που πετούν, 

δεν συμβαίνει το ίδιο με τα λουλούδια, τόσο του κήπου όσο και του δάσους.

Οι λευκές άγριες ίριδες με εντυπωσιάζουν κάθε χρόνο παρ'όλο που δεν είναι απ'αυτές 

με τα υπέροχα χρώματα που έχουν άλλες 'ξαδελφούλες' τους.

Μα, δεν είναι πανέμορφες, παρ'όλη την απλότητά τους;

Κάποιες άλλες ίριδες με ενέπνευσαν να φτιάξω ένα μικρό διακοσμητικό τοίχου, 

δοκιμάζοντας ακόμα μιά φορά την τεχνική του ανάποδου decoupage. 

 Γύρω από το κεντρικό μοτίφ με τις μπλέ ίριδες, χρησιμοποίησα μπλέ κρακελέ δύο συστατικών, 

και με χρυσό ακρυλικό και ασσορτί κορδόνια στόλισα την περίμετρο.

Το καδράκι μου έγινε από το καπάκι ενός διαφανούς δοχείου μιά χρήσης από το super-market! 

'Οσο ευτελές και αν είναι το υλικό του, μου άρεσε το καδράκι και στολίζει ήδη μιά γωνιά του σπιτιού!

 

Κρακελέ δύο συστατικών αλλά διαφανές,  χρησιμοποίησα και στο οβάλ καδράκι που έφτιαξα 

για μιά φίλη.  Οι μενεξέδες είναι από τα πιό αρωματικά λουλουδάκια της 'Ανοιξης.

Τέλος, με κρακελέ ενός συστατικού 

(για μένα είναι το πιό εύκολο, παρ'όλο που ακούω/διαβάζω το αντίθετο από κάποιες μπλογκοφίλες), 

έφτιαξα αυτό το σετάκι που αποτελείται από κρεμάστρα τοίχου και κρεμάστρα ρούχων 

για την νεογέννητη 'ανοιξιάτικη' μπεμπούλα της κολλητής φίλης και κουμπάρας της κόρης μου.  

Πριν από λίγη ώρα τηλεφώνησε η κόρη μου να μου πεί πως η Μαρία ενθουσιάστηκε! (η μανούλα εννοείται βέβαια...η μπεμπούλα θα μου πεί την γνώμη της σε λίγα χρόνια...χα χα χα!!!).

Με αυτές τις ανοιξιάτικες δημιουργίες, συμμετέχω στο Life Images  της Μαρίας και στις Μέρες 'Ανοιξης της Αριστέας.

 

Χειμωνιάτικο τοπίο

 
Η θέα της παραλίας μετά την καταιγίδα

 με τις μικρές και μεγαλύτερες λιμνούλες

 

 τα αμέτρητα 'νησάκια'

 κι ανάμεσά τους, τα απομεινάρια του περασμένου καλοκαιριού

 με τις ξύλινες καντίνες

 τις 'καμπίνες' αλλαγής και τον 'πύργο' του ναυαγοσώστη

 αυτή είναι η χειμωνιάτικη όψη μιάς περιοχής 

που δεν βλέπει χιόνι παρά μόνο σε εξαιρετικά κρύους χειμώνες.

Αυτό ήταν το θέμα του 20ού 'Φωτογραφίζειν', του διαγωνισμού της Μαρίας Νικολάου 

με το φιλόξενο blog "Μιά ματιά στον ήλιο με γιορτινά". 

Και ναί μεν σίγουρα είναι χειμωνιάτικο αυτό το τοπίο, αλλά εγώ τελικά επέλεξα να στείλω μιά παλιά φωτογραφία, από μιά χρονιά που το χιόνι είχε καλύψει την περιοχή για δύο ολόκληρες μέρες!

'Ηταν τότε που ο γιός μου είχε εκφράσει τις νεανικές του καλλιτεχνικές ανησυχίες στην ασοβάτιστη ακόμα μάντρα του κήπου!

Θέλω να ευχαριστήσω πολύ την Μαρία για την φιλοξενία της, και όλους όσους ψήφισαν 

την φωτογραφία μου, η οποία συγκέντρωσε 12 ψήφους.   

Μπορείτε να θαυμάσετε την πραγματικά υπέροχη νικητήρια φωτογραφία της Έλλης μας 

 αλλά και όλες τις συμμετοχές εδώ.

Και μιάς και τα δικά μου χνάρια τα άφησα στην πλημμυρισμένη παραλία, 

συμμετέχω μ'αυτά στο Life images της άλλης μας αγαπημένης Μαρίας.

Καλό μήνα!

Κόκκινο ή Μωβ;

Στην πρωϊνή μας βόλτα στην παραλία, 

το μάτι μου έπεσε σε μια μοναχική και μικροσκοπική μώβ ανεμώνη. 

Μου φάνηκε πολύ περίεργο να βρεθεί μία και μοναδική ανεμώνη, 

και μάλιστα μώβ, μέσα στο γκαζόν του παραλιακού πάρκου.

 Οι περισσότερες, στην περιοχή μας, είναι κόκκινες

 μερικά λειβάδια κοκκινίζουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή, 

όπως το μικρό ρέμα κοντά στο σπίτι.

 Εκεί μάζεψα λίγες ανεμώνες χθες το μεσημέρι

 και τυχαίνει αρκετές φορές χωρίς να το θέλεις, 

να τραβήξεις λίγο παραπάνω, και να βγεί ολόκληρη η ριζούλα.

Το ίδιο αναπάντεχα, όπως στην παραλία, εμφανίζεται μπροστά μου 

μια μοναχική μώβ, πραγματικά πολυ μικρότερη από τις άλλες.

'Ενας θόρυβος μέσα στους θάμνους μ΄έκανε να γυρίσω...

'λες να είναι κάποιο φίδι;' ανησύχησα.

Δεν ήταν παρά μιά κυρά-χελώνα, που κοντοστάθηκε να μου ποζάρει

 και μετά συνέχισε τον δρόμο της μέσα στα χορτάρια.

Γύρισα στο σπίτι, και το πρώτο πράγμα που είδα ήταν 

οι 'δικές μου' ανεμώνες, αυτές που πρόβαλαν από την γή πριν λίγες μέρες.  

Τις είχα μεταφυτέψει πέρυσι, όταν ξεριζώθηκαν μερικές καθώς τις μάζευα σ'ένα χωράφι.

Η χαρά μου ήταν μεγάλη όταν διαπίστωσα ότι είχαν 'πιάσει' και τις είδα ανθισμένες.

Παραδίπλα ήταν και η δική μου κυρά-χελώνα, αυτή  που πριν από πολλά χρόνια, 

είχε τρυπώσει μόνη της στον κήπο μας και από τότε δεν ξανάφυγε.

Στον κήπο βέβαια έχουν ανθίσει οι φρέζιες

και ανάμεσα στα κίτρινα τριφύλλια (τις ξυνίθρες...που τόσο πολύ αρέσουν στις κότες μας)

είναι και μερικά με διπλά άνθη, που μοιάζουν με όμορφα τριανταφυλλάκια 

και που δύσκολα σε κάνουν να τα θεωρείς ζιζάνια του κήπου για να τα ξεριζώσεις.

 Οι κατακόκκινες ανεμώνες στολίστηκαν μέσα στην παλιά τσαγιέρα,

  ενώ η μοναδική μώβ, μοιάζει να  ξεπροβάλλει από το στόμιό της.

 Μερικές ακόμα, στολίστηκαν στο λιτό λευκό βαζάκι πάνω στο τζάκι

 με φόντο τον όμορφο πίνακα με τις...ανεμώνες!

 Ενώ αυτές που ξεριζώθηκαν, περιμένουν στο παράθυρο της κουζίνας 

να μεταφυτευτούν σε κάποιο παρτέρι του κήπου, με την ελπίδα να 'πιάσουν' κι αυτές.

Μ'αυτή την ανάρτηση συμμετέχω κι εγώ στο Life Images, της Μαρίας μας.

Ακροβάτες στα κύμματα

Τον βλέπαμε συχνά, το καλοκαίρι ακόμα συχνότερα, 

να ισορροπεί πάνω στην σανίδα του και να διανύει πολύ μεγάλες αποστάσεις, κωπηλατώντας με ρυθμό, 
μέχρι που χανόταν πίσω από το ακρωτήρι με τον φάρο.

Εκείνη την ημέρα, για πρώτη φορά, τον πετύχαμε με παρέα

Με πολύ ρυθμικές κινήσεις -και κατά διαστήματα εντελώς εναρμονισμένες- βύθιζαν τα κουπιά τους στην θάλασσα

και κατευθύνονταν και πάλι προς τον φάρο...

 όταν, πίσω από τα βράχια, εμφανίστηκε η σιλουέττα ενός πλοίου

και αυτοί αμέσως ξανοίχτηκαν, λες και ήθελαν να το προλάβουν.

Σήκωσαν τα χέρια σε χαιρετισμό, αν και η απόσταση ήταν μεγάλη.

'Αραγε, τους είδε κανείς από το πλοίο, και πώς να φαίνονταν από εκείνη την πλευρά?

Δύο φιγούρες, όρθιες πάνω στην θάλασσα...

Λέτε αυτή να είναι η απογευματινή τους βόλτα?? 

Μ'αυτές τις φωτογραφίες, από μιά δική μας βόλτα στην παραλία, συμμετέχω στο Life Images #8 της Μαρίας/Mytripsonblog.blogspot.gr

Άλλη μία μεταμόρφωση...απλά και όμορφα!

Τώρα που έμαθαν όλοι στο σόϊ ότι ακόμα και το πιό παλιό ή άχρηστο αντικείμενο μπορεί να ξανανιώσει στα χέρια μου, όλο και κάτι μου φέρνουν για να το μεταμορφώσω με decoupage.

΄Ετσι λοιπόν, και από την ξαδέλφη μου την Ματίνα, έφτασαν σε μένα δύο παλιά μπουκαλάκια με φυτίλι, απ'αυτά που τα γεμίζεις με λάδι, απλό ή αντικουνουπικό, και τα ανάβεις τα καλοκαιρινά βράδυα στο μπαλκόνι.  

Τέτοιου είδους μπουκάλια, σε διάφορα μεγέθη και σχήματα, είναι συνήθως βαμμένα εξωτερικά και όχι στην μάζα του γυαλιού -έ, δεν είναι και Μουράνο!- με αποτέλεσμα, το χρώμα να ξεφλουδίζει στο πέρασμα του χρόνου. Ευτυχώς που το είχα υπ'όψιν μου και έτσι δεν ξεγελάστηκα να τα ασταρώσω όπως ήταν.

Πρώτα τα μούλιασα, μετά έξυσα το χρώμα με μιά ξύστρα,

και αφού καθάρισε το γυαλί,

 προχώρησα στα επόμενα βήματα (αστάρωμα, ακρυλικό,decoupage)

 

Πέρασα και την βάση του με μπρονζέ δαχτυλοπατίνα, όπως και το βιδωτό καπάκι (αφού το έτριψα με σύρμα και το αστάρωσα)

 

πρόσθεσα και ένα γυαλί λάμπας που αγόρασα από την λαϊκή,

 

 και η νέα μου λάμπα είναι έτοιμη να μπεί σε λειτουργία όταν φτιάξει ο καιρός. Έως τότε, θα φτιάξω και την δεύτερη...

 Και για να ξεφύγουμε λίγο από τα ρομαντικά τριανταφυλλάκια, ας δούμε τί έχει να μας δείξει ο κήπος αλλά και το καμμένο δάσος πάνω στον λόφο

Νάρκισσοι στον κήπο μου  -  Daffodils in my garden   

 

Χείρανθος ο χείριος (Cheiranthus cheiri ή Erysimum cheiri)
ή Κιτρινοβιόλα

Μοιάζει με τις καλλιεργημένες βιολέττες αλλά τα χρώματά της είναι πορτοκαλλο-καφέ-κιτρινο-κόκκινα 

Και βέβαια, στην αμμουδιά, άνθισαν οι θαλασσινές βιολέτες, ή θαλασσινές ρόκες ή...μου διαφεύγει αυτή την στιγμή η άλλη τους ονομασία.

 Cakile maritima,  the European searocket

Κοντά της είχε ξεβραστεί κι ένας περίεργος αχινός.

 

 Πρώτη φορά είδα αχινό σε πορτοκαλλί χρώμα.

Το καμμένο δάσος γέμισε κι αυτό χρώματα

 

 

 

 Asphodelus - Aσφόδελος

 

 

και οι πρώτες παπαρούνες άνθισαν ανάμεσα σε άλλα μικρά αγριολούλουδα.

'Ενα από τα πιό χαριτωμένα ανοιξιάτικα μικρά λουλουδάκια είναι και η Σηληνή η έγχρωμη.

Silene colorata 

Μ'αυτά τα απλά κaι όμορφα, συμμετέχω κι εγώ στο Life Images #6 της Μαρίας - Mytripsonblog