Δοκιμές και πάλι

Πρόσφατα, μου έκαναν δώρο ένα μεγάλο κουτί κρακελέ, όχι απ'αυτά που αγοράζουμε στα γνωστά μας καταστήματα υλικών για ντεκουπάζ, αλλά το κρακελέ που μπορεί κάποιος να βρεί σε χρωματοπωλεία και που προορίζεται για τεχνοτροπίες σε τοίχους ή έπιπλα. 

Άρχισα να κάνω δοκιμές, αλλά για την ώρα δεν έχω καταφέρει να έχω ένα ικονοποιητικό αποτέλεσμα. Δεν γίνονται τα γνωστά σκασίματα ούτε με ακρυλικά, ούτε με πλαστικά χρώματα (τουλάχιστον αυτά που δοκίμασα). Πού θα μου πάει όμως; ελπίζω πως θα βρώ την λύση σύντομα.

Στο μεταξύ, φτιάχνω διάφορα αντικείμενα που πέφτουν στα χέρια μου,  όπως, για παράδειγμα, το παλιό μου τηγάνι. Χρόνια τώρα έβλεπα αμέτρητα όμορφα τηγάνια - άλλα απλώς διακοσμητικά και άλλα να έχουν μετατραπεί σε ρολόγια τοίχου - αλλά ποτέ δεν είχα επιχειρήσει να φτιάξω κι εγώ ένα. Τώρα που χρειάστηκε να αποσυρθεί από την υπηρεσία του ένα παλιό μου τηγάνι, έπεσε κι αυτό, σαν πειραματόζωο, στον βωμό των δοκιμών του κρακελέ.

Εδώ φαίνεται καθαρά πως δεν κατάφερα να έχω τις γνωστές ρωγμές του κρακελέ ενός συστατικού.

Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να συνεχίσω με μία ωραία 'φραουλένια' σύνθεση, περιμένοντας την Άνοιξη

Έντυσα το χερούλι του με σπάγκο, το στόλισα με πράσινη κορδέλλα

και το κρέμασα στον τοίχο!

 Να σας πω κι ένα αστείο;

Σήμερα που με επισκέφθηκαν κάποιοι συγγενείς, είδαν το τηγάνι και τους άρεσε πολύ, όμως προτίμησαν την πίσω του πλευρά!  Δεν είχα κάν σκοπό να σας την δείξω, εφόσον απλά αστάρωσα και κόλλησα μιά χαρτοπετσέτα -με αρκετές ζάρες- μόνο και μόνο για να μην φαίνεται η φθαρμένη του επιφάνεια. 

 Όσο κι αν τους εξήγησα τους βασικούς 'κανόνες' του decoupage, εκείνοι μου απαντούσαν πως... "και οι ζάρες έχουν την χάρη τους"! Πολύ γέλασα με την επιμονή τους και τους υποσχέθηκα να τους φτιάξω κάτι με αυτό το μοτίβο αλλά...θα είναι χωρίς ζάρες!!!

Σειρά στις δοκιμές πήρε κι ένα παλιό καλαπόδι.

 Ούτε εδώ μου πέτυχε το συγκεκριμένο κρακελέ, αλλά δεν με πειράζει καθόλου!

Κι αφού κάθε μέρα όλο και κάποια πουλάκια θα βρεθούν να φωτογραφίσω , είπα να σας δείξω μερικά απ'αυτά που συνάντησα από τις αρχές του Φλεβάρη έως σήμερα, 

στον κήπο...

Σπίνους,

 

Κοκκινολαίμηδες,

Μαυροσκούφηδες,

  Μαυροτσιροβάκια,

 και Καλόγερους.

στο δάσος...

 Μαυρολαίμηδες
(ήταν ένα ζευγαράκι και κατά σύμπτωση πέτυχα και τα δύο την ώρα που κάθησαν το καθένα στο ίδιο ακριβώς κλαδί !)

  και Δενδροφυλλοσκόπους

Στην παραλία...

 Κορυδαλλούς,

 Λιβαδοκελάδες,

 Γλάρους,

 και Σταχτοκουρούνες

 Στο ρέμα...

 Πάπιες και

Νερόκοτες

Και πιό ψηλά...

 καμιά γερακίνα, πότε-πότε!
Βλέπετε πως άν και δυσκολεύομαι ακόμα με τις μακρινές λήψεις, δεν σταματώ να φωτογραφίζω τα όμορφα πετούμενα! Να είστε επιεικείς!

Καλή εβδομάδα! 

O Πύργος του Μελισσουργού

Θα σας άρεσε να κατοικούσατε σ'έναν πύργο; 

Έχω επισκεφθεί πολλούς πύργους στο εξωτερικό, σε διάφορες χώρες.  Είναι καιρός που όλο λέω να κάνω μερικές αναρτήσεις με τα ταξίδια μου και τις αναμνήσεις από αυτά, αλλά αυτό απαιτεί πολλή δουλειά, αφού τότε δεν είχα ψηφιακή φωτογραφική μηχανή και χρειάζεται να σκανάρω πολλές φωτογραφίες. 'Ισως το πάρω απόφαση κάποια στιγμή.   

Οι περισσότεροι πύργοι έχουν μετατραπεί σε μουσεία και ο κόσμος συρρέει να τους επισκεφθεί και να θαυμάσει την ατμόσφαιρα, την επίπλωση, τον διάκοσμο, τον τρόπο ζωής μιάς άλλης εποχής. Υπάρχουν όμως και πολλοί πύργοι των οποίων ένα τμήμα είναι επισκέψιμο ενώ στο υπόλοιπο εξακολουθούν να ζούν οι 'πυργοδεσπότες', οι οποίοι, εκμεταλλεύονται τα έσοδα από τις επισκέψεις, και έχουν έτσι την οικονομική δυνατότητα να τους συντηρούν. Φαντάζεστε πόσο κόστος θα έχει η συντήρηση ενός τέτοιου κτηρίου; 

Στην Ελλάδα, υπήρχαν κάποτε όμορφα πυργόσπιτα -στην Κηφισσιά, στους Αμπελοκήπους, στο Φάληρο, στον Πειραιά και σίγουρα και σε άλλη μέρη-, από τα οποία, δυστυχώς, πολλά δεν έχουν διασωθεί. Τι κρίμα!

Ένας κάπως ιδιαίτερος πύργος βρίσκεται  πολύ κοντά στην Αθήνα.  Πόσες φορές περνάμε από μπροστά του και πάντα μας γοητεύει! Δεν νομίζω να είναι επισκέψιμος. Είναι όμως γνωστό ότι πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά και αρκετά πρόσφατα, χρησιμοποιήθηκε για τα γυρίσματα ελληνικών ταινιών και σήριαλ.

Πέντε χιλιόμετρα βόρεια της Αναβύσσου, ακολουθώντας το δρόμο προς Καλύβια, βρίσκεται η περιοχή 'του Μελισσουργού'. Πήρε το όνομά της από τον Γεώργιο Μελισσουργό που σαν γαμπρός των αρχικών Τσιφλικάδων Μαρκέλων, εκμεταλλευόταν την περιοχή και έμενε εκεί. Το σπίτι που έφτιαξε και έμοιαζε με πύργο σώζεται ακόμη σε πολύ καλή κατάσταση. Διακόσια μέτρα βορειότερα ανακαλύφθηκε ο περίφημος κούρος Κροίσος. Ολη η περιοχή είναι γεμάτη αρχαία νεκροταφεία, οικισμούς, λουτρά, παλαιοχριστιανικές εκκλησίες.

Τα τελευταία χρόνια, μέσα στην ιδιοκτησία και γύρω από τον παλαιό πύργο, έχουν κτιστεί αρκετά  κτήρια  και αν κοιτάξει κανείς από τον δορυφόρο, θα δεί έναν όμορφο κήπο, μιά τεράστια πισίνα, γήπεδα τέννις και μπάσκετ.  Δεν γνωρίζω εάν κατοικούν εκεί οι απόγονοι της οικογένειας ή εάν λειτουργεί σαν κτήμα για εκδηλώσεις, και φυσικά ούτε με απασχολεί, ούτε είναι αυτό το θέμα μας. 

Εγώ απλώς θέλησα να σας δείξω λίγες φωτογραφίες από τις πολλές που έχω τραβήξει κατά καιρούς περνώντας με το αυτοκίνητο. Αυτή την φορά, σταμάτησα και τον φωτογράφισα και από κοντά.

Δεν είναι ιδιαίτερος και εντυπωσιακός;

Υποψιάζομαι ότι θα είναι επιπλωμένος με όμορφες αντίκες.

Μιά 'αντίκα' έχω να σας δείξω σήμερα κι εγώ! 

Την είχα φτιάξει εδώ και πολύ καιρό αλλά δεν είχα βρεί ευκαιρία να σας την παρουσιάσω. 'Οχι ότι είναι τίποτα σπουδαίο...αλλά η παλιά πουδριέρα είχε το κακό της το χάλι, ξεχαρβαλωμένη, μισο-σκουριασμένη, αλλά μέσα της έκρυβε ακόμα λίγα ίχνη αρωματικής πούδρας που μου θύμισαν την γιαγιά, κι έτσι αποφάσισα να την κρατήσω, να την 'συνεφέρω' με λίγο decoupage και να την στολίσω πάνω στην δική μου τουαλέττα,

δίπλα σ'ενα παλιό καθρεφτάκι τσάντας που δεν απέφυγε κι αυτό την 'αναπαλαίωση'.

Το ίδιο άρωμα της πούδρας, αλλά αρκετά πιό έντονο,  έχει και το ωραίο τριαντάφυλλο του κήπου μου.

Στην πρωϊνή μας βόλτα στην θάλασσα (παρ'όλο που έχω κάνει ήδη τρία μπάνια, σήμερα ήταν παγωμένη και δεν τόλμησα να μπώ),

 

βλέπετε εξ'άλλου πόσο ερημική ήταν η παραλία,

αρκέστηκα στο περπάτημα και στην φωτογράφιση μερικών αγριολούλουδων,

αλλά και ενός χαριτωμένου κορυδαλλού 

 και επιστρέφοντας, αιχμαλώτισα με τον φακό μου τα χρώματα ενός ανθισμένου λειβαδιού 

(πριν αρχίσει η καλοκαιρινή 'ξεραϊλα΄),

και μάζεψα λίγα βουρτσάκια (limonium) για το αγαπημένο μου βαζάκι.