Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κουτί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κουτί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2022

Από την μια χρονιά στην άλλη

Όλο και κάτι μένει στο τέλος της κάθε χρονιάς που αναγκαστικά μεταφέρεται στην νέα. 

Λίγα στολιδάκια με καρτούλες που εστάλησαν σε κάποιες φίλες, 

ένα κουτάκι με κρακελέ και ντεκουπάζ που γέμισε σοκολατάκια πριν δωριστεί,  

λίγες εικόνες από την διαδρομή μας πηγαίνοντας στο σπίτι της κόρης μας την ημέρα των Χριστουγέννων 

ένας τσιροβάκος
και μιά γερακίνα 

     και επιστρέφοντας, 

ηλιοβασίλεμα στον Σαρωνικό

 μιά ματιά στην καθιερωμένη σπιτική βασιλόπιτα, 


   καθώς και μια γλυκειά στιγμή από τα τρίτα γενέθλια της Αθηνούλας μας,

τα οποία μπορέσαμε να γιορτάσουμε προχθές στο αναψυκτήριο ενός μικρού Αθηναϊκού πάρκου, με τα παιδιά να παίζουν στην όμορφη παιδική χαρά μετά από τα μεζεδάκια και την τούρτα, και τους γονείς να απολαμβάνουν τον καφέ τους στην λιακάδα. 

Όπως κάθε χρόνο, θα προσπαθήσω να μεταφυτέψω τα Αλεξανδρινά που στολίζουν το σαλόνι μας,

 ευχόμενη να πιάσουν και να μεγαλώσουν στον κήπο. 

Κάποτε τα είχα καταφέρει και είχα ένα μεγάλο που είχε γίνει δεντράκι, αλλά μιά χρονιά πάγωσε εντελώς και το έχασα. 

Καλή χρονιά να έχουμε όλοι, με υγεία και αγάπη!




























Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2021

Καλή χρονιά! Happy New Year!

Φέτος, λόγω της πανδημίας, για πρώτη φορά, δεν κόψαμε την βασιλόπιτά μας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, αλλά προτιμήσαμε να περιμένουμε τα παιδιά μας και την εγγονούλα μας να έρθουν ανήμερα του Αγίου Βασιλείου.

'Ετσι γιορτάσαμε οικογενειακά την πρώτη μέρα του νέου έτους και κόψαμε την Βασιλόπιτα που είχα φτιάξει. (Μέχρι να σχηματίσω το 2021 είχε ήδη απορροφηθεί η ζάχαρη άχνη από την χιονονιφάδα).

According to Greek tradition, we should have cut our Vasilopita on New Year’s Eve, but for the first time, and due to the Covid pandemic, there were a lot of restrictions for parties and gatherings .

So, we preferred to wait for our son, our daughter, our son-in-law and grand-daughter to visit us on the 1st January. We  thus celebrated the New Year’s Day in family, over a rich lunch, and then cut our Vasilopita which I had prepared two days before.

Πριν όμως, η μικρή μας  Αθηνά έσβησε τα δύο κεράκια των γενεθλίων της σε μια μικρή τούρτα που είχα φτιάξει, μία μέρα νωρίτερα από τα πραγματικά της γενέθλια, ώστε να μην πάμε εμείς στο σπίτι τους την επομένη.

But before cutting our home-made Vasilopita, our little Athena blew her candles on her second birthday cake |(also home-made) a day earlier from her real birthday (January 2nd) so as to avoid us having to go to our daughter’s home, due to the Covid restrictions.

 

Έτσι, ήταν διπλή γιορτή για εμάς και περάσαμε πολύ ευχάριστα την ημέρα μας!  Ας ελπίσουμε πως όλη η χρονιά θα είναι καλή κι ευτυχισμένη για την οικογένειά μας, και ευχόμαστε το ίδιο για εσάς και τους αγαπημένους σας, αγαπητοί φίλοι και φίλες!      It was therefore a double celebration for us and we enjoyed the day happily!  Let’s hope the whole new year will be as good and happy for our family and we wish the same for all of you and yours, dear friends! 

Επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω και τις δύο τελευταίες μου δημιουργίες του 2020 τις οποίες θα ήθελα να αφιερώσω, σε όλους εσάς που επισκέπτεστε το μπλογκάκι μου και αφήνετε τα ωραία σας σχόλια.

Allow me to present you my last creations for 2020 which I would like to dedicate to all of  you who have the kindness to visit my blog and leave your nice comments.

Και οι δύο έχουν μια γλυκειά σχέση με την σοκολάτα! Both have a sweet connection with chocolate!  

Η πρώτη είναι μια Χριστουγεννιάτικη μπάλα φτιαγμένη από την ανακλύκλωση μιάς συσκευασίας Ferrero Rocher.

The first one is a Christmas bauble which was made out of a Ferrero Rocher  gift container.

 

Και η δεύτερη είναι γεμάτη σοκολατάκια για σάς And the second is full of chocolates for you

παρ’όλο που είναι ένα ανακυκλωμένο κουτί ενός after shave, although it is only a recycled after shave gift box!

 

Καλή Χρονιά!

Happy New Year !

 

Vasilopita (Greek: Βασιλόπιτα, Vasilópita, lit. '(St.) Basil-pie' or 'princess pie', see below) is a New Year's Day bread or cake in Greece and many other areas in eastern Europe and the Balkans which contains a hidden coin or trinket which gives good luck to the receiver, like the Western European. It is associated with Saint Basil's day, January 1, in most of Greece, but in some regions, the traditions surrounding a cake with a hidden coin are attached to Epiphany or to Christmas. It is made of a variety of dough, depending on regional and family tradition, including tsoureki. In some families, instead of dough, it is made from a custard base called galatopita (literally milk-pita). The pie is also known as Chronópita (Χρονόπιτα < χρόνος: chrónos ⇨ time/year + πίτα: píta ⇨ pie), meaning "New Year's pie".

 On New Year's Day families cut the vasilopita to bless the house and bring good luck for the new year. This is usually done at the midnight of New Year's Eve. A coin is hidden in the bread by slipping it into the dough before baking. At midnight the sign of the cross is etched with a knife across the cake. A piece of cake is sliced for each member of the family and any visitors present at the time, by order of age from eldest to youngest. Slices are also cut for various symbolic people or groups, depending on local and family tradition. They may include the Lord, St. Basil and other saints, the poor, the household, or the Kallikantzaroi. In older times, the coin often was a valuable one, such as a gold sovereign. Nowadays there is often a prearranged gift, money, or otherwise, to be given to the coin recipient. 

source: Wikipedia


Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020

Χριστουγεννιάτικες δημιουργίες

Χρόνια πολλά!

Πέρασαν τα Χριστούγεννα, και βαδίζουμε γοργά προς την Πρωτοχρονιά. Εύχομαι να περάσατε όμορφα, με ή χωρίς τους αγαπημένους σας, λόγω των περιοριστικών μέτρων που κάνουν τις φετινές γιορτές τόσο διαφορετικές για όλους.  

Οι Χριστουγεννιάτικες δημιουργίες μου συνεχίστηκαν και με χαρά σας παρουσιάζω δύο από τα τελευταία έργα μου.

 

Το πρώτο είναι ένα κουτί/κύβος που με έκανε να ξαναθυμηθώ το αγαπημένο μου κρακελέ και το κλασσικό ντεκουπάζ, παρ'όλο που δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να του προσθέσω και λίγα στοιχεία από πηλό, τα οποία έφτιαξα και έβαψα, πριν τα κολλήσω στις τέσσερις πλευρές του κουτιού. 





Το δεύτερο είναι ένα παράθυρο, μέσα από το οποίο φαίνεται ο Αη Βασίλης 
να συνεχίζει τον δρόμο του μέσα στα χιόνια αφού πρώτα άφησε ένα δώρο στο περβάζι.  
'Ισως, λόγω κορωνοϊού, να μην μπαίνει πιά μέσα στα σπίτια...χα χα χα! 

Μπορεί να μην φαίνεται, αλλά ήταν μία από τις πιό εύκολες και γρήγορες κατασκευές που έχω κάνει! Χρησιμοποίησα ένα χαρτονένιο πλαίσιο από το οποίο είχαν αφαιρεθεί κάποιες κάρτες επιτραπέζιου παιχνιδιού (πριν 2-3 χρόνια είδα πως ο γυιός μου ετοιμαζόταν να πετάξει στην ανακύκλωση αρκετά τέτοια πλαίσια και εννοείται πως κράτησα μερικά για να τα ανακυκλώσω με τον δικό μου τρόπο!)  

Γύρισα ένα τελάρο από την ανάποδη και έκανα το ντεκουπάζ με την χαρτοπετσέτα. 
Στην συνέχεια, 'σοβάτησα' τον 'τοίχο' και το κούφωμα του παραθύρου με ένα μείγμα 
από αφρόστοκο, ατλακόλ και λευκό χρώμα με λίγη άμμο.  
Στο 'κούφωμα'  χρησιμοποίησα χρώματα που μου έχει δώσει ο γυιός μου, 
απ'αυτά που βάφει τις  μινιατούρες του.   
Κάποια κομματάκια από κουρτινάκι κρεμάστηκαν σ'ένα κουρτινόξυλο που έφτιαξα από ένα καλαμάκι με δύο χάνδρες ντυμμένες (από παλιό αμπαζούρ) και από παλιά Χριστουγεννιάτικα στολίδια έφτιαξα το στεφανάκι και το πακέτο του δώρου. 

Δεν είναι χαριτωμένο;

Με αυτά τα δύο έργα μου, συμμετέχω στην χειμωνιάτικη πρόκληση της Craftartista μας.

  Και για να μην νομίζετε πως το έριξα μόνο στο ντεκουπάζ, και δεν έκανα Χριστουγεννιάτικα γλυκά, να σας κεράσω και λίγο από τον σοκολατένιο κορμό που έφτιαξα με γέμιση κάστανου και σμέουρα (εγώ πάντως μιά ζωή φραμπουάζ τα ήξερα...!) 









Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

Καλό φθινόπωρο και χρόνια πολλά!!!

Επιστρέψατε από τις διακοπές σας; 
Καλώς ήρθατε λοιπόν και πάλι στην μπλογκογειτονιά! 
Και φυσικά, συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου αφού έκανα πάλι έναν μήνα (παρά δύο μέρες) να επικοινωνήσω μαζί σας!!! 
'Οχι πως πήγα πουθενά...δεν έφυγα καθόλου από το σπίτι, αλλά δεν έχω παράπονο...έχω κάνει περίπου 80 μπάνια!!!  Και συνεχίζω...εάν δεν φτάσει η πετρελαιοκηλίδα έως εδώ!!!
Από χθές, ήρθε πλέον επισήμως και το Φθινόπωρο, και το καλωσορίζουμε κι αυτό με ανακούφιση, μετά τους καύσωνες και την σκόνη από την Σαχάρα! Λίγη βροχούλα να είχαμε, θα ήταν πολύ ευπρόσδεκτη, να ποτιστούν οι κήποι, τα χωράφια, οι ελιές... 
'Εχουμε και την στενοχώρια μας για την τεράστια καταστροφή που προκάλεσε το ναυάγιο του σαράβαλου δεξαμενόπλοιου στην Σαλαμίνα, αλλά τί να σας τα λέω εγώ, τα μαθαίνετε από τις ειδήσεις! Χθες ανακοινώθηκε ότι οι παραλίες της περιοχής μας είναι 'πεντακάθαρες', αλλά...

Αυτό το καλωσόρισμα προέκυψε από ένα κομμάτι παρκέ (δείγμα κάποιας εταιρείας) το οποίο αποφάσισα την τελευταία στιγμή να πάρω μαζί μου, ελλείψει κάποιου άλλου ξύλινου αντικειμένου, όταν παρακολούθησα ένα σεμινάριο για χρώματα κιμωλίας, που έγινε στην περιοχή μας τον Ιούλιο.  

'Οταν επέστρεψα στο σπίτι, και αφού πέρασαν αρκετές ημέρες χωρίς έμνευση, τελικά αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τα μοτίφ της λεβάντας για να συμπληρώσω τα ανάγλυφα στένσιλς και να πλαισιώσω τις δύο λέξεις που είχαν στο μεταξύ μεταφερθεί στο ξύλο με καρμπόν. 
Η παλαίωση έγινε με καφέ και πράσινη πατίνα και τέλος η πινακίδα περάστηκε με 3 χέρια βερνίκι.
 Σ'εκείνο το σεμινάριο, εκτός από τα τρία ξυλαράκια που μας έδωσαν για να εφαρμόσουμε τις τεχνικές, είχα πάρει μαζί μου και μία μικρή κορνίζα, πιό πολύ για να δοκιμάσω πώς θα 'πιάσει' το χρώμα κιμωλίας πάνω σε άλλο υλικό.  
 Είναι φτιαγμένη από ένα κράμα, το οποίο δεν ξέρω πως ονομάζεται, κάτι μεταξύ πλαστικού και βακελίτη, αλλά πάρα πολύ ελαφρύ. Ήταν ένα αναμνηστικό δωράκι που είχαν φέρει κάποιοι φίλοι της κόρης μου από την Τυνησία πριν από κάποια χρόνια. Είχε όμως κτυπηθεί και ξεκολλήσει στις γωνίες και σίγουρα θα είχε μείνει σε κάποιο συρτάρι εάν δεν μου το έδινε να το φτιάξω. 

Αφού λοιπόν το κόλλησα, αφαίρεσα τα άλλα στοιχεία και έμεινε μόνο η κορνιζούλα, στην οποία πέρασα το χρώμα κιμωλίας και τελείωσα με καφέ κερί. 
 Και πάνω σ'ένα παριζιάνικο φόντο κρέμασα μία ξύλινη καρδούλα με κρακελέ που είχα φτιάξει παλαιώτερα. 
 
Πέρασα τα ανάγλυφα με χρυσή πάστα, και...
Δεν άλλαξε τελείως;;;
Κι εδώ, πάνω σ'ένα χαριτωμένο καβαλέτο, δώρο μεταξύ πολλών άλλων, της αγαπητής Ράνιας που μου έδωσε την χαρά να με επισκεφθεί πριν λίγο καιρό μαζί με την κόρη της και μία φίλη της.
 Πριν από αρκετά χρόνια, ο γιός μου μου είχε φέρει ένα πακέτο χαρτοπετσέτες από το Στρασβούργο με τις παραδοσιακές φιγούρες της Αλσατίας και τις σπεσιαλιτέ τους. Δεν μου είχε όμως ακόμα δοθεί η ευκαιρία να τις χρησιμοποιήσω, κι έτσι αποφάσισα πρόσφατα να στολίσω μ'αυτές ένα ξύλινο κουτί -μάλλον καφασάκι, θα έλεγα.
Δεν θυμάμαι κάν πώς είχε βρεθεί στα χέρια μου,
 αλλά μετά την μεταμόρφωσή του, σας διαβεβαιώ πως βρήκε ήδη την θέση του στο ατελιέ φιλοξενώντας κάποια υλικά.

Ας τα πάρουμε λοιπόν ξανά από την αρχή...
 
Σας καλωσορίζω, κάθε φορά που επισκέπτεστε το blog μου, κάθε φορά που διαβάζω ένα σχόλιό σας,  κι ας μην το βλέπετε κάπου γραμμένο.
 
Σας ευχαριστώ πάντα νοερά και από καρδιάς, για τα καλά σας λόγια, ακόμα και αν δεν απαντώ λόγω έλλειψης χρόνου.
Αυτή την φορά σας κερνώ και λίγο Kougelhopf, το παραδοσιακό γλυκό της Αλσατίας, μαζί μ'ένα ποτήρι σαμπάνιας για τα 6 χρόνια που κλείνει σήμερα το μπλογκοσπιτάκι μου και για την παρέα που μου κρατάτε μέσα απ' αυτό.
 Εύχομαι να συνεχίσουμε να τα λέμε μέσα από τα blogs μας για πολλά χρόνια ακόμα, και κόντρα στην γενική τάση να εγκαταλείπονται αρκετές σελίδες λόγω της πιό άμεσης επαφής που προσφέρουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αργώ κι εγώ πολύ να περάσω από τα δικά σας blogs, αν και προσπαθώ να διαβάσω όλες τις αναρτήσεις σας, και δεν αφήνω πάντα σχόλιο, αλλά  είμαι σίγουρη πως δεν θα με παρεξηγήσετε εάν σας πω τον λόγο...
Ετοιμαζόμαστε για τον γάμο της Κατερίνας μας, 
και όπως καταλαβαίνετε...τρέχουμε!!! 
Το πιθανότερο είναι πως θα τα ξαναπούμε πάλι σ'έναν μήνα!!! 
Με όλη μου την αγάπη!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...