Πώς τα κατάφερα πάλι και άφησα να περάσει ένας μήνας χωρίς ανάρτηση, ούτε που το κατάλαβα!
Φεύγει ο Νοέμβριος, και δεν έχω φτιάξει ακόμα κανένα νέο Χριστουγεννιάτικο στολίδι ή δωράκι.
Να σας δείξω όμως μερικές 'μεταμορφώσεις' μικρών επίπλων που άρχισα να κάνω μέσα στον μήνα, που μου πήραν τα μυαλά και με κάνουν να θέλω να τα αλλάξω όλα μέσα στο σπίτι.
Ας αρχίσω με ένα παλιό μικρό τραπέζι, το οποίο δεν φρόντισα κάν να φωτογραφήσω πριν ξεκινήσω (εδώ φαίνεται στην φάση που του πέρασα ένα πρώτο χέρι με σπρέϋ μπογιά στο κάτω μέρος, πιό πολύ γιατί φοβόμουν μήπως και δεν μου φτάσει το χρώμα κιμωλίας που είχα).
Συνέχισα κανονικά με δύο χέρια χρώμα κιμωλίας, παλαίωση με γυαλόχαρτο και κέρωμα με διάφανο και καφέ κερί.
Στην επιφάνεια το στόλισα με decoupage από τα αγαπημένα μου vintage τριανταφυλλάκια και του πέρασα τρία χέρια βερνίκι νερού.
Κάποια μέρα πηγαίνοντας στην κόρη μου, είδα έναν νεαρό που έβγαινε από την πολυκατοικία κουβαλώντας ένα τραπεζάκι. Φεύγοντας, μετά από τρείς περίπου ώρες, και πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο, αντίκρυσα το τραπεζάκι -λες και με περίμενε- δίπλα στο κάδο απορριμμάτων!
Κανείς δεν το είχε καταδεχτεί! 'Ε,να μην το έπαιρνα εγώ; Αφού το λυπήθηκα...!!!
'Ηταν γερό, αλλά στο καπάκι του είχε σκάσει ο καπλαμάς σε πολλά σημεία και είχε ξεκολλήσει ένα χρυσό διακοσμητικό σειρήτι που είχε γύρω-γύρω.
Μέχρι να αποφασίσω πώς θα το έφτιαχνα, έμεινε στην βεράντα όπου το επισκέφθηκαν πολλές φορές οι γάτες του κήπου.
Αφού το έπλυνα καλά με χλωρίνη, αποφάσισα να μην αφαιρέσω τον καπλαμά. Έφτιαξα μιά πηχτή πάστα από ατλακόλ, ακρυλικό χρώμα και λίγη κιμωλία και την άπλωσα πάνω στο καπάκι.
Οι ρωγμές καλύφθηκαν και το τραπεζάκι αφέθηκε να στεγνώσει καλά πριν αρχίσω το βάψιμό του.
Λόγω του ότι το παλιό βερνίκι ήταν πολύ γυαλιστερό, χρειάστηκε να περάσω τρία χέρια χρώμα κιμωλίας (εδώ θα βοηθούσε να είχα ξεκινήσει με το σπρέϋ, αλλά μου είχε ήδη τελειώσει). Ακολούθησε το κέρωμα, πάλι με διάφανο και καφέ κερί, και τέλος, με λίγη χρυσή πάστα, περάστηκε το πομολάκι του συρταριού, και ελάχιστα οι γωνίες και τα ποδαράκια του επίπλου.
Εδώ η παλαίωση έγινε χωρίς τρίψιμο, αλλά με την βοήθεια του σκούρου κεριού.
Σκεφτόμουν να κάνω decoupage στο καπάκι, αλλά τελικά προτίμησα να το αφήσω σκέτο.
'Ισως κάποια στιγμή του προσθέσω ένα στένσιλ.
Με την ευκαιρία, έφτιαξα και ένα πολύ παλιό λαμπατέρ,
του οποίου το εδώ και χρόνια σχισμένο καπέλο, κρυβόταν κάτω από μία παλιά φούστα με βολάν(!) σε μιά γωνιά του γραφείου.
Κι έτσι, άλλαξε εντελώς όψη και χρώμα, όχι μόνο το λαμπατέρ, αλλά μιά γωνιά του σαλονιού!
Πώς σας φαίνονται τα 'νέα' μου επιπλάκια;
Εσείς χρησιμοποιείτε χρώματα κιμωλίας;
Μπορεί εγώ να μην έχω αρχίσει ακόμα τα Χριστουγεννιάτικα,
έλαβα όμως μιά μεγάλη όμορφη μπάλλα,
δώρο από την καλή μου φίλη που με επισκέφθηκε την ημέρα της εορτής μου.
Un grand merci, chère Marie-Paule!
και γυάλισα το παλιό του πόμολο αντί να το βάψω. 
