'Ενας δίσκος και μία φάτνη

'Ενας ακόμα  παλιός, ανοξείδωτος δίσκος σερβιρίσματος,  με περίμενε κι αυτός στο εργαστήρι μου, εδώ και πολύ καιρό.

    Λόγω εποχής, ντύθηκε κι αυτός στα γιορτινά, με πολύ συνοπτικές διαδικασίες, αφού αρκέστηκα στο να του περάσω δύο χέρια ανοικτού χρώματος κιμωλίας πριν του κάνω ντεκουπάζ με ένα χάρτινο Χριστουγεννιάτικο μοτίβο που το είχα κόψει και φυλάξει πριν από τουλάχιστον 7 χρόνια!  

Από χθές, ο παλιός δίσκος της μαμάς μου βρίσκεται στα χέρια της κόρης μου, 

ανανεωμένος και έτοιμος να φανεί πάλι χρήσιμος!  

Είχαμε βλέπετε την μεγάλη χαρά να μας επισκεφθούν χθες η κόρη μας με την εγγονούλα μας, 

μετά από τρείς εβδομάδες που είχαμε να τις δούμε!  

Φυσικά, η Αθηνούλα έφυγε με μία τσάντα γεμάτη παιχνίδια και χειροτεχνίες της γιαγιάς, και όχι μόνο...(αφού ενθουσιάστηκε, όπως ήταν λογικό, και με τα στολισμένα υφασμάτινα σπιτάκια της Ρένας, της Νικόλ, και το πουλάκι της Μίας μαζί με το δικό μου δεντράκι).

Για την Αθηνά, έφτιαξα και μία φάτνη.  

Είχα από χρόνια μια μικρή που την στολίζαμε τα Χριστούγεννα σ'αυτό το σπίτι,

όταν ακόμα ήταν μόνο το εξοχικό μας, πριν γίνει η μόνιμη κατοικία μας.  

Αυτή λοιπόν η μικρή φάτνη είχε ξεφτίσει και φαίνονταν τα καρφάκια των ξύλων της.  

Στο μεταξύ, πριν από τρία χρόνια, είχα φτιάξει  μιά νέα δική μας φάτνη από ένα κούφιο κούτσουρο, αλλά αυτή είναι πολύ βαρειά για να την έπαιρναν τα παιδιά. 

Πήρα λοιπόν τον σκελετό της παλιάς, 

και τον έντυσα κολλώντας του κομματάκια από ξεβρασμένα από την θάλασσα ξύλα, τα οποία συμπλήρωσα με ξύλα κανέλλας, τόσο στην στέγη 

όσο και περιμετρικά της φάτνης. 

Κατόπιν ψέκασα με κόλλα κάποια σημεία και πασπάλισα πράσινο τεχνητό "γκαζόν" ενώ πρόσθεσα και κομματάκια από φυσικά αποξηραμένα βρύα που είχα μαζέψει στο δασάκι.   

Κόλλησα κι ένα ξύλινο αστέρι στην κορυφή της στέγης στο οποίο πέρασα λίγη χρυσή δακτυλοπατίνα. 

Μέσα στην φάτνη, κόλλησα με θερμόκολλα τις μινιατούρες και τέλος ψέκασα πάλι κόλλα και πασπάλισα το 'έδαφος' με σκόνη κανέλλας. Το ίδιο έκανα και στα ξύλα της στέγης. 

Μοσχοβολάει η φάτνη μας!!!

Να διευκρινίσω πως τις μινιατούρες τις απέκτησα αποσπώντας τες από μία μικρή μισοσπασμένη φάτνη από βακελίτη που είχα βρεί πεταμένη πριν από χρόνια! 

 

(Πόσα πράγματα έχω φυλάξει για μελλοντική χρήση! Θα το έχετε καταλάβει πως όχι μόνο δεν πετάω τίποτε, αλλά μαζεύω και ότι βρώ και κρίνω πως κάποτε θα μου χρησιμεύσει!)

Και έτσι τελείωσε η πρώτη φάτνη της Αθηνούλας μας! 

Ελπίζω οι γονείς της να διατηρήσουν την οικογενειακή παράδοση 

και να στήνουν μία φάτνη κάθε χρόνο 

κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο τους.

Κάθε πράγμα στον καιρό του...

Εντελώς άσχετος σίγουρα θα σας φανεί ο τίτλος της σημερινής ανάρτησης, μιάς και η δημιουργία που σας παρουσιάζω δεν είναι διόλου επίκαιρη μέσα σ'αυτό το κλίμα προετοιμασιών για τα Χριστούγεννα. 

Όμως, το αντικείμενο το οποίο θέλω να σας δείξω περίμενε πολλά χρόνια, από τότε που η ξαδέλφη μου έδωσε το πατρικό της για αντιπαροχή και ξεφορτώθηκε πολλά και διάφορα πράγματα της παλιάς αυλής τα οποία δεν μπορούσε να κρατήσει και να τα βάλει στο διαμέρισμα στο οποίο θα κατοικούσε πλέον. Κι εγώ που έχω κήπο, δεν είπα όχι σε κάποιες καρέκλες, σε παλιά ακροκέραμα της στέγης, σε κάποια διακοσμητικά, με σκοπό βέβαια να τα αξιοποιήσω κάποια στιγμή. 

Μεταξύ αυτών ήταν και δύο τσίγκινα κασπώ σε χρυσαφί χρώμα. Το ένα βρίσκεται σε μιά γωνιά της βεράντας γεμάτο κοχύλια, ενώ το άλλο που είναι κρεμαστό, φιλοξενούσε ένα φυτό κάτω από ένα στέγαστρο του κήπου.  

Αυτό λοιπόν το κρεμαστό αποφάσισα, έτσι στα ξαφνικά, την περασμένη εβδομάδα, πως είχε έρθει πιά η ώρα να το περιποιηθώ μετά από τόσα χρόνια.

Θα μου πείτε γιατί δεν το  χρησιμοποίησα για να φιλοξενήσει ένα κατακόκκινο αλεξανδρινό πριν το φωτογραφίσω. Πρώτον γιατί ακόμα δεν έχει τύχει να δώ αλεξανδρινό φέτος, αν και τα φυτώρια νομίζω πως είναι ανοιχτά, και δεύτερον διότι τα χρυσάνθεμα του κήπου μου είναι στο φόρτε τους και δεν τους είχα δώσει την ευκαιρία να τα συμπεριλάβω σε κάποια ανάρτηση.

Το 'έντυσα' πρώτα με πλαστική δαντέλλα (από παλιό τραπεζομάντηλο κήπου της  μαμάς μου)

του κόλλησα μιά εύκαμπτη ξυλόγλυπτη τρέσα στο πάνω μέρος

βίδωσα ένα παλιό πόμολο ντουλαπιού στο κάτω μέρος για να φαίνεται πιό όμορφο,

έφτιαξα σε καλούπι τρία διακοσμητικά από πηλό και τα κόλλησα σε ίσες αποστάσεις

και αφού πρώτα το πέρασα ένα χέρι μαύρο χρώμα ανακατωμένο με λίγη άμμο και ατλακόλ, το έβαψα με κρέμ χρώμα κιμωλίας και έπαιξα με πατίνες λαδιού για να το σκουρήνω, πριν τελειώσω με τρία χέρια ματ βερνίκι. 

(Με τον ίδιο τρόπο έβαψα και τις αλυσίδες του)

Και ιδού το νέο μου κρεμαστό κασπώ το οποίο πήρε 'προαγωγή' και ανέβηκε στην πάνω βεράντα του σπιτιού, για να φιλοξενήσει ίσως κάποιο παχύφυτο.

Και μιάς και έφτιαξα και κάτι άλλο που επίσης περίμενε χρόνια στην αποθήκη...να φανταστείτε ήταν δώρο από τον γάμο μου και είχε ήδη 'γεράσει' προ αμνημονεύτων χρόνων, έ, είπα να σας το δείξω τώρα για να μην μείνει για μετά τις γιορτές.

Ήταν ένας κλασσικός επάργυρος δίσκος, ο οποίος όχι μόνο είχε θαμπώσει αλλά είχε πιά σκουριάσει.

Τον έτριψα καλά και του πέρασα ειδικό αστάρι για μέταλλα στα σημεία που είχε μαδήσει  (αλλά δεν σκέφτηκα να βάλω σε όλη την επιφάνεια).

Aφού τον έβαψα με χρώμα κιμωλίας, διαπίστωσα πως στα σημεία που είχα βάλει το αστάρι, δημιουργήθηκε κρακελέ.

Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω ένα τράνσφερ από το οποίο, όπως φαίνεται εδώ, έχω αφαιρέσει ένα κομμάτι το οποίο θεώρησα πως δεν ταίριαζε με το ρομαντικό στυλ του 'λογότυπου' και του αντικειμένου, αφού διαφήμιζε ένα κατάστημα υδραυλικών ειδών (!) 

Πέρασα βερνίκι και καλύφθηκε η διαφορά του κενού, έκανα σκιάσεις με πατίνες λαδιού και τέλος ξαναπέρασα δύο χέρια βερνίκι.   

Κι έτσι ο παλιός μου δίσκος απέκτησε μιά δεύτερη νεότητα μετά από τόσα χρόνια που ήταν στην αφάνεια.  

Σας υπόσχομαι η επόμενη ανάρτησή μου να είναι πιό σχετική με τα Χριστούγεννα!!!

'Εως τότε, να είστε όλοι καλά, και να προσέχετε τον τόσο ύπουλο κορωνοϊό!