Ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη

Ο καιρός χθες ήταν ωραίος όλη την ημέρα, έκανα κάποιες εργασίες στον κήπο, λίγο κλάδεμα, κάποιες μεταφυτεύσεις, μάζεψα χαμομήλι, όπως κάθε χρόνο, 

περιποιήθηκα τα παχύφυτά μου, που πέρασαν τον χειμώνα προφυλαγμένα στην βεράντα και τα ετοίμασα να μεταφερθούν σε άλλο σημείο τώρα που φτιάχνει ο καιρός.  

Φτιάχνει όμως;  Διάβαζα προ ολίγου πως στην Κεφαλλονιά, ρίχνει καρεκλοπόδαρα!!!  

Ακούω τον άνεμο να λυσσομανάει έξω και είναι περασμένα μεσάνυχτα. 

Αυτή η φετεινή 'Ανοιξη είναι κάπως περίεργη.  Χελιδόνια δεν έχω δεί ακόμα, αν και πολλοί λένε πως ήδη ήρθαν στην περιοχή!  

Εγώ πάντως, ένα χελιδονάκι το 'ντεκουπάρισα' σ'ένα διακοσμητικό πιάτο που έφτιαξα για να συμμετάσχω μ'αυτό σε έναν διαγωνισμό με θέμα την 'Ανοιξη στο Facebook.

 

Και ενώ προσπαθούσα να το φωτογραφίσω στον κήπο, ένα παράξενο πουλί, ήρθε και κάθισε πάνω στην κουτσουπιά.  

Πρέπει να φώναζε το ταίρι του, γιατί ένα δεύτερο προσπέρασε και πέταξε πιό μακρυά. Ήμουν τυχερή που είχα την μηχανή μου, κι έτσι κατάφερα να το φωτογραφίσω και μάλιστα την ώρα που κελαϊδούσε. 

Στο επόμενο λεπτό, πέταξε και απομακρύνθηκε.

 Ανέβασα τις φωτογραφίες στην σελίδα των Αναγνωρίσεων στο FB και σύντομα είχα την απάντηση πως επρόκειτο για έναν Κισσόκουκο.  Αναζήτησα πληροφορίες και έμαθα πως ο Κισσόκουκος, Clamator glandarius, είναι ένα σπάνιο είδος, συγγενικό με τον κοινό κούκο. Εντυπωσιακός στην εμφάνισή του λόγω του χαρακτηριστικού του λοφίου. Παρασιτικό πουλί που αφήνει τα αυγά του στη φωλιά της καρακάξας για να τα επωάσει.

Είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά πουλιά που φιλοξενεί ο υγρότοπος της Βραυρώνας την άνοιξη, ένα μεταναστευτικό πουλί που κάθε άνοιξη αφήνει τις σαβάνες της Αφρικής και έρχεται στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Μεσογείου. Ως μέλος της οικογενείας των Κούκων, όπως είπαμε δεν φτιάχνει δική του φωλιά, αλλά αφήνει τα αυγά του σε ξένες, όπου στην περίπτωση του Κισσόκουκου είναι σχεδόν πάντα Καρακάξας. Οι «θετοί» γονείς, εφόσον δεν αντιληφθούν την «απάτη» ανατρέφουν τον μικρό Κισσόκουκο σαν δικό τους, εις βάρος των πραγματικών τους παιδιών.

Δεδομένης της μεγάλης αύξησης του πληθυσμού της Καρακάξας τα τελευταία χρόνια, ο Κισσόκουκος έγινε πλέον τακτικός επισκέπτης της περιοχής. Εκτός από τη βοήθεια που προσφέρει στον έλεγχο του πληθυσμού της Καρακάξας, καταναλώνει και πλήθος από κάμπιες, ακρίδες και άλλα έντομα, γι’ αυτό και είναι ένα πολύ ωφέλιμο πουλί για τη γεωργία, καθιστώντας την παρουσία του παραπάνω από ευπρόσδεκτη!

 

Πηγή: https://odikapoulia.gr

 

Όμως, ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη!

 

Λέτε να περιμένουμε πολύ ακόμα;

 

Με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω κι εγώ στην πρόκληση της Μίας με θέμα τα πουλιά. 

Καλή εβδομάδα!!!

«Προσκλητήριο του Έποπα»

 Πολλές φορές, εδώ και χρόνια, είχε τύχει να δώ στην περιοχή αυτό το όμορφο και τόσο ξεχωριστό πουλί, να πετάγεται ξαφνικά ενώ περνούσα με το αυτοκίνητο. 

Αν και έχω πάντα την φωτογραφική μου μηχανή στην τσάντα μου (πραγματικά, ακόμα και στο σούπερ-μάρκετ όταν πηγαίνω, την παίρνω μαζί μου!), ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα την ευκαιρία να το φωτογραφίσω.  

Προχθές όμως, ήμουν στον κήπο και φωτογράφιζα τα λουλούδια, όταν ξαφνικά άκουσα έναν περίεργο ήχο, κάτι σαν "που που που".

Στράφηκα προς το μέρος απ' όπου ακούστηκε και τί να δώ? Ένας πανέμορφος τσαλαπετεινός είχε σταθεί πάνω σ ένα κολωνάκι του φράχτη του γείτονα, ακριβώς πίσω από τα δικά μας κάγκελα.  Πραγματικά, κοκκάλωσα αμέσως και με πολύ αργές κινήσεις σήκωσα την μηχανή να το φωτογραφίσω. Δεν ήμουν σε καλή θέση και χρειάστηκε να μετακινηθώ, αλλά στάθηκα πολύ τυχερή γιατί το πουλί δεν τρόμαξε και συνέχισε να στέκεται στο ίδιο σημείο για πάνω από πέντε λεπτά. Κι έτσι μπόρεσα να τραβήξω μερικές φωτογραφίες, πριν πετάξει και χαθεί μέσα στα δέντρα. 

 

Η Wikipedia μας ενημερώνει

Τσαλαπετεινός

Γένος:   Έποψ (Upupa) (Linnaeus, 1758) F

Upupa epops (Έποψ ο γνήσιος)

Ο τσαλαπετεινός είναι κορακιόμορφο πτηνό της οικογενείας των Εποπιδών, που απαντάται και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Upupa epops και περιλαμβάνει 8 υποείδη. Στην Ελλάδα, όπως και σε όλη την Ευρώπη, απαντάται το υποείδος Upupa epops epops (Linnaeus, 1758).

Ο τσαλαπετεινός αποτελεί μία απο τις χαρακτηριστικότερες «φιγούρες» της ελληνικής -και ευρωπαϊκής- ορνιθοπανίδας που, με τα ιδιαίτερα μορφολογικά του χαρακτηριστικά, δεν συγχέεται με κανένα άλλο πτηνό (απαραγνώριστο είδος, indistinguishable). Ωστόσο, λόγω ακριβώς αυτού του ιδιόμορφου παρουσιαστικού του, έχει υποστεί εξαιρετικά μεγάλη πίεση από τους λαθροθήρες, κυρίως με σκοπό την ταρίχευση.

Η ονοματολογία του πτηνού παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Τόσο η λατινική επιστημονική ονομασία του γένους Upupa, όσο και η αντίστοιχη ελληνική Έποψ, θεωρούνται παράγωγα ονοματοποιίας. Συγκεκριμένα πρόκειται για την κραυγή του πουλιού, έτσι όπως αποδόθηκε λεκτικά και μαρτυρήθηκε από τους αρχαίους κωμικούς: εποποί, ποποπό.

Πράγματι, η απόδοση αυτή και άλλες, ηχητικά παρόμοιες, βρίσκονται στα κείμενα θεατρικών έργων με κυριότερο τους Όρνιθες του Αριστοφάνη. Η λέξη είναι αναλογικός σχηματισμός προς τις λέξεις μέρ-οψ «μελισσοφάγος», δρύ-οψ «δρυοκολάπτης», κ.ο.κ.

Αλλά και σε άλλες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες εμφανίζεται το ίδιο φαινόμενο της ονοματοποιίας: αρμεν. popop, λεττον. pupukis, γαλλ. huppe, ιταλ. upupa, κ.λ.π.

Στην κορυφαία σύγχρονη μεταφορά του έργου του Αριστοφάνη, Όρνιθες (1959), σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, η απόδοση του Βασίλη Ρώτα, είναι αποδεικτική της ετυμολογίας του πτηνού. Ο Ρώτας «παίζει» με την αρχαία λέξη, προσπαθώντας να τη συνδυάσει με αντίστοιχη σύγχρονη, έτσι ώστε να μπορεί να μελοποιηθεί από τον Χατζιδάκι. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό: «Πού, πού, πού, πού, πού, πού΄ναι αυτός που μας εκάλεσε; Πού, πού, πού, πού, σε ποιο μέρος βόσκει;...» (Πάροδος/Είσοδος και επίθεση των πουλιών). Αλλά και η δεύτερη, μόλις, σκηνή της παράστασης επονομάζεται «Προσκλητήριο του Έποπα».

Η λαϊκή ελληνική ονομασία του πτηνού έχει την εξής ετυμολογία: [ΕΤΥΜΟΛ. τσαλαπετεινός < τσαλί (τουρκ. çali) «θάμνος, φρύγανο», «φρύγανο που χρησιμεύει ως προσάναμμα» + πετεινός],δηλ. τσαλαπετεινός = κόκορας των θάμνων (!)

The Eurasian hoopoe (Upupa epops) is the most widespread species of the genus Upupa, native to Europe, Asia and the northern half of Africa. Some taxonomists still consider all three species conspecific. Some authorities also keep the African and Eurasian hoopoe together, but split the Madagascar hoopoe.

Ε, μιάς που βρισκόμουν στον κήπο, να μην σας δείξω και λίγα από τα λουλούδια μου;  

'Εχουμε στερηθεί τόσα πολλά εδώ και έναν χρόνο, 

και πιό πολύ τις συναντήσεις με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. 

'Εχουμε όμως την ευλογία να ζούμε στην εξοχή, η 'Ανοιξη είναι ήδη στα μισά της, 

πλησιάζουν η Πρωτομαγιά και η Πασχαλιά 

και μαζί η ελπίδα να περάσει επιτέλους αυτή η πανδημία και να ξαναβρούμε όλοι την ελευθερία μας.

Με αυτή την ανάρτησή μου, συμμετέχω στις Ιστορίες της 'Ανοιξης 

του blog το Κείμενο της Μαρίας Νικολάου.

Το Αλφαβητάρι της Φύσης

Την πρόσκληση που μας έκανε το Δελφινάκι την σκεφτόμουν εδώ και καιρό, αλλά δεν είχα αξιωθεί να συγκεντρώσω 24 φωτογραφίες μία για κάθε γράμμα του Αλφαβήτου.  Ήθελα όμως να 'παίξω' κι εγώ, κι επειδή έτυχε πρόσφατα να φωτογραφίσω κάποια πουλιά, το σκέφθηκα σαν πρόκληση να δώ εάν με τους αγαπημένους φτερωτούς μου φίλους θα μπορούσα να συμπληρώσω την 'Αλφα-Βήτα, έστω και με παλαιώτερες φωτογραφίες.  
Διαβάζω τώρα, κάπως αργά,  πως το Δελφινάκι ήθελε νέες φωτογραφίες. Αφού όμως δεν πρόκειται για διαγωνισμό παρά για ένα παιχνίδι, δεν νομίζω πως έχει και τόση σημασία!

Για να δούμε λοιπόν τι κατάφερα!

Ασημόγλαροι
Larus Michahellis, Yellow-legged gulls,  Goéland leucophée

Βουβόκυκνος
Cygnus olor,  Mute swan,  Cygne tuberculé 

Γερακίνα (μαζύ με το γεύμα της!)
Common buzzard, buteo buteo, Buse variable

Δενδροσπουργίτης
Τree sparrow, Passer montanus, Moineau friquet 

(τώρα, επειδή δεν τους ξεχωρίζω εύκολα, εάν είναι σπιτοσπουργίτης, ή χωραφοσπουργίτης, 
ας με συγχωρέσετε!)

Ερωδιίσκος ο ραλλοειδής ή Κρυπτοτσικνιάς
Squacco heron, Ardeola ralloides, Crabier chevelu ou Héron crabier 

 Ζιγαρδέλι (η γνωστή μας Καρδερίνα)

European goldfich Fringilla carduelis, Chardonneret élégant
επειδή χρειάστηκε να βρώ μιά τοπική ονομασία για το Ζ!

Ηλίανθος
Sun Flower, Helianthus annuus, Tournesol

(πιό πολύ σαν υπενθύμιση πως αυτή είναι η σωστή του ονομασία 
και όχι η παλαιώτερη 'ηλιοτρόπιο')

Θαλασσοκόρακες
European shags, Phalacrocorax aristotelis, Cormorans huppés

Ιφικλείδης Ποδαλήριος
Scarce swallowtail,  Iphiclides podalirius,  Flambé 
(η γνωστή μας πεταλούδα με το αρχαίο όνομα)

 Κορυδαλλός ο λοφιοφόρος ή Κατσουλιέρης
Lark,  Galerida cristata, Alouette

Λευκοσουσουράδα
  White wagtail, Motacilla alba, Bergeronnette grise

Μαυροτσιροβάκος
 Sardinian warbler, Sylvia melanocephala, Fauvette mélanocéphale

Νερόκοτα
Μoorhen, Gallinula chloropus, Gallinule poule-d'eau 

Ξεφτέρι 
Eurasian sparrowhawk,  accipiter nisus, Épervier d'Europe

(καθημερινός επισκέπτης του κήπου μας εδώ και μία εβδομάδα και αφορμή γι αυτήν την ανάρτηση με θέμα την Φύση!)

'Ορνιθες ή απλώς κοτούλες
Chicken, Gallus gallus domesticus, poules

Πάπια
Domestick Duck, Anas platyrhynchos, Canard colvert

(μας προβλημάτησε με τα περίεργα πεταχτά φτερά της. Μάθαμε πως έχουν κακοφορμίσει από το πολύ άμυλο...
δηλαδή από τα ψωμιά που τις ταϊζει ο κόσμος!!!)

Ρούβελας
 Robin,  Erithacus rubecula, Rouge-gorge familier

(Ο αγαπημένος μας Κοκκινολαίμης σε τοπική πάλι ονομασία χάριν του αλφαβήτου)

Σπίνος ή Φρυγίλλος ο άγαμος, 
Finch, (Fringillia coelebs) Pinson des arbres

(άλλος ένας επισκέπτης του κήπου)

Τσικνιάς νυχτοκόρακας

 Black-crowned night heron, Nycticorax nycticorax, Héron bihoreau 

Υάκινθος
Garden hyacinth, Hyacinthus orientalis Jacinthe d’Orient

Φωλιά τσιροβάκων 
Nest of Sardinian warblers, Nid de Fauvettes mélanocéphales

(την ανακαλύψαμε κλαδεύοντας το δεντρολίβανο, 
ευτυχώς μετά το τέλος της εποχής της αναπαραγωγής τους)

Χελιδόνια
Swallows, Hirundo, Hirondelles 

(όταν ετοιμάζονταν για το μακρινό τους ταξίδι,
όπου νά'ναι θα μας ξανάρθουν με το  καλό)

Ψαρόνια ή Στούρνοι
 Common starling, Sturnus vulgaris, Étourneau sansonnet

(αυτά που χορεύουν στον ουρανό δημιουργώντας μαγικά σύννεφα)

Ω-Ρολογιά
Passion flower, Passiflora caerulea, passiflore bleue 

(κάτι έπρεπε να βρώ για το Ω!!!)

 Δελφινάκι μου, σ'ευχαριστώ πολύ που μου έδωσες την ευκαιρία να τακτοποιήσω αλφαβητικά τις φωτογραφίες μου και να λάβω μέρος σ'αυτό το "παιχνίδι" σου.
Δεν πρόσεξα εγκαίρως πως ήθελες μόνο νέες φωτογραφίες, ελπίζω να μην σε πειράξει πολύ αυτό. 

Linking up with:
http://viewingnaturewitheileen.blogspot.gr
for the Saturday Critters

Περνώντας από την Βραυρώνα

 O ποταμός Ερασίνος βρίσκεται στην περιοχή των Μεσογείων, σχηματίζεται στην Παιανία από την συμβολή διαφόρων ρεμάτων που ρέουν από τον Υμηττό, στην συνέχεια ρέει ανατολικά και εκβάλλει στον Νότιο Ευβοϊκό κόλπο, στην περιοχή της Βραυρώνας. 

Στις όχθες του ποταμού βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Βραυρώνας. 

Λίγο πριν εκβάλλει ο ποταμός στην θάλασσα, τα νερά του λιμνάζουν και διαμορφώνουν έλη 

με αποτέλεσμα η περιοχή να αποτελεί έναν σημαντικό υδροβιότοπο της Ανατολικής Αττικής. 

Περαστικοί από την περιοχή, κάναμε μία σύντομη στάση και είχαμε την τύχη να συναντήσουμε και να φωτογραφίσουμε κάποιους από τους κατοίκους του υδροβιότοπου

Βουβόκυκνος - Cygnus olor - Mute swan -  Cygne tuberculé

Ποταμοσφυριχτής, Charadrius dubius, Little ringed plover,  Petit gravelot

Κρυπτοτσικνιάς (Ardeola ralloides - Ερωδιίσκος ο ραλλοειδής), Squacco heron, Crabier chevelu

Κρυπτοτσικνιάς και στο βάθος ένας Λευκοτσικνιάς

Λευκοτσικνιάς, Egretta garzetta, Little egret, Aigrette garzette

αλλά και η ποικιλία των πολύχρωμων αγριολούλουδων στον διπλανό λόφο ήταν εκπληκτική
 
  
Ασφάκα ή Φλωμίς η θαμνώδης, Phlomis fruticosa, Jerusalem sage
 
 Δείτε πόσα είδη φύτρωσαν στο λιγοστό χώμα μιάς μικρής κοιλότητας του βράχου!
  
'Αγριο λάπαθο, Rumex crispus, Curly dock, Oseille crépue
 
Μαλκόλμια η θαλάσσια, Malcolmia maritima, Virginia stock, Julienne des sables

όπως και το νησάκι στο άνοιγμα του κόλπου, με το κατάλευκο ξωκλήσι του και τον μικρό ανεμόμυλο

Ελπίζω μιά άλλη φορά να βρούμε ανοικτό και τον αρχαιολογικό χώρο  και να επισκεφτούμε και το ενδιαφέρον μουσείο της Βραυρώνας.

Συνεχίσαμε τον δρόμο μας μέχρι εκεί που σταματούσε η άσφαλτος.

 Πάνω από γκρεμούς γεμάτους αγριολούλουδα

 

 

 

αγναντέψαμε το υπέροχο γαλάζιο της θάλασσας

  και τα μικρά ξερονήσια κοντά στην ακτή.

Με ένα άλλο αγριολούλουδο, συμμετείχα πρόσφατα 

στο 2ο Δρώμενο Φωτογραφίζειν της Μαρίας Νικολάου

 

σε συνδυασμό με τους στοίχους της Μαρίας Πολυδούρη

Του φθινοπώρου η ώρα έχει καθήσει

στη πόρτα μου. Το βλέμμα της υγρό,

γεμάτο από το απόκοσμο μεθύσι

πλανιέται σε ασφοδέλων τον αγρό.

Αντίθετα από το προηγούμενο δρώμενο όπου η φωτογραφία μου είχε βγεί πρώτη, αυτή την φορά τερμάτισα πρώτη από το τέλος χα χα χα... πάντως χάρηκα και πάλι την συμμετοχή και ενθουσιάστηκα με την φωτογραφία τηςΜαρίνας από το (to e - periodiko mas) στην οποία έδωσα τους τρείς βαθμούς μου. Και πράγματι το άξιζε αφού αυτή ήταν και η νικήτρια του δρώμενου. 

Συγχαρητήρια στην Μαρίνα για την νίκη της, σε όλους όσους συμμετείχαν,  και φυσικά στην Μαρία για την φιλοξενία της. 

Να έχετε όλες και όλοι μιά πολύ ωραία Κυριακή! 

Και χρόνια πολλά στους εορτάζοντες! 

Η ανάρτηση αφιερώνεται στην σημερινή 

Παγκόσμια Ημέρα της Γης!