'Ηρθε η 'Ανοιξη;;;;;;

Εαρινή ισημερία είχαμε, αλλά ο Μάρτης, πραγματικά γδάρτης και παλουκοκάφτης, λες και δεν θέλει να αφήσει την 'Ανοιξη να κάνει την εμφάνισή της! 

Κάποια λουλούδια του κήπου πρόλαβαν να ανθίσουν, 

τα λειβάδια γέμισαν από ροζ, κόκκινες και μωβ ανεμώνες. Δυό-τρείς άνθισαν και σε μία ζαρντινιέρα όπου τις είχα φυτέψει μιά χρονιά όταν τις είχα βγάλει κατά λάθος μαζί με τους βολβούς τους.  

Τα παχύφυτά μου, άντεξαν στην παγωνιά του χειμώνα αφού είχα προνοήσει να τα μεταφέρω και να τα προφυλάξω κάτω από στέγαστρα. 

 'Ομως η νέα κακοκαιρία δεν λέει να σταματήσει. Όλη μέρα χθες έριχνε χαλάζι, χιονάκι, χιονόνερο και φτού κι απ'την αρχή.   Το καλοριφέρ και το τζάκι στο φουλ, αλλά εγώ εξακολουθώ να κρυώνω. Μάλιστα, για πρώτη φορά στην ζωή μου, έβγαλα χιονίστρες σε δύο δάχτυλά μου!!!

Βγήκαμε για την Κυριακάτικη εφημερίδα μας και περάσαμε από την παραλία μας. Έκανε τόσο κρύο αλλά είχε αρχίσει να ρίχνει και δυνατό χιονόνερο, οπότε δεν βγήκαμε κάν από το αυτοκίνητο.  

Ίσα που τράβηξα μιά φωτογραφία.

Προτιμώ να σας δείξω κάτι άλλο.

Σε πείσμα του καιρού, εγώ ονειρεύομαι ήδη το καλοκαιράκι!  Και έπιασα να το αποτυπώσω σ'ένα μικρό πάνελ με τα κουρελάκια μου.  Είχα ενθουσιαστεί από μία παρουσίαση κάποιας αμερικανίδας δασκάλας του patchwork/quilting και θελησα να δοκιμάσω να φτιάξω κι εγώ ένα τοπίο. Φυσικά, προηγήθηκε η Ρένα, η οποία είναι και πολύ πεπειραμένη σ'αυτόν τον τομέα.  Εγώ, όπως σας έχω πεί, δεν έχω εμπειρία σ'αυτό, αλλά μου αρέσει πολύ και τολμώ να δοκιμάζομαι σε διάφορες τεχνικές ακόμα και κάνοντας πολλά λάθη. 

'Αρχισα λοιπόν να σχίζω λωρίδες από υφασματάκια και να τις τοποθετώ πάνω σ'ένα κομμάτι σχηματίζοντας ένα θαλασσινό τοπίο.   

Στην συνέχεια γάζωσα τα κουρελάκια στην θέση τους 

Πρόσθεσα στο πανελάκι ένα πλαίσιο, αφήνοντας τις άκρες με τα ξέφτια τους, κι αφού το τελείωσα, είπα να σας το δείξω. Ελπίζω το επόμενο να γίνει καλύτερο!

 

Είχαν προηγηθεί αρκετές κολοκυθούλες, καρδούλες και λεβαντούλες που δωρίστηκαν στις δασκάλες του παιδικού σταθμού και σε κάποιες φίλες της κόρης μου. 

Παράλληλα, θέλησα να ξαναζωντανέψω ένα κασπώ που είχα βρεί πεταμένο, 

μόνο και μόνο γιατί μου άρεσε το σχήμα του. 

Αφού κόλλησα το σπασμένο κομμάτι του, έκρυψα τα ίχνη της συγκόλλησης με στοιχεία που έφτιαξα από πηλό και γέμισα το κενό με κρακελέ ενός συστατικού και ντεκουπάζ χαρτοπετσέτας. 

'Εντυσα όλο το κασπώ με ένα μείγμα που έφτιαξα από στόκο, κόλλα, άμμο και χρώμα κιμωλίας και έκανα παλαίωση με πατίνες.  Πιστεύω πως του άξιζε αυτή η παράταση ζωής που μπόρεσα να του προσφέρω. 

Τέλος θα ήθελα να σας παρουσιάσω ένα πινακάκι που έφτιαξα για μία νέα φίλη μου. Είχα φτιάξει ένα παρόμοιο πριν από χρόνια για την κουζίνα μου, το είδε σε μία φωτογραφία και της άρεσε πολύ. 

 Αγαπημένο το θέμα της ελιάς, θα μπορούσα να το φτιάχνω συνέχεια!  

Εκείνες τις μέρες έτρεχε και ένας διαγωνισμός σε μία ομάδα του FB, κι έτσι κάθησα να το φτιάξω για την φίλη μου και παράλληλα να το παρουσιάσω και στην ομάδα.  

Αυτή την φορά, εκτός από το κρακελέ και το ντεκουπάζ, του πρόσθεσα και ξυλόγλυπτα στοιχεία, που ήταν και το ζητούμενο για την συμμετοχή.

  

Εκτός από την χαρά της δημιουργίας και του γεγονότος ότι το δωράκι μου άρεσε πολύ  στην φίλη μου, είχα την τύχη να κληρωθεί το έργο μου αυτό στην ομάδα και να κερδίσω ένα πακέτο πανέμορφα ξυλόγλυπτα για μελλοντικές δημιουργίες. 

Καλώς να ορίσει η 'Ανοιξη, 

και μαζί της ας ευχηθούμε να έρθει και η Ειρήνη στον  κόσμο!

Δεν τα προλαβαίνω όλα...!

"Πώς περνούν οι ώρες και οι μέρες, και δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα, δεν μπορώ να καταλάβω".  

Το λέμε συχνά αυτό, αλλά μήπως το λέμε από συνήθεια? 

"Δεν προλαβαίνω να κάνω όλα όσα θέλω" είναι το πιό σωστό.  Όσο κι αν έχεις διάφορες ασχολίες μέσα στην ημέρα, τις δουλειές του σπιτιού, τα ψώνια, το μαγείρεμα, αλλά και διάφορες οικογενειακές υποχρεώσεις, ακόμα και αν κοιμάσαι λίγο για μεσημέρι, όλο και κάποιες στιγμές θα ξεκλέψεις για να καταπιαστείς με αυτά που αγαπάς και σου αρέσει να κάνεις.  Ειδικά όταν είσαι συνταξιούχος, και δεν έχεις μικρά παιδιά και σχολεία και πήγαινε-έλα, μην μου πείς πως δεν προλαβαίνεις να βάλεις δυό πινελιές σ'ένα μισοτελειωμένο έργο, ή να φτιάξεις κάτι μικρό για να το χαρίσεις σε κάποια φίλη ή συγγενή που σου τηλεφωνεί ότι θα έρθει για καφέ. 

Αυτό μου συμβαίνει εμένα, και όλο και κάτι έχω στα σκαριά. Τα περισσότερα δηλαδή έτσι τα φτιάχνω...σιγά-σιγά και τμηματικά. Σ'αυτό βοηθάει πολύ να έχεις μιά δική σου γωνιά, όπου μπορείς να αφήσεις απλωμένα τα υλικά σου και να μην χρειάζεται να τα μαζέψεις για να στρώσεις π.χ. το τραπέζι για φαγητό.

Είναι όμως και άλλα που έρχονται σε δεύτερη μοίρα, που θα ήθελα μεν να τα κάνω, αλλά...όλο και τα αφήνω, όπως το κέντημα, το ράψιμο, και άλλες κατασκευές που έχω στο μυαλό μου αλλά...δεν προλαβαίνω! 'Οπως δεν προλαβαίνω να περάσω απ'όλα τα μπλογκόσπιτα, να θαυμάσω, να διαβάσω και να σχολιάσω...το προσπαθώ όμως!

Δεν μπορώ και να μην διαβάσω καθημερινά το βιβλίο μου, ή να μην λύσω ένα-δυό σταυρόλεξα!  Ε, να μην κάνω και λίγο κηπουρική? Να μην πάω και μιά βόλτα?

Να μην ασχοληθώ με τις παλιές φωτογραφίες και την γενεαλογία πού τόσο μου αρέσει?

Ήταν και τα μπάνια που μας έκοβαν την μέρα στην μέση...μάλλον όμως το προχθεσινό ήταν και το τελευταίο της σαιζόν. 

 

Η θάλασσα ήταν υπέροχη, σαν να κολυμπούσες σε μιά ήρεμη λίμνη...

 από χθές όμως...ο καιρός μας τα χάλασε για καλά!

Τον τελευταίο λοιπόν καιρό, κατ'αυτόν τον τρόπο, και ενδιάμεσα από πολλές και διάφορες υποχρεώσεις,  όπως...

βαπτίσεις,

 

(ο μικρός Σταμάτης της ανηψιάς μας)

 μνημόσυνα,

(έφτιαξα για πρώτη φορά μόνη μου τα κόλλυβα για τα τρίμηνα της μαμάς μου, και έγιναν πραγματικά υπέροχα)

 

νοσοκομεία για πρώτες βοήθειες, 

(έπεσε και χτύπησε ο θείος Πέτρος (85 ετών)...ευτυχώς όλα καλά τώρα! Την ώρα δε που του έβαζαν κάποια ράμματα, εκείνος καυχιώταν για το καινούργιο ρολόϊ τοίχου που έφτιαξε... 

...με υλικά που πήγε μόνος του και αγόρασε από την Μάγια!)

Το φωτογράφισα πρόχειρα με το κινητό μου για να σας το δείξω.

 ΚΤΕΟ

(το κανονικό και προγραμματισμένο, όχι σαν κάποιους που δεν είχαν περάσει ποτέ και έτρεχαν την τελευταία στιγμή...)

δικές μου εξετάσεις, 

(μία ίωση με ταλαιπωρεί εδώ και δύο εβδομάδες)

και ένα σωρό άλλα...

... έφτιαξα διάφορα πραγματάκια, τα οποία σκέφτηκα να σας παρουσιάσω σήμερα. 

Πρώτα-πρώτα, έφτιαξα ένα κουτάκι για να μεταφέρω στην τσάντα μου τα φάρμακα και τις βιταμίνες μου

 

Ένα παλιό  ρολόϊ κουζίνας, λερωμένο και ταλαιπωρημένο,

 ανανεώθηκε με λίγα ντεκουπαρισμένα μυρωδικά και ένα νέο 

καντράν ζωγραφισμένο στο χέρι.

 Σ'ένα θαλασσόξυλο, έκανα decoupage με μία μικρή χαρτονένια εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας που μας είχε μοιράσει ο ιερέας στην εκκλησία το Δεκαπενταύγουστο. Αφού την μούλιασα στο νερό, αφαίρεσα τρίβοντας το πίσω χαρτί για να γίνει πιό λεπτή η εικονίτσα και την κόλλησα στο ξύλο, πριν την στολίσω με χρυσό και κόκκινο ρελιέφ.

 

  

Ακολούθησε ένα διάφανο δοχείο για το μπάνιο (για βαμβάκι ή μπατονέττες)  με ντεκουπάζ και χρωματιστή δαντέλλα στο καπάκι.

'Ενα βαζάκι με μαρμελάδα σύκο 

στολίστηκε και προσφέρθηκε με ταιριαστό καπάκι, με decoupage, δαντέλλα και κορδελίτσα.

Παρεμπιπτόντως, έφτιαξα και γλυκόπικρη μαρμελάδα από κάποια πορτοκάλια και μανταρίνια που έπεσαν από τα δέντρα πριν ακόμα ωριμάσουν

Μιά επιφάνεια κοπής, στολίστηκε με παλαίωση, ντεκουπάζ στο θέμα της ελιάς και του λαδιού και κρακελέ δύο συστατικών.

Προορισμένο γιά μιά μπλογκο-φίλη, της οποίας η κουζίνα δεν είχα ιδέα τί χρώματα έχει, φτιάχτηκε με την λογική να έχει την εναλλακτική να το στολίσει και από την άλλη πλευρά,

κρακελέ ενός συστατικού, πατίνες και δαντελλίτσα.

Ένας σελιδοδείκτης για το βιβλίο συνταγών, φτιαγμένος από ένα κομμάτι καμβά ζωγραφικής, με κρακελέ ενός συσταστικού...

κι ένα μπουκαλάκι με decoupage, κρακελέ και ζωγραφική

Ενδιάμεσα, είχα την χαρά να συναντηθώ και να γνωρίσω από κοντά την Ελένη η οποία ήταν η τυχερή της κλήρωσης που είχα κάνει για τα 4 χρόνια του μπλόγκ μου. Δεν ήταν πολλή η ώρα που είχαμε στην διάθεσή μας, αλλά ήπιαμε το καφεδάκι μας κουβεντιάζοντας και ανταλλάξαμε δωράκια. Εκτός από τον καθρέφτη που κέρδισε η Ελένη, της έδωσα και μία από τις μινιατούρες που έφτιαξα από μπουκαλάκια αρωμάτων. 

Με φόρτωσε όμως κι εκείνη με δωράκια! 

Ένα πλεκτό κολλιέ, σε αγαπημένα μου χρώματα, ένα απαλό γκρί καρώ κασκώλ, ότι πρέπει για τον χειμώνα, μπόλικες χαρτοπετσέτες και όμορφα τυπωμένα σε laser μοτίβα για decoupage. 

Νά'σαι πάντα καλά, Ελένη μου! Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα!

  Στον πρώην δυτικό αερολιμένα Αθηνών, στον χώρο που άλλοτε φιλοξενούσε τεράστια αεροσκάφη, κάποια άλλα, πολύ μικρότερα, πήραν θέση για την ετήσια έκθεση στατικού μοντελισμού. 

Εκεί μπορούσες να θαυμάσεις κάθε είδους μινιατούρας,  από ιστορικές φιγούρες διαφόρων εποχών, έως φανταστικά ρομπότ και τέρατα. 

Από πλοία, υποβρύχια, αεροσκάφη, μέχρι μηχανές, αυτοκίνητα και τραίνα. 

Από αρχαία μνημεία, έως ιστορικά πεδία  μαχών. 

Ήταν πραγματικά εντυπωσιακές όλες οι συμμετοχές.

Και για μία ακόμα χρονιά, ο γιός μου έφυγε αποκομίζοντας 12 διακρίσεις!!!

Πάντα τέτοια, Κώστα μου!!!

Θα σας αφήσω, με τα 'φθινοπωρινά' χρώματα του κήπου, 

 παρ'όλο που η κουτσουπιά ξεγελάστηκε και άνθισε,
 
αλλά και με λίγα κυκλάμινα από το δάσος που στόλισα μαζί με γιασεμάκια σε μιά παλιά γαλατιέρα, η οποία είχε σπάσει, αλλά εγώ την κόλλησα, 'καμουφλάρισα' το σπάσιμο κάτω από μιά χρυσαφιά 'επένδυση' και την ντεκουπάρισα με ειδική κόλλα πορσελάνης!

Καλό Σαββατοκύριακο!!!

Το τέταρτο φθινόπωρο

Φθινοπωρινή ισημερία σήμερα, 23 Σεπτεμβρίου, από τις 11.20 το πρωϊ, όπως λέει το ημερολόγιο. 

Το Φθινόπωρο έφτασε πιά και επισήμως.

Ο καιρός φρόντισε να μας το δείξει με καταιγίδες, αστραπές, βροντές και κεραυνούς, έως και ανεμοστρόβυλους και με πολλές υλικές ζημιές αλλά, δυστυχώς, και με κάποιες ανθρώπινες απώλειες. 

Δύο ημέρες ήμασταν κλεισμένοι στο σπίτι...ο κήπος ποτίστηκε για τα καλά, 

και όταν  βγήκαμε για μιά μικρή βόλτα στην παραλία, φυσικά την βρήκαμε έρημη και μόνη

 

και το parking γεμάτο νερά.

Εκείνη την ώρα, η θάλασσα ήταν ήρεμη,   

αλλά τα νέα μπουμπουνητά και οι πρώτες σταγόνες μας έκαναν να φύγουμε γρήγορα

 

Την αγαπάμε την παραλία μας, κάποιος άλλος όμως το έγραψε στον πύργο του ναυαγοσώστη! 

Έγινε και ο τρύγος!  Το διαπιστώσαμε την περασμένη εβδομάδα, όταν είδαμε κίνηση στ'αμπέλια της περιοχής μας, αλλά και σε μία βόλτα μας στα Μεσόγεια, στο πανηγύρι του Σταυρού, στα Σπάτα.

 Αγοράσαμε ένα μπουκάλι μούστο και για πρώτη φορά έφτιαξα σπιτική μουσταλευριά, δεν σκέφθηκα όμως να την φωτογραφίσω.

Ευκαιρία όμως να σας δείξω και τον φθινοπωρινό μου δίσκο.  

Μου τον είχε κάνει δώρο, μαζί με διάφορα υλικά, ο γυιός μου...την Πρωτοχρονιά!  

Κόντεψε να περάσει χρόνος μέχρι να τον φτιάξω.  Η αλήθεια είναι ότι δεν εύρισκα κάποιο μοτίβο της αρεσκείας μου που να ταιριάζει με τα ανάγλυφα φρούτα.

 Αποφάσισα τελικά να χρησιμοποιήσω μία χαρτοπετσέτα με σταφύλια και κρασί.

 

 Και στην συνέχεια με τα ακρυλικά έκανα την ενσωμάτωση. Έγινε λίγο σκούρος, 

 το δε κρακελέ δύο συστατικών δεν μου πέτυχε και πάλι (στις φωτογραφίες δεν φαίνεται κάν!), και δεν φτάνει που δυσκολεύτηκα πολύ να τον φωτογραφίσω, είχα και τον Μάγκα που τελικά κατάφερε και στρογγυλοκάθησε μπροστά του και δεν έλεγε να φύγει...Του άρεσε, φαίνεται, το λινό που έριξα πάνω στην καρέκλα για την φωτογράφιση!  

 

Τέτοια μέρα ξεκίνησα και αυτό το μπλόγκ, πριν από τέσσερα χρόνια!

Και πέρασε ο καιρός και μοιράστηκα μαζί σας χαρές και λύπες, αλλά και τις ταπεινές μου δημιουργίες  χειροτεχνίες, έμαθα πολλά, προσπάθησα να εφαρμόσω,όχι πάντα με επιτυχία,  τεχνικές που θαύμασα σε διάφορα μπλόγκς, αλλά με επιμονή και υπομονή προχωρώ και...γιράσκω αεί διδασκόμενη! 

Οι επισκέψεις σας και τα καλά σας λόγια είναι αυτά που μου δίνουν χαρά και όρεξη να συνεχίσω.  Χαίρομαι που βρήκα φίλες και φίλους μέσα σ'αυτήν την όμορφη γειτονιά και που μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω αρκετούς και από κοντά. 

Σας ευχαριστώ όλες και όλους και εύχομαι 

αυτή η παρέα μας να μπορέσει να συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμα! 

Τούρτες και γλυκά, τα έχουμε κόψει... 

...έτσι, γιά κέρασμα θα σας προσφέρω φρέσκα γλυκά σύκα από τον κήπο, 

αλλά μπορείτε να δοκιμάσετε και την μαρμελάδα που έφτιαξα για τα παιδιά, άν θέλετε!

Δεν νομίζω να προλάβω άλλη ανάρτηση μέχρι το τέλος της εβδομάδας...

έχω να ετοιμάσω και κάτι για τον διαγωνισμό της Αριστέας!!!! 

Αύριο όμως, είναι μιά θλιβερή επέτειος για μένα...

...κλείνουν 26 χρόνια από τότε που έχασα τον μπαμπά μου. Είναι πολλά τα χρόνια, θα μου πείτε, και είχε κλείσει τα 80 όταν έφυγε, αλλά δεν περνάει μέρα χωρίς να τον σκεφθώ, αφού, όπως σας έχω ξαναπεί, μου τον θυμίζουν καθημερινά ένα σωρό αντικείμενα γύρω μου. 'Οπως αυτό το κουτί-μπιζουτιέρα που είχε φτιάξει, και που το 'ανακαίνησα' πρόσφατα.

 Η αλήθεια είναι ότι ζήλεψα το κουτί που έφτιαξε η φιλενάδα μου, η Marie-Paule και απλώς την αντέγραψα...χαχαχα! 'Εκανα ένα στένσιλ στην μπροστινή πλευρά, το οποίο μετά έτριψα πολύ καλά, πριν το περάσω με κόκκινη πατίνα η οποία του έδωσε την ίδια ακριβώς απόχρωση που έχουν και οι άλλες λουστραρισμένες πλευρές της μπιζουτιέρας.Τέλος, πέρασα ελαφρά το ανάγλυφο με χρυσή δαχτυλοπατίνα.

Διάλεξα ένα φθινοπωρινό 'γαλλικό' ριζόχαρτο για το καπάκι, καί πέρασα κρακελέ δύο συστατικών με χρυσή πορπορίνα (άσχετα αν και εδώ δεν φαίνεται τόσο καλά!) και χρυσή πατίνα στα τελειώματα. 

 Ελπίζω ότι από εκεί ψηλά, ο μπαμπάς θα εγκρίνει την αλλαγή που τόλμησα να κάνω στην μπιζουτιέρα που μου είχε φτιάξει πριν από 50 χρόνια! 

 Και πιστεύω πως τώρα που τον συνάντησε η μαμά στους ουρανούς, 

θα του έδωσε τα φιλιά και την αγάπη μου.

  Δεν θα είναι ο δίσκος, αφού ήταν δώρο του γυιού μου, δεν θα είναι η μπιζουτιέρα, αφού είναι οικογενειακό κειμήλιο, αλλά ένα δωράκι, φτιαγμένο από τα χεράκια μου, θα κληρωθεί ανάμεσα σ'αυτούς που θα μου αφήσουν τις ευχές τους μέχρι το τέλος της εβδομάδας.

Με τις ευχαριστίες μου, τα φιλιά μου και την αγάπη μου...

...καλό φθινόπωρο να έχουμε!