Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα photography. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα photography. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018

Μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι...

Γιά άλλη μία φορά, άργησα να ανοίξω το μπλογκοσπιτάκι μου, παρ'όλο που το παρακάτω κείμενο το είχα ετοιμάσει στις αρχές του μήνα. 
Τότε τελείωσε και το 5ο "Δρώμενο Φωτογραφίζειν" που διοργάνωσε η Μαρία 
από το "Μιά ματιά στον ήλιο με γιορτινά". 
Συγχαρητήρια στην Μαρία Παρασκευοπούλου για την υπέροχη νικητήρια φωτογραφία της, 
όπως και σε όσους συμμετείχαν, των οποίων τις φωτογραφίες μπορείτε να θαυμάσετε εδώ.
 'Ηταν η δεύτερη φορά που ανέβηκα στην μεγάλη ρόδα,  το περίφημο και εντυπωσιακό London Eye,  
όταν πήγαμε με την κόρη μου στο Λονδίνο 
για να καμαρώσουμε τον γιό μου στην ορκομωσία του μεταπτυχιακού του.
Ακόμα μία θέα από ψηλά, είναι και αυτή, 
 τραβηγμένη την ίδια ημέρα, στην οποία θα ταίριαζε ο τίτλος, μιάς που κι εδώ 
οι άνθρωποι μοιάζουν ακόμα περισσότερο με μυρμηγκάκια!

 Ομολογώ πως για μένα η πρώτη φορά-λίγα χρόνια νωρίτερα- ήταν πολύ πιό εντυπωσιακή, αφού η ρόδα είχε κλειστεί, στην διάρκεια ενός συνεδρίου, από έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο ο οποίος επέλεξε να μας δεξιωθεί εκεί αντί σε κάποια αίθουσα. 
Το κάθε βαγόνι είχε ένα μπαουλάκι με λιχουδιές, καναπεδάκια και κρυστάλλινα ποτήρια με σαμπάνια, καθώς και έναν σερβιτόρο για να μας περιποιηθεί. 
Τότε όμως ήταν βράδυ, και είχα μιά μικρή φωτογραφική μηχανή με την οποία τράβηξα ελάχιστες φωτογραφίες, όπως αυτές.


Για άλλη μιά φορά, χάρηκα πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να λάβω μέρος 
στο ωραίο δρώμενο της Μαρίας, την οποία και ευχαριστώ πολύ, 
καθώς και όσους τίμησαν με την ψήφο τους και την δική μου συμμετοχή.

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Η ωραία, ο ωραίος και το τέρας

Η 'Ανοιξη κοντεύει να τελειώσει  κι εγώ ανυπομονούσα εδώ και καιρό να δώ την κληματίδα μου (Clematis Jackmanii) να ανθίζει, γιατί πέρυσι δεν τα ειχε πάει καθόλου καλά.
 Και δεν έχω παράπονο, σιγά-σιγά άρχισε να καλύπτεται από τα ωραία και μεγάλα μωβ άνθη της 
και να στολίζει το γωνιακό παρτέρι της βεράντας μου.
Μέχρι που παρατήρησα πως κάποια λουλούδια της είχαν τα πέταλά τους καταφαγωμένα!
Προχθές, επιστρέφοντας από την θάλασσα, μόλις άνοιξα την μπαλκονόπορτα έριξα και πάλι το βλέμμα μου στην "μωβ γωνιά" και το μάτι μου έπιασε αμέσως την κίνηση μιάς μεγάλης πεταλούδας.  
Δεν άργησα ούτε λεπτό, να μπώ και να πάρω την φωτογραφική μου μηχανή.
Πού είσαι, πού είσαι πεταλούδα;;; πρόλαβες να το σκάσεις ή είσαι κάπου κρυμμένη;;; 
Για καλή μου τύχη, εκείνη την στιγμή φτερούγισε μιά μικρότερη και μπόρεσα να εστιάσω τον φακό μου σ'εκείνο το σημείο. 
 Εκείνη πέταξε μακρυά και χάθηκε, αλλά η άλλη, η μεγάλη, έμεινε ακίνητη και μου έκανε την χάρη 
να ποζάρει για λίγη ώρα, άν και με κλειστά τα φτερά της.    
Και τότε κατάλαβα πως δεν ήταν μια απλή πεταλούδα, αλλά κάτι άλλο, 
μιά μεγάλη λιβελούλα ίσως ή κάτι παρόμοιο.
Φυσικά και το έψαξα την ίδια κι όλας μέρα, αλλά, δεν εύρισκα εύκολα πληροφορίες αφού δεν ήξερα με ποιά ονομασία να ψάξω.   Η εμφάνισή της και τα χρώματά της μου θύμησαν όμως πως πριν από έναν χρόνο, είχα φωτογραφίσει ένα νευρόπτερο
 
Nemoptera Coa
κι έτσι αναζήτησα την λύση σ'αυτή την κατηγορία. Και έπραξα σωστά, αφού αμέσως το βρήκα!
Να σας συστήσω λοιπόν τον Μυρμηλέοντα
Δεν τον είχατε ακόμα διακρίνει;  μα, γι αυτό σας τον έφερα πιό κοντά!
Palpares libelluloides is a species of Αntlion in the genus Palpares belonging to the Myrmeleonidae family. It is found across Southern Europe.
 
Palpares libelluloides, le "Grand Fourmilion", est un insecte névroptère de la famille des myrméléontidés que l'on trouve en Europe méridionale.
The Αntlions are a group of about 2,000 species of insect in the family Myrmeleontidae, known for the fiercely predatory habits of their larvae, which in many species dig pits to trap passing ants or other prey. The adult insects are less well known, as they mostly fly at dusk or after dark, and may be mistakenly identified as dragonflies or damselflies; they are sometimes known as antlion lacewings, and in North America, the larvae are sometimes referred to as doodlebugs because of the strange marks they leave in the sand.

'Αλλη του ονομασία, είναι Μυρμηγκολέων 
και γιατί ονομάζεται έτσι, θα αναρωτηθείτε.     Είναι ένα φτερωτό μυρμήγκι, μεγάλο σαν λιοντάρι, ή μήπως είναι ένα 'λιοντάρι' που τρώει μυρμήγκια.  Μπερδεμένη ιστορία για όποιον δεν ξέρει και πάρα πολλά για τα πλάσματα της φύσης.   
  Το διαδίκτυο όμως μας δίνει πολλές πληροφορίες, αρκεί να έχεις τον χρόνο να ψάξεις. 


μυρμηκολέων (Μyrmeleon). Γένος νευρόπτερων εντόμων της οικογένειας των μυρμηκολεοντιδών ή μυρμηλεοντιδών (myrmelontidae)· ονομάζεται, επίσης, μυρμηλέων. Τα ενήλικα έντομα, που φτάνουν σε μήκος τα 4 εκ., έχουν μακριά και λεπτή κοιλιά και δύο ζεύγη διαφανών πτερύγων με ευδιάκριτες νευρώσεις, θυμίζοντας στη μορφή τις λιβελούλες. Πετούν αδύναμα, κατά προτίμηση κατά τη δύση του ήλιου και τρέφονται ελάχιστα ή καθόλου. 
Στην κατάσταση της προνύμφης, ωστόσο, ο μ. τρώει με αδηφαγία έντομα, κυρίως μυρμήγκια, τα οποία συλλαμβάνει με έξυπνο τρόπο. Βαδίζοντας προς τα πίσω και χρησιμοποιώντας το κεφάλι της σαν μικρό φτυάρι, η προνύμφη σκάβει στην άμμο μια τρύπα σε σχήμα χωνιού. Στη συνέχεια κρύβεται στο βάθος της τρύπας, αφήνοντας να προβάλλει μόνο το κεφάλι της, που είναι εφοδιασμένο με μακριά και ισχυρά οδοντωτά σαγόνια, όμοια με λαβίδα. Όταν ένα μυρμήγκι ή άλλο μικρό έντομο βρεθεί στο χείλος της παγίδας, η προνύμφη του μ. διευκολύνει το γλίστρημα προς το εσωτερικό, εκτινάσσοντας στο θύμα μικρές ποσότητες άμμου· όταν η λεία φτάσει στο βάθος του χωνιού, η προνύμφη την αρπάζει, τη διατρυπά με μία αιχμή της λαβίδας, η οποία εγχύει δηλητήριο και ύστερα την απομυζά· όταν τελειώσει το γεύμα της, πετάει τα υπολείμματα (εξωσκελετό κ.ά.) του θύματος έξω από το χωνί. 
 Την άνοιξη, αφού ολοκληρώσει την ανάπτυξή της, η προνύμφη σχηματίζει ένα λευκό κουκούλι καλυμμένο με άμμο, μέσα στο οποίο μεταμορφώνεται σε ώριμο έντομο. 
Το πιο κοινό είδος μ. της Ευρώπης είναι το Μyrmeleon formicarius. Οι μυρμηκολεοντίδες είναι γενικά διαδεδομένοι στις τροπικές και εύκρατες περιοχές· ένα από τα μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά είδη της οικογένειας, αρκετά κοινό στις μεσογειακές περιοχές, είναι το Ρalpares libelluloides, το άνοιγμα των φτερών του οποίου ξεπερνά τα 10 εκ. 
Πηγή: http://www.ygeiaonline.gr/component/k2/item/37484-myrmhkolevn 
Κατά τα φαινόμενα, ο ωραίος ενήλικας Μυρμηλέων, ούτε κάν ευθύνεται για τις δαγκωματιές στα άνθη της κληματίδας μου!
 Αθώος λοιπόν ο κατηγορούμενος!
'Αντε τώρα να ψάξω να βρώ ποιός είναι ο φταίχτης!

Είχα ξεχαστεί, εδώ και καιρό και δεν σας έδειξα την φωτογραφία μου με την οποία συμμετείχα στο Δρώμενο Φωτογραφίζειν της Μαρίας του "Μιά ματιά στον ήλιο με γιορτινά".
Ευχαριστώ πολύ όλους όσους ψήφισαν το ταπεινό μου χαμομηλάκι, το οποίο ξαναγεννιέται κάθε χρόνο σε πολλές μεριές του κήπου.  'Οσοι δεν έχετε ακόμα δεί τις πανέμορφες φωτογραφίες του δρώμενου, να περάσετε να τις θαυμάσετε. Αξίζουν συγχαρητήρια, τόσο στην νικήτρια, την Άννα μας, όσο και σε όλες τις άλλες συμμετοχές, αλλά φυσικά και στην Μαρία για την άψογη όπως πάντα διοργάνωση.

Καλή εβδομάδα σε όλους!

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

Καλά Κούλουμα!!!


  Φίλες και φίλοι μου,
μ'αυτόν το υφασμάτινο crazy quilt 'χαρταετό'

σας εύχομαι καλό Καρναβάλι, καλά Κούλουμα και καλή Σαρακοστή!

Τις δύο τελευταίες ημέρες το'ριξα στην ραπτική! Και δεν έφτιαξα μόνον τον αετό, αλλά... 
 με μεγάλη μου χαρά κατάφερα και έραψα κι εγώ μιά "τσάντα της τσάντας", όπως τόσο ωραία μας παρουσίασε την δική της η Ρένα .
Αλλάζω συχνά τσάντες ανάλογα με το ντύσιμό μου και πάντα είχα συγκεντρωμένα σ'ένα μικρότερο τσαντάκι  κάποια απαραίτητα (χαρτομάντηλα, στυλό, σημειωματάριο, δυό παυσίπονα, ένα μικρό πορτοφολάκι με κέρματα,  μια χτένα και άλλα ψιλολόγια...ξέρετε εσείς!).  Έτσι μετέφερα το τσαντάκι μου μέσα στην εκάστοτε μεγαλύτερη τσάντα και απλά πρόσθετα το πορτοφόλι μου, το κινητό και τα κλειδιά μου πριν φύγω...χωρίς να ξεχάσω και την φωτογραφική μου μηχανή!)

Κάποια υπόλοιπα από υφάσματα και από μπλου-τζήνς μου επέτρεψαν να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου για τα σημερινά μου γενέθλια! 
Και τί δώρο!
Ποιότητας....
  και  Αποκλειστικού design !
 
 (Οι δύο "ετικετούλες" είναι κομμένες από την ούγια του υφάσματος!!! 
 
Στην ουσία, χρησιμοποίησα τις δύο πίσω τσέπες ενός τζήν της κόρης μου, που είχαν ήδη ένα κεντημένο σχέδιο,  κομμάτια από τα δύο μπατζάκια έγιναν φόδρα  και πάνω τους ράφτηκαν οι διάφορες τσέπες και θήκες, ενώ για τα πλαϊνά και τις μπορντούρες, πήρα κομμάτια από ένα ύφασμα ταπετσαρίας που είχε περισσέψει από ένα κάλυμμα καναπέ, που μου είχε ράψει η μαμά μου, πριν από πολλά χρόνια(!)  Συγκεκριμένα, το ρετάλι που είχε περισσέψει ήταν αρκετά μεγάλο και μου έχει φανεί χρήσιμο σε διάφορες κατασκευές...κι έχω ακόμα αρκετό για να φτιάξω κι άλλα πράγματα...
Συνολικά, έχει δέκα τσέπες/θήκες!
Δεν έραψα φερμουάρ, παρά μόνο ένα  μεγάλο ρετρό κουμπί και μιά θηλειά για να κλείνει.
Και της πρόσθεσα κι ένα κοντό λουράκι.
  'Ανετα θα μπορώ, περνώντας ένα μακρύτερο λουρί, να την παίρνω και μόνη της, 
όπως είναι, για έναν κοντινό περίπατο.
Πώς σας φαίνεται το δώρο μου;;;

 Μιάς και λέμε για δώρα, θα ήθελα να ευχαριστήσω, αφού δεν είχα την ευκαιρία να το κάνω νωρίτερα, την Μαρία-'Ελενα  και την Αλεξάνδρα για τα Χριστουγεννιάτικα δωράκια τους που έλαβα με κάποια καθυστέρηση.  
Το γουράκι σου Μαριαλένα μου, πρόλαβα και το κρέμασα στο δεντράκι μου.
 Όσο για σένα, Αλεξάνδρα μου, να είσαι βέβαιη πως τα πλεκτά σου στολιδάκια 
θα είναι τα πρώτα που θα κρεμαστούν στο δέντρο μου τον ερχόμενο Δεκέμβρη. 

Και λίγες πρόσφατες φωτογραφίες μου από την παραλία και στην γύρω περιοχή...
Τα όμορφα, νεαρά γλαροπούλια δεν κουράζομαι ποτέ να τα φωτογραφίζω,
ο καρβουνιάρης
οι πανταχού παρούσες και φασαριόζικες καρακάξες

Και πάλι...

Χρόνια σας πολλά,

καλά Κούλουμα (εύχομαι να έχετε καλοκαιρία για να πετάξετε ψηλά τους χαρταετούς σας)
(αυτός ήταν ο περυσινός μου 'υφασμαετός') 

και καλή Σαρακοστή!




















 

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Δοκιμές και πάλι


Πρόσφατα, μου έκαναν δώρο ένα μεγάλο κουτί κρακελέ, όχι απ'αυτά που αγοράζουμε στα γνωστά μας καταστήματα υλικών για ντεκουπάζ, αλλά το κρακελέ που μπορεί κάποιος να βρεί σε χρωματοπωλεία και που προορίζεται για τεχνοτροπίες σε τοίχους ή έπιπλα. 
Άρχισα να κάνω δοκιμές, αλλά για την ώρα δεν έχω καταφέρει να έχω ένα ικονοποιητικό αποτέλεσμα. Δεν γίνονται τα γνωστά σκασίματα ούτε με ακρυλικά, ούτε με πλαστικά χρώματα (τουλάχιστον αυτά που δοκίμασα). Πού θα μου πάει όμως; ελπίζω πως θα βρώ την λύση σύντομα.
Στο μεταξύ, φτιάχνω διάφορα αντικείμενα που πέφτουν στα χέρια μου,  όπως, για παράδειγμα, το παλιό μου τηγάνι. Χρόνια τώρα έβλεπα αμέτρητα όμορφα τηγάνια - άλλα απλώς διακοσμητικά και άλλα να έχουν μετατραπεί σε ρολόγια τοίχου - αλλά ποτέ δεν είχα επιχειρήσει να φτιάξω κι εγώ ένα. Τώρα που χρειάστηκε να αποσυρθεί από την υπηρεσία του ένα παλιό μου τηγάνι, έπεσε κι αυτό, σαν πειραματόζωο, στον βωμό των δοκιμών του κρακελέ.
Εδώ φαίνεται καθαρά πως δεν κατάφερα να έχω τις γνωστές ρωγμές του κρακελέ ενός συστατικού.
Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να συνεχίσω με μία ωραία 'φραουλένια' σύνθεση, περιμένοντας την Άνοιξη
Έντυσα το χερούλι του με σπάγκο, το στόλισα με πράσινη κορδέλλα

και το κρέμασα στον τοίχο!
 Να σας πω κι ένα αστείο;
Σήμερα που με επισκέφθηκαν κάποιοι συγγενείς, είδαν το τηγάνι και τους άρεσε πολύ, όμως προτίμησαν την πίσω του πλευρά!  Δεν είχα κάν σκοπό να σας την δείξω, εφόσον απλά αστάρωσα και κόλλησα μιά χαρτοπετσέτα -με αρκετές ζάρες- μόνο και μόνο για να μην φαίνεται η φθαρμένη του επιφάνεια. 
 Όσο κι αν τους εξήγησα τους βασικούς 'κανόνες' του decoupage, εκείνοι μου απαντούσαν πως... "και οι ζάρες έχουν την χάρη τους"! Πολύ γέλασα με την επιμονή τους και τους υποσχέθηκα να τους φτιάξω κάτι με αυτό το μοτίβο αλλά...θα είναι χωρίς ζάρες!!!

Σειρά στις δοκιμές πήρε κι ένα παλιό καλαπόδι.
 Ούτε εδώ μου πέτυχε το συγκεκριμένο κρακελέ, αλλά δεν με πειράζει καθόλου!

Κι αφού κάθε μέρα όλο και κάποια πουλάκια θα βρεθούν να φωτογραφίσω , είπα να σας δείξω μερικά απ'αυτά που συνάντησα από τις αρχές του Φλεβάρη έως σήμερα, 
στον κήπο...
Σπίνους,
 
Κοκκινολαίμηδες,
Μαυροσκούφηδες,
  Μαυροτσιροβάκια,
 και Καλόγερους.

στο δάσος...
 Μαυρολαίμηδες
(ήταν ένα ζευγαράκι και κατά σύμπτωση πέτυχα και τα δύο την ώρα που κάθησαν το καθένα στο ίδιο ακριβώς κλαδί !)
  και Δενδροφυλλοσκόπους

Στην παραλία...
 Κορυδαλλούς,
 Λιβαδοκελάδες,
 Γλάρους,
 και Σταχτοκουρούνες

 Στο ρέμα...
 Πάπιες και
Νερόκοτες

Και πιό ψηλά...
 καμιά γερακίνα, πότε-πότε!
Βλέπετε πως άν και δυσκολεύομαι ακόμα με τις μακρινές λήψεις, δεν σταματώ να φωτογραφίζω τα όμορφα πετούμενα! Να είστε επιεικείς!

Καλή εβδομάδα! 


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...