'Οπως κάθε χρόνο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην φτιάξω διάφορα διακοσμητικά αντικείμενα, όπως και δωράκια για συγγενείς και φίλους, χρησιμοποιώντας ανακυκλώσιμα υλικά από διάφορα σπασμένα ή αχρηστευμένα αντικείμενα του σπιτιού. Εάν θέλετε να πάρετε ιδέες, μπορείτε να ανατρέξετε στις παλαιότερες αναρτήσεις μου με τον ίδιο τίτλο.
'Ετσι λοιπόν, φέτος, δημιούργησα αυτό το κηροπήγιο.
'Εκοψα ένα κομμάτι από ένα σπασμένο καρεκλοπόδαρο στο οποίο προσάρμοσα μιά ξύλινη ροδέλα γιά βάση, ένα μεταλλικό καπάκι βάζου στο πάνω μέρος, ξυλόγλυπτες τρέσες, και ένα στοιχείο το οποίο χύτευσα με mold powder σε καλούπι.
Τέλος, έβαψα με χρώμα κιμωλίας και σκόνη πέτρας και φώτισα τα ανάγλυφα μοτίβα με λευκό χρώμα.
Εδώ μιά άλλη δημιουργία με την οποία είχα ασχοληθεί πριν από αρκετό καιρό.
Πάνω σε μιά παλιά πλαστική καρδιά, κόλλησα δύο ανάγλυφα στοιχεία, τα οποία δημιούργησα με καλούπι, χρησιμοποιώντας, όχι πηλό, ούτε γύψο, ούτε τσιμέντο, αλλά 'σπιτικό ξυλοπολτό'. Δοκίμασα να φτιάξω ένα μείγμα με ξυλόκολλα και το 'πριονίδι' πού έπεφτε από το αλυσοπρίονο όταν χρειάστηκε να κόψουμε κάποια ξεραμένα κωνοφόρα του κήπου! Εδώ κολλάει τέλεια το "τίποτα δεν πάει χαμένο"! 'Αργησε λίγο να στεγνώσει ο ξυλοπολτός, αλλά τελικά τα στοιχεία βγήκαν μιά χαρά από τα καλούπια τους.
Κατά σύμπτωση έβαψα το κηροπήγιο σε σχεδόν ίδιο χρώμα με αυτό της καρδούλας, κι έτσι ταίριαξαν και στολίστηκαν μαζί πάνω στο τζάκι του σαλονιού.
Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι, αλλά όλο το διαδίκτυο πλημμύρησε φέτος από δημιουργίες με Χριστουγεννιάτικα σπιτάκια και χωριουδάκια. Τα λατρεύω κι εγώ αυτά τα μικρά χωριουδάκια, αλλά δεν είχα ούτε σχετικό καλούπι, ούτε ξυλόγλυπτα. Η φαντασία όμως τρέχει και όταν ψάχνεις βρίσκεις και λύσεις. Θυμήθηκα λοιπόν την μεγάλη κούτα που έχω στην αποθήκη με την συλλογή μου από σπιτάκια που έφερνα από το κάθε ταξίδι που είχα κάνει τόσο στην Ελλάδα όσο και σε πολλές άλλες χώρες. Τα είχα στολισμένα για πολλά χρόνια σε μία χαμηλή εταζέρα, όταν όμως η Αθηνά μας άρχισε να περπατάει και να πιάνεται από τα έπιπλα, τα σήκωσα όλα γιατί δεν ήθελα να τα χάσω από κάποιο 'ατύχημα'. Μέσα λοιπόν στην κούτα, ξαναβρήκα τα αγαπημένα μου ολλανδικά σπιτάκια, τόσο τα μικρά από κασσίτερο, όσο και τα δύο μεγαλύτερα από πορσελάνη της Delft. Πήρα και το σακούλι με τις παλιές πλαστελίνες με τις οποίες έπαιζε η Αθηνούλα και πατώντας με δύναμη τις προσόψεις των σπιτιών πάνω τους, δημιούργησα αυτοσχέδια καλούπια μέσα στα οποία χύτευσα σπιτάκια από mold powder.
Εννοείται πως τα στοιχεία δεν βγήκαν όσο καθαρά θα έβγαιναν από ένα καλούπι σιλικόνης, αλλά αφού τα έτριψα λίγο, ήταν μιά χαρά για να τα χρησιμοποιήσω σε μιά σύνθεση που έκανα πάνω σε έναν ακόμα παμπάλαιο δίσκο κοπής της μητέρας μου.
Ας περάσουμε όμως και στην άλλη μου αγάπη που είναι, όπως ξέρετε, τα κουρελάκια!
Μετά το Χριστουγεννιάτικο δεντράκι που έραψα με patchwork, ακολούθησε ένα mug rag, όπως ονομάζονται αυτά τα μικρά τετράγωνα καπιτονέ πετσετάκια πάνω στα οποία ακουμπάς την κούπα σου με τον ζεστό καφέ, ή την σοκολάτα σου, ή ακόμα και το μπιμπερόν ή το παιδικό ποτηράκι όταν προορίζεται για ένα κοριτσάκι, εξ ού και το κεφαλάκι ενός αγαθού χιονάνθρωπου.
Με αυτές τις καρτούλες μου,
θα σας ευχηθώ Καλά Χριστούγεννα, με υγεία, αγάπη και χαρές στις οικογένειές σας!
Να περάσετε όσο πιό όμορφα μπορείτε!
