Σ' αυτή την πρωτόγνωρη για τα χρονικά κατάσταση, με τον φόβο του απαίσιου κορωνοϊού, μπήκαμε κι εμείς στην απομόνωση στο σπίτι μας εδώ και μέρες, αρκετά πριν από την επίσημη και διά νόμου υποχρεωτική κατ'οίκον παραμονή.
Μας λείπουν τα παιδιά μας και η εγγονούλα μας, όπως σίγουρα θα λείπουν και σε όλες και όλους εσάς οι αγαπημένοι σας, εννοείται!
Tο παρήγορο είναι πως δεν μας δυσκολεύει και τόσο η κατάσταση αφού τα τελευταία χρόνια ζούμε έτσι κι αλλιώς στην εξοχή, και μπορούμε να ασχοληθούμε με τον κήπο, χωρίς να αισθανόμαστε κλεισμένοι μέσα σ'ένα διαμέρισμα.
Μέχρι προ ημερών, κάναμε και τις βολτίτσες μας γύρω από το σπίτι ή και στην παραλία, κρατώντας τις αποστάσεις μας.
Έτσι λοιπόν έχω και τις τελευταίες φωτογραφίες από τα αγριολούλουδα που γεμίζουν τους αγρούς
Ασχολίες πάντα υπάρχουν για να μας κρατήσουν ενεργούς και να μην πέσουμε θύματα της κατάθλιψης, όπως ακούω πολλούς να φοβούνται πως εκεί θα καταλήξουν.
Το πρώτο που έκανα εγώ ήταν να 'ξεθάψω' από κάθε συρτάρι και ντουλάπι
στοίβες από παλιές φωτογραφίες και να αρχίσω να τις ταξινομώ,
πράγμα που δεν είχα τον χρόνο να κάνω εδώ και δεκαετίες!
Το δεύτερο που έκανα, ήταν να ράψω μερικές μάσκες, με την λογική ότι πλένονται και αποστειρώνονται με το σιδέρωμα, αφού δεν βρήκαμε ούτε μία στο φαρμακείο.
Στην αρχή, έφτιαξα δύο χωρίς να έχω κάποιο πατρόν, έτσι 'στα κουτουρού', τις οποίες μάλιστα 'ενίσχυσα' με θερμοκολλητική καρίνα, πριν τις γαζώσω και τους περάσω λαστιχάκια.
Μετά είδα το μοντέλλο της γνωστής μας Μάνιας, και έραψα δύο,
οι οποίες είναι ομολογουμένως, πιό ωραίες και πιό κομψές.
Στην συνέχεια, η Μάνια μας έδειξε πως να φτιάξουμε μάσκα με εσωτερική θηκούλα για ενίσχυση με κάποιο φίλτρο, κι έτσι έραψα και μία τέτοια.
Για οδηγίες και πατρόν, μπορείτε να επισκεφθείτε την σελίδα της Μάνιας εδώ.
Και τέλος, ακόμα μία με άνοιγμα για φίλτρο (η εμπριμέ στην παρακάτω φωτογραφία), την οποία έραψα χωρίς πατρόν και μου βγήκε λίγο περίεργη, αλλά πολύ βολική, αφού την φόρεσα προχθές που πήγα για ψώνια.
Και μιάς που την ραπτομηχανή μου την έχω για μικρές δημιουργίες και μόνο (δεν έχω μάθει ποτέ να ράβω ρούχα, αλλά ένα στένεμα, ένα κόντεμα τα καταφέρνω) έφτιαξα κι ένα μαξιλαράκι για την Αθηνούλα μας από ένα ρουχαλάκι που της μίκρυνε.
Μέχρι να λήξει η απομόνωση -να είμαστε καλά και ας κρατήσει όσο χρειαστεί- θα έχω καιρό να φτιάξω διάφορα για την μικρούλα μας.
Το τελευταίο που της είχα πάει ήταν το μαρτάκι της για να μην την 'πιάσει' ο ήλιος.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, έφτιαξα κι ένα μικρό μπουκάλι με κρακελέ και ντεκουπάζ, ακολουθώντας τις οδηγίες της Φιλιώς.
'Ετυχε να έχω μπροστά μου την ίδια χαρτοπετσέτα που χρησιμοποιούσε στο βιντεάκι της
και ξεσηκώθηκα αμέσως να δοκιμάσω την τεχνική που μας έδειξε.
Βροχερός
είναι ο καιρός
και έτσι προβλέπεται και για τις ερχόμενες ημέρες,
ένας ακόμα λόγος να
είμαστε στην ζεστασιά του σπιτικού μας, να μιλάμε στο τηλέφωνο και στο
ίντερνετ με συγγενείς και φίλους, να καθαρίσουμε ντουλάπια και αποθήκες
και να ασχοληθούμε με πράγματα που αγαπάμε τα οποία ίσως είχαμε
παραμελήσει λόγω έλλειψης χρόνου.
'Ηρθε η ώρα για σας αφήσω, αφού πρώτα σας ευχηθώ καλή 25η Μαρτίου,
Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες
και να είμαστε όλοι πολύ προσεχτικοί για να μείνουμε υγιείς
και να χαιρόμαστε τους αγαπημένους μας... και να μας χαίρονται!
Και με μιά ιδιαίτερη σκέψη σε όλους αυτούς που εργάζονται
φροντίζοντας όσους νοσηλεύονται...
υπομονή, καλή δύναμη και να είστε όλοι καλά!
