Το σίδερο της γιαγιάς

Héritage familial. 

Le vieux fer à charbon de ma grand-mère, datant des années ’20, que depuis ma plus tendre enfance, je voyais au début dans le petit débarras de mamie, plus tard chez ma mère, et enfin , depuis mon mariage, chez moi. J’avais toujours la bonne intention de lui passer un coup de peinture pour le rajeunir, mais... je n’avais jamais le temps….
Avec la technique du craquelé et du serviettage, j’ai enfin réussi à lui donner une nouvelle vie et il décore dorénavant un coin de ma nouvelle maison.

 

Family heirloom

The coal iron of my granny dating back to early 1920s which I have been seeing around since I was a kid, either at my grand mother’s junk room, or later at my mother’s yard. Then I took it with me when I got married and have always been meaning to give it a coat of paint or something…..

Now, with crackle technique and napkin decoupage I have at last given it a second life as it decorates a corner in my new house.

 

΄Εχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια που η γιαγιά Βασιλεία έφυγε από την ζωή,  σε προχωρημένη ηλικία.  Και αυτό το σίδερο το είχε από τα νιάτα της, τότε που, προσφυγούλα από την Σμύρνη, παντρεύτηκε και έστησε το σπιτικό της.  

Aπό μικρό παιδί εγώ, το έβλεπα παρατημένο και μισοσκουριασμένο,  πότε στο εργαστήρι του παππού, πότε στην αποθηκούλα του σπιτιού τους. Κάποιος το είχε βάψει...κόκκινο (δεν θυμάμαι άν ήταν μπογιά ή ίσως μίνιο).   

Κάποια στιγμή το πήρα και το έβαψα καφέ, και πότε στήριζε μιά πόρτα, πότε του βάζαμε αποξηραμένα λουλούδια.  Πάντα ήθελα κάπως να το αξιοποιήσω αλλά....δεν είχα χρόνο....ούτε βέβαια ήξερα τίποτα για découpage !!!

 

‘Ηρθε λοιπόν η ώρα του! Το πήρα απόφαση και ανασκουμπώθηκα. Το καθάρισα καλά, χωρίς όμως να ξύσω τις παλιές μπογιές. Το πέρασα με κρακελέ και μετά με ακρυλικό χρώμα. 

 

Με μπρονζέ πατίνα κάλυψα τα στηρίγματα της λαβής του στην οποία όμως έκανα μιά ελαφριά παλαίωση για να φαίνεται λίγο το παλιό ξύλο της.

Και ήρθε η ώρα του découpage. Δεν ήθελα να το παραφορτώσω με μεγάλα μοτίβα. Κι έτσι αποφάσισα να το στολίσω με απλά ανθάκια και φύλλα.

 

Η χαρά μου είναι μεγάλη που μπόρεσα επί τέλους να το μεταμορφώσω και να του δώσω μιά θέση μέσα στο σπίτι, να την στολίζει, κι εμείς να το καμαρώνουμε.