ΦΠΗΚ ( First Day Covers), Βινιέτα (Vignette), Κάρτα Maximum,

Φεγιέ (feuillet), Αναμνηστικές Σφραγίδες, Διάτρηση, block de quatre, Ποσέτα (Pochette), Τιράζ (Tirage), Υδατόσημο...

Σίγουρα, αυτές οι λέξεις ηχούν παράξενα στ’αυτιά κάποιων από εσάς.  Ίσως στις μεγαλύτερες ηλικίες να είναι πιο γνώριμες αφού αφορούν σ’ένα χόμπι που δεν είναι πια και τόσο ‘της μόδας’.

Από μικρή μυήθηκα στον φιλοτελισμό από την αδελφή της γιαγιάς μου, την αγαπημένη μου θεία Πηνελόπη, που με λάτρευε γιατί η ίδια δεν είχε κάνει παιδιά και δεν είχε εγγόνια.

Μου άρεσαν τα πολύχρωμα φανταχτερά οδοντωτά χαρτάκια που μου έδινε, με έμαθε να τα ξεκολλώ, να τα στεγνώνω, να τα πιάνω με το τσιμπιδάκι  και μου χάρισε και το πρώτο μου album γραμματοσήμων μαζί με μία λούπα -έναν μεγεθυντικό φακό- για να ελέγχω τα δοντάκια τους.

Τα αγάπησα πολύ τα γραμματόσημα, και όταν μεγάλωσα λίγο θέλησα κάποια στιγμή να τα πολλαπλασιάσω.  Ήταν θυμάμαι αρχές του 1971 όταν αποφάσισα να βάλω μια αγγελία στο ΦΑΝΤΑΖΙΟ – σίγουρα κάποιοι από εσάς θα το διαβάζατε τότε!

Μετά από λίγες μόνο ημέρες ο ταχυδρόμος της περιοχής άρχισε να μου κτυπάει το κουδούνι σε καθημερινή βάση. Ολόκληρα πακέτα από γράμματα μου έφερνε, όχι μόνο από την Αθήνα, όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά από όποια γωνιά του πλανήτη μπορείτε να φανταστείτε.

Μου έγραψαν νέοι και νέες από διάφορες χώρες (ακόμα απορώ πώς με βρήκαν μέσω μιας αγγελίας σε ελληνικό περιοδικό(!), μου έγραψαν ναυτικοί που μου έστειλαν γραμματόσημα από εξωτικές και μακρινές χώρες, μου έγραψαν ακόμα και δύο φυλακισμένοι οι οποίοι προφανώς περνούσαν τον χρόνο τους στο κελί με αυτήν την απασχόληση, μου έγραψαν βέβαια και κάποιοι χωρίς να αναφέρουν καν την λέξη 'γραμματόσημο'. Έλαβα σχεδόν χίλιες επιστολές!!! Ναι, καλά διαβάσατε!  Πελάγωσα, δεν ήξερα τι να κάνω !! Δεν το είχα φανταστεί ποτέ ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι, κάθε εθνικότητας και ηλικίας, θα ανταποκρίνονταν στην αγγελία μου, ο καθένας για τον λόγο του.

Διάλεξα καμιά δεκαριά νέους και νέες από την Ρόδο, την Κρήτη, το Μόντρεαλ, την Βαρσοβία, την Νέα Ζηλανδία και κάποια άλλα μέρη, με τους οποίους πράγματι ξεκίνησα μια τακτική αλληλογραφία και ανταλλαγή γραμματοσήμων για αρκετά χρόνια.

Στους υπόλοιπους έστειλα ευχαριστήρια γράμματα και ελληνικά γραμματόσημα εξηγώντας τους ευγενικά ότι αδυνατούσα να συνεχίσω την αλληλογραφία με τόσα πολλά άτομα. 

Κάποια ημέρα χτύπησε το τηλέφωνο. Ένας πολυλογάς νεαρός (συγγνώμη φίλε Σταύρο!) άρχισε να μου λέει ότι, έψαξε και βρήκε τον αριθμό του τηλεφώνου μου παρόλο που συλλέκτης δεν ήταν ο ίδιος (!) αλλά ο καλύτερός του φίλος, στον οποίο είχε ήδη δώσει το νούμερο για να μου τηλεφωνήσει κι εκείνος την επόμενη ημέρα. «Να μου κάνεις την χάρη», του είπα ενοχλημένη, «αλίμονο εάν όποιος διάβασε την αγγελία μου αρχίσει και με παίρνει στο τηλέφωνο για κουβεντούλα! Να πεις στον φίλο σου, εάν ενδιαφέρεται για γραμματόσημα, να μου γράψει!».  Εκείνος όμως, ο φίλος του,  δεν μου έγραψε, αλλά πράγματι μου τηλεφώνησε την άλλη ημέρα και σ’αυτό το πρώτο τηλεφώνημα μιλήσαμε για μια ολόκληρη ώρα! όπως και στο επόμενο, και στο μεθεπόμενο...

Περιττό να σας πω ότι από τότε είμαστε μαζί για μια ολόκληρη ζωή!!! Έτσι γνωριστήκαμε με τον άνδρα μου!!! Ως δύο νέοι φιλοτελιστές!!!  Και από τότε, πέρασαν από τα χέρια μας, γραμματόσημα και γραμματόσημα, σφραγισμένα και ασφράγιστα,  φάκελοι πρώτης ημέρας κυκλοφορίας,βινιέτες και φεγιέ,αναμνηστικές σφραγίδες και κάρτες μάξιμουμ

Πώς θα μπορούσα να μην συγκεντρώσω όλες αυτές τις αναμνήσεις σ’ένα αφιέρωμα σ’αυτήν την αγάπη μας, τον ΦΙΛΟΤΕΛΙΣΜΟ ? 

Και να το στείλω,  πώς αλλιώς παρά ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΣ, ΣΥΣΤΗΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ για να φτάσει έγκαιρα στον προορισμό του, στην αγαπημένη μας Ρένα Χριστοδούλου και στην ΕΚΘΕΣΗ ΜΕ ΠΑΛΙΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ στην Μονή Λαζαριστών της Θεσσαλονίκης. 

 Το 'φιλοτελικό' συρτάρι μου...

 

γιά την ΕΚΘΕΣΗ ΜΕ ΠΑΛΙΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ στην Μονή Λαζαριστών της Θεσσαλονίκης. 

Ρένα μου, καλώς να το δεχθείς και αυτό το συρτάρι και καλή επιτυχία στην έκθεση !!!!!

Σας εύχομαι μια καλή εβδομάδα και μιά πολύ καλή Πρωτομαγιά!