Μια φορά κι έναν καιρό…

Σε μία εκδρομή στην Αίγινα, πριν από λίγο καιρό, είχα την ευκαιρία να θαυμάσω από κοντά 

τον Πύργο του Μαρκέλλου.

Ο Ενετικός αυτός πύργος – παρατηρητήριο  αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της οχύρωσης της Αίγινας 

μαζί με το Μπούρτζι που υπήρχε στο λιμάνι. 

 

Σύμφωνα με την παράδοση κτίστηκε στα τέλη του 17ου αιώνα και ανακαινίστηκε το 1802 

από τον πρόκριτο, Φιλικό, αγωνιστή και βουλευτή Σπυρίδωνα Μάρκελλο. 

Από το 1826 ως τις αρχές του 1828 φιλοξένησε την ελληνική κυβέρνηση που είχε μεταφέρει την έδρα της στην Αίγινα, 

ενώ στα χρόνια του Ι. Καποδίστρια στέγασε για ένα διάστημα το Ταμείο του Ελληνικού Κράτους και αρκετούς υπουργούς.
Σήμερα στον Πύργο φιλοξενείται το Καποδιστριακό Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αίγινας και η δωρηθείσα βιβλιοθήκη 

του Αιγινήτη δημοσιογράφου – Θεολόγου Σπύρου Αλεξίου.

Το ισόγειο του Πύργου, χρησιμοποιείται περιστασιακά ως εκθεσιακός χώρος.

 Πηγή: http://www.aegina.gr/online/2009-02-04-16-56-34/10-2009-02-04-16-43-24/160-2009-07-24-11-48-06.html

Μ’αυτή την φωτογραφία μου 

έλαβα μέρος, για πρώτη φορά, στον 18^ο διαγωνισμό ‘Φωτογραφίζειν’ της Μαρίας από το «Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά». Δεν το περίμενα, αλλά η συμμετοχή μου απέσπασε 16 ψήφους και θα ήθελα να ευχαριστήσω και από εδώ όλους όσους την ξεχώρισαν και την ψήφισαν.

Μπορείτε να θαυμάσετε την νικήτρια φωτογραφία αλλά και τις υπόλοιπες συμμετοχές εδώ.

Συγχαρητήρια σε όλους όσους συμμετείχαν αλλά και την Μαρία για την διοργάνωση του διαγωνισμού και την φιλοξενία της.

Φωτογραφίζοντας τον Πύργο απ' όλες τις πλευρές του, 

 

δεν θα μπορούσα να μην προσέξω το παμπάλαιο και πανέμορφο αυτό μπαούλο 

που κάποιοι είχαν αφήσει στο πεζοδρόμιο... δίπλα στο κάδο απορριμάτων! 

Ήταν σαν να το είχαν βγάλει εκείνη την στιγμή από τον Πύργο! Αν και δυσκολεύομαι να το πιστέψω...

Τί κρίμα, να πεταχθεί ένα τέτοιο κομμάτι, που σίγουρα θα είχε να διηγηθεί πολλές ιστορίες! 

Ελπίζω κάποιος να μπόρεσε να το πάρει και να το σώσει...ίσως κάποια 'ντεκουπατζού...; 

Να έχετε μιά καλή εβδομάδα!

Συνέχεια με...chalkpaint

'Αλλη μία απόδειξη πως η σπιτική chalkpaint μπορεί να κάνει θαύματα!!!

'Επιασε τόσο καλά πάνω στην λεία επιφάνεια του παλιού ντουλαπιού, τόσο το πρώτο σκούρο χρώμα (χωρίς αστάρωμα), όσο και το δεύτερο μπεζ, πάνω από το κερί, που δυσκολεύτηκα να το τρίψω λίγο παραπάνω για να πετύχω μια καλύτερη παλαίωση.

Είχε προηγηθεί μόνο ένα στοκάρισμα στα σόκορα της πάνω επιφάνειας όπου έλειπε η αυτοκόλλητη ταινία.

Δεν με πειράζει όμως! 

Δεν κουράστηκα με σκιάσεις, πατίνες, κλπ...ένα απλό ντουλαπάκι είναι, που ήρθε και εφάρμοσε τόσο ωραία στον χώρο του εργαστηρίου μου, και φιλοξενεί πλέον όλα μου τα χρώματα και κάθε είδους μπουκαλάκια και βαζάκια, καθώς και διάφορα εργαλεία στο συρτάρι του. Τέλειο!!!

Και για να μην σας καληνυχτίσω έτσι βιαστικά, αφού σας έχω συνηθίσει σε μεγαλύτερες αναρτήσεις, σας αφιερώνω αυτό το τριαντάφυλλο από τον κήπο μου.

Μακάρι να μπορούσα να σας μεταφέρω και το άρωμα αυτού του θάμνου. Γνωρίζετε τον Ελαίαγνο?  Ούτε εγώ τον γνώριζα. Με μεθούσε όμως το άρωμά του κάθε φορά που πηγαίναμε για περίπατο στην παραλία. 'Εχει μικροσκοπικά ανθάκια και κρυμμένα ανάμεσα στα μεγάλα φύλλα του, και δυσκολεύτηκα να καταλάβω από ποιό φυτό προερχόταν το ευχάριστο άρωμα.

Scented Elaeagnus x ebbingei

Έκοψα ένα κλαδάκι του και πήγα να ρωτήσω στο φυτώριο. 
Εκεί έμαθα το όνομά του, είναι της ίδιας οικογένειας με την τζιτζιφιά, αγόρασα μία γλάστρα, την φύτεψα στον κήπο -όλα αυτά, πριν δύο χρόνια- και φέτος, αφού έγινε ένας μεγάλος θάμνος, άνθισε και μοσχοβόλισε ο τόπος. 

'Οσο γι αυτό το πουλάκι που ήρθε χθές και τσιμπολογούσε τα σποριασμένα βλήτα, 

ρώτησα και έμαθα ότι ονομάζεται 'Θαμνοφυλλοσκόπος' 
(Willow warbler - Phylloscopus trochilus)

Είναι μεταναστευτικό και αυτή την εποχή περνάει από την Ελλάδα, ταξιδεύοντας προς την Αφρική. Πολύ χάρηκα που επισκέφθηκε τον κήπο μου!!!

Δεν είναι χαριτωμένο?