Τί κάνεις όταν σου φέρει δώρο από το εξωτερικό η αγαπημένη σου κολλητή και κουμπάρα,
αλλά το δώρο δεν σου κάνει ?
Να κυκλοφορείς στην Αθήνα μ'αυτό, λίγο δύσκολο το βλέπεις. Αλλά ακόμα και εάν δε σε ένοιαζε καθόλου, το ροζ χουχουλιάρικο σκουφάκι είναι πολύ μικρό για το δικό σου κεφάλι.
Να το χαρίσεις πάλι σε κάποιο παιδάκι και να το φοράει λες και επέστρεψε μόλις από την Ολλανδία, μάλλον απίθανο σου φαίνεται.
Το κρατάς όμως αφού είναι δώρο της κουμπάρας...περνούν κάποια χρόνια, και μετά το αφήνεις μαζί με άλλα σου ρούχα στο σπίτι της μαμάς, γιατί εκείνη... κάπου θα βρεί να το δώσει!
'Ετσι μάλλον σκέφτηκε η κόρη μου!
'Ελα όμως που με βρήκε πάνω στην φάση που ανοίγω τα ντουλάπια και βγάζω ένα σωρό παλιά ρούχα και υφάσματα για να δώ πώς θα μπορούσα να τα αξιοποιήσω!
Και το νεανικό πουλοβεράκι της κόρης, βγαίνει κι αυτό από μία τσάντα και μου φαντάζει σαν σετάκι με το σκουφί. Αγαπημένο της ήταν και το πουλοβεράκι, γι αυτό είχε μείνει και δεν είχε δοθεί κάπου.
Κι έτσι πήρα την απόφαση να φτιάξω κάτι μ'αυτά τα δύο κομμάτια.
Δεν θα σας ταλαιπωρήσω με την διαδικασία, αλλά θα σας δείξω το τελικό αποτέλεσμα.
Γιά ένα μαξιλαράκι ξεκίνησα, αλλά...
...σιγά να μην πετούσα τα υπόλοιπα κομμάτια!
Μέχρι και τα αυτάκια χρησιμοποίησα, έτσι σαν μία τσαχπινιά!
Κι έτσι δημιουργήθηκαν δύο αφράτα και χουχουλιάρικα μαξιλάρια για την Κατερίνα.
Η Άνοιξη έφτασε και αυτά θα φυλαχτούν για τον επόμενο Χειμώνα,
αλλά είπα να σας τα δείξω πριν ξαναμπούν σε κάποιο ντουλάπι.
Κατά την 'ανασκαφή' στα ντουλάπια, βγήκε στην επιφάνεια κι ένα παλιό μαξιλαράκι.
Ξέρω πως θα γελάσετε πολύ, γιατί είναι τόσο κακοφτιαγμένο και δεν θα έπρεπε να τολμήσω να σας το δείξω, αλλά ήταν και αυτό φυλαγμένο σε μιά βαλιτσούλα, πάνω από 30 χρόνια (!)
απλά και μόνο γιατί ήταν η πρώτη προσπάθεια πάτσγουωρκ που είχα κάνει με κάτι μικρά κομματάκια από ένα δειγματολόγιο υφασμάτων (το οποίο ούτε κάν θυμάμαι πώς είχε φτάσει στα χέρια μου).
Θεόστραβα τα είχα γαζώσει τα τετραγωνάκια του! Αλλά, δεν το είχα πετάξει, γιατί μου θύμιζε εκείνον τον καιρό, που μόλις είχα γεννήσει την Κατερίνα μου και μέχρι να επιστρέψω στο γραφείο από την άδεια λοχείας, ανάμεσα στα μπιμπερόν και τις αλλαγές πάνας, δοκίμαζα διάφορες χειροτεχνίες (πλέξιμο, κέντημα, κατασκευές) και πολλά τα άφηνα ατελείωτα.
Ούτε τώρα όμως που το ξαναβρήκα δεν το πέταξα...
παρά πήρα μία επίσης παμπάλαια κορδέλλα που βρήκα μέσα στα υλικά της μαμάς μου, και 'καμουφλάρισα' μ'αυτήν τις στραβές ενώσεις των τετραγώνων!
Στην δεξιά πλευρά χρειάστηκε μάλιστα να βάλω κάποια νέα τετραγωνάκια για να τα καλύψω τα εντελώς στραβά.
Κι έτσι σουλουπώθηκε το κακόμοιρο το μαξιλαράκι
το οποίο πιστεύω πως άξια μπορεί πλέον να φιγουράρει πάνω σε μία πολυθρόνα.
Να έχετε ένα καλό Σαββατοκύριακο!
