Ξέρω, ξέρω, σας έχω μιλήσει πολλές φορές για την περίφημη αποθήκη της μαμάς μου.
Μέχρι που με ρωτήσατε εάν έχει ωράριο επισκέψεων μπας και βρείτε κι εσείς κάτι να ξετρυπώσετε!
Σιγά να μην σας κάνω την χάρη...χα χα χα!
Ούτως ή άλλως, την έχω ήδη σχεδόν αδειάσει εδώ και χρόνια... όμως αρκετά από τα ευρήματά μου, τα φύλαξα στην δική μου αποθηκούλα μέχρι να αποφασίσω τί θα τα κάνω.
'Ετσι λοιπόν, για αρκετά χρόνια, είχα μιά παλιά μπρούτζινη λάμπα γραφείου, μαυρισμένη, χτυπημένη, λίγο στραβή, και με λειψά εξαρτήματα.
Ούτε λόγος βέβαια για γυαλί... ένα απλό 'σιδερικό' ήταν που κρεμόταν από ένα καρφί και περίμενε μπας και δεήσω να της δώσω σημασία.
Και δεν ξέρω πόσο ακόμα θα έμενε εκεί εάν δεν έβλεπα, κάποια μέρα, εντελώς κατά τύχη, μία ίδια λάμπα Art Nouveau (αρχής του 20ού αιώνα) να πουλιέται στο διαδίκτυο!
Το έψαξα λίγο το θέμα και βρήκα κι άλλες, με ωραία χρωματιστά γυαλιά και σε διάφορες τιμές που έφταναν ακόμα και τα 500 ευρώ!
Τότε ήταν που 'ξύπνησε' μέσα μου η επιθυμία να την φτιάξω επιτέλους. Θα έπρεπε όμως να βρώ κι ένα ωραίο γυαλί. Είμαι σίγουρη πως με μιά βόλτα στο Μοναστηράκι θα εύρισκα κάτι πολύ εύκολα. 'Ελα όμως που δεν μου δόθηκε η ευκαιρία μέχρι τώρα.
Μόλις όμως ανακάλυψα μέσα σε μία τσάντα με διάφορα άχρηστα που μου έδωσε η κόρη μου, ένα γυαλί από κάποιο σποτάκι,
κάτι μέσα μου με ξεσήκωσε να δοκιμάσω εάν ταιριάζει στην παλιά λάμπα. Και
ταίριαζε!
Καμμία σχέση βέβαια με τα όμορφα γυαλιά 'τουλίπες' από
οπαλίνα η χρωματιστό φυσητό γυαλί...
αλλά θα της έδινα εγώ χρώμα...όχι
παίζουμε!!!
Πρώτα-πρώτα όμως, έπρεπε να τρίψω την λάμπα, (την οποία και θυμήθηκα να φωτογραφίσω την τελευταία στιγμή, πάνω στον πάγκο της κουζίνας όπου είχα συγκεντρώσει τα υλικά για το τρίψιμο).
Δεν ξέρω πόσο υπομονή έχετε εσείς στο γυάλισμα,
αλλά εγώ κάποια στιγμή σταμάτησα.
Εδώ σε καινούργια αντικείμενα φροντίζουμε να δίνουμε κάποια πατίνα και εγώ ακόμα θα έτριβα για να κάνω την λάμπα μου καινούργια;
Σειρά είχαν τα ηλεκτρολογικά. Πολύ θα ήθελα να κρατήσω το παλιό μπρούτζινο ντουϊ και να της έβαζα ένα χρυσό ή διάφανο καλώδιο, όπως είχαν τα παλιά φωτιστικά. Δυστυχώς, δεν βρήκα, εδώ τουλάχιστον στην περιοχή μας. Κατέληξα στο μαύρο καλώδιο, για να ταιριάζει και με το μαύρο ντουϊ που μου έδωσαν στο κατάστημα.
Με τον απογευματινό καφέ μας στην βεράντα περάσαμε το καλώδιο μέσα από το στενό σωλήνα της λάμπας,
και συνδέσαμε το διακοπτάκι, το φίς της πρίζας και το ντουϊ. Μέχρι εκείνη την στιγμή, δεν είχα ακόμα ΄φανερώσει' στον Ν. το γυαλί που είχα ετοιμάσει στο μεταξύ.
'Οταν το είδε, ενθουσιάστηκε,
εμένα όμως, δεν μου άρεσε καθόλου η μαυρίλα του ντουϊ. Μιά και δυό, ξαναπέρνω την λάμπα στο εργαστήριό μου και...ο υγρός χρυσός να είναι καλά!
'Εως και το καλώδιο έβαψα σ'εκείνο το σημείο για να μην είναι 'παράταιρο'!
Θα έπρεπε να περάσω και λίγη πατίνα για να φαίνεται πιό παλαιό και να ταιριάζει με το μπρούτζινο τελείωμα, αλλά θα το κάνω κάποια στιγμή... για την ώρα βιαζόμουν να σας το παρουσιάσω!
Αλήθεια τώρα, πείτε μου, δεν άξιζε τον κόπο να δώσω μία νέα ζωή σ'αυτή την παλιά λάμπα;
Και μάλιστα χωρίς να ψάχνω για γυαλί, αφού μεταμόρφωσα το σποτάκι, φυσικά με découpage χαρτοπετσέτας...
και ξοδεύοντας 7,50 μόνο ευρώ που έκαναν τα ηλεκτρολογικά μαζί με την λάμπα led.
Εγώ πραγματικά χάρηκα πολύ την όλη διαδικασία!
Να έχετε μιά όμορφη Κυριακή!!!
