Καλό φθινόπωρο και χρόνια πολλά!!!

Επιστρέψατε από τις διακοπές σας; 

Καλώς ήρθατε λοιπόν και πάλι στην μπλογκογειτονιά! 

Και φυσικά, συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου αφού έκανα πάλι έναν μήνα (παρά δύο μέρες) να επικοινωνήσω μαζί σας!!! 
'Οχι πως πήγα πουθενά...δεν έφυγα καθόλου από το σπίτι, αλλά δεν έχω παράπονο...έχω κάνει περίπου 80 μπάνια!!!  Και συνεχίζω...εάν δεν φτάσει η πετρελαιοκηλίδα έως εδώ!!!

Από χθές, ήρθε πλέον επισήμως και το Φθινόπωρο, και το καλωσορίζουμε κι αυτό με ανακούφιση, μετά τους καύσωνες και την σκόνη από την Σαχάρα! Λίγη βροχούλα να είχαμε, θα ήταν πολύ ευπρόσδεκτη, να ποτιστούν οι κήποι, τα χωράφια, οι ελιές... 
'Εχουμε και την στενοχώρια μας για την τεράστια καταστροφή που προκάλεσε το ναυάγιο του σαράβαλου δεξαμενόπλοιου στην Σαλαμίνα, αλλά τί να σας τα λέω εγώ, τα μαθαίνετε από τις ειδήσεις! Χθες ανακοινώθηκε ότι οι παραλίες της περιοχής μας είναι 'πεντακάθαρες', αλλά...

Αυτό το καλωσόρισμα προέκυψε από ένα κομμάτι παρκέ (δείγμα κάποιας εταιρείας) το οποίο αποφάσισα την τελευταία στιγμή να πάρω μαζί μου, ελλείψει κάποιου άλλου ξύλινου αντικειμένου, όταν παρακολούθησα ένα σεμινάριο για χρώματα κιμωλίας, που έγινε στην περιοχή μας τον Ιούλιο.  

'Οταν επέστρεψα στο σπίτι, και αφού πέρασαν αρκετές ημέρες χωρίς έμνευση, τελικά αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τα μοτίφ της λεβάντας για να συμπληρώσω τα ανάγλυφα στένσιλς και να πλαισιώσω τις δύο λέξεις που είχαν στο μεταξύ μεταφερθεί στο ξύλο με καρμπόν. 

Η παλαίωση έγινε με καφέ και πράσινη πατίνα και τέλος η πινακίδα περάστηκε με 3 χέρια βερνίκι.

 Σ'εκείνο το σεμινάριο, εκτός από τα τρία ξυλαράκια που μας έδωσαν για να εφαρμόσουμε τις τεχνικές, είχα πάρει μαζί μου και μία μικρή κορνίζα, πιό πολύ για να δοκιμάσω πώς θα 'πιάσει' το χρώμα κιμωλίας πάνω σε άλλο υλικό.  

 Είναι φτιαγμένη από ένα κράμα, το οποίο δεν ξέρω πως ονομάζεται, κάτι μεταξύ πλαστικού και βακελίτη, αλλά πάρα πολύ ελαφρύ. Ήταν ένα αναμνηστικό δωράκι που είχαν φέρει κάποιοι φίλοι της κόρης μου από την Τυνησία πριν από κάποια χρόνια. Είχε όμως κτυπηθεί και ξεκολλήσει στις γωνίες και σίγουρα θα είχε μείνει σε κάποιο συρτάρι εάν δεν μου το έδινε να το φτιάξω. 

Αφού λοιπόν το κόλλησα, αφαίρεσα τα άλλα στοιχεία και έμεινε μόνο η κορνιζούλα, στην οποία πέρασα το χρώμα κιμωλίας και τελείωσα με καφέ κερί. 

 Και πάνω σ'ένα παριζιάνικο φόντο κρέμασα μία ξύλινη καρδούλα με κρακελέ που είχα φτιάξει παλαιώτερα. 

 

Πέρασα τα ανάγλυφα με χρυσή πάστα, και...

Δεν άλλαξε τελείως;;;

Κι εδώ, πάνω σ'ένα χαριτωμένο καβαλέτο, δώρο μεταξύ πολλών άλλων, της αγαπητής Ράνιας που μου έδωσε την χαρά να με επισκεφθεί πριν λίγο καιρό μαζί με την κόρη της και μία φίλη της.

 Πριν από αρκετά χρόνια, ο γιός μου μου είχε φέρει ένα πακέτο χαρτοπετσέτες από το Στρασβούργο με τις παραδοσιακές φιγούρες της Αλσατίας και τις σπεσιαλιτέ τους. Δεν μου είχε όμως ακόμα δοθεί η ευκαιρία να τις χρησιμοποιήσω, κι έτσι αποφάσισα πρόσφατα να στολίσω μ'αυτές ένα ξύλινο κουτί -μάλλον καφασάκι, θα έλεγα.

Δεν θυμάμαι κάν πώς είχε βρεθεί στα χέρια μου,

 αλλά μετά την μεταμόρφωσή του, σας διαβεβαιώ πως βρήκε ήδη την θέση του στο ατελιέ φιλοξενώντας κάποια υλικά.

Ας τα πάρουμε λοιπόν ξανά από την αρχή...

 

Σας καλωσορίζω, κάθε φορά που επισκέπτεστε το blog μου, κάθε φορά που διαβάζω ένα σχόλιό σας,  κι ας μην το βλέπετε κάπου γραμμένο.

 

Σας ευχαριστώ πάντα νοερά και από καρδιάς, για τα καλά σας λόγια, ακόμα και αν δεν απαντώ λόγω έλλειψης χρόνου.

Αυτή την φορά σας κερνώ και λίγο Kougelhopf, το παραδοσιακό γλυκό της Αλσατίας, μαζί μ'ένα ποτήρι σαμπάνιας για τα 6 χρόνια που κλείνει σήμερα το μπλογκοσπιτάκι μου και για την παρέα που μου κρατάτε μέσα απ' αυτό.
 Εύχομαι να συνεχίσουμε να τα λέμε μέσα από τα blogs μας για πολλά χρόνια ακόμα, και κόντρα στην γενική τάση να εγκαταλείπονται αρκετές σελίδες λόγω της πιό άμεσης επαφής που προσφέρουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αργώ κι εγώ πολύ να περάσω από τα δικά σας blogs, αν και προσπαθώ να διαβάσω όλες τις αναρτήσεις σας, και δεν αφήνω πάντα σχόλιο, αλλά  είμαι σίγουρη πως δεν θα με παρεξηγήσετε εάν σας πω τον λόγο...

Ετοιμαζόμαστε για τον γάμο της Κατερίνας μας, 

και όπως καταλαβαίνετε...τρέχουμε!!! 

Το πιθανότερο είναι πως θα τα ξαναπούμε πάλι σ'έναν μήνα!!! 
Με όλη μου την αγάπη!