'Αργησα πάλι να φανώ στην μπλογκογειτονιά, και είπα να σας ευχηθώ καλό μήνα με το πρώτο έργο που είχα φτιάξει στις αρχές του νέου χρόνου, με το οποίο και συμμετείχα σ'έναν διαγωνισμό του Facebook.
Μιά πολύ παλαιά ξύλινη κορνίζα, άλλαξε εμφάνιση με την προσθήκη ανάγλυφων από πηλό που έφτιαξα από καλούπι.
Το όμορφο χαμογελαστό πρόσωπο της εικοσάχρονης τότε πεθεράς μου, πιστεύω πως ταίριαξε απόλυτα μέσα σ'αυτό το πλαίσιο. 'Αν και η φωτογραφία χρειάζεται μιά ελαφρά μεγέθυνση για να μην φαίνεται το λευκό της πλαίσιο.
Κι ένα ξύλινο πόμολο (αυτό κι αν ήταν παλιό...!) μέ ένα καρφωμένο ακέφαλο αλλά λιμαρισμένο καρφί, που βρισκόταν μέσα σ'ένα βαλιτσάκι με εργαλεία εδώ και 50 χρόνια. Θυμάμαι πως είχε φτιαχτεί από τον πατέρα μου, ως πρόχειρο 'κηροπήγιο' στο εργαστήρι του, για να μπορεί να στερεωθεί επάνω του ένα σπαρματσέτο σε περίπτωση διακοπής του ρεύματος.
Με ένα ανάγλυφο μοτίφ από πηλό, με την προσθήκη μιάς ροζέττας για να ακουμπάει το κερί, λίγο χρώμα, ελάχιστη οξείδωση και χρυσή δαχτυλοπατίνα, πιστεύω πως για την ίδια χρήση θα μπορεί πλέον να είναι κάπου στολισμένο και εύκολα προσιτό 'σε ώρα ανάγκης'.
Καλό μήνα, φίλες και φίλοι μου!
Παρ'όλο που με ταλαιπωρεί ένα κρυολόγημα και από χθές είμαι με αντιβίωση...εύχομαι ο κουτσο-Φλέβαρος να είναι για όλους μας ένας καλύτερος μήνας από τον προηγούμενο.
