Το παλιό κομοδίνο

 Ένα κομοδίνο της αδελφής της γιαγιάς μου, από την δεκαετία του ’50, είχε περάσει στην μαμά μου και μέχρι πρόσφατα ήταν στο δωμάτιο του αδελφού μου. H κόρη μου θέλησε να το κρατήσει και μου ζήτησε να το φτιάξω για το εξοχικό.    

Το βερνίκι του στο καπάκι είχε τα χάλια του, 

αλλά με ελάχιστη προσπάθεια και με μια aπλή ξύστρα αφαιρέθηκε γρήγορα.   

Βγάζονταςτο συρτάρι, διαπίστωσα πως το επιπλάκι ήταν φτιαγμένο στην Αμερική και  μάλιστα σφραγισμένο με την φίρμα του κατασκευαστή. 

 Στο κάτω μέρος δε, ανακάλυψα κάποιους κωδικούς και μια ετικέτα που δήλωνε πως ήταν ιδιοκτησία του γραφείου του στρατιωτικού ακολούθου της Αμερικανικής πρεσβείας!!!  
 Τρέχα-γύρευε πως είχε βρεθεί  στο σπίτι του θείου και της θείας!!!

Είχε λοιπόν την ιστορία του το παλιό κομοδινάκι…

αλλά σιγά να μην το έτριβα για να το ξανα-λουστράρω!   

 'Εβαψα το κυρίως σώμα και το συρτάρι με χρώμα κιμωλίας σε απαλή μουσταρδί απόχρωση, ενώ για το ραφάκι και την πάνω επιφάνεια έφτιαξα μαύρο χρώμα.

Κόλλησα ριζόχαρτο στο εσωτερικό του συρταριού 

και γυάλισα το παλιό του  πόμολο αντί  να το βάψω.  

Πάνω του, ένα παλιό χρωμέ φωτιστικό που ήταν κάποτε στο φοιτητικό σπίτι της Κατερίνας 

και του οποίου είχαν σπάσει τα γυαλιά, 
 
βάφτηκε κι αυτό με μαύρο χρώμα κιμωλίας (χωρίς καθόλου τρίψιμο ή αστάρι) και απέκτησε δύο διακοσμητικές λάμπες.  

Το «συνολάκι» ταίριαξε τόσο με το μεταλλικό μαύρο κρεββάτι 

  
όσο και με μία μουσταρδί συρταριέρα ΙΚΕΑ που βρίσκεται απέναντί του

 (αυτός ήταν και ο λόγος της επιλογής του χρώματος).


Δεν συμφωνείτε πως έτσι έγινε πιό όμορφο το παλιό κομοδίνο;