Το σίδερο της γιαγιάς

Héritage familial. 

Le vieux fer à charbon de ma grand-mère, datant des années ’20, que depuis ma plus tendre enfance, je voyais au début dans le petit débarras de mamie, plus tard chez ma mère, et enfin , depuis mon mariage, chez moi. J’avais toujours la bonne intention de lui passer un coup de peinture pour le rajeunir, mais... je n’avais jamais le temps….
Avec la technique du craquelé et du serviettage, j’ai enfin réussi à lui donner une nouvelle vie et il décore dorénavant un coin de ma nouvelle maison.

 

Family heirloom

The coal iron of my granny dating back to early 1920s which I have been seeing around since I was a kid, either at my grand mother’s junk room, or later at my mother’s yard. Then I took it with me when I got married and have always been meaning to give it a coat of paint or something…..

Now, with crackle technique and napkin decoupage I have at last given it a second life as it decorates a corner in my new house.

 

΄Εχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια που η γιαγιά Βασιλεία έφυγε από την ζωή,  σε προχωρημένη ηλικία.  Και αυτό το σίδερο το είχε από τα νιάτα της, τότε που, προσφυγούλα από την Σμύρνη, παντρεύτηκε και έστησε το σπιτικό της.  

Aπό μικρό παιδί εγώ, το έβλεπα παρατημένο και μισοσκουριασμένο,  πότε στο εργαστήρι του παππού, πότε στην αποθηκούλα του σπιτιού τους. Κάποιος το είχε βάψει...κόκκινο (δεν θυμάμαι άν ήταν μπογιά ή ίσως μίνιο).   

Κάποια στιγμή το πήρα και το έβαψα καφέ, και πότε στήριζε μιά πόρτα, πότε του βάζαμε αποξηραμένα λουλούδια.  Πάντα ήθελα κάπως να το αξιοποιήσω αλλά....δεν είχα χρόνο....ούτε βέβαια ήξερα τίποτα για découpage !!!

 

‘Ηρθε λοιπόν η ώρα του! Το πήρα απόφαση και ανασκουμπώθηκα. Το καθάρισα καλά, χωρίς όμως να ξύσω τις παλιές μπογιές. Το πέρασα με κρακελέ και μετά με ακρυλικό χρώμα. 

 

Με μπρονζέ πατίνα κάλυψα τα στηρίγματα της λαβής του στην οποία όμως έκανα μιά ελαφριά παλαίωση για να φαίνεται λίγο το παλιό ξύλο της.

Και ήρθε η ώρα του découpage. Δεν ήθελα να το παραφορτώσω με μεγάλα μοτίβα. Κι έτσι αποφάσισα να το στολίσω με απλά ανθάκια και φύλλα.

 

Η χαρά μου είναι μεγάλη που μπόρεσα επί τέλους να το μεταμορφώσω και να του δώσω μιά θέση μέσα στο σπίτι, να την στολίζει, κι εμείς να το καμαρώνουμε.

Αντίο Καλοκαίρι !!!!

Au revoir l’Eté !!!

Ils m’ont occupée, m’ont tenu compagnie, m’ont relaxée, m’ont fait voyager sur les mers, et m’ont offert les compliments de la famille et des amis qui les ont admirés.  

Il me faut maintenant les ranger pour passer vers un décor plus automnal dans la maison.

Vous l’avez bien compris… ce sont mes réalisations de l’été  (coquillages, cailloux, bois flotté, etc…).

A l'année prochaine !!!!

Με απασχόλησαν,  μου κράτησαν συντροφιά, με ξεκούρασαν,  με αρμένισαν στις θάλασσες, μου προσέφεραν τον θαυμασμό συγγενών και φίλων που τα είδαν και τώρα θα πρέπει να τα μαζέψω γιατί δεν θα ταιριάζουν πιά με τον φθινοπωρινό διάκοσμο του σπιτιού.  

 

  

 

 

Αυτά ήταν τα 'θαλασσινά' μου έργα του καλοκαιριού που πέρασε.

Και του χρόνου !!!!

Οι πρώτες μου κρεμάστρες

Ce week-end, j’avais du monde à la maison et pas beaucoup de temps libre.  J’ai quand même trouvé un moment pour faire un peu de découpage !!!  J’ai donc décoré trois vieux cintres en bois.  Les deux sont présentés sur de très vieilles chaises – de plus de 80 ans – qui avaient été fabriquées et sculptées par  mon grand-père.  

Είχαμε πολλές δουλειές στο σπίτι το Σαββατοκύριακο, κι έτσι δεν είχα χρόνο για decoupage. 

Δεν μπορούσα όμως να μην κάνω και τίποτα....

Έτσι, έκανα μιά δοκιμή για να ντεκουπάρω μερικές παλιές ξύλινες κρεμάστρες. 

Οι δύο καρέκλες έχουν ηλικία άνω των 80 ετών και είναι έργα του παππού μου που ήταν ξυλογλύπτης.  Κάποια στιγμή, θα πρέπει να τους κάνω ένα φρεσκάρισμα !

Τα μπουκάλια μου

Mes bouteilles

J’ai trouvé une vieille bouteille dont la surface ne se prêtait pas au découpage. Pourtant, sous l’étiquette, la surface était plane. J’ai imprimé une branche de géranium odorant sur une serviette blanche et je me suis donc limitée à créer une nouvelle étiquette. 

Puis, j’ai rempli la bouteille avec de la  liqueur de géranium odorant que j’avais préparée quelques jours plus tôt. A votre santé !  

Βρήκα ένα παλιό μπουκάλι στην αποθήκη της μητέρας μου.   Η επιφάνειά του, λόγω των βαθουλωμάτων της, δεν μου φάνηκε κατάλληλη για ντεκουπάζ αλλά κάτω από την οβάλ ετικέτα ήταν επίπεδη και έτσι το εκμεταλλεύτηκα. Βρήκα στο διαδίκτυο ένα μοτίφ αρμπαρόριζας και το εκτύπωσα σε λευκή χαρτοπετσέτα την οποία και κόλλησα πάνω στην ‘ετικέτα’ που είχα προηγουμένως περάσει με primer και με ακρυλικό.  Γύρω-γύρω έκανα το περίγραμμα με μπρονζέ ρελιέφ. 

Και τέλος, βέβαια, γιατί αυτός ήταν ο σκοπός μου, το γέμισα με το μυρωδάτο λικέρ αρμπαρόριζας που είχα φτιάξει λίγο καιρό νωρίτερα.

Εάν σας ενδιαφέρει η συνταγή, είναι απλούστατη :  σ’ ένα μπουκάλι, έβαλα μία χούφτα φυλλαράκια που είχα προηγουμένως πλύνει και στεγνώσει, και το γέμισα με βότκα. Δεν το άφησα πολύ καιρό, δύο εβδομάδες περίπου - διαφορετικά το άρωμα θα ήταν πιο βαρύ- και το σούρωσα. Και τότε, έφτιαξα ένα κλασικό σιρόπι με νεράκι και ζάχαρη και το ενσωμάτωσα στην αρωματισμένη βότκα.

Με τον ίδιο τρόπο είχα φτιάξει νωρίτερα και λικέρ από φύλλα λουίζας, το οποίο είναι εξ’ίσου αρωματικό και άρεσε σε φίλους και γνωστούς που το γεύτηκαν. Κάποια στιγμή, θα φτιάξω ένα μπουκάλι και για την αγαπημένη μας λουίζα.

Για τα πιο γνωστά και κλασικά σπιτικά λικέρ, όπως είναι το τσέρυ, το πορτοκάλι, το μανταρίνι, και άλλα ... υπάρχουν πολλές διαφορετικές συνταγές, και κάποιες απ’ αυτές ακολούθησα κι εγώ. Έτσι έφτιαξα το λικέρ πορτοκάλι, για το οποίο χρειαζόμουν ....ένα μπουκάλι. 

J’avais aussi fait de la liqueur d’orange. Il me fallait donc une bouteille… Et voilà, c’est chose faite !!!

 

Αυτό το μπουκάλι, είχε ένα στρογγυλό ‘εξόγκωμα’ στο σημείο που υπήρχε παλιά η σφραγίδα του ποτού, από βουλοκέρι. Το κάλυψα με ακρυλικό στόκο, και το έκανα λίγο bombé, πριν του κολλήσω το μοτίφ του πορτοκαλιού.  Επίσης με στόκο, κάλυψα το πώμα του μπουκαλιού πριν το ντεκουπάρω.  

Άλλα μπουκάλια.....

Puis, j’ai timidement fait quelques essais pour décorer d’autres petites bouteilles, avant de me lancer et de réaliser les trois dernières que je vous présente ci-après.  

 

Θυμάμαι πόσο θαύμαζα τα ωραιότατα μπουκάλια που έβλεπα στο ‘Βάλε Φαντασία’ και έλεγα μέσα μου ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να φτιάξω κι εγώ ένα....

Δειλά-δειλά, έκανα μια δοκιμούλα, όχι βέβαια σε μεγάλο μπουκάλι, αλλά σε ένα τόσο δα μικρούλι από ...αποσμητικό !!!

Το επόμενο, το έντυσα ολόκληρο με κάτι σαν ρυζόχαρτο που είχα στο σπίτι και με χαρτοπετσέτα, μέχρι και το πώμα του. Δεν τόλμησα καν να το δείξω τότε....μου φαινόταν ‘παιδικό’, δεν συμφωνείτε ???

Μετά σκέφτηκα «τι στο καλό ? θα κάνω ένα μεγάλο και ...ό,τι βγει». 

Κι έτσι έφτιαξα δυο-τρία, πάντα σε ....πειραματικό στάδιο, 

 

έχω μάθει τα βασικά, αλλά.....

αλλά, πού θα μου πάει....θα μάθω και τα υπόλοιπα ΄κόλπα΄...

«Γηράσκω αεί διδασκόμενη»...

Το μικρό καπέλο

C’était un petit chapeau en paille synthétique, très vieux, abîmé et avec de petites fleurs défraîchies que j’ai retrouvé dans un petit débarras.  Je l’ai recouvert de serviettes imbibées de colle (genre papier mâché) repeint, et décoré avec des fleurs découpées dans une serviette. Un joli ruban, un petit papillon, et le petit chapeau a retrouvé une place dans la maison…

΄Ηταν  ένα διακοσμητικό καπελάκι, πολύ παλιό, ξεφτισμένο και με μαδημένα αποξηραμένα λουλούδια.  Παρ΄όλα αυτά, δεν το είχα πετάξει,  αλλά ‘έκρυβε’ ένα καρφί στον τοίχο της αποθήκης !!!!

Για όσες δεν το έχουν ήδη δει, θα ξαναπώ ότι αυτό το καπελάκι το αντέγραψα από την καλή μας Ποδηλάτησα.  Τρόπος του λέγειν, δηλαδή...  μάλλον εμπνεύστηκα από το δικό της...διότι εγώ δεν έκανα ‘καλούπι’ πάνω στο καπέλο της κόρης μου,  ούτε χρησιμοποίησα γυψόγαζα.  

Απλώς, το ‘έντυσα’ με ατλακόλ και με τα λευκά υπόλοιπα από τις χαρτοπετσέτες (papier maché),και στην συνέχεια το έβαψα, του έδωσα σχήμα και το ντεκουπάρισα. 

Πώς σας φαίνεται ???

Κοχύλια στον κήπο

Les coquillages au jardin  

L’été est fini, mais les jolis coquillages resteront au jardin, dans les bordures et dans les pots de fleurs.

De toute façon, ils ne craignent pas la pluie!!!

Το καλοκαίρι τελείωσε, τα όμορφα κοχύλια όμως θα μείνουν στις γλάστρες ή πάνω στα στηρίγματα κάποιων λουλουδιών... εξ’ άλλου αυτά δεν φοβούνται τις βροχές !

Πρωινό ξάφνιασμα

 

Σήμερα το πρωϊ, λόγω της απεργίας στις συγκοινωνίες, όλοι είχαν πάρει τα Ι.Χ. για να πάνε στην εργασία τους.   ‘Ετσι συνάντησα αρκετή κίνηση, πηγαίνοντας στο γραφείο. Αποφάσισα λοιπόν να ‘κόψω δρόμο’ και μπήκα σ’ έναν δευτερεύοντα ‘επαρχιακό’, μέσα από τα χωράφια.  Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει πολύ να εξερευνώ περιοχές και να δοκιμάζω νέες διαδρομές (αρκεί βέβαια να έχω τον χρόνο....).

Λίγο πρίν φτάσω σε μία στροφή, πήρε το μάτι μου τα μώβ λουλούδια μιας λυγαριάς και θυμήθηκα την γιαγιά μου που έλεγε :

                           « ‘Αμα από λυγαριά περάσεις και την δείς και δεν την πιάσεις, 

                               την αγάπη σου θα χάσεις, 

                               κι άμα δεν την μυριστείς, 

                               θα την αποχωριστείς». 

Τί άλλο μπορούσα να κάνω ? 

Σταμάτησα, την άγγιξα, την μύρισα και φυσικά ...την φωτογράφισα. 

 

Τα άνθη της έχουν αρχίσει να ξεραίνονται... πέρασε η εποχή της,  φθινόπωρο γαρ......

Συνέχισα την διαδρομή μου χωρίς να ανησυχώ μήπως χαθώ – το έχω αυτό το χάρισμα του προσανατολισμού – και ξαφνικά φάνηκε μπροστά μου ένα όμορφο βυζαντινό εκκλησάκι.

Φυσικά, δεν υπήρχε περίπτωση να μην σταματήσω για να πάρω φωτογραφίες......

 
 

Απέναντί του ακριβώς, ο ξερός πλέον κορμός μιας μεγάλης βελανιδιάς είχε πάνω του καρφωμένη μία ταμπελίτσα, αλλά κι αυτή ήταν παμπάλαια και κατεστραμμένη.  

Ποιός ξέρει πόσα χρόνια να στέκει έτσι ?

΄Οταν έφτασα στο γραφείο, με την πρώτη ευκαιρία έψαξα στο Google και βρήκα τα παρακάτω στοιχεία :

Παναγία Μεσοσπορίτισσα

Περιοχή: θέση Εννέα Πύργοι, Καλύβια Θορικού
Τύπος: Μονόκλιτη Βασιλική
Χρονολογία: Τέλη 12ου αιώνα

Σε απόσταση ενός χιλιομέτρου δυτικά των Καλυβίων, στην περιοχή που είναι γνωστή με την ονομασία Εννέα Πύργοι (παλαιός μεσαιωνικός οικισμός), και πολύ κοντά στον επίσης βυζαντινό ναό του Αγίου Πέτρου, βρίσκεται ο κομψός ναός της Παναγίας Μεσοσπορίτισσας ή τα Εισόδια (αφού ο ναός εορτάζει την ημέρα των Εισοδίων της Θεοτόκου, στις 21 Νοεμβρίου, εξ ου και η ονομασία Μεσοσπορίτισσα που αποδίδεται στην Παναγία ως προστάτιδας της σποράς που γίνεται αυτόν το μήνα).

Από μικρή,  γιόρταζα στις 21 Νοεμβρίου αντί το Δεκαπενταύγουστο.   

Είχα λοιπόν έναν λόγο παραπάνω να χαρώ  που ‘ανακάλυψα’ αυτό το εκκλησάκι. 

Ελπίζω μόνο να το ανοίγουν και να το λειτουργούν κάθε χρόνο εκείνη την ημέρα.

Το σπίτι στην εξοχή

La maison à la campagne  

C’est un tableau que j’ai réalisé en découpage en utilisant des motifs de trois serviettes différentes.

Le crépi des murs est en pâte à craqueler et les motifs en relief en pâte à modeler. Quant aux tuiles, je les ai découpées dans des bâtons de cannelle !!!!  Du sable et des petits cailloux complètent le décor.

L’Auberge, le second tableau, plus petit, avait  été réalisé un peu plus tôt,  à peu près dans le même style.  

Στο ολοκαίνουργο μπλογκοσπιτάκι μου,  που ήρθε να προστεθεί στην ωραία σας μπλογκογειτονιά, ταιριάζει, νομίζω, να ανοίξει την παρουσίαση των μέχρι τώρα προσπαθειών μου στο decoupage, αυτό το χαριτωμένο σπιτάκι.       

΄Εκανα μία σύνθεση από δύο χαρτοπετσέτες και μιάς τρίτης, δικής μου εκτύπωσης.  Με ακρυλικό στόκο έδωσα όγκο στα φυτά και στις κρεμαστές ζαρντινιέρες που είναι από φλοίδα ευκαλύπτου. Τα κεραμίδια είναι από κομμένα ξύλα κανέλλας  και οι μπροστινές γλάστρες από sospeso (δικής μου έμπνευσης) !!!!......Λίγη πάστα κρακελέ και bitume στους γύρω ‘τοίχους’, λίγες σκιάσεις με πατίνα  και λίγο χαλικάκι στην αυλή και το σπιτάκι μου ήταν έτοιμο !!!

Θα με ρωτήσετε από τί το έφτιαξα....?

Ήταν τρείς παλιοί ξύλινοι δίσκοι παρουσίασης κοσμημάτων, απ’ αυτούς που είναι ντυμένοι με βελούδο κι έχουν εγκοπές για τα δαχτυλίδια....  ΄Ενα μαγαζάκι έκλεισε στην παλιά μας γειτονιά και τους έβγαλαν να τους πετάξουν.  ΄Ετυχε να περνάω εκείνη την ώρα και τους ζήτησα, πριν καταλήξουν στον κάδο του πεζοδρομίου. Ξήλωσα την βελούδινη επένδυση, τους πέρασα με primer και ακρυλικό και....περίμεναν...να μου έρθει η έμπνευση !!

Πριν λίγο καιρό είχα φτιάξει τον πρώτο (και λίγο μικρότερο) δίσκο

Σειρά τώρα έχει ο τρίτος... κάποια στιγμή ελπίζω να τον τελειώσω κι εκείνον και να σας τον δείξω.

Φθινόπωρο !

L'Automne !

Les premières pluies sont arrivées, la colline en face de la maison s'est parfumée de la résine des pins.  Depuis que nous sommes venus habiter à la campagne, nous vivons les changements des saisons, grâce à la végétation, aux oiseaux migrateurs qui survolent la maison. Nous faisons quelques kilomètres de plus qu'avant pour aller au bureau, mais nous traversons  la campagne ou nous longeons la côte, et nous avons l'avantage et le plaisir de nous occuper d'un beau jardin, d'avoir des chats (avec leurs petits) et deux tortues, beaucoup d'oiseaux dans les arbres... L'autre jour, un hérisson nous a rendu visite ...Et, tant que le temps est encore beau, nous partons en balade au bord de mer en fin d'après-midi pour nous dégourdir les jambes après le travail.  Nous nous y sommes même baignés hier, avant l'arrivée de l'orage...

Ήρθαν και οι πρώτες βροχές ! Μοσχομύρισε η εξοχή !!

Πραγματικά, σήμερα το πρωί που βγήκα στην βεράντα, μου έκανε φοβερή εντύπωση η έντονη μυρωδιά του ρετσινιού από το διπλανό λοφάκι που είναι κατάφυτο από πεύκα –και που, Δόξα τω Θεώ, είναι από τα λίγα που έχουν γλυτώσει από τις πυρκαγιές στην περιοχή. 

Πήρα βαθιές αναπνοές και αισθάνθηκα μια ιδιαίτερη ευεξία. Μετά την νυχτερινή νεροποντή, ο ήλιος έλαμπε πάλι ανάμεσα από τεράστια σύννεφα.

Καλημέρισα την ιπομέα  και την πικροδάφνη που πλαισιώνουν την αυλόπορτα και ξεκίνησα για το γραφείο.  

Στον δρόμο, άρχισαν να πέφτουν λίγες χονδρές ψιχάλες στο παρμπρίζ χωρίς όμως να γίνουν βροχή. Λίγο πιό πέρα, ο ουρανός άνοιξε κι ελευθέρωσε τον ήλιο, μέχρι το απόγευμα, που ξανά –συννέφιασε. Επιστρέφοντας στο σπίτι από το γραφείο, σταμάτησα αρκετές φορές και φωτογράφισα τα παιχνιδίσματα των σύννεφων με τον ήλιο, 

μέχρι που άρχισε πάλι να αστράφτει και να  βροντάει.

  

Εβρεξε πολύ στην περιοχή μας, μετά όμως όταν σταμάτησε η βροχή και είχε πιά σουρουπώσει πήγαμε για το καθημερινό μας περπάτημα στην παραλία.

Στην εξοχή τελικά καταλαβαίνεις τις αλλαγές των εποχών. Εδώ κι έναν χρόνο εγκαταλείψαμε την πόλη, αφήσαμε το διαμέρισμα στα ενήλικα παιδιά μας (τον γιο μας 29 ετών και την κόρη μας 26) έως ότου «φτιάξουν κι εκείνα κάτι δικό τους» και εγκατασταθήκαμε μόνιμα στο πρώην εξοχικό μας, 50 χλμ. έξω από την Αθήνα.  Πραγματικά, έχει αλλάξει η ζωή μας.

Φυσικά, υπάρχουν  τα μειονεκτήματα....κάνουμε πολλά χιλιόμετρα για να πάμε και να γυρίσουμε από την εργασία μας, χρησιμοποιούμε δύο αυτοκίνητα, γιατί δεν συνδυάζονται οι διαδρομές μας, είμαστε μακριά από τις ηλικιωμένες μητέρες μας, τις οποίες προσπαθούμε να επισκεπτόμαστε όσο πιο συχνά μπορούμε, δεν έχουμε κοντά μας μεγάλα σούπερ-μάρκετ και γενικά καταξοδευόμαστε στην βενζίνη, ειδικά τώρα που έχει ακριβύνει τόοοσο.  Κάνουμε όμως υπομονή γιατί σε λίγο καιρό θα είμαστε ...συνταξιούχοι και δεν θα έχουμε πλέον τις ίδιες μετακινήσεις.

Τα πλεονεκτήματα όμως, νομίζω πως δεν χρειάζεται να σας τα απαριθμήσω.... μας περιβάλει ένας υπέροχος κήπος γεμάτος ευωδιαστά λουλούδια, λαχανικά και δένδρα - άλλα αειθαλή και καταπράσινα, άλλα φυλλοβόλα, που έχουν κι αυτά την δική τους χάρη -. Οι ώρες που περνάμε στον κήπο (εγώ με τα λουλούδια και ο Νίκος με τα ζαρζαβατικά) μας ξεκουράζουν και μας δίνουν μεγάλη χαρά.  

 

΄Εχουμε τις γατούλες μας με τα μικρά τους,  

δύο χελώνες, προ ημερών μας επισκέφθηκε κι ένας σκατζόχοιρος,πολλά πουλιά που κελαηδούν στα δένδρα,  ησυχία από αυτοκίνητα και μηχανάκια, όχι ότι είμαστε στην απόλυτη ερημιά, αλλά η κίνηση της πόλης μας είχε πλέον κουράσει (παρ’όλο που ζούσαμε σ’ ένα από τα ήσυχα προάστια της Αθήνας).  

Και φυσικά, να μην παραλείψω να σας πω ότι παρ’ όλο που δεν την βλέπουμε από το σπίτι,  διότι παρεμβάλλεται ένας λοφίσκος, είμαστε κοντά στην θάλασσα και για πρώτη φορά στην ζωή μας, φέτος, κάναμε τόοοσα πολλά μπάνια από νωρίς το καλοκαίρι έως ακόμα και χθές το απόγευμα, κατά τις 6,  όταν τα σύννεφα μαζεύονταν απειλητικά πάνω από τον κόλπο ...και πάνω  από τα κεφάλια μας !!!   

Αρκετά σας κούρασα για πρώτη ημέρα. Σας ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη. Ελπίζω να τα λέμε συχνά. Καληνύχτα!!!!