Ένα ωραίο τριήμερο κι ένα νέο 'έργο'

 

Άργησα κάπως να κάνω κι εγώ την δική μου ανάρτηση και στο μεταξύ θα έχετε χορτάσει από φωτογραφίες από την έκθεση και από τις συναντήσεις μας με γνωστές και άγνωστες bloggers.  

Η επιθυμία μου να παραβρεθώ στην έκθεση ήταν μεγάλη και από καιρό συζητούσαμε με τον άντρα μου να ‘ανέβουμε’ στην Θεσσαλονίκη. Το αποφασίσαμε λίγες μόνο ημέρες πριν από τα εγκαίνια.   Ξεκινήσαμε την Πέμπτη το πρωί με αρκετά καλό καιρό, όταν όμως φτάσαμε στην διασταύρωση του Βόλου, άρχισε δυνατή βροχή που μας κράτησε συντροφιά σε ολόκληρη σχεδόν την υπόλοιπη διαδρομή. Περάσαμε τα Τέμπη, το Κάστρο του Πλαταμώνα και φτάσαμε στο ξενοδοχείο το απόγευμα.   

Από το μπαλκόνι μας φαινόταν η πόλη έως την θάλασσα και ακριβώς απέναντι είχαμε την Μονή Λαζαριστών.  Από τα παράθυρα του πρώτου ορόφου, είδαμε αμέσως τα συρτάρια μας που όλες ανυπομονούσαμε να θαυμάσουμε από κοντά.  Κάναμε όμως υπομονή έως την επομένη που ήταν η ημέρα των εγκαινίων.

Το βράδυ συναντηθήκαμε πρώτα για καφέ με την Βίκυ την Ποδηλάτισσα  με την κόρη της και μία φίλη και λίγο αργότερα είχα την χαρά να γνωρίσω από κοντά την καλή μας την δασκάλα, την Μαρία Βιλλιώτη  (εγώ μπορεί να μην είμαι καλή μαθήτρια, αλλά πάντα θα την θεωρώ δασκάλα) με μια φίλη της επίσης ζωγράφο.  Το κρύο ήταν τσουχτερό κι εμείς δεν είχαμε ντυθεί ανάλογα...αλλά γρήγορα βρήκαμε μια ταβέρνα με ζωντανή μουσική, και καθίσαμε για φαγητό.   Εκεί, λίγο αργότερα, ήρθαν στην παρέα μας η Ρένα και η Βίκη μετά των συζύγων. Αγκαλιές, φιλιά...ήταν μία πολύ ωραία στιγμή και σε λίγο  το γλέντι φούντωσε για τα καλά....

Την Παρασκευή κάναμε με τον Νίκο (τον άντρα μου) μία ωραία βόλτα στην πόλη. Επισκεφθήκαμε τον Λευκό Πύργο, περπατήσαμε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, πήγαμε στην αγορά, ψωνίσαμε διάφορα,  αλλά και ....ζεστά στραγάλια (!!!)και φάγαμε πατσά (!) σ’ένα παραδοσιακό πατσατζίδικο.

Το απόγευμα ήρθε η ώρα της μεγάλης συνάντησης !  

Στην καφετέρια της Μονής Λαζαριστών άρχισαν να καταφτάνουν όλες οι bloggers που συμμετείχαν στην έκθεση.

Εκεί να δεις  αγκαλιές και φιλιά, φωνές και γέλια, ανταλλαγές διευθύνσεων και δώρων, φωτογραφίες και βίντεο.  Δεν μπόρεσα να γνωρίσω όλα τα κορίτσια, μέσα στην φασαρία με κάποιες σίγουρα δεν μιλήσαμε. Συγχωρέστε με εάν ξεχνάω κάποια ονόματα, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω αυτές τουλάχιστον που ήρθαν και μας αγκάλιασαν και έδειξαν την χαρά τους για την συνάντησή μας, όπως την Κική και την Μαρία από την Πτολεμαϊδα, την Άννα από το Νευροκόπι, την 'Ασπα από την Ναύπακτο, την Φαίδρα, την Φανή, την Αχτίδα, την Μαντρίνα, την Βίκη, την Πετρούλα, την Ειρήνη, την Χρυσούλα, την Ευτυχία και την Χαριτίνη, την Αναστασία, την Εύα, την Λίτσα...    ΄Οταν ανεβήκαμε και μπήκαμε στην αίθουσα της έκθεσης, το θέαμα ήταν εκπληκτικό. Κόσμος πολύς!΄Ολα τα συρτάρια από κοντά ήταν πανέμορφα και πολύ καλύτερα απ’ότι τα είχαμε δει στις φωτογραφίες.   

 

  Φανούλα, από εσένα την ΄τσίμπησα΄αυτήν την φωτογραφία !

Η έκθεση είχε οργανωθεί τέλεια από την Ρένα με την βοήθεια και προσωπική εργασία πολλών bloggers της Θεσσαλονίκης.

Έγιναν τα εγκαίνια από την Πρόεδρο του Συλλόγου Καρκινοπαθών Μακεδονίας και Θράκης, ποζάραμε και όλες μαζί για την αναμνηστική φωτογραφία.

Ακολούθησαν φαγοπότι και χορός (με όσες μπόρεσαν ν'ακολουθήσουν), φωτογραφίσεις και βιντεοσκοπήσεις, προσκλήσεις και υποσχέσεις να ξαναβρεθούμε σύντομα όλες όσες μπορέσουμε σε κάποια νέα εκδήλωση των Ελληνίδων Bloggers. Τώρα που έγινε η αρχή, θα συνεχίσουμε, ενωμένες και με όλες μας τις δυνάμεις, και σε άλλες δράσεις για φιλανθρωπικό σκοπό.

Κι έτσι έφτασε το Σάββατο ... Πριν φύγουμε από την ωραία Θεσσαλονίκη, επισκεφθήκαμε τα Κάστρα, όπως τα λένε οι ντόπιοι, το Επταπύργιο δηλαδή και τις φοβερές φυλακές του Γεντί Κουλέ, αγοράσαμε μπουγάτσες και καριόκες και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα. Αυτήν την φορά, είδαμε το κάστρο του Πλαταμώνα με ήλιο. Σταματήσαμε στην κοιλάδα των Τεμπών, περάσαμε το κρεμαστό γεφυράκι  και κατεβήκαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής.

Φτάσαμε αργά το μεσημέρι στον Βόλο όπου φάγαμε μαζί με αγαπημένους φίλους, ξεκουραστήκαμε λιγάκι και ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο για την Αθήνα όπου φτάσαμε το βράδυ, λίγο ταλαιπωρημένοι από το ολοήμερο ταξίδι, αλλά ενθουσιασμένοι από αυτό το υπέροχο τριήμερο.

Επέστρεψα στην Αθήνα με δώρα, όπως τα χαριτωμένα σκουλαρικάκια της Φανής,

  το πανέμορφο συρταράκι της Μαρίας,

μια υπέροχη καρφίτσα από την Ρένα

κι ένα μπουκάλι τσίπουρο από την Βίκη O και τον άντρα της.

Σας ευχαριστώ πολύ για τα δωράκια σας κορίτσια !!!  Χάρηκα αφάνταστα που  σας γνώρισα όπως και  τόσες πολλές άλλες από την Θεσσαλονίκη, αλλά και από τις άλλες πόλεις, κι ελπίζω να βρούμε γρήγορα την ευκαιρία να ξαναβρεθούμε.

Δεν σας έδειξα φωτογραφίες από τις συναντήσεις μας (προσωπικά έβγαλα λίγες με το κινητό μου) αλλά είχα την χαρά να απολαύσω τις δικές σας και τα βιντεάκια που κυκλοφόρησαν.  ΄Εχω όμως να σας δείξω κάτι άλλο.....

Προχθές, ο Νίκος έβγαλε από τις τσέπες του κάποια....’σουβενίρ’ από την Θεσσαλονίκη. «Ντεκουπατζού δεν είσαι ??»  μου λέει,  «κι εγώ σου μάζεψα χαρτοπετσέτες από τα μαγαζιά όπου καθίσαμε για φαγητό. Φτιάξε κάτι να θυμόμαστε αυτό το ταξίδι !». 

Κι εγώ κάθισα και του έφτιαξα ένα καδράκι με collage, έτσι για να τον ευχαριστήσω που δέχθηκε να με συνοδέψει σ’αυτό το ταξίδι. 

 

Μη γελάτε,  μη με κοροϊδεύετε, και μη ψάχνετε εάν έχουν ζάρες τα χαρτιά!!!

Θα σας μαλώσω..!!!  Δεν είπα decoupage, είπα collage!!!

Και πριν κλείσω, θέλω να ευχαριστήσω, για μία ακόμα φορά, την εκπληκτική

Ρένα και για την έκθεση αλλά και για όλα όσα έκανε για μας, καθώς και τον συμπαθέστατο Κύριο Γιάννη, την Βίκη και τον Νίκο (πίνουμε ένα τσιπουράκι στην υγειά σας !).

Παίρνω και το βραβειάκι που μας χάρισε η Ρένα  (ευχαριστώ πολύ Ρένα μου !!!)

 

                                                         

Παίρνω κι άλλο ένα από την αγαπημένη μου Πέπη που κλείνει ένα χρόνο στην μπλογκογειτονιά μας (Πολύχρονο το blog σου Πεπούλα !)

 

και σας χαιρετώ !!!!

Πολλά φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο !!!!!!