Vintage, θαλασσινά και καλό μήνα!!!

Τελευταία και καταϊδρωμένη, τρέχω να προλάβω τον διαγωνισμό δημιουργικής φαντασίας της  A PINK DREAMER  για τον Ιούνιο 

που έχει για θέμα του το vintage σε κάθε του μορφή.

Με την ταλαιπωρία, την απογοήτευσή μας και την λύπη μας για την φωτιά που απείλησε το σπίτι μας κι έκαψε την γύρω περιοχή, δεν είχα μεγάλο κέφι, όπως μπορείτε να φανταστείτε. Κι έτσι θα περιοριστώ σε μία συμμετοχή με φωτογραφία ενός αντικειμένου που δεν είναι έργο μου, βέβαια, αλλά είναι πραγατικά vintage αφού το έχω από παιδάκι, πάνω από 50 χρόνια !!

Είναι αυτή η λίγο ταλαιπωρημένη ασημένια καρφίτσα 

με τις γαλάζιες χαντρούλες. Εάν θυμάμαι καλά, αυτή που λείπει από το ματάκι του πουλιού ήταν κόκκινη. Θα ψάξω να βρώ μία κατάλληλη για την κολλήσω.

 Τα κοχύλια είχαν πάντα την τιμητική τους στην διακόσμηση του κήπου μας.

 

 Στα περυσινά ήρθαν και προστέθηκαν καινούργια - νά'ναι καλά ένας γείτονας ψαράς που ξέρει το χούϊ μας και κάθε τόσο μας φέρνει και κάποια 

που έτυχε να μπλεχθούν στα δίχτυα του-. 

Τα θαλασσινά μοτίβα είναι βέβαια κι ένα από τα αγαπημένα 

καλοκαιρινά θέματα για decoupage !

  όπως σ'αυτό το καπάκι ενός παλιού ξύλινου κουτιού με παλαίωση 

και ψευτοκρακελέ (!) ε, ναί λοιπόν, η αλήθεια να λέγεται, 

δεν έκανα εγώ το κρακελέ, 

αλλά ήταν ήδη έτσι το φόντο της χαρτοπετσέτας !!!

 Άλλο θαλασσινό μοτίφ είναι φυσικά ο ναυτικός κόμπος, όπως εδώ, 

πάνω σε ένα ρόζ βότσαλο

  ενώ ο καμαρωτός ιππόκαμπος κάνει παρέα με τον αστερία ανάμεσα στα φύκια.

 

Σε ταξιδεύουν ακόμα κι αν είσαι μακριά από την θάλασσα....

το ίδιο κάνει και το υπέροχο gling gling αυτού του μελωδού με τα δελφίνια που κρέμεται από το κλαδί της δάφνης (με φόντο την πικροδάφνη) κάτω από την οποία πίνουμε το απογευματικό μας καφεδάκι.

   

και φυσικά, δεν θα δυσκολευτείτε να μαντέψετε ότι αυτό είναι το δωράκι μου, 

έστω και λίγο καθυστερημένα αλλά με πολλή αγάπη, 

για το ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ 

που έκλεισε έναν χρόνο στην μπλογκογειτονιά μας. 

Αυτά για την ώρα ! Ελπίζω να επανέλθω σύντομα !

Σας εύχομαι έναν καλό μήνα Ιούλιο, χωρίς φωτιές, με πολλά μπάνια 

και ξεκούραση τόσο σε όσους καταφέρουν να φύγουν για διακοπές, 

αλλά και σ'αυτούς που θα μείνουν στα σπίτια τους.

Πολλά φιλιά !!!!

 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣΥΝΗ, ΑΜΑΘΕΙΑ, ΑΝΟΗΣΙΑ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΑΜΕΛΕΙΑ, ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ?????

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΕΙΧΕ ΕΝΤΑΣΗ 9 ΜΠΩΦΟΡ  !!!  Ε, ΚΑΙ ??? 

Ο ΑΝΕΜΟΣ, ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, ΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ???  ΚΑΠΟΥ ΤΗΝ ΒΡΗΚΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΦΕΡΕ !!! 

Είχαμε πιεί το καφεδάκι μας και μόλις είχα αφρατέψει την γρανίτα από βερύκοκα που είχα φτιάξει από βραδύς.  Η πρώτη μαρμελάδα ήταν ήδη στα βαζάκια αλλά είχα ξεμείνει από ζάχαρη και ήθελα να φτιάξω και τα κορόμηλα. Ο Νίκος πότιζε τα λαχανικά του. «Πάμε στο super-market για ζάχαρη ?»  του φώναξα και την ίδια στιγμή, μακριά στον ορίζοντα, είδα ένα συννεφάκι καπνού και του το έδειξα.  «Ήμουν σίγουρος ότι με τους πρώτους ανέμους θα ξεκινούσαν και οι φωτιές». Λίγα λεπτά αργότερα, φάνηκε ένα πυροσβεστικό ελικόπτερο να ρίχνει νερό και σε λίγη ώρα ο καπνός εξαφανίστηκε.

Πήγαμε και ήρθαμε με την ζάχαρη. Πόσην ώρα να κάναμε ?  Φτάνοντας στο σπίτι, ξαναείδαμε καπνό πίσω από το βουνό.  «Αναζωπυρώθηκε η φωτιά !! Μα, τους ηλίθιους, ούτε μία φωτιά δεν μπορούν να σβήσουν !  Μόλις έφυγε το ελικόπτερο, τους ξέφυγε ο έλεγχος τις μισό-σβησμένης εστίας ? Άντε τώρα να την ελέγξουν μ’αυτόν τον άνεμο !».

Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα. Μαύρισε ο ουρανός και τα σύννεφα καπνού έρχονταν προς την περιοχή μας. «Η φωτιά πέρασε την λεωφόρο», μας είπε μια γειτόνισσα τρέχοντας.  «Πάω να πάρω την μητέρα μου για να φύγουμε. Ο Μιχάλης είναι στο σπίτι και βρέχει με το λάστιχο γύρω-γύρω».

Εκείνη την ώρα, φάνηκαν οι φλόγες στην κορυφογραμμή του πέρα λόφου που είχε χαμηλή βλάστηση λόγω παλαιότερων πυρκαγιών. 

 

 'Ετσι απέμεινε ο λόφος

«Γρήγορα, μου φώναξε ο Νίκος, κλείσε τζάμια και παντζούρια, πάρε ότι θές να πάρεις και φεύγουμε. Πάω να βγάλω το αυτοκίνητο στον δρόμο»  Εγώ βέβαια πήρα και το laptop μαζί μου και μία τσάντα με ρούχα ενώ του φώναζα «έτσι θα εγκαταλείψουμε το σπίτι ? δεν θα το υπερασπιστούμε, να ρίξουμε νερά ????»  «Βρε σε λίγα λεπτά δεν θα μπορούμε να αναπνεύσουμε από τον καπνό, θα πιαστούμε σαν τα ποντίκια στην φάκα. Πάμε να φύγουμε κι ο Θεός Βοηθός !!».   

Μπήκα στο αυτοκίνητο και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν είχα τα γυαλιά μου για να οδηγήσω. Μάλλον θα μου έπεσαν στα σκαλιά.  Ευτυχώς που είχα ένα ζευγάρι παλαιότερα στο ντουλαπάκι. Ο Νίκος είχε ήδη ξεκινήσει με το δικό του και από πίσω έφευγαν και οι γείτονες. Πανικός !! Δεν είχαμε κάν συνεννοηθεί πού θα πάμε.  Ευτυχώς, λίγο πιό κάτω, και αφού παραμερίσαμε για να περάσει το πρώτο πυροσβεστικό όχημα, με περίμενε και αποφασίσαμε να πάμε στην παραλία. Αμ δε, ο άνεμος σήκωνε το κοκκινόχωμα από τις διπλανές Αλυκές και το στροβίλιζε μαστιγώνοντας τους λουόμενους.  Του κορνάριζα και του έκανα νοήματα να αλλάξει πορεία (καθόσον, ως συνήθως,  δεν είχε πάρει μαζί το κινητό του – ποτέ δεν το συμπάθησε αυτό το μαραφέτι). Κι έτσι ανεβήκαμε τον περιφερειακό δρόμο των Αλυκών και σταματήσαμε να «απολαύσουμε την θέα από ψηλά»  μαζί με άλλους που είχαν συγκεντρωθεί εκεί.  Τράβηξα πολλές φωτογραφίες με το κινητό μου αλλά αυτή, εκτός του ότι δείχνει την πορεία της φωτιάς – που καβάλησε τον πρώτο και μετά τον δεύτερο λόφο – τραβήχτηκε την στιγμή που ένα πύρινο σύννεφο πέφτει πάνω στον τρίτο λόφο με το δασάκι μας. 

 

Αυτό το δασάκι που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το σπίτι (μας χωρίζει μόνο ο δρόμος) είχε καεί στις αρχές της δεκαετίας του ’80. ‘ Όταν αγοράσαμε το οικόπεδο, το 1989, είχε  δύο σειρές μεγάλα πεύκα στους πρόποδές του και σ’όλο το υπόλοιπο είχε γίνει αναδάσωση. Και ήταν το μοναδικό λοφάκι στην περιοχή που δεν είχε ξανακαεί  στο μεταξύ (όπως οι άλλοι λόφοι γύρω-γύρω). Θυμάμαι τα παιδιά μου που ήταν πολύ μικρά και ανέβαιναν με τα ξαδέλφια τους μέσα από τα χαμηλά πευκάκια μέχρι την κορυφή  για να μας φωνάξουν από ψηλά και να τους απαντήσουμε από το σπίτι.  Με τα χρόνια, τα πεύκα μεγάλωσαν και ο λόφος ήταν πιά από τους ελάχιστους πευκόφυτους της περιοχής.  Τα καλοκαίρια, με τα δυνατά μελτέμια, πάντα είχαμε την έννοια γι’ αυτό το δασάκι, ειδικά όταν ακούγαμε για φωτιές και εμπρησμούς, και πεταγόμασταν στα παράθυρα όταν ακούγαμε μοτοσυκλέτα ή αυτοκίνητο να σταματάει.

Και νά, που ήρθε η ώρα να το ζήσουμε κι αυτό ! Κι ήρθε τόσο ξαφνικά και τόσο γρήγορα και όχι από εμπρησμό, ούτε από τσιγάρο κάποιου περαστικού.

Αλλά από την ανοησία, την ανευθυνότητα, την αμέλεια κάποιων που δεν εκτίμησαν σωστά την κατάσταση της πρώτης φωτιάς και την άφησαν να αναζωπυρωθεί και να κάψει μια τεράστια περιοχή στο πέρασμά της. Ο άνεμος απλώς την μετέφερε...

Και εμείς πιστεύουμε πως το ότι δεν καήκαμε το οφείλουμε στον δυνατό άνεμο που σήκωνε την φωτιά και την πέταγε ψηλά. Από τον ένα λόφο που είχε μόνο χαμηλή βλάστηση,  η θερμότητα και μόνο τσουρούφλισε τα πρώτα άχτιστα χορταριασμένα οικόπεδα  καθώς και την αρχή ενός μεγάλου αμπελιού

και από εκεί, ο άνεμος σήκωσε την φωτιά πάνω από τα σπίτια μας, την χώρισε στα δύο και πήγε και την έριξε πάνω στον λόφο με το δασάκι μας από την μία πλευρά 

και στον δεύτερο λόφο με ελιές και πεύκα από την πίσω πλευρά των σπιτιών !!!! 

 

Πράγματι, εάν είχαμε μείνει στο σπίτι θα βρισκόμασταν ανάμεσα σε δύο μεγάλες εστίες!   

Τα είδαμε όλα από μακριά. Τα δύο αεροπλάνα άδειαζαν το νερό και έκαναν πολύ ώρα να ξαναγυρίσουν -αργότερα μάθαμε ότι λόγω των ανέμων δεν μπορούσαν να προσθαλασσωθούν στην περιοχή και πήγαιναν στο Φάληρο (κάποιοι μάλιστα ανέφεραν την Ελευσίνα!). Στο μεταξύ, η φωτιά είχε προχωρήσει και στον επόμενο λόφο και σκαρφάλωνε το βουνό προς το Θυμάρι. «Μόνο στην θάλασσα θα σταματήσει» έλεγε ο κόσμος, Και πράγματι έτσι μάθαμε στο τέλος ότι έγινε. 

 

Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να πλησιάσουμε στην περιοχή και πίσω από άλλα αυτοκίνητα φτάσαμε έως την γειτονιά μας. Στον δρόμο βλέπαμε τα καμμένα, ανθρώπους μουτζουρωμένους με λάστιχα και κουβάδες να ρίχνουν νερά. Δεν ξέραμε τί θα αντικρίζαμε. ΄Οταν φτάσαμε στην γωνία του δρόμου μας, είδαμε  την αρχή του αμπελιού τσουρουφλισμένη, και στο βάθος την καταστροφή ! Το αγαπημένο μας δασάκι είχε καεί και ο λόφος ήταν φαλακρός και κάπνιζε. 

Στον δρόμο όμως ήταν ακόμα μία υδροφόρα του Δήμου που έριχνε νερό. 

Τα μεγάλα πεύκα στους πρόποδες είχαν σωθεί !!! Ακριβώς όπως και παλαιότερα !  Άλλη μία απόδειξη πως ό άνεμος σήκωνε ψηλά την φωτιά και την πέταγε στις κορυφές των λόφων. Κι έτσι σώθηκαν και τα σπίτια μας! Δύο όμως που ήταν κτισμένα πάνω στον λόφο κάηκαν εντελώς. 

 

Οι γάτες μας ήταν και οι τρείς εκεί και τα γατάκια τους έπαιζαν και χοροπηδούσαν ανάμεσα στ’αποκαΐδια.  Πόσο φοβήθηκαν και τί έκαναν την ώρα της φωτιάς, δεν μπορώ να σας το πώ !

Ποιός ξέρει πόσα ζωντανά κάηκαν μέσα στο δάσος? 

Χελώνες, σκατζόχοιροι, λαγοί, ίσως και πολλά πουλιά που δεν πρόλαβαν να πετάξουν ?                          

Η φίλη μου  και  γειτόνισσα, η Ελένη, πέρασε με τα παιδιά της μετά από λίγη ώρα να δεί πώς είμαστε.Ευτυχώς που δεν με έβγαλε καμιά φωτογραφία,  έτσι που ήμουν!  Την νύχτα πολλές μικροεστίες σιγόκαιγαν γύρω-γύρω και στους δύο λόφους και είχαμε την ανησυχία μήπως αναζωπυρωθούν.

Την Κυριακή, αφού ρίξαμε νερά στον κήπο και στα δένδρα φύγαμε και πήγαμε στην μητέρα μου και στα παιδιά. Είχαμε όμως την έννοια όλη την ημέρα και όταν γυρίσαμε το βράδυ, ακόμα κάπνιζε το δασάκι.

Την Δευτέρα το πρωί, μας ξύπνησαν φωνές. Μία μικρή εστία είχε φουντώσει ανάμεσα στα μεγάλα πεύκα και οι γείτονες είχαν ειδοποιήσει την πυροσβεστική που έριχνε πάλι νερό. 

 

Ευτυχώς που την πήραν είδηση οι γείτονες γιατί ο άνεμος δεν είχε χάσει την έντασή του και λίγο εάν άλλαζε η φορά του,  η φωτιά θα ερχόταν καταπάνω μας !!

Αρχίσαμε την φασίνα....Νερά και πάλι νερά, στους τοίχους, στις πόρτες, στα παράθυρα, στα μπαλκόνια με τα σπασμένα τραπέζια (ο άνεμος τα τουμπάρισε και τα τσάκισε).  Αυτό όμως δεν είναι τίποτα. Το σημαντικό είναι ότι δεν κάηκε το σπίτι μας και ούτε έπαθε καμία ζημιά.  Περάσαμε όμως τέτοια αγωνία ώσπου να περάσει η φωτιά και να επιστρέψουμε. Στην περιοχή της Λαυρεωτικής έχουν καεί πολλά σπίτια και πολλές εκτάσεις, αλλά αυτά τα έχετε ήδη μάθει από τις ειδήσεις....

Και η ζωή συνεχίζεται ...

Και ο άνεμος συνεχίζει με την ίδια ένταση - και καλά κάνει γιατί μας δροσίζει - θα πάψουν όμως άραγε ποτέ οι ανεγκέφαλοι να ανάβουν φωτιές όταν φυσάει ?

Θέλω και πάλι να σας ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά για το ενδιαφέρον σας, για τα μηνύματά σας και για την αγάπη σας σ’αυτές τις δύσκολες στιγμές που περάσαμε και εύχομαι να μην συμβεί ποτέ σε κανέναν σας κάτι τέτοιο. 

Και για να μην σας αφήσω με την κάψα της φωτιάς, κεραστείτε λίγο από την μαρμελάδα μου

 και την παγωμένη μου γρανίτα βερύκοκο. 

Δεν πρόλαβα να την σερβίρω σε ποτήρια με χοντρό καλαμάκι είναι όμως γλυκόξινη και πολύ δροσιστική και ξέρω πως δεν θα με παρεξηγήσετε !!!

Θα περάσω σιγά-σιγά από τα σπιτάκια σας...ήδη σας παρακολουθώ από το κινητό μου και θαυμάζω τις υπέροχες δημιουργίες σας. 

Καλό ξημέρωμα και πολλά φιλιά !!!!!

 

Συγκομιδή βοτάνων, δώρων και φωτογραφιών

Πάνε τώρα δέκα ημέρες που μάζεψα από τον κήπο την ματζουράνα, το λεμονόχορτο και άλλα βότανα, και όπως κάθε χρόνο, τα έπλυνα και τα κρέμασα σε ματσάκια μέσα στην αποθηκούλα για να ξεραθούν. Πρέπει τώρα να τα μαδήσω και να τα βάλω σε βάζα ώστε να έχουμε να πίνουμε τα κρύα βράδυα του χειμώνα.   Όχι πως δεν πίνουμε και τώρα με μπόλικα όμως παγάκια !!!!!

Ευκαιρία βρήκα λοιπόν να σας δείξω ένα από τα πρώτα-πρώτα έργα μου στο decoupage. Το παλιό φαρμακείο από το πατρικό μου σπίτι, που τώρα περιέχει μικροπράγματα μέσα στην αποθηκούλα,  ήταν πράγματι ένα από τα πρώτα ξύλινα αντικείμενα πάνω στα οποία δοκίμασα την τεχνική της χαρτοπετσέτας. ΄Οπως βλέπετε, εκείνον τον καιρό, ούτε για σκιάσεις γνώριζα, ούτε για σκίσιμο με το χέρι, κι έτσι έκανα ότι δοκιμές μπορούσα τουλάχιστον στο κόλλημα των μοτίβων.

Δεν θα έκανα όμως ανάρτηση μόνο γι'αυτό ! Εμ,πώς ? Έφτιαξα κι εγώ το σχετικό κατιτίς μου... 

 

Πάλι είχα ένα προβληματάκι με το κρακελέ, από την άποξη ότι ενώ μου βγήκε καλό, στην συνέχεια κάπως το κάλυψα με τα ακρυλικά και σχεδόν δεν φαίνεται πιά! Εκανα τις γλαστρούλες και τις πασχαλίτσες ανάγλυφες με αφροστόκο και είναι έτοιμο να στολίσει την κουζίνα μου.

Σας έχω ξαναπεί πόσο αγαπώ τις λεβάντες ? 'Ολα τα είδη λεβάντας και ειδικά αυτά που μου θυμίζουν την αγαπημένη μου Προβηγκία. 

Στον κήπο έχω δυό-τρία διαφορετικά είδη αλλά σκοπός μου δεν είναι να σας τα δείξω... άντε, για να μην παραπονιέστε, θα σας δείξω μιά γωνιά...

 

Ο Λόγος για τον οποίο σας μίλησα για τις λεβάντες είναι γιατί έλαβα ένα δώρο.  Την περασμένη εβδομάδα, είχα την χαρά να γνωρίσω μιά ακόμα "γειτονοπούλα", την Δήμητρα από Λαγονήσι, έτσι υπογράφει έως τώρα στα σχόλιά της. Σήμερα, και την ώρα που ετοίμαζα αυτήν την ανάρτηση, μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι απεφάσισε και φτιάχνει κι εκείνη το blog της.  Φαντάζομαι ότι σύντομα θα μπει στην παρέα μας επισήμως πιά. 

Η Δήμητρα λοιπόν, ήρθε στο σπίτι μου και μου έφερε ένα ωραίο κεραμίδι με το αγαπημένο μου Προβηγκιανό μοτίφ.

 

 αλλά και ένα βότσαλο με ένα πανέμορφο γατάκι, που τα δικά μου γατάκια έτρεξαν να περιεργαστούν μόλις το ακούμπησα κάτω για να το φωτογραφίσω.

 

Δήμητρα, σ'ευχαριστώ πολύ για τα δώρα σου και χάρηκα που σε γνώρισα κι από κοντά !!!!

Πάρτε μια ιδέα από τα γατάκια μου και υπόσχομαι να επανέλθω με γατοανάρτηση...!   

Πριν τελειώσω, θα ήθελα να σας δείξω και μερικά ηλιοβασίλεματα από τα αμέτρητα που έχω φωτογραφίσει στην ζωή μου.....απλώς αυτά είχα πιό πρόχειρα λόγω του ότι είναι και τα πιό πρόσφατα.   

   

 

 Την ώρα που ανάβουν τα φώτα.

Ηλιοβασίλεμα στην Ανάβυσσο.

  

 Το ίδιο ακριβώς τοπίο, ένα χειμωνιάτικο δειλινό. 

 

 Λιμανάκι Π.Φωκαίας.

Ηλιοβασίλεμα στον δρόμο (Βάρκιζα).  

Ρένα μου, χάρισμά σου τα ηλιοβασίλεματα !!! 

Μπορείς να αναρτήσεις όποια θέλεις ! 

Αυτά για την ώρα.... Θα επανέλθω σύντομα !!!!

 

Μιά γρήγορη μεταμόρφωση

Τον τελευταίο καιρό, στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου, έχω πάντα ένα τσαντάκι με λίγα ‘σύνεργα’ για decoupage !!! Λες και θα έχω τον χρόνο, όπου κι αν πάω, να ασχοληθώ με το αγαπημένο μου χόμπυ !!! 
Και νά όμως που συνέβη !   
Πέρασα το Σαββατοκύριακο στο σπίτι της μητέρας μου αφού είχε το ρεπό της η κυρία που την φροντίζει.  Σε μιά γωνιά της βεράντας της,  εδώ και πολύ καιρό, μιά γλάστρα ήταν τοποθετημένη πάνω σ’ ένα παλιό τραπεζάκι που είχε πραγματικά τα χάλια του.   

 

Για να απασχολήσω λίγο τον αδελφό μου που είναι ΑΜΕΑ, του έδωσα το γυαλόχαρτο και το έτριψε, όσο μπορούσε βέβαια ! 
Δεν είχα την απαίτηση να βγεί το τέλειο αποτέλεσμα, αλλά να περάσουμε λίγο τον χρόνο μας, αφού έβαλα την μητέρα μας να κοιμηθεί. 

Το μικρό μπουκαλάκι με το εκρού ακρυλικό που είχα στο τσαντάκι μου ήταν αρκετό ίσα-ίσα για να περάσω το τραπεζάκι !  Δυστυχώς, δεν έφτασε για δεύτερο χέρι.  Λίγο επί πλέον τρίψιμο και πετύχαμε και μια υποτυπώδη παλαίωση !!!! 

 Διαλέξαμε μιά χαρτοπετσέτα με απλά σχεδιάκια και σιγά-σιγά του έδειξα πώς τα κόβουμε με το χέρι και πώς τα κολλάμε με την ειδική κόλλα. Ο ενθουσιασμός του ήταν μεγάλος ! Και επειδή έχει και γούστο, που υπέδειξε εκείνος το σχέδιο που του άρεσε να κάνω.   

Μέσα σε δύο ωρίτσες συνολικά, είχαμε αυτό το αποτέλεσμα ! Δεν είχα άλλα υλικά μαζί μου για να κάνω σκιάσεις κλπ. ούτε και βερνίκι. 

 Την ερχόμενη Κυριακή λέω να το τελειοποιήσουμε.
‘Οταν ξύπνησε η μητέρα μου, δεν πίστευε στα μάτια της!   Και ο ‘πονηρούλης’ ο αδελφός μου, κλείνοντάς μου το μάτι,  της είπε ότι το ζωγραφίσαμε ! Σε όσους ήρθαν το απογευματάκι για καφέ τους έδειχνε το τραπεζάκι που φτιάξαμε. 
Αν βλέπατε την χαρά του και το καμάρι του που συμμετείχε σ'αυτήν την γρήγορη μεταμόρφωση.....

Κεραμιδάκια

Από τότε που άρχισα το decoupage, κι έβλεπα τα έργα των άλλων, πρώτα στο Βάλε Φαντασία και αργότερα στα διάφορα μπλογκοσπιτάκια, γοητευόμουν από τα πανέμορφα κεραμίδια. Τα τοπία, τα λουλούδια, οι ρομαντικές κυρίες, τα τόσα άλλα θέματα ...κι αυτά τα πανέμορφα σπιτάκια με τα ανάγλυφα στοιχεία και τα πήλινα κεραμιδάκια τους...μιά σκέτη γλύκα !!! 

Η μεγάλη όμως επιφάνεια των κεραμιδιών με φόβιζε. Και έτσι, μέχρι σήμερα, δεν επιχείρησα ακόμα να ασχοληθώ με κεραμίδι. ' Εχω μερικά που με περιμένουν στον κήπο αλλά μου φαίνονται τεράστια ! Μου χάρισε και μιά καλή μας φίλη μερικά μικρότερα αλλά πολύ παλιά κεραμίδια και κάποια στιγμή θα πρέπει πιά να το αποφασίσω να τα φτιάξω. Στο μεταξύ όμως, σε κάθε 'εξόρμισή' μου στην παραλία, μαζί με τις πέτρες και τα βότσαλα, πάντα έβρισκα και κάποια κομμάτια από κεραμίδια που τα είχε ξεβράσει η θάλασσα.  'Ετσι λοιπόν είχα την ευκαιρία να κάνω τις δοκιμές μου σε κεραμίδια σε μικρότερη κλίμακα.

Το πρώτο που έφτιαξα - πάει καιρός από τότε αλλά ίσως να το θυμηθείτε γιατί είχε ιδιαίτερο σχήμα - ήταν αυτό το καραβάκι 

 

από συνδυασμό χαρτιού και χαρτοπετσέτας.

Κάποια μέρα με ειδοποίησε ο αδελφός της μητέρας μου ότι θα ερχόταν την επομένη στο σπίτι. Γνωρίζοντας ότι του αρέσει πολύ το decoupage ( έχει κάνει και ο ίδιος κάποια μικρά έργα !!!) αποφάσισα στα γρήγορα και του έφτιαξα ένα κεραμιδάκι για δωράκι. ΄

Ήταν λίγο σπασμένο, αλλά μου άρεσε το σχήμα του και είχα ένα κομμάτι από ριζόχαρτο (ένα υλικό που για πρώτη φορά έπιανα στα χέρια μου (!) και ήθελα να το δοκιμάσω).
 

Ο θείος καταχάρηκε (!) και λίγες ημέρες αργότερα που τον επισκέφθηκα εγώ, το είδα κρεμασμένο στην κουζίνα του αφού πρώτα του είχε ανοίξει τρυπούλες (που εγώ δεν είχα κάν σκεφθεί) και του είχε περάσει και μερικά ακόμα χέρια βερνίκι.

 

Αυτός ο θείος είναι φοβερός πολυτεχνίτης και μας έχει μάθει πολλά πράγματα - έχει την λύση στο κάθε πρόβλημα που έχουμε κατά καιρούς αντιμετωπίσει στο σπίτι.

Στην συνέχεια, ήρθε η άνοιξη και έφτασαν τα χελιδόνια. Κι εγώ τα αποτύπωσα πάνω σε δύο μικρά κομμάτια από θαλασσοδαρμένα κεραμίδια. 
 

 

καθώς και σε μερικά βότσαλα, όπως αυτό 
 
  Προ ημερών είπα να φτιάξω άλλο ένα παμπάλαιο σπασμένο κεραμίδι, απ'αυτά που μου χάρησε η φιλενάδα μου η Βιργινία.

  Είχα τον κισσό σε χαρτοπετσέτα, μου άρεσαν κι αυτά τα πουλάκια που είχα εκτυπώσει σε χαρτί

(ήταν βέβαια κίτρινα αλλά εγώ τα επιχρωμάτισα) και είπα να τα συνδυάσω. 

 

  Τέλος, σ'ένα μικρό σπασμένο και θαλασσοδαρμένο κομμάτι κεραμιδιού, ήρθαν κι έκατσαν δύο πουλάκια από χαρτοπετσέτα.  

Δεν είναι χαριτωμένα ???? Εγώ τα ερωτεύθηκα !!!

αλλά κι ένα χωριατόσπιτο κούρνιασε ανάμεσα στα αμπέλια, τα κυπαρίσσια και τις ελιές.  

 Πολύ μου αρέσουν αυτά τα μικρά κομμάτια !

'Εχω πλέον πειστεί ότι για να αποτολμήσω να κάνω decoupage σε μεγάλο κεραμίδι, μόνο με μεγάλο ριζόχαρτο θα το καταφέρω. 'Εχετε μήπως διαφορετική άποψη ? 

Θα με ενδιέφερε πολύ η γνώμη σας και φυσικά η εμπειρία σας. 

Φιλάκια !!!!