Το μπάλωμα

 

Σ΄εκείνη την ανάρτηση σας είχα δείξει το παλιό κατεστραμμένο μεταξωτό καρρέ του οποίου είχα χρησιμοποιήσει κομμάτια από την δαντέλλα του.  

Μου είχε όμως περισσέψει κι ένα κομμάτι της χαρτοπετσέτας με τα κόκκινα τριαντάφυλλα.

Κι αφού μάθαμε πιά να μην πετάμε πράγματα που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν σε κάτι...

...έκανα ντεκουπάζ με την ειδική κόλλα για ύφασμα,  συμπλήρωσα με κόκκινο, πράσινο και χρυσό ρελιέφ,   έραψα μιά καρδούλα και την στόλισα με δαντέλλα και κορδέλλες. Είχα ξεχάσει να σας την δείξω. Να όμως που ήρθε η ώρα να "μπαλώσει" μιά κατάσταση και παράλληλα ταίριαξε και με την σημερινή ημέρα των ερωτευμένων!!!

 

Μεταξωτή καρδιά με ντεκουπάζ

Αφιερωμένη σε όλους τους ερωτευμένους που γιορτάζουν σήμερα!  

Happy Valentine's Day!

Εμείς δεν ακολουθήσαμε ποτέ αυτήν την ξενόφερτη εορτή αλλά οι καρδούλες είναι πάντα από τις αγαπημένες μου κατασκευές, είτε είναι με ντεκουπάζ, με πηλό, με ύφασμα, κλπ...

Τώρα, θα αναρωτιέστε γιατί την είπα μπάλωμα ?

Μετά από αρκετά χρόνια, το αγαπημένο μου λάπτοπ μάλλον κουράστηκε! 
Με τις συνεχείς πτώσεις της τάσης του ηλεκτρικού που είχαμε τις μέρες της κακοκαιρίας, έσβησε απότομα 7-8 φορές και την τελευταία δεν επανήλθε. Δεν είχα προλάβει να μεταφέρω τις φωτογραφίες μου, καθώς και άλλα πολλά αρχεία, στο εξωτερικό σκληρό δίσκο μου, και δεν ξέρω εάν θα μπορέσω καν να τα επανακτήσω.  
"Πάρε ένα καινούργιο, βρε μαμά!" μου λένε ο γιός και η κόρη μου. 
"Μα είναι πολύ καλό και ακριβό λάπτοπ" απαντάω εγώ. 
"Καλό-ξε-καλό, είναι παλιό, κατάλαβέ το".

"Καλά, θα περιμένω πρώτα να ακούσω τί έχει να πεί ο τεχνικός". 

Την πρώτη ημέρα, σκέφθηκα "θα ξεκουραστώ λίγο από το blogging".  'Eτσι κι αλλιώς είχαμε να πάμε για εξετάσεις (με επισκέφθηκε μάλλον και μένα η υπέρταση!), για ψώνια και κάποιες άλλες δουλειές.  Όταν όμως είδα από το κινητό μου ένα μήνυμα από την φίλη μου την Δήμητρα που με ρωτούσε αν είχα δεί τα e-mails σχετικά με κάποια κοινή ανάρτηση των bloggers, κατάλαβα ότι  χωρίς e-mails θα ήμουν εντελώς αποκομμένη από την μπλογκόσφαιρα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν μιά κοινοποίηση της κοινής ανάρτησης στο Facebook. 
Όταν επέστρεψα στο σπίτι άνοιξα το παλιό PC του γιού μου, που όπως σας έχω πεί, το έχω εγκαταστήσει στο 'ατελιέ' μου. Δεν κατάφερα όμως να συνδέσω την φωτογραφική μου μηχανή, ούτε τον εξωτερικό σκληρό - μάλλον δεν λειτουργούν οι θήρες USB (θα το ξαναψάξω αυτό!). Κι έτσι πάλι δεν είχα πρόσβαση στις φωτογραφίες μου. Μπόρεσα όμως να συμμετάσχω κι εγώ στην Ενιαία Κίνηση των Bloggers για την οποία οφείλω να συγχαρώ την Πέτρα που την οργάνωσε τόσο καλά, όπως και τις φίλες που την βοήθησαν (να με συγχωρέσετε που δεν έχω προλάβει να περάσω από τα δικά σας blogs και δεν έχω διαβάσει περισσότερες λεπτομέρειες).

Την επόμενη ημέρα ζήτησα από την κόρη μου το δικό της παλιό λάπτοπ. 
Αυτό πάλι, ήταν φορτωμένο με τόσα βαρειά προγράμματα και αρχεία που δεν άντεχε πιά κι έσβηνε κάθε τόσο. Το πήρα στο σπίτι, κάθησα μόνη μου και άρχισα την απεγκατάστασή τους(αφού ρώτησα την κόρη μου μη τυχόν και χρειάζεται ακόμα κάτι από αυτά). Το καθάρισα όσο μπορούσα, του φόρτωσα το πρόγραμμα της φωτογραφικής, το συνέδεσα ασύρματα με τον εκτυπωτή, εγκατέστησα antivirus και επί τέλους σήμερα ησύχασα!!!  Ελπίζω να αντέξει μέχρι να μάθω εάν επισκευάζεται το δικό μου ή θα πρέπει να πάρω καινούργιο.

Πού να έβρισκα χρόνο για νέες δημιουργίες όλες αυτές τις μέρες;

Η έτοιμη καρδούλα μου λοιπόν ήρθε να γεμίσει το κενό, όπως σας έλεγα! 
Έφερε όμως και για παρέα κάποια ψιλολόγια που ήταν κι αυτά έτοιμα από καιρό αλλά δεν τα είχα συμπεριλάβει σε κάποια ανάρτηση. 

  Πρώτα μερικές κουβαρίστρες. Οι δύο είναι πολύ παλιές - τις βρήκα στο κουτί του ραψίματος της μαμάς μου- και αποφάσισα να μην χαλάσω τις παλιές ετικέττες τους στην μία πλευρά. Η μικρούλα είναι νεότερη. Η δε μεσαία, αυτή που φαίνεται αριστερά, ήταν...πλαστική! 

Πώς σας φαίνεται, την παλαίωσα καλά?
  Αφού τους έκανα ντεκουπάζ με χαρτοπετσέτα και πατίνες, τις χρησιμοποίησα για τις όμορφες δαντέλλες μου

κι ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να βρώ μερικές ακόμα.

Την περασμένη Παρασκευή, πήγα στο θέατρο. Με ξεσήκωσε μιά παλιά αγαπημένη συνάδελφος και είχα την χαρά να την ξαναδώ αλλά και να γελάσουμε μαζί με την "Μήδεια" του Μπόστ. 

Δεν θα μπορούσα να μην της πήγαινα ένα δωράκι μετά από τόσα χρόνια!

Της έφτιαξα λοιπόν μια χαρούμενη λουλουδάτη θήκη για τα γυαλιά της 

και της χάρισα κι έναν σελιδοδείκτη (η φωτογραφία του όμως είναι στο χαλασμένο λάπτοπ!).

Την Τρίτη που μας πέρασε, έριξε αρκετό χαλάζι

στην περιοχή μας.

Και την Τετάρτη το πρωϊ, αντικρύσαμε το ελάχιστο χιονάκι που είχε πέσει την νύχτα.

΄Ενα "πασπάλισμα" όπως λέει και ο Αρναούτογλου στο δελτίου καιρού!

Επιστρέφοντας από την Αθήνα, είχα την τύχη να φωτογραφίσω αυτόν τον γλάρο που αναπαυόταν πάνω στο φανάρι που μας σταμάτησε. 
 
Φαίνεται πως του άρεσε να ποζάρει, γιατί γύρισε προς την πλευρά μου χωρίς να φοβηθεί!
 
Σε λίγο, το χιόνι έπεφτε αρκετά πυκνό, αλλά...δεν το έστρωσε καθόλου!

Η ανθισμένη μου αμυγδαλιά έχασε πολλά άνθη της από τους ισχυρούς ανέμους, αλλά φαίνεται να άντεξε και στο χιόνι

 

όσο για τα ζουμπούλια...αυτά αντέχουν στην παγωνιά και αρχίζουν να ανθίζουν και να μοσχοβολούν.

Ανάμεσα στα διάφορα που κατά καιρούς βαριέται η κόρη μου και μου τα δίνει για ντεκουπάζ, ήταν και δύο μικρά γυάλινα κηροπήγια.

Σας έχω ξαναπεί πόσο μου αρέσουν οι μινιατούρες! Αφού λοιπόν τους έκανα παλαίωση κι ένα ελαφρύ κρακελέ, 

τους κόλλησα κάποια υπόλοιπα 
 
από λουλουδάτες χαρτοπετσέτες, 
 
και άλλαξαν εντελώς όψη.

Σας κούρασα μήπως λίγο?
Η αλήθεια είναι πως αφού δεν έχω και τόσο χρόνο για να κάνω πιό συχνές αναρτήσεις, 
μου βγαίνουν λίγο φορτωμένες!

Να έχετε ένα καλό Σαββατοκύριακο!