Ποιά παλαίωση???

'Οσες/όσοι με γνωρίζετε καλά, θα ξέρετε πως δεν συνηθίζω ν’αγοράζω υλικά για decoupage (βάσεις εννοώ), -εκτός εάν θέλω να κάνω ένα συγκεκριμένο δωράκι.

Αντίθετα προσπαθώ να διακοσμήσω ή να «μεταμορφώσω» αντικείμενα που έχω στο σπίτι, είτε αυτά είναι παλαιά είτε καινούργια.  

‘Ετσι δεν γλύτωσε από την μανία μου, ούτε το παμπάλαιο κουτί  στο οποίο ο πατέρας  μου φύλαγε καρφάκια, βίδες, και διάφορα ψιλολόγια που χρησιμοποιούσε στις δικές του κατασκευές.
Το είχατε δεί στην ανάρτησή μου με το καραβάκι.

 

Ο πατέρας μου έχει φύγει από την ζωή εδώ και 27 χρόνια…εγώ όμως έχω κρατήσει όλα όσα είχε φτιάξει με τα χεράκια του και ειδικά τα ξύλινα κουτιά του - πάνω από 20 - που κατασκεύαζε στον ελεύθερο χρόνο του και πολλά από αυτά τα έχω αξιοποιήσει με decoupage.

Σ’αυτό λοιπόν το κουτί, απλά πρόσθεσα ένα ριζόχαρτο απ'αυτά που μου έκανε δώρο η Marie-Paule,

 'δημιούργησα' τα δήθεν σανιδάκια

 κάρφωσα τα παλιά διακοσμητικά καρφιά που βρήκα μέσα στο ίδιο το κουτί, 

 επειδή ήταν μακριά, έκοψα με κοπτάκι τις μύτες τους, στο εσωτερικό του καπακιού, στοκάρισα και κόλλησα μερικά μοτιφάκια για να καλύψω τα σημάδια.

και βίδωσα στο κέντρο το παλιό γαντζάκι για κλείσιμο, 

ενώ στα άκρα έμειναν εμφανή τα σημάδια και η σκουριά από τα παλαιώτερα κουμπώματα.   

Δεν χρειάστηκε δε να κάνω καμμία παλαίωση, αφού από μόνο του, το κουτί είχε βαφτεί κατά καιρούς με διαφορετικά χρώματα, τα οποία εμφανίστηκαν με λίγο μόνο τρίψιμο

 Φρεσκάρισα λίγο το εσωτερικό βάφοντάς το με χρώμα κιμωλίας και αφού το πέρασα με βερνίκι μέσα-έξω, ξανατοποθέτησα αρκετά από τα 'ψιλολόγια', για μελλοντική χρήση. 

"Ευκολάκι", δηλαδή!!!

__________________________

 Χθές, επισκεφθήκαμε την πεθερούλα μου, η οποία εξακολουθεί να κάνει χαρούλες όταν μας βλέπει χωρίς όμως πλέον να αναγνωρίζει ποιοί είμαστε. Αχ, αυτό το Αλτσχάϊμερ...! 

Από τότε που ζεί με τον κουνιάδο μου, πολλά πράγματα από το παλιό της σπιτικό πέρασαν στα παιδιά και τα εγγόνια της.  

Η συννυφάδα μου λοιπόν είχε κρατήσει κι έναν δίσκο ο οποίος όμως ήταν πολύ φθαρμένος και κάποια στιγμή με ρώτησε εάν  "κάνει για decoupage" και μου τον έφερε.

(γιά την ακρίβεια, μου έφερε δύο, αλλά τον δεύτερο θα σας τον δείξω όταν θα είναι έτοιμος).

Τα αγαπημένα μου ρομαντικά τριανταφυλλάκια, ήταν νομίζω ότι καλλίτερο θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να τον μεταμορφώσω. 

Κι έτσι κι έκανα!

Μετά από ένα καλό καθάρισμα και ένα αστάρωμα, 

ακολούθησε decoupage, σκιάσεις, πατίνες, δαχτυλοπατίνα και καφέ κερί παλαίωσης.

Βιάστηκα και να τον φωτογραφίσω πριν τον πάω στην Χριστίνα χθες,

 και με το φώς του ήλιου δεν τα κατάφερνα και πολύ καλά...

Η Χριστίνα ενθουσιάστηκε και για έναν λόγο παραπάνω... 

τον είχε ξεχάσει από τότε που μου τον έδωσε!!!
 ___________________

Οι παλαιώτερες φίλες ίσως θυμούνται πως τους είχα παρουσιάσει κάποτε 
το αξιοπερίεργο και όμορφο...Χάος!

και μιά δεύτερη φορά εδώ

Χθές το μεσημέρι, πόνεσε η καρδιά μου αντικρύζοντας την μαύρη μαυρίλα που άφησε πίσω της η φωτιά που έπιασε προ ημερών, από κάποιο τσιγάρο...όπως ακούστηκε.

Θα μου πείτε, εδώ κάηκαν τα μαστιχόδεντρα της Χίου, και τόσα άλλα μέρη...!
Δεν νομίζω να οδηγεί πουθενά ένας τέτοιος διάλογος...το δυστύχημα είναι πως σιγά-σιγά χάνονται τα δάση μας και οι πνεύμονες πρασίνου κοντά στις πόλεις...
Και αφού μας πλάκωσε η μαυρίλα...

Σας εύχομαι μιά καλή Κυριακή 
και
Καλό μήνα Αύγουστο!