Αξιοποιώντας τα περισσεύματα... The art of accommodating the leftovers

'Οχι ένα αλλά δύο μεγάλα κουτιά έχω γεμάτα με κομματάκια από χαρτοπετσέτες  και υπόλοιπα από ριζόχαρτα που έχω χρησιμοποιήσει κατά καιρούς στο ντεκουπάζ. Υπάρχουν και κάποιες χαρτοπετσέτες πάνω στις οποίες υπάρχουν μερικά μοτίβα τυπωμένα στο κέντρο και γύρω-γύρω στις άκρες φαίνονται κομματάκια των μοτίβων - τι κρίμα να πηγαίνουν χαμένα!  Και δεν είναι λίγες οι φορές που ξεχνάω πως έχω αυτά τα ρετάλια και παίρνω μιά καινούργια χαρτοπετσέτα για να φτιάξω κάτι. 

As for the leftover food, where we can find a lot of ways to accommodate it in a new plate, the same applies to all the small parts of the napkins or rice papers that are left after I have used them for decoupage. What a waste!   They were however all going into two boxes for future possible use.  

Αποφάσισα κι εγώ να προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω κάποια απ'αυτά. Και για να γίνει αυτό, έπρεπε να έχω ορισμένα μικρά αντικείμενα για να τα διακοσμήσω. Κανένα πρόβλημα! Ειδικότης μας οι μινιατούρες...ή σχεδόν μινιατούρες!!!

'Επιασα λοιπόν δουλειά και ...'κόψε-ράψε' έφτιαξα αρκετά πραγματάκια...άλλα για μικροδωράκια σε συγγενείς και φίλους σε κάθε περίσταση και ιδιαίτερα στις ανηψούλες μου, και άλλα για να συμπληρώσω και να στολίσω κάποιο κουτί!

 And the time has come when I decided to make use of at least some of those leftovers.  I just needed to find some small objects on which I could accommodate the small bits of various motifs I had.  No problem! You already know how much I love miniatures, or almost miniatures!   So, I sat down and made some small items, which would be perfect for small gifts to relatives and friends on various occasions and especially to my little nieces, or to use as parts to adorn a box for example.

Μερικά μοτιβάκια μπορούν να ενωθούν προσεκτικά και να δημιουργηθεί ένα νέο μοτίφ.
Some of the motifs can be carefully joined and create a new motif.

 

 

 

 αλλά, αυτό θα σας το δείξω την επόμενη φορά!

but I will show you this next time!

Σήμερα, σας παρουσιάζω μιά σειρά από μικρά μπουκάλια για σπιτικά λικέρ - τέλεια μικρο-δωράκια!
Today,  I  will show you some small bottles (approx.250 ml) for home-made liqueurs -perfect for small gifts!

Στα μπουκαλάκια, ειδικά του τσίπουρου, υπήρχαν ανάγλυφα το όνομα του παραγωγού καθώς και διάφορα σύμβολα. Πολλά από αυτά τα κάλυψα με ανάγλυφο κοντούρ δημιουργώντας σχέδια, καρδούλες, κλπ...   

On the small bottles, I managed to cover all inscriptions/marks with some paste creating small designs.

 

και μερικά με κρακελέ

and some crackled ones

συνεχίζεται...

to be continued...

και μην ξεχνάτε το δωράκι μου για τα πέμπτα γενέθλια του blog μου!

and don't forget my giveaway for my 5th blogiversary!

Μιά επέτειος και μία (?) καρτ-ποσταλ

Σας ταλαιπώρησα με την προηγούμενη ανάρτησή μου και απολογούμαι γι'αυτό. 
Εάν όντως ο λόγος ήταν, όπως μου είπε μιά καλή φίλη, ότι είχα μεταφέρει ένα μέρος του κειμένου από το word, 
που αυτό με την σειρά του επηρέασε όλο το υπόλοιπο κείμενο,
του οποίου δεν μπορούσα με τίποτα να αλλάξω το μέγεθος,  έ τότε, δεν πρόκειται να επαναληφθεί! 
Εάν έφταιξε και κάτι άλλο, ας μου πείτε και σείς όσες γνωρίζετε κάτι παραπάνω από τα τερτίπια του Blogger!

Στο μεταξύ, έχω να σας πώ νεώτερα για την γατο-κατάσταση! Σε κάποια άλλη ανάρτηση όμως...

Δεν φανταζόμουν πως θα άρχιζε έτσι μιά εορταστική ανάρτηση, 
αλλά όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα, όπως λένε! 

Και τί γιορτάζουμε?  
Μά, τα 5 χρόνια του L'Atelier de Marie-Anne!!!

Ναι, ναι, πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που έκανα 
την εμφάνισή μου σ'αυτόν τον ωραίο κόσμο του blogging. 

Σαν χθές, στις 22 Σεπτεμβρίου 2011, έτσι απλά,  μ΄εκείνο το μικρό κείμενο 

και χωρίς κάν μια φωτογραφία για αρχή, μπήκα στην όμορφη μπλογκογειτονιά. 

Μέσα σε τρείς μέρες, είχα κάνει έξι αναρτήσεις -  με φωτογραφίες 

και είχα ήδη αποκτήσει τις πρώτες φίλες!

Ακολούθησαν πολλές γνωριμίες, συναντήσεις, συμμετοχές σε μπαζάρ, φιλίες. 

Με κάποιες έχουμε ψιλοχαθεί,  άλλες ακολούθησαν κάποια συγκεκριμένα 

και πιό ενδιαφέροντα για εκείνες blogs, 

με άλλες προφανώς δεν ταιριάξαμε ηλικιακά - άλλα ενδιαφέροντα, άλλοι χαρακτήρες -. 

Κάποιες χάθηκαν από το blogging ξαφνικά και χωρίς εξηγήσεις,  άλλες αραίωσαν τις αναρτήσεις τους και βέβαια, αν όχι όλες, πάρα πολλές προτίμησαν το facebook 

για να δείχνουν τις δημιουργίες τους. 

'Ετσι είναι η ζωή, ο καθένας πράττει όπως νομίζει καλύτερα.  

Παρασύρθηκα κι εγώ  από το κύμμα,  ακολούθησα τον ρυθμό και άρχισα 

να 'ανακοινώνω' τις αναρτήσεις μου στο facebook.  

Και τότε διαπίστωσα πως  υπάρχουν αυτοί που τις βλέπουν, σχολιάζουν ή κάνουν απλά 

ένα like και μετά περνούν ή όχι και από το blog, είτε αφήνοντας σχόλιο είτε όχι.   

Εάν όμως αμελήσω, ή δεν θελήσω να 'ανακοινώσω' μία ανάρτηση στο facebook είναι πολλoί αυτοί δεν την βλέπουν κάν, γιατί δεν περνούν πιά από το blog.

Προσπαθώ κι εγώ όσο μπορώ να είμαι 'μέσα σε όλα' αλλά, κάπου αρχίζω να κουράζομαι, ειδικά όταν γράφω μεγάλα κείμενα, και κάνω ώρες να ανεβάσω πολλές φωτογραφίες, 

ενώ ξέρω πως λίγοι πλέον θα τα δούν ή θα τα διαβάσουν. 

Φταίει κι αυτή η ηλικία, η άτιμη...

Δεν πειράζει όμως, ξέρω πως είναι και άλλες/άλλοι που με επισκέπτονται χωρίς όμως ν'αφήσουν κάποιο σχόλιο - το ίδιο κάνω κι εγώ κάποιες φορές - ή αφήνουν σχόλιο μόνο όταν βρίσκουν κάτι που τους ενδιαφέρει, ή περνούν ούτως ή άλλως, γιατί δεν έχουν facebook, άλλοι πιό συχνά και άλλοι πιό αραιά.

Ίσως περιορίσω λίγο τα μεγάλα κείμενα αυξάνοντας τον ρυθμό των αναρτήσεων, 

γιατί από φωτογραφίες και δημιουργίες, πάντα θα έχω κάτι να δείξω. Ήδη έχω, ακόμα και μερικά Χριστουγεννιάτικα, αλλά θα σας τα δείξω άλλη στιγμή.

Ως συνήθως, θα χαρώ πολύ να κληρώσω και να προσφέρω ένα χειροποίητο δωράκι μου 

σε κάποια/κάποιον από εσάς, τα μέλη του blog, που θα αφήσετε σχόλιο σ'αυτή την ανάρτηση, έως το τέλος του μήνα.

Όπως και άλλη χρονιά, έτσι και χθές είχα ένα δώρο που έφτασε ακριβώς την ίδια μέρα της μπλογκο-επετείου του Αtelier. 

Δεν είχε σχέση με την επέτειο, αλλά μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά γιατί ήταν από μιά αγαπημένη φίλη blogger, την καλή μας Κάτια, την γνωστή μας και ως Marilise, η οποία ήταν και το μυστικό μου ταίρι στην ανταλλαγή που διοργάνωσε η Μαρία 

Η Κάτια,  λοιπόν, μου έστειλε, όχι μία, αλλά πολλές κάρτες 

από τα μέρη που επισκέφθηκε φέτος το καλοκαίρι!!!

Δεν γνωρίζω με ποιά σειρά, αλλά πήγε στην Κρήτη,

 απ'όπου οι καρτ-ποστάλ του Ηρακλείου

στις Σπέτσες,

όπου επισκέφτηκε το Μουσείο της Μπουμπουλίνας

αλλά φυσικά και στην αγαπημένη της 'Ανδρο.

Αυτές οι ασπρόμαυρες κάρτες είναι πολύ ξεχωριστές και με έκαναν να νοσταλγήσω 

το νησί το οποίο έχω επισκεφθεί δύο φορές, πριν από πολλά χρόνια!!!

Να ήταν όμως μόνο οι κάρτες! Δείτε πόσα δώρα που έστειλε :

 'Ενα υπέροχο κολιέ, που είναι απόλυτα του γούστου μου, 

και το οποίο ήδη φόρεσα  σήμερα το πρωϊ.

Μία όμορφη πλεκτή θήκη για τα γυαλιά μου, η οποία έκρυβε μέσα της ένα ψαράκι/σαπουνάκι. Κρίμα που δεν μπορώ να σας μεταφέρω το υπέροχο άρωμά του.

Κι ένα γλυκό καρδουλένιο κουφετάκι βοτσαλάκι "για να μου διηγηθεί τις ιστορίες των κυμμάτων στο Αιγαίο" όπως μου γράφει η Κάτια - τί όμορφα λόγια!!!

Γέμισε το τραπέζι δώρα!!! 

Αγαπημένη μου Κάτια, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα δώρα σου!

Να είσαι πάντα καλά, να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου 

και να κάνεις πάντα ωραία ταξίδια !

Ευχαριστώ και την Μαρία που μας παρακίνησε να συμμετάσχουμε 

σ'αυτή την ανταλλαγή αναμνηστικών καρτών. Ελπίζω να έφτασε και η δική μου κάρτα στον προορισμό της.

Σας ευχαριστώ όλους για τις επισκέψεις σας και για τα καλά σας λόγια!!!

 

Πολλές ευχές για ένα καλό Σαββατοκύριακο! 

Δυό βαζάκια και μιά Ριρή!

Πρώτη φορά μου συνέβει αυτό!   
Συγγνώμη, παρασύρθηκα, χα χα χα!!!
Να αναρτήσω κάποιο έργο μου στο Facebook πριν το παρουσιάσω εδώ στο blog μου;;;!!! Απαράδεκτο!!!

Παρ' όλο που προσπαθώ να μήν πάθω εξάρτηση από το φατσοβιβλίο, ομολογώ πως το επισκέπτομαι σε καθημερινή βάση, περισσότερο για να παρακολουθήσω τις αναρτήσεις που γίνονται σε διάφορες ομάδες στις οποίες είμαι μέλος (παλιές φωτογραφίες, γενεαλογία, κλπ. όπως και découpage) και βάζοντας τον σύνδεσμο σχεδόν κάθε νέας μου μπλογκο-ανάρτησης. Αρχίζει όμως να με κουράζει αυτό! 'Ασε που ξενυχτάω και δεν μου φτάνει πιά ο χρόνος να περνάω και από τα δικά σας μπλογκοσπιτάκια. 
Ακούς εκεί να ξεχάσω να σας δείξω τα όμορφα βαζάκια μου!!!

  Α, όχι... σκέφτομαι να αραιώσω σιγά-σιγά τις επισκέψεις μου στο Facebook.
Δυστυχώς όμως, διαπιστώνω πως όλο και περισσότερες φίλες δεν έρχονται πιά στο blog εάν δεν δούν πρώτα την 'ειδοποίηση' της ανάρτησης στο Facebook! (Εξαιρούνται βέβεια αυτές που δεν έχουν προφίλ στο facebook).
'Ελα όμως που εκεί ήταν που είδα κάποια πανέμορφα βαζάκια και θέλησα να δοκιμάσω κι εγώ να τα φτιάξω!  Και μπορεί να μην τα κατάφερα και πολύ καλά (έ, δεν έκανα και αντιγραφή!), αλλά έμεινα ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα και ελπίζω τα επόμενα που θα φτιάξω να είναι καλύτερα.  

Το ένα απ'αυτά χαρίστηκε ήδη στην καλή μου φίλη Marie-Paule στην πρόσφατη επίσκεψή της

 'Ομορφα δεν είναι;

 Και ποιά είναι η Ριρή; θα με ρωτήσετε. 
Να σας πώ!

Κόντευε να πάθει κατάθλιψη η καημένη η Κουτσούλα μας, από την μέρα που έχασε και το τέταρτο γατάκι της.  

 Κατ'αρχάς δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί πήγε και τα γέννησε στον κήπο του γείτονα, ο οποίος δεν μένει μονίμως εδώ αλλά έρχεται δύο φορές την εβδομάδα. Ούτε που πήραμε χαμπάρι πόσα ήταν τα γατάκια, και αν τα θήλαζε κανονικά η μητέρα τους. 
'Ετρωγε σ'εμάς και πηγαινοερχόταν μέσα από τα κάγκελλα. 

Μετά από έναν μήνα περίπου μας έφερε δύο γατάκια, όταν ήταν ήδη εξαντλημένα και φανερά μή ανεπτυγμένα. Δεν άντεξαν ούτε δύο μέρες, δυστυχώς... Το τρίτο, μας είπε ο γείτονας πως δεν το ξαναείδε. Όσο για το τέταρτο, μας το έφερε μιά μέρα αργότερα, αλλά και η δική του η κατάσταση ήταν μή αναστρέψιμη παρ' όλες τις προσπάθειες που έκανα να το σώσω, ταϊζοντας το με σύριγγα, κλπ... 'Οταν κατέληξε κι αυτό, η Κουτσούλα, όλη μέρα γύριζε στον κήπο και φώναζε τα γατιά της. 
Μετά κουλουριαζόταν σ'ένα καλάθι και έμενε εκεί ώρες ολόκληρες. Ούτε τροφή ήθελε. 

Μία μέρα μάλιστα την χάσαμε και την ψάχναμε παντού, μέχρι που την βρήκα σφηνωμένη πίσω από την ρίζα μιάς περικοκλάδας και δεν έλεγε να βγεί. Με χίλια ζόρια την ξεγέλασα με κάτι μεζεδάκια και βγήκε.    

Πέρασαν λίγες μέρες - περίπου μία εβδομάδα και κάτι παραπάνω- και ένα πρωί, πηγαίνοντας για ψώνια, σταματήσαμε να ρίξουμε τα σκουπίδια στον κάδο. 'Ακουσα νιαουρίσματα και άρχισα να ψάχνω. Ένα μικρό γατάκι, φανερά πεινασμένο και αδύνατο,  αλλά αρκετά ζωηρό, βγήκε κάτω από τον κάδο και έτρεξε στα πόδια μας.  Αποφασίσαμε να το πάρουμε για να το ταϊσουμε και φυσικά, έτσι πεινασμένο που ήταν, έπεσε με τα μούτρα στο πιάτο και δεν έλεγε να σταματήσει να τρώει.  Η Κουτσούλα μας, το πλησίασε, το μύρισε, αλλά δεν του έδωσε και τόση σημασία.  Φυσικά, το μικρό δεν έφυγε - πού να πήγαινε άλλωστε; έμεινε κοντά μας και σίγουρα μακάριζε την ώρα που το βρήκαμε και το πήραμε.

'Ενα  πρωϊνό, πίναμε τον καφέ μας στην βεράντα και παράλληλα ξεκαθαρίζαμε κάποια πράγματα της αποθήκης.  
Mιά παλιά βαλιτσούλα φάνηκε πολύ ελκυστική στην Κουτσούλα η οποία στρογγυλοκάθισε πάνω της.

Το μικρό την κοίταζε από μακριά.  

 Ευτυχώς που είχα την φωτογραφική μου μηχανή στο τραπέζι και μπόρεσα να αποθανατήσω όλη την φάση που θα δείτε.   

Κατεβαίνει από το πεζούλι, αρχίζει να πλησιάζει...
 
και φθάνει στην βαλίτσα


 Περνούν πέντε λεπτά έτσι, και ξαφνικά παίρνει την απόφαση και σαλτάρει...

 Η Κουτσούλα το κοιτάζει αδιάφορη

 και τότε εκείνο αρχίζει ν'ανεβαίνει πάνω της...

 δείτε την συνέχεια μόνοι σας...





 Και από εκεί που το 'έπαιζε αδιάφορη' γύρισε πιό αναπαυτικά και δέχθηκε να την θηλάσει το γατουλίνι!!!

 Δεν φανταζόμουν κάν ότι θα είχε ακόμα γάλα!!!

 Δεν είναι μυστήριο που άφησε τα δικά της να πεθάνουν ?



 'Ετσι λοιπόν έγινε η υιοθεσία της μικρής...


 Από εκείνη την ημέρα, άλλαξε εντελώς η συμπεριφορά της.

 Τώρα νοιάζεται για το γατάκι της

και είναι όλο αγκαλιές και χάδια μαζί του!!!

Με την φροντίδα μας αλλά και με αυτή της θετής της μητέρας, 
η νέα μας γατούλα μεγάλωσε ήδη αρκετά και είναι πολύ τσαχπίνα και ζωηρή.  

Την βαφτίσαμε Ριρή!

Ζητώ άλλη μιά συγγνώμη για την εμφάνιση της γραμματοσειράς σ'αυτή την ανάρτηση! Με παιδεύει εδώ και ώρες!!! 

Ελπίζω να μην είναι πολύ κουραστική η ανάγνωση για σάς!