Πρώτο Δρώμενο Φωτογραφίζειν 2017 - Βράβευση

Καρβουνιάρης - Phoenicurus ochruros

Black Redstart

Με μεγάλη χαρά σας παρουσιάζω την φωτογραφία μου η οποία βραβεύτηκε 
στο 1ο Δρώμενο 'Φωτογραφίζειν' για το 2017 που διοργάνωσε η Μαρία Νικολάου 
στο Μιά ματιά στον ήλιο με γιορτινά.

Το θέμα ήταν οι 'Γέφυρες...'.  
Και παρ'όλο που έψαξα στα αρχεία μου να βρώ κάποιο γεφυράκι για να συμμετάσχω κι εγώ στο δρώμενο, δεν βρήκα κάτι που να με καλύπτει. 
Στο πίσω μέρος του μυαλού μου όμως είχα κρατήσει κάτι.  
Ήταν 1η Ιανουαρίου όταν η Μαρία έγραφε: "Το θέμα για τον διαγωνισμό αυτού του μήνα είναι αντιπροσωπευτικό της ημέρας. Το πέρασμα από την μία χρονιά στην άλλη, από τα παλιά στα καινούρια με αισιοδοξία και χαμόγελα!"   
Θα μπορούσα λοιπόν να στείλω φωτογραφία με αφηρημένη την έννοια της γέφυρας!!!  
Και την είχα έτοιμη, και μάλιστα ήταν πολύ πρόσφατη λήψη.  

Από την πρώτη μέρα που ανέβασα τις φωτογραφίες στον υπολογιστή, αυτή την εντύπωση μου είχε δώσει ο μικρός καρβουνιάρης: πως ετοιμαζόταν να περάσει μιά 'γέφυρα' !!! 
Κι έτσι λοιπόν την έστειλα στην Μαρία, μόνο και μόνο για την χαρά της συμμετοχής, 
αφού, όπως της έγραψα, δεν είχα βρεί καμμία άλλη γέφυρα!
Χρειαζόταν κι ένας τίτλος όμως...και διάλεξα αυτόν:

"Να περάσω ή να πετάξω?" - Το δίλημμα του καρβουνιάρη

Από τις πρώτες κι όλας ημέρες μετά την δημοσίευση, διαπίστωσα πως η φωτογραφία μου άρεσε και άρχισε να συγκεντρώνει ψήφους.  Και προς μεγάλη μου χαρά, μέρα με την μέρα, ο μικρός μου καρβουνιάρης κατάφερε να πάρει 30 ψήφους και να βγεί πρώτος στον διαγωνισμό.

Θέλω να ευχαριστήσω πολύ όσες φίλες μου χάρησαν τις ψήφους τους και να τις συγχαρώ όλες για τις φωτογραφίες με τις οποίες συμμετείχαν στο δρώμενο. Και φυσικά ευχαριστώ πάρα πολύ την Μαρία, για την διοργάνωση και την φιλοξενία στο blog της.

 Μπορείτε να θαυμάσετε όλες τις φωτογραφίες που συμμετείχαν στο δρώμενο, σ'αυτή την ανάρτηση.

Η γνωριμία μου με τον καρβουνιάρη ξεκίνησε μιά παγωμένη νύχτα που περυσινού χειμώνα. 

Την ώρα που έκλεινα τα παραθυρόφυλλα της μπαλκονόπορτας, ένα πουλί πετάχτηκε από το φανάρι της διπλανής πόρτας της αποθηκούλας μας. Δεν πρόλαβα να καταλάβω τί ήταν. Όμως, το ίδιο συνέβη και το επόμενο βράδυ. Την τρίτη φορά, ήμουν προετοιμασμένη και πλησίασα σιγά-σιγά με την φωτογραφική μηχανή κρεμασμένη στο λαιμό. Συγκεκριμένα, στις 11 Ιανουαρίου το 2016, όταν άναψε το flash νόμισα πως έβλεπα κάποια νυχτερίδα...χα χα χα!

Ρώτησα και έμαθα, πως το πουλί που κούρνιαζε πάνω στο φανάρι λέγεται καρβουνιάρης. 

Και συνέχισε να έρχεται κάθε βράδυ έως το τέλος Φεβρουαρίου.

Από τότε, έμαθα να τους αναγνωρίζω εύκολα αφού παρ'όλο το γκρι-μαύρο φτέρωμα που τους δίνει και το όνομά τους, έχουν μιά κόκκινη ουρίτσα. 

  Και όπου τους πετύχαινα, μου άρεσε να τους φωτογραφίζω.

 

 

 

Πρόσφατα όμως, στις 3 Ιανουαρίου, στην διάρκεια μιά βόλτας μας, καθήσαμε λίγο σ'ένα παγκάκι και σε λίγο ένας καρβουνιάρης προσγειώθηκε κοντά μας και άρχισε να βολτάρει. 

Αν είχα μαζί μου κανένα κουλουράκι, είμαι σίγουρη πως θα πλησίαζε περισσότερο 
γιατί αυτή την εποχή με τις παγωνιές, όλα τα πουλιά ψάχνουν για τροφή.  
Το κοιτούσαμε κι αυτό να σκαλίζει ψάχνοντας στο πεζούλι, μετά στην άμμο,

 και ξαφνικά πέταξε στο διπλανό μας παγκάκι.

 'Ηταν η πρώτη φορά, που είχα την μεγάλη τύχη να το φωτογραφίσω  από τόσο κοντά!

 Τρείς μέρες αργότερα, την ημέρα των Φώτων,

στο ίδιο περίπου σημείο,
είχα την ευκαιρία να τραβήξω κι άλλες κοντινές φωτογραφίες.

 Το καλό είναι πως στέκονται αρκετή ώρα στο ίδιο σημείο!

 λες και τους αρέσει να ποζάρουν!!!

Πιστεύω πως τα περισσότερα απ'όσα έχω φωτογραφίσει είναι θηλυκά γιατί έχουν πιό σταχτοκάστανο χρώμα από το γκριζόμαυρο των αρσενικών. Θα το ψάξω όμως περισσότερο.

Γηράσκω αεί διδασκόμενη...

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψή σας!

Να έχετε όλοι μιά καλή εβδομάδα!

  

Στο ξεκίνημα του νέου χρόνου

Μέσα στην γιορτές, η κόρη μου επισκέφθηκε παλιές συμφοιτήτριές της στην Βόρειο Ελλάδα και μου ζήτησε να της φτιάξω λίγα σαπουνάκια για να τους πάει σαν μικροδωράκια. Με την ευκαιρία, έφτιαξα και μερικά για τις ξαδέλφες μου. Ελπίζω να τους άρεσαν και να τα χαρούν. 

Με το που μάζεψα τα Χριστουγεννιάτικα, έπιασα πάλι το découpage, για να φτιάξω δύο πράγματα που ήθελα από καιρό.

Το πρώτο μου κουτί-βιβλίο, 

 

το οποίο θα φιλοξενήσει παλιές οικογενειακές φωτογραφίες, 

προέκυψε από ένα παλιό ντοσσιέ αρχειοθέτησης που έφτασε στα χέρια μου 

(μαζί με άλλο ένα που περιμένει την σειρά του, όπως βλέπετε). 
Πρώτα έφτιαξα το πλαίσιο και την ράχη με σπιτική πάστα διαμόρφωσης,
 
και στην συνέχεια έκανα découpage με ριζόχαρτα. 

Στο οπισθόφυλλο χρησιμοποίησα κομμάτια-περισσεύματα από ένα διαφορετικό ριζόχαρτο.

Στόλισα την ράχη με stencil,

ενώ τις πλευρές του κουτιού δεν τις πείραξα γιατί μου άρεσε πολύ τόσο η υφή όσο και το γλυκό χρώμα της σουέντ επένδυσης που έχουν. 

  Το δεύτερο που έφτιαξα είναι μιά κρεμάστρα για τα κολλιέ μου.  

Είχα φτιάξει πριν από χρόνια κάτι ανάλογο για την κόρη μου, κάνοντας découpage σε μιά παλιά ξύλινη κρεμάστρα ντουλάπας στην οποία είχα βιδώσει μεταλλικά κρεμασταράκια.
Αυτή την φορά όμως, χρησιμοποίησα ένα κομμάτι ξύλου που είχε μείνει από ένα ξεχαρβαλωμένο κομοδινάκι.

Ξέρω, ξέρω, θα μου πείτε "τί κρίμα που δεν το έφτιαξες ολόκληρο!".
Το είχα μαζέψει από τον δρόμο πριν από χρόνια, αλλά έμεινε πολύ καιρό στον κήπο μέχρι να αποφασίσω να το φτιάξω - ήθελε πολλή δουλειά και τρίψιμο και δεν γνωρίζαμε ακόμα τα χρώματα κιμωλίας(!) και έτσι το άφησα και με την υγρασία σκεύρωσε και δυστυχώς πήγε χαμένο. 
Δεν δίστασα όμως τότε να κρατήσω τα ποδαράκια του και τα ξυλαράκια της βάσης του όπως και τα διακοσμητικά της πορτούλας.
 
  Πήρα λοιπόν το μπροστινό ξύλο της βάσης, γυρισμένο ανάποδα

 και με την κατάλληλη προετοιμασία, 

παλαίωση, ντεκουπάζ και πατίνα, έφτιαξα αυτή την κρεμάστρα

 Ανυπομονώ να την κρεμάσω στο υπνοδωμάτιό μου και να τακτοποιήσω τα κολλιέ μου. 
Όμορφη δεν έγινε;

 Έλαβα ακόμα δύο   καρτούλες με ευχές και με  δωράκια και θα ήθελα να ευχαριστήσω και από εδώ την αγαπημένη μου Φανή

και το γλυκό Συριανάκι μας, την Γιάννα,

Κορίτσια μου, να είστε πάντα καλά και να έχετε μιά καλή χρονιά μαζί με τους αγαπημένους σας!

Δεν μπορώ να μην σας δείξω και μερικές φωτογραφίες.
 Προ ημερών στην παραλία, ο αέρας και τα κύμματα έκαναν την χαρά των αμέτρητων surfers.

Χθές, η θάλασσα ήταν πολύ πιό ήρεμη.
Εκεί όμως που φωτογράφιζα τους γλάρους που είχαν βγεί στην στεριά,  
στις Αλυκές, ως συνήθως πριν από μία καταιγίδα,

 είδαμε από μακριά πως είχε πέσει μιά μαυρίλα και είχε ξεσπάσει δυνατή βροχή στο πέλαγος 

την οποία είδαμε να πλησιάζει γρήγορα προς την ακτή.

Η καταιγίδα είχε μικρή διάρκεια και αμέσως μετά, βγήκε το ουράνιο τόξο πάνω από το βουνό.

Θα μπορούσα να τελειώσω εδώ,
 αλλά προτιμώ να κλείσω την ανάρτηση αυτή με ένα ωραίο κρακελέ!

Μη μου πείτε που δεν θα προσέχατε κι εσείς την όμορφα κρακελαρισμένη βαρκούλα!   
Εγώ τρελλάθηκα όταν την είδα!!!

Θα είμαι πάλι σύντομα κοντά σας με νέες δημιουργίες!
Πολλές ευχές σε όσες και όσους γιορτάζουν αυτές τις μέρες!