Οι παλιές κουρτίνες

‘Εφτασε η ώρα να σας δείξω τι έφτιαξα με τις παλιές κεντημένες κουρτίνες της γιαγιάς μου(ή, ίσως, της αδελφής της γιαγιάς - δεν θυμάμαι πολύ καλά). Όταν τις βρήκα διπλωμένες, μαζί με διάφορα άλλα, στον πάτο της παλιάς ντουλάπας της μαμάς μου,  

  μου ήρθαν στην μνήμη ωραίες  εικόνες από τα παλιά,  τότε που πηγαίναμε κάποιες Κυριακές στον παππού και την γιαγιά, όπως και στο σπίτι της θείας Πόπης, αδελφής της γιαγιάς,  και χάζευα στα παράθυρα τα όμορφα κεντημένα τους κουρτινάκια. 

Τα χρόνια πέρασαν, τα σπίτια άλλαξαν, τα μεγέθη των παραθύρων επίσης… και τα παλιά κουρτινάκια διπλώθηκαν και  «καταχωνιάστηκαν» σε ντουλάπες και μπαούλα, όμως δεν πετάχτηκαν από την μαμά μου, αλλά κρατήθηκαν ως κειμήλια ( μα, σε ποιόν άραγε να έμοιασα κι εγώ;;;).    Κάποια στιγμή μετακόμισαν στο εξοχικό, όπου προσέφεραν κι εκεί τις υπηρεσίες τους για κάποια χρόνια, και μετά … φτού κι απ’την αρχή, κατεβάστηκαν από τα παράθυρα, αντικαταστάθηκαν από κάποια άλλα, πιο ‘μοντέρνα’  που είχε φέρει ως δώρο κάποιος από τους εξ Αμερικής θείους,  ενώ εκείνα, τα ‘παλιά’,  ξανακλείστηκαν σε κάποια ντουλάπα. 

Μέχρι που τα βρήκα εγώ πέρυσι, τέτοια εποχή!  Η φθορά του χρόνου ήταν εμφανής σε κάποια σημεία (τρυπούλες, σχισιματάκια, μπαλωματάκια), 
 
αλλά και το μικρό τους μέγεθος, σε σχέση με τα σύγχρονα κουφώματα, δεν τους άφηναν περιθώρια για μια νέα ζωή.   Θα πήγαιναν λοιπόν χαμένα από εμένα, μετά από τόσα χρόνια (τουλάχιστον 60 τα θυμάμαι εγώ...μπορεί να είναι και αιωνόβια!);  Δεν μπορούσα κάν να σκεφθώ την περίπτωση να τα πετάξω.  Κάτι θα εύρισκα να κάνω με αυτά. 

Αρχικά, χρειάστηκε να τα πλύνω αρκετές φορές μέχρι να ασπρίσει το λινό τους ύφασμα.  Φαίνεται πως κάποια στιγμή είχαν πλυθεί μαζί με άλλα κόκκινα υφάσματα… «ρούχα μαζί που πλύθηκαν και είχαν γίνει ρόζ…».

Αφού έκοψα τα κομμάτια που ήταν γερά,  ένωσα δύο απ’αυτά, τα στρίφωσα πάνω και κάτω, πέρασα λαστιχάκι

κι έντυσα το καπέλο ενός παλαιού  αμπαζούρ. 

Η ξύλινη τορνευτή βάση του, σε δανέζικο στυλ mid century,  χωρίς σκαλίσματα, ήταν ότι έπρεπε για να ταιριάξει με το κεντητό καπέλλο.

‘Ενα δεύτερο κεντημένο κομμάτι, γαζώθηκε ανάμεσα σε δύο μονόχρωμες φάσες και έγινε ένα ωραιότατο διακοσμητικό μαξιλάρι 
 
 με κλείσιμο φάκελου στην πίσω πλευρά.

 

 

Το τρίτο κομμάτι ήταν μικρότερο. Κανένα πρόβλημα… έγινε κι αυτό κεντρικό μοτίφ σ’ένα δεύτερο μαξιλάρι.    

Το συνολάκι λίγο πριν φτάσει στην κόρη μου. Καθώς και ένα από τα παλιά τραπεζάκια της μαμάς μου, που η Κατερίνα θέλησε να κρατήσει. 
Μικρά κομματάκια από τα κεντήματα έχουν περισσέψει μετά από τα ψαλιδίσματα που έκανα, και κάποια στιγμή θα βρώ τρόπο να τα αξιοποιήσω κι αυτά. 

‘Εμενε όμως και ένα μακρόστενο κομμάτι από μια διακοσμητική φάσα  που στόλιζε παλιά την καπνοδόχο του μικρού τζακιού στο εξοχικό της γιαγιάς.  

 Η Κατερίνα μου σε μικρή ηλικία μπροστά στο τζάκι της γιαγιάς μου, που είναι στολισμένο με το κέντημα. 

Αυτή η φάσα, όπως μπορείτε να διακρίνετε διέφερε χρωματικά από τις κουρτίνες, αφού στο κεντρικό σημείο ήταν κεντημένη σε απαλή σιέλ απόχρωση (μήπωςγιατί δεν ήταν αρκετή η μπλέ σκούρα κλωστή;).  

  και σ’αυτήν υπήρχαν σχισιματάκια και έτσι αναγκάστηκα να την κόψω  και  να κρατήσω μόνο  το σιέλ κομμάτι.  Τι να το έκανα αυτό;  

Θυμήθηκα τότε πως σε ένα ντουλαπάκι στο μπάνιο της γιαγιάς  είχα βρεί ένα περισσευούμενο ράφι, το οποίο μάλιστα παλαιώτερα σίγουρα ήταν πορτάκι  κάποιου άλλου ντουλαπιού, αφού είχε σημάδια από μεντεσέδες!!!  

 

Αφού  αφαίρεσα ένα εμφανώς πρόσθετο ξύλο,  και  ‘μπάλωσα’ την μία του γωνία(με ένα ξυλάκι και ακρυλικό στόκο), το έβαψα με χρώμα κιμωλίας που έφτιαξα μόνη μου,  και το παλαίωσα με λίγο σκούρο βερνίκι σε μορφή gel. 

 και κόλλησα πάνω του το κέντημα χρησιμοποιώντας διαφανές σκληρυντικό Power Τex.

    Όταν στέγνωσε,  πέρασα από πάνω αρκετά χέρια διάφανο βερνίκι νερού, και  έτσι έγινε ένα ωραιότατο διακοσμητικό τοίχου.

 Θα μπορούσε να γίνει και δίσκος σερβιρίσματος, όπως ίσως φανταστήκατε βλέποντας την αμέσως προηγούμενη φωτογραφία, αλλά έχω φτιάξει άλλους δύο δίσκους τους οποίους θα σας δείξω στην επόμενη ανάρτηση. 

Μπορεί να μην στολίζουν πλέον κάποιο παράθυρο, αλλά τα παλιά κουρτινάκια  θα συνεχίσουν, μέσα από τα κομμάτια τους, να στολίζουν το ανανεωμένο καθιστικό του παλιού εξοχικού της γιαγιάς. 

 

Εσείς έχετε περισώσει κάποια κομμάτια από παλιά κεντήματα; 

Γνωρίζω κάποιες φίλες που το έχουν κάνει και μάλιστα με πολύ γούστο και με μεγάλη επιτυχία στο αποτέλεσμα.