Κάθε πράγμα στον καιρό του...

Εντελώς άσχετος σίγουρα θα σας φανεί ο τίτλος της σημερινής ανάρτησης, μιάς και η δημιουργία που σας παρουσιάζω δεν είναι διόλου επίκαιρη μέσα σ'αυτό το κλίμα προετοιμασιών για τα Χριστούγεννα. 

Όμως, το αντικείμενο το οποίο θέλω να σας δείξω περίμενε πολλά χρόνια, από τότε που η ξαδέλφη μου έδωσε το πατρικό της για αντιπαροχή και ξεφορτώθηκε πολλά και διάφορα πράγματα της παλιάς αυλής τα οποία δεν μπορούσε να κρατήσει και να τα βάλει στο διαμέρισμα στο οποίο θα κατοικούσε πλέον. Κι εγώ που έχω κήπο, δεν είπα όχι σε κάποιες καρέκλες, σε παλιά ακροκέραμα της στέγης, σε κάποια διακοσμητικά, με σκοπό βέβαια να τα αξιοποιήσω κάποια στιγμή. 

Μεταξύ αυτών ήταν και δύο τσίγκινα κασπώ σε χρυσαφί χρώμα. Το ένα βρίσκεται σε μιά γωνιά της βεράντας γεμάτο κοχύλια, ενώ το άλλο που είναι κρεμαστό, φιλοξενούσε ένα φυτό κάτω από ένα στέγαστρο του κήπου.  

Αυτό λοιπόν το κρεμαστό αποφάσισα, έτσι στα ξαφνικά, την περασμένη εβδομάδα, πως είχε έρθει πιά η ώρα να το περιποιηθώ μετά από τόσα χρόνια.

Θα μου πείτε γιατί δεν το  χρησιμοποίησα για να φιλοξενήσει ένα κατακόκκινο αλεξανδρινό πριν το φωτογραφίσω. Πρώτον γιατί ακόμα δεν έχει τύχει να δώ αλεξανδρινό φέτος, αν και τα φυτώρια νομίζω πως είναι ανοιχτά, και δεύτερον διότι τα χρυσάνθεμα του κήπου μου είναι στο φόρτε τους και δεν τους είχα δώσει την ευκαιρία να τα συμπεριλάβω σε κάποια ανάρτηση.

Το 'έντυσα' πρώτα με πλαστική δαντέλλα (από παλιό τραπεζομάντηλο κήπου της  μαμάς μου)

του κόλλησα μιά εύκαμπτη ξυλόγλυπτη τρέσα στο πάνω μέρος

βίδωσα ένα παλιό πόμολο ντουλαπιού στο κάτω μέρος για να φαίνεται πιό όμορφο,

έφτιαξα σε καλούπι τρία διακοσμητικά από πηλό και τα κόλλησα σε ίσες αποστάσεις

και αφού πρώτα το πέρασα ένα χέρι μαύρο χρώμα ανακατωμένο με λίγη άμμο και ατλακόλ, το έβαψα με κρέμ χρώμα κιμωλίας και έπαιξα με πατίνες λαδιού για να το σκουρήνω, πριν τελειώσω με τρία χέρια ματ βερνίκι. 

(Με τον ίδιο τρόπο έβαψα και τις αλυσίδες του)

Και ιδού το νέο μου κρεμαστό κασπώ το οποίο πήρε 'προαγωγή' και ανέβηκε στην πάνω βεράντα του σπιτιού, για να φιλοξενήσει ίσως κάποιο παχύφυτο.

Και μιάς και έφτιαξα και κάτι άλλο που επίσης περίμενε χρόνια στην αποθήκη...να φανταστείτε ήταν δώρο από τον γάμο μου και είχε ήδη 'γεράσει' προ αμνημονεύτων χρόνων, έ, είπα να σας το δείξω τώρα για να μην μείνει για μετά τις γιορτές.

Ήταν ένας κλασσικός επάργυρος δίσκος, ο οποίος όχι μόνο είχε θαμπώσει αλλά είχε πιά σκουριάσει.

Τον έτριψα καλά και του πέρασα ειδικό αστάρι για μέταλλα στα σημεία που είχε μαδήσει  (αλλά δεν σκέφτηκα να βάλω σε όλη την επιφάνεια).

Aφού τον έβαψα με χρώμα κιμωλίας, διαπίστωσα πως στα σημεία που είχα βάλει το αστάρι, δημιουργήθηκε κρακελέ.

Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω ένα τράνσφερ από το οποίο, όπως φαίνεται εδώ, έχω αφαιρέσει ένα κομμάτι το οποίο θεώρησα πως δεν ταίριαζε με το ρομαντικό στυλ του 'λογότυπου' και του αντικειμένου, αφού διαφήμιζε ένα κατάστημα υδραυλικών ειδών (!) 

Πέρασα βερνίκι και καλύφθηκε η διαφορά του κενού, έκανα σκιάσεις με πατίνες λαδιού και τέλος ξαναπέρασα δύο χέρια βερνίκι.   

Κι έτσι ο παλιός μου δίσκος απέκτησε μιά δεύτερη νεότητα μετά από τόσα χρόνια που ήταν στην αφάνεια.  

Σας υπόσχομαι η επόμενη ανάρτησή μου να είναι πιό σχετική με τα Χριστούγεννα!!!

'Εως τότε, να είστε όλοι καλά, και να προσέχετε τον τόσο ύπουλο κορωνοϊό!

 

Στολίσατε για τα Χριστούγεννα;

Μέσα σ 'αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο που περνάει η ανθρωπότητα, άλλοι πέφτουν σε κατάθλιψη απ' όσα ακούν τριγύρω τους ή βλέπουν καθημερινά στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο, ενώ άλλοι άρχισαν εδώ και καιρό να στολίζουν το σπίτι τους εν όψει των εορτών των Χριστουγέννων. 

Με την αβεβαιότητα για το αν θα μπορέσουμε να περάσουμε τις Άγιες ημέρες με τους αγαπημένους μας ή θα μείνουμε απομονωμένοι μακριά από παιδιά και εγγόνια, πολλοί είμαστε αυτοί που ψάχνουμε τρόπους να παραμένουμε απασχολημένοι και δημιουργικοί.

Εγώ προσωπικά, δεν έχω ακόμα στολίσει το σπίτι, ούτε καν έχω βγάλει τα χειμωνιάτικα ρούχα, ούτε έχω στρώσει χαλιά. Όλα τα κάνω με αργούς ρυθμούς και δεν έχω κανέναν σκοπό να αγχωθώ. 

Ας μπεί με το καλό ο Δεκέμβρης και όπως και τα τελευταία χρόνια, έτσι και φέτος ο στολισμός μου θα είναι απλός και βασισμένος σε χειροποίητα στολίδια, αρκετά από εκείνα που έφτιαξα πέρυσι και όσα, και αν, προλάβω να ετοιμάσω και φέτος.

Αυτό όμως που ήθελα από καιρό να φτιάξω, είναι ένα Χριστουγεννιάτικο σπιτάκι για την μικρή μας Αθηνά.  Κάθε φορά που έρχεται στο σπίτι, πηγαίνει κατ' ευθείαν στην χαμηλή εταζέρα όπου έχω στολισμένα τα σπιτάκια της "συλλογής" μου (κάποια φτιαγμένα από μένα, κάποια αγορασμένα σαν σουβενίρ από διάφορα μέρη της χώρας και του εξωτερικού) και αρχίζει να τα μεταφέρει στο τραπεζάκι του σαλονιού για να παίξει. Εννοείται βέβαια πως έχω σηκώσει τα πιό εύθραυστα και επικίνδυνα για το παιδί σε ψηλότερα ράφια πέρα από τα πολύ μικρά που τα μάζεψα σε μία κούτα και τα έκρυψα.

Αφορμή να ξεκινήσω το γιορτινό σπιτάκι ήταν μία από τις δύο προστατευτικές σφήνες που βρήκα μέσα στην συσκευασία μιάς μικρής ηλεκτρικής συσκευής που αγόρασα τον περασμένο μήνα.

Μην μου πείτε πως δεν παραπέμπει σε στέγη σπιτιού!!!  

Και τί σπιτιού...αρχοντόσπιτου!!!

'Εχοντας ήδη φυλαγμένα  από καιρό κάποια κουτάκια, χαρτονάκια, ετικέτες ρούχων, και διάφορα ψιλολόγια, στα πλαίσια του "δεν πετάμε τίποτα αλλά ανακυκλώνουμε, επαναχρησιμοποιούμε και δημιουργούμε", δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο να συναρμολογήσω ή αν θέλετε να "κτίσω" το σπιτάκι. 

Γέμισα μάλιστα τα κουτιά και με τις σερπαντίνες που βγαίνουν από έναν καταστροφέα εγγράφων για να είναι πιό σταθερή η κατασκευή και στην συνέχεια, άρχισα την επένδυση και την διακόσμησή της. Χρησιμοποίησα παλιές ευχετήριες κάρτες, χάρτινα καλαμάκια, διάφανα κουτάκια, ανάγλυφο χαρτονάκι από συσκευασία δώρου, κομματάκια γιορτινής κορδέλας, σπιτική πάστα χιονιού, φυλλαράκια από πλαστικά ανθάκια.  

Αρχικά είχα σκοπό να κάνω μία σύνθεση γύρω από το σπιτάκι, 

αλλά προτίμησα να το αφήσω μόνο του για να το χαρεί η Αθηνούλα και να μπορεί να το μεταφέρει χωρίς να κινδυνεύουν να ξεκολλήσουν τα διάφορα πρόσθετα.

Μόνο έναν μικρό Αη Βασίλη θα κολλήσω στην καμινάδα πριν της δώσω το Χριστουγεννιάτικο σπιτάκι της. Και θέλω να ελπίζω πως θα μπορέσω να της το δώσω εγώ η ίδια, και όχι να της το στείλω με κάποιο κούριερ, σε περίπτωση που θα παραταθεί η καραντίνα!

Δεν θα σας κουράσω με άλλες λεπτομέρειες.  "Μιά εικόνα, χίλιες λέξεις" λέει το ρητό. 'Ε, εγώ σας βάζω κάμποσες εικόνες απ'όλες τις πλευρές και σας αφήνω να φανταστείτε πως θα ήταν στολισμένο και στο εσωτερικό του ένα τέτοιο αρχοντόσπιτο.

 

Αλήθεια, σας έχω πει πόσο μου αρέσει να χαζεύω το εσωτερικό των κουκλόσπιτων;...

αλλά αυτή είναι μιά άλλη ιστορία!

Εσείς, στολίσατε;