Κυριακή 22 Αυγούστου 2021

Memory panel

 Ήταν να μην κάνω την αρχή με τα κουρελάκια….μετά πήρα φόρα και δεν σταματούσα!

Όταν είδα πως η γνωστή μας Μάνια, είχε 

λανσάρει την ιδέα της δημιουργίας ενός 

παπλώματος-βιβλιοθήκης, ενθουσιάστηκα, αλλά 

συγχρόνως φοβήθηκα πως δεν θα τα κατάφερνα 

να κάνω ένα τόσο μεγάλο πατσγουωρκ!

Είχα όμως ξεσηκωθεί! Κι έτσι το σκέφθηκα λίγο 

και είπα πως δεν πρόκειται να κάνω πάπλωμα, 

αλλά ένα μικρότερο πάνελ για τον τοίχο.

Θα ήταν ένα Memory panel για μένα,  αφού αποφάσισα να του βάλω επάνω ότι είχα και δεν είχα από τίτλους εφημερίδων και περιοδικών, για να τιμήσω τον Διεθνή Τύπο, τον οποίο και υπηρέτησα επί 37 ολόκληρα χρόνια. 


Προφανώς, η βιβλιοθήκη μου θα είχε και άλλων κατηγοριών βιβλία. ‘Ετσι, συγκέντρωσα και έκοψα διάφορα αναμνηστικά από ταξίδια, διαφημιστικές τσάντες, ετικέττες από μπλουζάκια, για να δημιουργήσω «τουριστικά» βιβλία,  γάζωσα κομμάτια από παλιά κεντήματα ώς τίτλους σε βιβλία χειροτεχνίας, 

πρόσθεσα μερικά βιβλία μαγειρικής με τίτλους 

κομμένους από πετσετάκια, ποδιές, ακόμα και 

γάντια κουζίνας,  

και φυσικά άφησα και διάφορα άλλα βιβλία 

σκέτα, με μονόχρωμες ή εμπριμέ ράχες.

'

'Ανοιξα ντουλάπες και συρτάρια και έβγαλα ότι 

μπλουζάκια, καπελάκια, πάνινες τσάντες είχα, 

όλα διαφημιστικά με στάμπες από εφημερίδες 

και περιοδικά του εξωτερικού, που έφερνα από το 

γραφείο. 

‘Αλλα τα είχαν φορέσει τα παιδιά, κάποια τα 

φορούσαμε και ο Νίκος και εγώ στο σπίτι ή στις 

διακοπές, και ορισμένα είχαν μείνει ακόμα μέσα 

στην συσκευασία τους. Ευκαιρία να γίνει ένα 

γερό ξεκαθάρισμα!

Κάθε τίτλο εφημερίδας ή περιοδικού που έκοβα 

και γάζωνα μου έφερνε στον νού αναμνήσεις.

Ποιός εκδότης μου το χάρισε?  Σε ποιο συνέδρειο 

μου το έδωσαν?  Σε ποια εκδήλωση το φόρεσα?  

Σε ποια διαφημιστική καμπάνια το 

χρησιμοποιήσαμε ?  Θυμάστε π.χ. το πουκάμισο 

που φορούσα σε έναν αγώνα μπόουλινγκ κάποιου 

εκδοτικού οίκου και μετά το έκανα πάτσγουωρκ 

σε ένα μαξιλάρι? Μου είχε 

μείνει κι ένα καπελλάκι από το μπόουλινγκ!

37 ολόκληρα χρόνια λοιπόν εργάστηκα στην 

εισαγωγή και διανομή του  Διεθνούς Τύπου στην 

Ελλάδα!  ‘Εκανα του κόσμου τα ταξίδια, πήγα σε 

πολλά συνέδρια, σε πάνω από 20 χώρες και 

πολλές πόλεις, στην Ευρώπη, στην Αμερική, στην 

Αφρική… Βερολίνο, Σαν Φρανσίσκο, Μόντε-

Κάρλο, Τορόντο και Νιαγάρα, Ελσίνκι, Μαδρίτη, 

Νέα Υόρκη, Δουβλίνο, Βιέννη, Πράγα, 

Λισσαβώνα, Μαρακές, Κέϊπ-Τάουν, Αμστερνταμ, 

Ρώμη, Κάννες, Φοίνιξ Αριζόνα, Μαγιόρκα, 

Βαρκελώνη, Μόντρεαλ, Κωνσταντινούπολη, 

Νίκαια, Αμβούργο, Βανκούβερ, Σαν Ντιέγκο, 

Βοστόνη, Μάλτα, Ζυρίχη, Βρυξέλλες, …και άλλα 

μέρη που ίσως δεν θυμάμαι τώρα! 

Ήταν και τα καθιερωμένα ετήσια συνέδρια, κάθε 

χρόνο αρχή της Άνοιξης στο Παρίσι, κάθε πρώτη 

εβδομάδα του Δεκεμβρίου στο Λονδίνο, και κάθε 

τέσσερα χρόνια, σε άλλο συνέδριο της 

θυγατρικής μας εταιρείας, πάντα σε διαφορετική 

χώρα.


Πολλή δουλειά, πολλά ραντεβού με εκπροσώπους 

των μεγάλων και μικρών εφημερίδων, 

περιοδικών και βιβλίων, στατιστικές πωλήσεων, 

νέες συμφωνίες, νέες παραγγελίες, σχέδια 

προώθησης νέων τίτλων, παρουσιάσεις, ομιλίες, 

κλπ.  Τρείς,  τέσσερις, ακόμα και πέντε ημέρες 

γεμάτες, από το πρωϊ έως αργά το απόγευμα, με 

ραντεβού ανά μισάωρο με διαφορετικό εκδότη ή 

υπεύθυνο πωλήσεων, και τα βράδια μία ή και 

δύο δεξιώσεις πριν από ένα επίσημο δείπνο, σε 

πολυτελή ξενοδοχεία, σε κάστρα, σε 

παλάτια.  

Ήταν εξαντλητικές ημέρες, όχι παίξε-

γέλασε!  

Αλλά, πάντα είχαμε την ευκαιρία, μαζί 

με τους συναδέλφους μου, να μείνουμε και μια 

μέρα παραπάνω για να γνωρίσουμε λίγο την 

πόλη, να επισκεφθούμε πότε ένα μουσείο, πότε 

κάποια αξιοθέατα ή να κάνουμε μια κοντινή 

εκδρομή για να ηρεμίσουμε από την ένταση του 

συνεδρίου πριν πάρουμε το αεροπλάνο της 

επιστροφής. Στις δε χώρες όπου τύχαινε να είχα 

συγγενείς ή  φίλους, έμενα και το 

Σαββατοκύριακο για να μπορέσω να τους δώ. 

Και πάντα γύριζα με την βαλίτσα 

γεμάτη από δωράκια, διαφημιστικά αντικείμενα 

και φυσικά, σουβενίρ για τα παιδιά και τους 

άλλους συναδέλφους.

  

Είχα την μεγάλη τύχη να έχω πολύ καλούς 

εργοδότες, με όλη την σημασία της λέξεως, οι 

οποίοι όχι μόνο με εμπιστεύθηκαν αλλά με 

στήριξαν και στην προσωπική και οικογενειακή 

μου ζωή.   Θα μπορούσα να μιλάω ώρες 

ολόκληρες  γι αυτούς και για τις εμπειρίες μου 

από τα επαγγελματικά μου ταξίδια και τις χώρες 

και τις πόλεις τις οποίες επισκέφθηκα.


Και όλα αυτά τα σκεφτόμουν τις ώρες που έκοβα 

και έραβα τα υφάσματα για να φτιάξω αυτό το 

πάνελ.

Κάποια υφάσματα, ειδικά τα μακό, τα ενίσχυσα 

με θερμοκολλητική βάτα, άλλα ήταν πιο χοντρά 

και άλλα πολύ λεπτά. Με δυσκόλεψαν αρκετά, και 

όπως δεν είμαι και καμμία πεπειραμένη 

μοδίστρα, έκανα στραβές ραφές, και πολλά λάθη, 

αλλά όσο προχωρούσα, τόσο περισσότερο μου 

άρεσε αυτό που έκανα.

Σύμφωνα με τις οδηγίες της Μάνιας, έραψα το τετράγωνο με την γάτα που πήδηξε και κάθησε πάνω στην βιβλιοθήκη, και κέντησα/αντέγραψα το ποντικάκι από την Ρένα.

  Ένα φακελάκι λεβάντας με έναν κεντημένο πελαργό, που μου είχε φέρει ο γυιός μου από το Στρασβούργο, μετατράπηκε σε καδράκι πάνω στην βιβλιοθήκη. Ένα μοτίφ από φόρεμα της 

μαμάς μου με δύο φιγούρες που χορεύουν, 

στόλισαν την ράχη ενός βιβλίου,

 

Κόβοντας ένα στρογγυλό κομμάτι από κάποιο 

μπλουζάκι, κέντησα μία υδρόγειο σφαίρα.

και μία ετικέττα μπλούζας από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος στόλισε κι αυτή την ράχη ενός 'ταξιδιωτικού' βιβλίου. 

Μετά από διάφορες δοκιμές στον υπολογιστή ώς προς την σύνθεση των τετραγώνων για να δημιουργήσω το πάνελ,

 

έκοψα λωρίδες από μία παλιά κουρτίνα της 

πεθεράς μου για να δημιουργήσω τα ράφια και το 

πλαίσιο της «βιβλιοθήκης»

πρόσθεσα δύο «συρτάρια» στο κάτω μέρος, 

κομμένα από το κούμπωμα ενός πουκαμίσου, και 

ντύνοντας δύο κουμπιά σαν πομολάκια.

και στις 11 Αυγούστου κατάφερα και ένωσα όλα 

τα κομμάτια.  

Θυμήθηκα πόσα πάνελ είχα φτιάξει στο γραφείο 

από τίτλους εφημερίδων και περιοδικών, σε 

διάφορες περιστάσεις/εκδηλώσεις – τα πρώτα 

χρόνια με πραγματικό κολλάζ από χαρτιά και 

αργότερα με διάφορα προγράμματα στον 

υπολογιστή-  και σκεφτόμουν χαμογελώντας μόνη 

μου, πως αν έβλεπε την «βιβλιοθήκη» μου ο Χ.Χ.,  

ο παλιός μου εργοδότης, θα του άρεσε πολύ. Και 

ακόμη περισσότερο θα το εκτιμούσε ο πατέρας 

του, ο Α.Χ. που με αγαπούσε πολύ και πάντα 

θαύμαζε ότι έφτιαχνα.

Είχα καπιτονάρει ολόκληρο το πάνελ με διάφανη κλωστή με την μέθοδο stich in the ditch, γαζώνοντας δηλαδή το περίγραμμα του κάθε βιβλίου (αυτό με παίδεψε αρκετά και φαίνονται οι ραφές). Η πλάτη του πάνελ ράφτηκε κι αυτή από ένα μονοκόμματο κομμάτι της ίδιας κουρτίνας, δημιουργώντας και ένα «τούνελ» για να περάσει μέσα μιά βέργα για το κρέμασμά του.

 

Είχα κάνει και μία απόπειρα να το καπιτονάρω μαζί με την πλάτη, αλλά δεν τα κατάφερα και τα παράτησα. ‘Ισως κάποια άλλη στιγμή το ξαναπιάσω.

‘Ηταν πιά 14 του μηνός, παραμονή του 

Δεκαπενταύγουστου, όταν το κρέμασα πρόχειρα 

σε μία γωνία του σαλονιού για να το δούν τα 

παιδιά μου που θα έρχονταν στο σπίτι για το 

Σαββατοκύριακο. Και δεν πίστευαν στα μάτια 

τους όταν το αντίκρυσαν!!! 

Και φυσικά αναγνώρισαν κομμάτια από διάφορα παλιά τους ρούχα που είχα χρησιμοποιήσει, όπως και από τα μπλουζάκια που είχαν φορέσει και θυμήθηκαν μαζί μου τα μέρη που γνώρισαν αφού πολλές φορές με είχαν συνοδέψει σε συνέδρια εξωτερικού, πότε ο γυιός και πότε η κόρη.

Ανήμερα της Παναγίας, από ένα τηλεφώνημα 

ενός παλαιού συνεργάτη, μαζί με τις ευχές του 

για την εορτή, ήρθε και το μαντάτο!

Ο Χ.Χ. ‘έφυγε’ αιφνιδίως για το μεγάλο ταξίδι, 

στις 11  Αυγούστου!!!

Και σε στενό οικογενειακό κύκλο, συνοδεύτηκε 

στην τελευταία του κατοικία την παραμονή του 

Δεκαπενταύγουστου!!!

Δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω!!!  

Τί συμπτώσεις είναι αυτές?!  

Να τελειώσω το πάνελ την ίδια μέρα που έφυγε, 

και να το κρεμάσω στο σαλόνι την ημέρα της 

κηδείας του!

Τί παράξενα παιχνίδια παίζει η μοίρα?


Με μεγάλη περηφάνια, αλλά και συγκίνηση, σας 

παρουσιάζω λοιπόν το πρώτο μου μεγάλο έργο 

πάτσγουωρκ, 

με όλες τις ατέλειες που έχει (στραβές ραφές,  

σούρες, κλπ) – δεν με πειράζει καθόλου αυτό, 

μικρή είμαι ακόμα…θα μάθω! 


Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να το αφιερώσω στην μνήμη του παλιού καλού μου εργοδότη αλλά και των δύο γονιών του οι οποίοι έφυγαν κάποια χρόνια νωρίτερα.

Καλή ανάπαυση να έχουν!



26 σχόλια:

  1. Dearest Marie-Anne,
    That is incredible! Quite a memory lane journey.
    You made me smile when I read 'De Telegraaf'...
    So many places that you mentioned, I've also been.
    Memories are the best and anything you can create for bringing them back is fabulous!
    Love the wall hanging; kudos to you.
    Hugs,
    Mariette

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Thank you very much, dearest Mariette! I truly enjoyed very much sewing this quilt using all the logos of the international newspapers and magazines I had.I wish I could have kept more of them! Yes, I have visited many places and I am sure I forgot to mention some of them!
      Many hugs to you too!!!!

      Διαγραφή
  2. γλυκια μου ειναι απιστευτο αυτο που εκανες!!!!!!!!!!
    αξιο θαυμασμου καλα η φωτογραφιση στον κηπο φοβερηηηηηηηηηηη
    αχ ναι σαν να πειριμενε απο σενα την αναγνωριση
    εχεις πολλα να θυμηθεις κ αλλα τοσα να εξισορησεις στην μικρη σας μπουμπου.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ευχαριστήθηκα, ράβοντας το κάθε κουρελάκι, Σοφία μου, και όλα μαζί μου θυμίζουν ωραίες στιγμές από τα όμορφα μέρη που είχα την τύχη να γνωρίσω.
      Φιλάκια!!!!

      Διαγραφή
  3. Θα μας τρελλάνεις φιληνάδα, με κάνεις να επιθυμώ την ραπτομηχανή μου που έχω καταχωνιασμένη εδώ και χρόνια στο ντουλάπι! Αυτό που έκανες δεν είναι απλό πάπλωμα, είναι αριστούργημα, είναι ζωγραφική σε υφασματένιο ξαμβά, δεν έχω παρά να σου βγάλω το καπέλο και να πω πως θα είναι τυχερός ο ή η..κληρονόμος αυτού του έργου τέχνης. Συγχαρητήρια και καλή σου εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεωργία μου, εδώ και χρόνια τριγύριζε στο μυαλό μου η ιδέα να κάνω κάτι ανάλογο, και όταν διάβασα πως η Μάνια είχε προτείνει το πάπλωμα βιβλιοθήκη, αμέσως ξεσηκώθηκα και ακολουθώντας τις βασικές οδηγίες, άρχισα να ράβω τα κουρελάκια μου. Χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε τόσο!! Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!!!

      Διαγραφή
  4. Je m'étais fait une idée assez juste de ton panneau grâce à la description que tu m'en avais faite au téléphone.
    Mais il est encore beaucoup plus beau dans la réalité.
    Une bibliothèque dans un jardin! Quelle merveille!
    Le chat et la souris, les petits tiroirs en bas! Que tout est bien pensé et réalisé.
    Tu as mis la barre très haut dès la première fois.
    Que vas-tu pouvoir faire maintenant? Mais je te fais confiance pour avoir de nouvelles idées.
    Bonne semaine à vous deux.
    Grosses bises

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Merci, ma chère Marie-Paule! ça me fait vraiment plaisir de lire qu'il te plait!!!!
      J'ai beaucoup appris par me fautes, et j'espère que dorénavant, je réussirai au moins à faire des
      coutures droites pour commencer...ha ha ha!!!!
      Bisous à vous deux aussi, et bon rétablissement à Achilleas.

      Διαγραφή
  5. Το ίδιο θα έλεγα και εγώ σαν την Αχτίδα ...θα μας τρελάνεις; χα...χα Απίστευτη υπομονή και χρόνο θέλουνε αυτά τα έργα με τα κουρελάκια και δεν είναι μονο η δουλειά που έχουν αλλά και η ιδέα του πάνελ σαν ιδέα που θα μπορούσε να μπει και σε ενα εφηβικό δωμάτιο ...η φωτογραφία στον κήπο το αποθέωσε...γεια στα χέρια σου...
    Ομως εκεί που ζήλεψα πολύ μα πάρα πολύ 😊 ήταν όταν διάβασα τα ταξίδια σου στις χώρες που αναφέρεις...τι απόθεμα αναμνήσεων έχεις!!!
    Μπράβο Μαριάννα μου να είσαι καλά και να κάνεις πάντα ότι αγαπάς και ας έχει πολύ δουλειαααα!!καλο υπόλοιπο καλοκαιρακι,🌞🍉 φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναί, Ρουλίτσα μου, είχε πράγματι πολλή δουλειά για να κόψω και να συνθέσω πρώτα τα βιβλία (ράβοντάς τους ετικέττες και τίτλους στις ράχες τους) και μετά να τα ενώσω μεταξύ τους, άλλα όρθια, άλλα πλαγιαστά, άλλα λοξά! Δεν είχα ξανακάνει τέτοια δουλειά, παρά μόνο τα μαξιλαράκια που σας είχα δείξει. Πιό πολύ όμως, ναί είναι οι αναμνήσεις από όλα αυτά τα ταξίδια και η ευγνωμοσύνη που αισθάνομαι για τους ανθρώπους για τους οποίους εργάστηκα και για την στήριξη που είχα από εκείνους.
      Φιλάκια πολλά κι από εμένα!!!!

      Διαγραφή
  6. Τι καταπληκτικό έργο, και τι φανταστική δουλειά να μπορείς να δεις τόσα μέρη! Να είσαι γερή να φτιάχνεις τόσο όμορφα πράγματα και να θυμάσαι τους καλούς ανθρώπους στη ζωή σου. Αριάδνη AriadnefromGreece.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ Αριάδνη μου! Χαίρομαι που σου αρέσει το πάνελ μου/
      Ναί, ήμουν πολύ τυχερή που είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω τόσο πολύ με την δουλειά μου!

      Διαγραφή
  7. Τι όμορφη δουλειά είναι αυτή!! Πολύ μου αρέσει και οι αναμνήσεις που γέννησες πανέμορφες. Μπράβο χρυσοχέρα μου απόλαυσα δημιουργία και διήγηση
    Φιλιά πολλά από το νησί μου ακόμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρω πως έχεις πιά γυρίσει αλλά κι εγώ άργησα πολύ να περάσω από το σπιτάκι σου.
      Τα φιλιά μου και πολύ σ'ευχαριστώ!!!

      Διαγραφή
  8. Καταπληκτικό αναμνηστκό !!!!
    Έκανες απίθανη δουλειά φιλενάδα και πολύ ενδιαφέροντα ταξίδια βέβαια !!!!
    Νομίζω δεν θα σταματήσεις το ράψιμο μετά απ αυτο το τόσο όμορφο έργο.....
    Φιλώ σε !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι, μου αρέσει τελικά πολύ και ήδη έχω στο μυαλό μου διάφορα να κάνω μιάς κι έχω ένα σωρό κουρελάκια που πρέπει να αξιοποιήσω. Χαίρομαι που σου άρεσε, φιλενάδα!!!
      Φιλιά και καλό φθινόπωρο!!!

      Διαγραφή
  9. Bonjour chère amie,

    Quel travail fantastique !! Réunir autant de souvenirs c'est merveilleux !
    Vous êtes une magicienne de l'aiguille !! Belle créativité.

    Gros bisous à vous portez-vous bien !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Un grand merci, chère Martine! J'ai eu la chance de voyager beaucoup et ce n'est qu'une toute petite partie de mes souvenirs que j'ai utilisé pour ce premier panneau sans avoir aucune expérience au patchwork. J'espère pouvoir en faire d'autres. Gros bisous!

      Διαγραφή
  10. Τι λες τώρα τι έκανες κορίτσι μου όσο το βλέπω τόσο ανοίγω το στόμα μου σα χάνος!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νά'σαι καλά, Κατρίνα μου!!!με έκανες και γέλασα!!!
      Φιλάκια!!!!

      Διαγραφή
  11. Σε παρέσυρε αυτή η ξεμυαλίστρα η Σαλονικιά;;;Εμ δεν εχει το θεό της αυτή,εσύ παρασύρεσαι γιατί εχεις την αποθήκη του Αλή μπαμπά και κάτι πρέπει να την κάνεις,εχεις το αβαντάζ οτι τα παιδιά σου εκτιμούν τα έργα σου,δικαίως και το τόλμησεςλοιπόν! Κι επειδή Μαριάννα μου ξέρω πόόόσο δύσκολο ειναι σου βγάζω το καπέλο ακόμα μια φορά, γιατί μιλάμε για πραγματικό κατόρθωμα! Και εκτός απο κατόρθωμα είναι και πάρα πολύ ωραίο θέμα.Θα μου πεις με τόσα ταξίδια,πώς να μην είχες ολα τα χρειαζούμενα, να λοιπόν που χρησίμευσαν και θα μείνει μια ωραία αποτυπωμένη ανάμνηση εκτός απο όσες έχεις αποκομίσει στο μυαλό και στην καρδιά σου.ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ Φιλενάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις πόσο την θαυμάζω την Σαλονικιά μας και ακόμα περισσότερο όταν μας παρασύρει σε πράγματα που μου αρέσουν, ακόμα και αν δεν έχω δοκιμαστεί σ'αυτά. 'Ετσι και το τόλμησα, και όταν είδα την ιδέα της Μάνιας για το πάπλωμα βιβλιοθήκη, είχα όπως λες έτοιμα τα υλικά, από τα τόσα που είχα μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια! Τώρα που κόλλησα με τα κουρελάκια όλο ιδέες κατεβάζω αλλά θα πρέπει να στρωθώ για να τις πραγματοποιήσω.
      Φιλάκια και καλό φθινόπωρο, Χαρούλα!!

      Διαγραφή
  12. Μαριάννα μου, συγγνώμη που μου διέφυγε αυτή σου η ανάρτηση. Προφανώς παραδρομή. Νιώθω να έχω γεμίσει έκπληξη καθώς έμαθα για σένα υπέροχα πράγματα. Με αυτή σου την ανάρτηση έμαθα για τη δουλειά, τη διαδρομή σου, τα ταξίδια σου. Το πέταγμά σου. Δεν υπάρχει, νομίζω, καλύτερη εμπειρία από έναν άνθρωπο από το να ταξιδεύει. Ανοίγει τα φτερά του σε όλον τον κόσμο. Μαθαίνει. Γίνεται σοφός, παρατηρητής.
    Όσον αφορά τη βιβλιοθήκη σου, είναι μαγική! Είναι ένα παζλ δημιουργίας που όχι απλά εντυπωσιάζει αλλά είναι έργο τέχνης.
    Πανέμορφο.
    Σε ευχαριστούμε που ομορφαίνεις τις μέρες μας καλή μου φίλη. Να είσαι πάντα καλά να ευχηθώ από καρδιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ και μη ζητάς συγγνώμη! εμένα να δείς πόσα μου ξεφεύγουν!!! ναί, είχα την τύχη να ταξιδέψω πολύ λόγω της εργασίας μου και να μπορώ να πάρω μαζί και τα παιδιά μου κάποιες φορές, πράγμα που τους επέτρεψε να δούνε κι εκείνα πολλά μέρη. Η ιδέα του παπλώματος/βιβλιοθήκη δεν ήταν δική μου, αλλά με ξεσήκωσε, χωρίς να γνωρίζω πολλά από ραπτική, και μου έδωσε την ευκαιρία να αξιοποιήσω πολλά 'σουβενίρ' που είχα κρατήσει.
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε και σ'ευχαριστώ και πάλι!!!

      Διαγραφή
  13. Θαμπώθηκα από την ομορφιά του παπλώματος! Μένω άναυδη! Χίλια μπράβο, Μαριάννα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...