Χριστουγεννιάτικη ανακύκλωση

'Οπως κάθε χρόνο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην φτιάξω διάφορα διακοσμητικά αντικείμενα, όπως και δωράκια για συγγενείς και φίλους, χρησιμοποιώντας ανακυκλώσιμα υλικά από διάφορα σπασμένα ή αχρηστευμένα αντικείμενα του σπιτιού. Εάν θέλετε να πάρετε ιδέες, μπορείτε να ανατρέξετε στις παλαιότερες αναρτήσεις μου με τον ίδιο τίτλο. 

'Ετσι λοιπόν, φέτος, δημιούργησα αυτό το κηροπήγιο. 

 'Εκοψα ένα κομμάτι από ένα σπασμένο καρεκλοπόδαρο στο οποίο προσάρμοσα μιά ξύλινη ροδέλα γιά βάση, ένα μεταλλικό καπάκι βάζου στο πάνω μέρος, ξυλόγλυπτες τρέσες, και ένα στοιχείο το οποίο χύτευσα με mold powder σε καλούπι. 

Τέλος, έβαψα με χρώμα κιμωλίας και σκόνη πέτρας και φώτισα τα ανάγλυφα μοτίβα με λευκό χρώμα.

Εδώ μιά άλλη δημιουργία με την οποία είχα ασχοληθεί πριν από αρκετό καιρό.

Πάνω σε μιά παλιά πλαστική καρδιά, κόλλησα δύο ανάγλυφα στοιχεία, τα οποία δημιούργησα με καλούπι, χρησιμοποιώντας, όχι πηλό, ούτε γύψο, ούτε τσιμέντο, αλλά 'σπιτικό ξυλοπολτό'.  Δοκίμασα να φτιάξω ένα μείγμα με ξυλόκολλα και το 'πριονίδι' πού έπεφτε από το αλυσοπρίονο όταν χρειάστηκε να κόψουμε κάποια ξεραμένα κωνοφόρα του κήπου! Εδώ κολλάει τέλεια το "τίποτα δεν πάει χαμένο"! 'Αργησε λίγο να στεγνώσει ο ξυλοπολτός, αλλά τελικά τα στοιχεία βγήκαν μιά χαρά από τα καλούπια τους.

Κατά σύμπτωση έβαψα το κηροπήγιο σε σχεδόν ίδιο χρώμα με αυτό της καρδούλας, κι έτσι ταίριαξαν και στολίστηκαν μαζί πάνω στο τζάκι του σαλονιού.  

Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι, αλλά όλο το διαδίκτυο πλημμύρησε φέτος από δημιουργίες με Χριστουγεννιάτικα σπιτάκια και χωριουδάκια. Τα λατρεύω κι εγώ αυτά τα μικρά χωριουδάκια, αλλά δεν είχα ούτε σχετικό καλούπι, ούτε ξυλόγλυπτα. Η φαντασία όμως τρέχει και όταν ψάχνεις βρίσκεις και λύσεις. Θυμήθηκα λοιπόν την μεγάλη κούτα που έχω στην αποθήκη με την συλλογή μου από σπιτάκια που έφερνα από το κάθε ταξίδι που είχα κάνει τόσο στην Ελλάδα όσο και σε πολλές άλλες χώρες. Τα είχα στολισμένα για πολλά χρόνια σε μία χαμηλή εταζέρα, όταν όμως η Αθηνά μας άρχισε να περπατάει και να πιάνεται από τα έπιπλα, τα σήκωσα όλα γιατί δεν  ήθελα να τα χάσω από κάποιο 'ατύχημα'. Μέσα λοιπόν στην κούτα, ξαναβρήκα τα αγαπημένα μου ολλανδικά σπιτάκια, τόσο τα μικρά από κασσίτερο, όσο και τα δύο μεγαλύτερα από πορσελάνη της Delft. Πήρα και το σακούλι με τις παλιές πλαστελίνες με τις οποίες έπαιζε η Αθηνούλα και πατώντας με δύναμη τις προσόψεις των σπιτιών πάνω τους, δημιούργησα αυτοσχέδια καλούπια μέσα στα οποία χύτευσα σπιτάκια από mold powder. 

Εννοείται πως τα στοιχεία δεν βγήκαν όσο καθαρά θα έβγαιναν από ένα καλούπι σιλικόνης, αλλά αφού τα έτριψα λίγο, ήταν μιά χαρά για να τα χρησιμοποιήσω σε μιά σύνθεση που έκανα πάνω σε έναν ακόμα παμπάλαιο δίσκο κοπής της μητέρας μου.

Έκανα ντεκουπάζ με κομμάτια χαρτοπετσέτας, ανάγλυφα με στένσιλ στον ουρανό, κόλλησα τα σπιτάκια μου και πασπάλισα με μπόλικο σπιτικό χιονάκι.     

Ας περάσουμε όμως και στην άλλη μου αγάπη που είναι, όπως ξέρετε, τα κουρελάκια!   

Μετά το Χριστουγεννιάτικο δεντράκι που έραψα με patchwork, ακολούθησε ένα  mug rag, όπως ονομάζονται αυτά τα μικρά τετράγωνα καπιτονέ πετσετάκια πάνω στα οποία ακουμπάς την κούπα σου με τον ζεστό καφέ, ή την σοκολάτα σου, ή ακόμα και το μπιμπερόν ή το παιδικό ποτηράκι όταν προορίζεται για ένα κοριτσάκι, εξ ού και το κεφαλάκι ενός αγαθού χιονάνθρωπου.  

Τα τελευταία χρόνια, αν και δεν συνηθίζεται πλέον, φτιάχνω κι εγώ λίγες Χριστουγεννιάτικες κάρτες χρησιμοποιώντας μικρά κομμάτια από διάφορα υφάσματα.  Φέτος, οι καρτούλες μου έγιναν από ένα καφέ βελουδένιο ύφασμα και πάνω του γαζώθηκαν δεντράκια και μπάλες από υπόλοιπα υφασμάτων πάνω στα οποία πρόσθεσα μερικές βελονιές με το χέρι, κορδελίτσες, ένα αστεράκι και ένα γουράκι. 

Με αυτές τις καρτούλες μου, 

θα σας ευχηθώ Καλά Χριστούγεννα, με υγεία, αγάπη και χαρές στις οικογένειές σας! 

Να περάσετε όσο πιό όμορφα μπορείτε! 

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα!

Καιρός να μπούμε σε εορταστική διάθεση κι εμείς που έχουμε παραμελήσει, αρκετά μπορώ να πώ, το μπλογκοσπιτάκι μας!!! 

       Και εκφράζομαι σε πρώτο πληθυντικού μπας και συμπαρασύρω και κάποιες άλλες φίλες στην πάντα αγαπημένη μας μπλογκογειτονιά.

Πλησιάζουν οι γιορτές, αλλά εγώ μόλις σήμερα άρχισα να στολίζω λίγο το σπίτι και θέλω να υποδεχθώ όλους εσάς που με θυμάστε και μου κάνετε την τιμή να με επισκέπτεστε, με ένα Χριστουγεννιάτικο καλωσόρισμα.   

Εδώ και χρόνια ήθελα να το φτιάξω αυτό το αχρηστευμένο σπαστό φτυάρι 

και επιτέλους κατάφερα να το μεταμορφώσω, αφού πρώτα το έτριψα και το ψέκασα με μαύρη μπογιά. 'Εκανα κρακελέ, το οποίο όμως με το ζόρι διακρίνεται κάτω από το ντεκουπάζ και το 'σπιτικό' χιόνι.        Και τέλος έφτιαξα μιά πινακίδα Welcome και το κρέμασα κοντά στην είσοδο του σπιτιού. 

Δεν θα σας δείξω, το δικό μου δεντράκι, αλλά αυτό που έφτιαξα για την Αθηνούλα μας.

      Μάζεψα μερικά κουρελάκια μου, 

έκοψα λουριδίτσες, και τις ένωσα σχηματίζοντας ένα έλατο, 

το στόλισα με κόκκινη κορδέλα αντί γιρλάντας, με κλαδάκια houx κομμένα από παλιό πετσετάκι, όπως και το αστέρι, και με μερικές χιονονιφάδες, ενώ για τσαχπινιά, γάζωσα τρία ελαφάκια στην θέση του κορμού!  

Στην συνέχεια, γάζωσα το δεντράκι πάνω σε λευκό πικέ φόντο, το οποίο καπιτονάρισα, έραψα δύο τρέσες με pompons, και στο πάνω μέρος, για κρεμαστάρι πέρασα χοντρό σύρμα που έκοψα από μία μεταλλική κρεμάστρα.   

Λόγω της παρατεταμένης αδράνειας του μπλογκ, δεν είχα την ευκαιρία να ευχαριστήσω και από εδώ τις καλές μου φίλες  Σμαραγδένια και Ράνια για τα δώρα τους, τόσο για μένα όσο και για την Αθηνούλα. 

Αγαπημένες μου, σας ευχαριστώ και πάλι ολόθερμα! Να είστε πάντα καλά!   

Φίλοι μου, είναι ακόμα νωρίς να σας δώσω τις ευχές μου για τις γιορτές! Έχω να σας δείξω και άλλες δημιουργίες μου!  Προς το παρόν, σας στέλνω την γλύκα του μπισκοτόσπιτου που στήσαμε προχθές παρέα με το Αθηνάκι, 

και μιάς που με πήρε το ξημέρωμα μέχρι να τελειώσω αυτή την ανάρτηση, σας αφήνω με μιά υπέροχη "Καλημέρα", (έργο της Ευαγγελίας Γιαννακάκη) την οποία κέρδισα σε μία κλήρωση του Facebook. 

Καλή εβδομάδα!

Μιά δροσερή "Καλημέρα"

Καιρό είχαμε να τα πούμε! Κι εγώ δεν ξέρω πώς φεύγουν οι μέρες και οι εβδομάδες χωρίς να βρώ λίγο χρόνο να επισκεφθώ την αγαπημένη μας μπλογκο-γειτονιά και να κάνω μιά αναρτησούλα κι εγώ!

Το τριήμερο της Πεντηκοστής το περάσαμε με τα παιδιά και την Αθηνούλα μας. 

Ανάμεσα στα διάφορα που κάναμε μαζί, το κορίτσι μας ήθελε και λίγο ντεκουπάζ, έστω και 'γρήγορο'.  Πήραμε λοιπόν ένα καρτολίνο, βρήκαμε και μιά χαρτοπετσέτα με ένα ωραίο παλαιό ιστιοφόρο και καθίσαμε στο τραπέζι της σκεπαστής βεράντας να δημιουργήσουμε ένα πινακάκι. 

 
Η τετράγωνη εικόνα μας είχε φυσικά και ουρανό και θάλασσα, ενώ η επιφάνειά μας ήταν παραλληλόγραμμη και θα έπρεπε να την γεμίσουμε με χρώμα στο πάνω και το κάτω μέρος. 

Ευκαιρία λοιπόν να μάθει η Αθηνά την έννοια της ενσωμάτωσης.  

Δεν χρειάστηκε να της πώ πολλά...η αντίληψή της πάντα με εντυπωσιάζει! 

Βουτώντας το πινέλο της εναλλάξ στο γαλάζιο, το λευκό και το πράσινο της παλέτας, κάλυψε στην εντέλεια την θάλασσα ενσωματώνοντας το λευκό κομμάτι που περίσσευε στην κάτω πλευρά του καρτολίνου. 

Το ίδιο έκανε και για τον ουρανό με τα σύννεφα. 

Τέλος, επειδή το πινακάκι της φάνηκε σαν μία καρτ-ποστάλ, αποφάσισε να κολλήσει και τα 'γραμματόσημα', αφού έτσι της φάνταξαν τα μικρά μοτίφ που υπήρχαν στα περιθώρια της χαρτοπετσέτας.   

Τα γραμματόσημα είναι μιά ακόμα αγάπη της μικρής μας Αθηνάς, η οποία έχει ήδη γεμίσει δύο άλμπουμς γραμματοσήμων. Βλέπετε, στους φιλοτελιστές γιαγιά & παππού έχει προστεθεί και ο άλλος παππούς, ο οποίος είναι μανιώδης συλλέκτης. 

Έ, είχε να πάρει το παιδί...όπως λένε!    

Δεν χορταίνω να κοιτάζω και να θαυμάζω πόσο όμορφη ενσωμάτωση έκανε στο πινακάκι!

Γιά να το φωτογραφίσω, το στήριξα μπροστά από ένα κασπώ πάνω στο τραπεζάκι που έχω μερικά από τα παχύφυτα της συλλογής μου. 

Ευκαιρία λοιπόν να σας δείξω και το μπλέ κεραμικό κασπώ που φαίνεται στην άκρη!

Η ιστορία του ξεκινάει πριν από 22 χρόνια, όταν, κατά την διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού στην Μαγιόρκα, αγόρασα δύο ίδια κρεμαστά κασπώ σε ένα πανέμορφο χωριουδάκι του νησιού.

Τα κρέμασα στον πλαϊνό τοίχο της βεράντας και τα καμάρωνα, μέχρι που ένα ξαφνικό μπουρίνι τα άρπαξε και τα βρήκα κομματιασμένα στα πλακάκια!  Δεν ξέρετε πόσο είχα στεναχωρηθεί τότε!

Το ένα έσπασε σε τέσσερα κομμάτια, το άλλο σε πολύ περισσότερα! 

Κάποια στιγμή κόλλησα το πρώτο και ομολογώ πως τα κατάφερα μιά χαρά!  Χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να καταλάβει κανείς τις ενώσεις. Και με λίγο μπλέ χρώμα κάλυψα και τα σημεία όπου είχε ξεφλουδίσει το κεραμικό.

    Δεν το κρέμασα όμως ξανά στον τοίχο!    

Το δεύτερο κασπώ περίμενε αρκετά χρόνια...μέχρι που επιτέλους αποφάσισα, φέτος (!) να προσπαθήσω να ενώσω τα κομμάτια του. Δυστυχώς, η νέα κόλλα που χρησιμοποίησα αποδείχθηκε εντελώς ακατάλληλη και με ταλαιπώρησε πάρα πολύ!!! 'Οχι μόνο πασαλείφθηκε ολόκληρο το κασπώ αλλά δυσκολεύτηκα να καθαρίσω και τα χέρια μου! Απορώ ακόμα πως δεν το πέταξα από τα νεύρα μου!!!  Όταν πλέον στέγνωσε χρειάστηκε να το τρίψω πολλές ώρες μέχρι να το καθαρίσω.

Διαπίστωσα δε ότι οι ενώσεις ήταν πολύ εμφανείς...καμμία σχέση με το αποτέλεσμα του πρώτου.  Τότε ήταν που αποφάσισα να τις καλύψω δουλεύοντάς τις στο στυλ της ιαπωνικής τέχνης Kitsungi, η οποία, ως φιλοσοφία, αντιμετωπίζει το σπάσιμο και την επισκευή ενός αντικειμένου ως μέρος της ιστορίας του, παρά ως κάτι που πρέπει να συγκαλύψει. 

Εγώ βέβαια δεν θα το έκανα με αληθινό χρυσό, ή ασήμι, ή πλατίνα,  αλλά με ότι είχα στο εργαστήρι. 

Πέρασα  λοιπόν από πάνω δύο στρώσεις χρυσής δαχτυλοπατίνας και καθάρισα το περίσσιο υλικό πάνω στο κεραμικό με μωρομάντηλο.  

Σε δεύτερη φάση όμως, μου φάνηκε πως δεν είχαν γεμίσει καλά τα κενά των ενώσεων και τα ξαναπέρασα από πάνω με μπρονζέ perlepen μέχρι που έκρινα πως ήταν αρκετά ικανοποιητικό το αποτέλεσμα. 

Τώρα πλέον το ζευγαράκι των αγαπημένων μου κασπώ (διαφορετικά αλλά δίπλα-δίπλα) αποκαταστάθηκε και φιλοξενεί τα παχυφυτάκια μου!

Γιά την Ιαπωνική τεχνική Kitsungi μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά!

Δύο εβδομάδες πέρασαν από το Πάσχα και δεν είχα ακόμα καταφέρει να επανέλθω στην γειτονιά μας. 

Η αλήθεια είναι πως κάτι πρέπει να έκανα χωρίς να το καταλάβω, και μέχρι πριν μία ώρα δεν μπορούσα με τίποτα να ανεβάσω φωτογραφίες στον Blogger. Ελπίζω τώρα να λύθηκε το πρόβλημα και να μπορέσω να συνεχίσω! Αν και το πρόγραμμα ακόμα κάνει κάτι περίεργα... 

Χριστός Ανέστη! 

Χρόνια πολλά σε εσάς και τις οικογένειές σας!

 Εύχομαι να περάσατε ωραία τις 'Αγιες Ημέρες του Πάσχα μαζί με τους αγαπημένους σας. 

Κι εμείς περάσαμε πολύ ωραία, αφού είχαμε κοντά μας τόσο την κόρη μας με τον γαμπρό μας και την εγγονούλα μας, όσο και τον γιό μας και την νυφούλα μας, για πρώτη χρονιά μετά τον γάμο τους.  

Ανήμερα του Πάσχα ήρθαν και ο κουμπάρος του γιού μας αλλά και ένα φιλικό ζευγάρι της κόρης μας μαζί με το κοριτσάκι τους, συνομήλικο και "κολλητάκι" της Αθηνούλας μας, η οποία φυσικά καταχάρηκε που είχε παρέα.

Μεγάλο Σάββατο, λίγο μετά την πρώτη Ανάσταση, και αφού κάναμε μιά υπέροχη βόλτα στο βουνό, η Αθηνούλα ήθελε χειροτεχνίες! Πώς μπορούσα να της αρνηθώ (παρ'όλες τις δουλειές και προετοιμασίες που είχα για την μέρα της Λαμπρής).

Είχε φέρει ένα ξύλινο λαγουδάκι πάνω στο οποίο κόλλησε τα στοιχεία πηλού που βγάλαμε από καλούπι, αλλά και κομματάκια από ξυλόγλυπτα τα οποία επέλεξε και έβαψε μόνη της. 

.

Και αφού φωτογραφήθηκε περιχαρής με την δημιουργία της, δεν αρκέστηκε σ'αυτήν, αλλά ήθελε, και επέμενε, να της μάθω πώς γίνεται το κρακελέ!

"Θέλω να μου μάθεις, γιαγιούλα μου, πώς το κάνεις και σπάει". 

Και έκανε όλες τις φάσεις μόνη της, πάνω σ'ένα ξεχασμένο ξυλάκι με πέταλο το οποίο πέρασε και με χρυσή δαχτυλοπατίνα, και με ντεκουπάζ πάνω σε μιά ξύλινη πεταλούδα. 

'Ολα μόνη της, και όλα τα πέτυχε μιά χαρά!

Μόνο σκιάσεις και πατίνες δεν έχουμε μάθει ακόμα! χα χα χα!!!

Και η τελική φωτογράφιση με τα δύο έργα της κάτω από την ολάνθιστη, όπως κάθε τέτοια εποχή, αψίδα του κήπου. 

Εγώ, από την πλευρά μου, δεν έκανα πολλά Πασχαλινά πράγματα φέτος, εκτός από μερικά ακόμη vintage πάνινα αυγά, από παλιά υφάσματα

'Εκανα όμως άλλα πραγματάκια...

όπως, π.χ. από τις τρείς μεγάλες μαξιλάρες ενός καναπέ που πετάξαμε, έκοψα τα αφρολέξ και έβγαλα έξι μαξιλάρια για τις καρέκλες της βεράντας και φυσικά τους έφτιαξα και τις αντίστοιχες θήκες αφού είχα πλύνει το ύφασμα και το γύρισα από την ανάποδη.

Ααα ναί, και από κάποια κομμάτια αφρολέξ που περίσσεψαν, έκοψα και έφτιαξα την 'γέμιση' των πάνινων αυγών, τα οποία τύλιξα με λεπτή βάτα πριν ράψω τα υφάσματα, τις παλιές δαντέλες και τις τρέσσες. 

Η απόλυτη ανακύκλωση του καναπέ!!!

Με την ευκαιρία, θέλω να ευχαριστήσω την αγαπητή μας χρυσοχέρα φίλη Ράνια, για το Πασχαλινό δωράκι που μας έστειλε, μαζί με την χειροποίητη κάρτα της. 'Ενα ωραιότατο κεντητό αυγουλάκι για μένα και ένα μόσχευμα ενός παχύφυτου για την συλλογή μου, αλλά και ένα όμορφο λαγουδάκι για την Αθηνούλα.

Είχε προηγηθεί κι άλλο ένα δώρο από την Ράνια για την Αθηνά, η οποία ανυπομονούσε μέσα στο αυτοκίνητο μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι. 'Οπως με έχει δεί να κάνω κι εγώ, πήρε αμέσως την μικρή φωτογραφική της μηχανή να απαθανατίσει την στιγμή της αποκάλυψης ! 'Ηταν ένα γλυκύτατο μικρό κασπώ στο οποίο αμέσως φυτέψαμε ένα παχύφυτο (ήταν λίγο μεγαλούτσικο, και μάλλον θα χρειαστεί να το αντικαταστήσουμε με ένα μικρότερο).

Σ'ευχαριστούμε πολύ, φιλενάδα!

Εάν δεν το καταλάβατε, η Αθηνά, εκτός από τις χειροτεχνίες που αγαπάει, έχει ήδη και τα δικά της παχύφυτα  σε μικρά γλαστράκια (εκτός από αυτά τα πλαστικά μέσα στο καφασάκι), αλλά έχει επίσης αγάπη και για την φωτογραφία! 

Μά, σε ποιάν έμοιασε αυτό το παιδί;;;(αναρωτιέται η χαζο-γιαγιά).

Πριν τελειώσω, δεν μπορώ να μην αναφερθώ (και πολύ το άργησα) στην αγαπημένη μας Βαρβάρα, που έστειλε το νέο της βιβλίο για την Αθηνούλα ως δώρο για τα 5α της γενέθλια. 

Σ'ευχαριστούμε πάρα πολύ, Βαρβάρα μου!

Μου φαίνεται όμως πως σας κούρασα!  Εάν φτάσατε έως το τέλος της ανάρτησής μου, 

σας ευχαριστώ πολύ και υπόσχομαι πως θα επανέλθω το συντομότερο δυνατόν!