Ma Provence bien-aimée

  

Une dédicace à mes chers cousins de France …. 

Beaucoup de souvenirs, de beaux cadeaux,  ainsi que mes créations en serviettage/découpage avec des motifs provençaux. 

Lors de notre dernière visite en France, avec ma fille Catherine,  il y a quelques années, mes cousins (les 5 enfants du frère jumeau de mon père), chacun à son tour, nous ont accueillies si affectueusement et nous ont fait visiter de beaux endroits, des vieux villages provençaux, et nous ont couvertes de cadeaux.  Nous sommes rentrées à Athènes, avec nos bagages pleins de souvenirs, des parfums, des paysages de la Provence.   Malheureusement, pendant le voyage, quelques-unes des poteries se sont ébréchées dans les valises. J’étais très déçue. Mais, soudain, j’ai eu l’idée de les réparer par la technique du découpage que j’avais récemment découverte dans des publications de loisirs créatifs.   Aussitôt, j’ai réparé les brèches avec de la pâte à  modeler et j’ai collé une, puis deux petites branches d’olivier (découpées dans une serviette à motifs d’olives)  sur le petit plat à gratter l’ail.

Ce fut mon tout premier ouvrage en serviettage. 

Encouragée, et séduite par les possibilités offertes par cette technique, j’ai voulu l’essayer sur divers supports et voilà, depuis, cela est devenu pour moi un loisir qui me relaxe après le travail, qui m’amuse et qui me donne la grande joie de décorer des objets abîmés, ou vieillis, ou qui ne me plaisent pas, et même d’en créer de nouveaux – bouteilles, plateaux, vases, petits tableaux, cailloux, et beaucoup d’autres.

J’ai donc décidé de créer ce blog pour vous montrer mes créations.       

Λατρεμένη μου Προβηγκία...

αλλά και... πώς ξεκίνησα το découpage !!!

 

Στην τελευταία επίσκεψη που έκανα με την κόρη μου Κατερίνα στην Μασσαλία, πριν λίγα χρόνια, τα ξαδέλφια μου (τα 5 παιδιά του δίδυμου αδελφού του πατέρα μου) μας περιποιήθηκαν με τόση αγάπη και μας φιλοξένησαν ο καθένας για λίγες μέρες στο σπίτι του, ενώ μας πήγαν σε τόσα καταπληκτικά μέρη που χορτάσαμε από τις ομορφιές, τα χρώματα, τα αρώματα και φυσικά τις γεύσεις της Προβηγκίας.

Πριν φύγουμε, μας έκαναν όλοι τους δώρα, και μαζί με αυτά που είχαμε ήδη αγοράσει, γεμίσαμε τις βαλίτσες μας με υπέροχα αναμνηστικά να μας θυμίζουν το όμορφο εκείνο ταξίδι μας. 

Φθάνοντας στην Αθήνα, δυο-τρία από τα κεραμικά είχαν δυστυχώς τσακίσει  κατά την μεταφορά τους. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο στεναχωρέθηκα.   

Γρήγορα όμως συνήλθα, γιατί μια φαεινή ιδέα μου είχε έρθει στο μυαλό. «Θα τα επισκευάσω» σκέφθηκα, σιγά το πράγμα.... τόσες χειροτεχνίες έχω κάνει, εδώ θα κολλήσω ?  Κι έτσι λοιπόν, έκανα το πρώτο μου découpage !!!

Στο μικρό αυτό πιατάκι  που χρησιμοποιούν για να τρίβουν το σκόρδο,  πρόσθεσα ένα κλαδάκι ελιάς στο σημείο που είχε χτυπηθεί ... 

Δεν είναι πιο όμορφο από το ζωγραφισμένο κλαδάκι ????   Χμ...ίσως θα έπρεπε να το είχα καλύψει κι εκείνο. 

 Και αυτό ακριβώς έκανα....

Το caquelon το κόλλησα και το πέρασα με λίγο χρώμα και βερνίκι.... είναι ένα ειδικό σκεύος στο οποίο μαγειρεύουν νόστιμα προβηγκιανά φαγητά ή σερβίρουν την περίφημη ψαρόσουπα μπουγιαμπέσα.

 

Φυσικά, δεν το χρησιμοποιώ, όπως και το πιατάκι, αφού έχουν κόλλα και βερνίκι,  αλλά τα έχω στολίσει στην κουζίνα.

Και αφού πλέον είχα τόσα Προβηγκιανά σκεύη, μαζί με αυτά που είχα ήδη από τότε που ήμουν φοιτήτρια στο Aix-en-Provence...

και αφού είχα ενθουσιαστεί από τις δυνατότητες που μου προσέφερε το découpage,  αποφάσισα να ‘εμπλουτίσω’ την συλλογή μου.

Πρώτα έφτιαξα μία τσακισμένη κούπα με μία χαρτοπετσέτα με ελιές...

Ακολούθησε ένα διαφημιστικό ρολόι που είχα πάρει δώρο αγοράζοντας δύο πακέτα... κατεψυγμένα φασολάκια !  

 

Ένα βαρίδι presse-papier…..

 Μία ξύλινη σπάτουλα (από τις πρώτες μου προσπάθειες με κρακελέ)

Κάθε φορά που κάποιο από τα ξαδέλφια μου έρχεται στην Ελλάδα, όλο και κάτι μας φέρνει.

  

Πότε ένα τραπεζομάντιλο....

κι ένα δεύτερο.....

κι ένα τρίτο.... 

...λάθος, αυτό το είχα αγοράσει εγώ στις Κάννες όταν είχα πάει σ’ ένα συνέδριο.

Δύο σετ από σουπλά με τις πετσετούλες τους 

 Μια Προβηγκιανή κούκλα, από την σειρά των περίφημων santons 

Έχουμε πλέον στο σπίτι και μια ολόκληρη συλλογή από τα περίφημα Προβηγκιανά τζιτζίκια. Το γνωρίζετε ότι ο τζίτζικας είναι το σύμβολο της Προβηγκίας ?????

Άλλα αρωματίζουν τα ντουλάπια  (με την προσθήκη λίγων σταγόνων από αιθέρια έλαια - λεβάντας κατά προτίμηση) ...

 

και άλλα, όμορφα κεραμικά διακοσμητικά  (τα δύο με φωτοκύτταρο που ‘τραγουδούν’ όταν ανιχνεύουν κίνηση) 

 

που περιμένουν όμως ακόμα να τους βρούμε μια θέση σε κάποιον τοίχο του σπιτιού. Τώρα όμως χειμώνιασε πια και σταμάτησαν να τραγουδούν...... 

Εδώ τα βλέπετε πάνω στην αγαπημένη μου ροτόντα (από κάποιο άλλο ταξίδι μου στην Νίκαια) και δύο από τις διαφορετικές αλλά ασορτί πετσέτες φαγητού

 

Να μην ξεχάσω και τα κουτάκια που περιέχουν από ένα ζευγάρι ‘χρυσά’ τζιτζίκια. Μόλις το ανοίξεις, με το φώς της ημέρας, αρχίζουν και τσιρίζουν ασταμάτητα, έως ότου κλείσεις το καπάκι...

 

Φυσικά, έχουμε και τα σακουλάκια με γνήσια προβηγκιανή λεβάντα να αρωματίζει τις ντουλάπες και τα συρτάρια,  εκτός από αυτά που πλέον φτιάχνω μόνη μου από τις λεβάντες του κήπου ...
 

Καθώς και Πίκες για το aperitif  

 

Μία πάνινη κρεμαστή ψωμιέρα για τις baguettes ...   

 

Τώρα που έχουμε κόψει το ψωμί, την χρησιμοποιώ για να φυλάω τις πλαστικές σακούλες.

Ο τελευταίος ξάδελφος που μας επισκέφθηκε, φέτος το καλοκαίρι, μου έφερε και μια μικρή ποικιλία από .... Προβηγκιανές χαρτοπετσέτες !!

Με αυτές έφτιαξα τα πιο πρόσφατα "έργα" μου!  

Αντέχετε να σας τα δείξω ????  Πάμε λοιπόν....

Μεταμόρφωσα ένα κινέζικο βάζο, που για χρόνια ήταν καταχωνιασμένο σε ένα ντουλάπι.... Μια θεία μου το είχε κάνει δώρο μαζί με το ταίρι του, αλλά που να τα στόλιζα τα κινέζικα ?
 

‘Αλλη φορά θα σας δείξω πως ντεκουπάρισα και το δεύτερο....

Έφτιαξα άλλο ένα βαζάκι  

Έντυσα δύο κουτάκια .... μια μικρή μπιζουτιέρα 

και ένα από τα κουτιά με τα τζιτζίκια που τσιρίζουν

 

Κι έναν πήλινο κεσέ από γιαούρτι

Α, κι ένα μπουκάλι...

 

 αυτό απλά «ντυμένο» με μοτίφ από χαρτοπετσέτες. 

Όπως και μία κρεμάστρα της οποίας ακόμα λείπουν τα γατζάκια 
 
εδώ έχω συνδυάσει τρείς διαφορετικές χαρτοπετσέτες και έχω κάνει και κρακελέ.

Τέλος, έναν δίσκο  μ'ενα όμορφο προβηγκιανό τοπίο (σε όλη την Προβηγκία καλλιεργείται η λεβάντα σε απέραντες εκτάσεις)

για να σας σερβίρω λίγα Calissons d’Aix, 

 

αυτά τα πολύ ιδιαίτερα ζαχαρωτά που φτιάχνονται με αμυγδαλόψιχα και πάστα από ...πεπόνι.

Θα μου πείτε φυσικά ότι τα μοτίφ με ελιές δεν είναι μόνο προβηγκιανά....

Το μικρό κεραμικό δοχείο για το λάδι που φαίνεται πάνω στο τραπέζι,

μου το έφερε τον Αύγουστο ο γιος μου από την...Τοσκάνη της Ιταλίας. 

Πριν δύο εβδομάδες, ήρθαν κάποια άλλα ξαδέλφια μου από το Παρίσι. Σ’αυτούς χάρισα αυτό το μπουκάλι με τις...ελιές 

και μια σειρά από ξύλινους σελιδοδείκτες εκ των οποίων οι δύο έχουν... ελιές. 

΄Οχι τίποτε άλλο, αλλά εκτός του ότι οι ελιές είναι από τα πιο αγαπημένα μου μοτίβα, στην Ελλάδα έχουμε τις καλύτερες ελιές, να μην τις διαφημίζουμε λίγο ?????

Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ !!!???? ΄Ηθελα όμως να σας δείξω μερικά από τα έργα μου και θα χαρώ πολύ να διαβάσω τα σχόλιά σας.

Σας φιλώ !

Marie-Anne