My beloved boxes - Mes Boîtes préférées

Κουτί, κουτί, κουτί,... και τι κουτί, κουτί !!!!.......

Τα αγαπημένα μου κουτιά

I just love boxes, and particularly those wooden boxes made by my late father back in the 60s, which I treasure. Some of them, I have now decoupaged.

 

J’adore les boîtes, et surtout celles en bois qui avaient été confectionnées par mon père dans les années ’60 et que j’ai précieusement gardées. J’en ai décoré quelques-unes en serviettage.

  

Λατρεύω τα κουτιά, και ακόμα περισσότερα τα παλιά ξύλινα κουτιά που είχε φτιάξει ο πατέρας μου την δεκαετία του ’60. Το είχε σαν χόμπυ και περνούσε έτσι τις ελεύθερες ώρες του (δεν είχε καμμία σχέση με ξυλουργική).

Είπα να σας δείξω μερικά από αυτά που έχω στολίσει με découpage, και όχι μόνο.

Boîte à documents.   

Σ’αυτό το κουτί έβαζα τα ενδεικτικά του σχολείου και τα διπλώματα....(μην νομίζετε ότι τα έχω πετάξει... κοντεύω να πάρω σύνταξη αλλά τα έχω ακόμα όλα). Τώρα λοιπόν, μετά από τόοοοσα χρόνια... το μεταμόρφωσα με μια όμορφη εικόνα.   

Ο συγκεκριμένος πίνακας ονομάζεται «O μαγικός κήπος του Messer Ansaldo»(1889).

H Μαρία Ευφροσύνη Σπάρταλη (1844-1927), ελληνικής καταγωγής ζωγράφος του πρωτοποριακού ρεύματος των Προραφαηλιτών, ήταν κόρη πλούσιου Έλληνα εμπόρου του Λονδίνου. Η Μαρία ήταν μια καλλονή και υπήρξε μοντέλο για πολλούς συγχρόνους της ζωγράφους και για τον Ροσσέττι. Παντρεύτηκε έναν Αμερικανό δημοσιογράφο και ζωγράφο, απέκτησε τρία παιδιά και φιλοτέχνησε περισσότερους από εκατό πίνακες. Ο τάφος της οικογενείας της βρίσκεται στο Ορθόδοξο Ελληνικό Κοιμητήριο του Νοτίου Λονδίνου.

Boîte à cartes, craquelée.  

Αυτό το κουτί, είναι ένα από τα πολλά που ο μπαμπάς είχε φτιάξει για τράπουλες και τα δώριζε σε συγγενείς και φίλους..θυμάμαι τις Πρωτοχρονιές που έπαιζαν οι μεγάλοι και μαθαίναμε και οι μικροί το κουμκανάκι και το πινάκλ.....  Και πιστεύω ότι είναι το πρώτο μου πετυχημένο κρακελέ. 

Είχαν προηγηθεί αρκετές προσπάθειες για κρακελέ μεταξύ των οποίων κι αυτό το μικρό κουτάκι  

                                                                  

‘Αλλο ένα κουτί για τράπουλες.

Shabby chic box.   

Ετούτο δω, δεν ξέρω τι χρήση είχε, αλλά τώρα είναι ένα από τα αγαπημένα μου καθώς είναι η πρώτη μου απόπειρα στην παλαίωση και στο shabby chic. 

Boîte à couture avec décor en cuivre.     

Αυτό είναι το κουτί του ραψίματος. Μου το είχε φτιάξει ο πατέρας όταν ετοιμαζόμουν να παντρευτώ, με ωραία χωρίσματα για τις κλωστές και τα ψαλίδια.  Δεν έχει découpage, αλλά είχα φτιάξει την χαλκογραφία όταν ήμουν στο γυμνάσιο...προ αμνημονεύτων χρόνων....και την κάρφωσα στο καπάκι.

Couvercle de boîte à cigares. 

Άλλο ένα καπάκι κουτιού (από πούρα)  με δική μου χαλκογραφία. Του πρόσθεσα ένα πλαίσιο με découpage και το έκανα καδράκι. 

 

Bijoutières

Από τα πρώτα μου έργα στο découpage είναι αυτή η κοσμηματοθήκη με χαρτοπετσέτα από τον περίφημο πίνακα του Ρενουάρ  που αγόρασα σε μία έκθεση στο Παρίσι (την χαρτοπετσέτα, όχι τον πίνακα...χαχά).

Με το ίδιο θέμα, ‘έντυσα’ και μια κεραμική καρδούλα από μπομπονιέρα.

Κι άλλη μιά κεραμική μπομπονιέρα...

 Και ένα κουτάκι για χάπια...

Άλλες δύο μικρές μπιζουτιέρες ....

 

 Tabatières

Και δύο ταμπακιέρες...

Να μην ξεχάσω και την παλιά δερμάτινη ταμπακιέρα στην οποία έκανα découpage με ύφασμα από ένα παλιό πινακάκι.

 

 

  

 

Ένα κουτί για τα καλαμάκια του φραπέ...

Κι ένα για μπισκοτάκια...

 

Δύο κουτιά για χαρτομάντιλα  

Κι ένα κουτάκι με ανάγλυφα στοιχεία

Και τέλος... ένα κουτί/τσαντάκι από αρώματα μινιατούρες

Assez pour le moment.   J’espère que vous avez aimé mes boîtes.

Enough for the time being.  I hope you liked by boxes.

Αρκετά για την ώρα. Ελπίζω να σας άρεσαν τα κουτιά μου.