‘Θαλασσινή’ ανακύκλωση

Πρώτα-πρώτα, θέλω να σας ευχαριστήσω και πάλι για την συμπαράστασή σας και τα μηνύματά σας αμέσως μετά την προηγούμενη ανάρτησή μου. Θέλουμε να ξεχάσουμε αυτήν την πολύ άσχημη εμπειρία. Η ζωή συνεχίζεται και ελπίζουμε να μην μας συμβούν άλλα δυσάρεστα.  

Θα σας παρουσιάσω σήμερα αυτά που είχα ξεκινήσει 

πριν από μέρες και είχα αφήσει στην μέση. 

Εδώ και χρόνια, η κόρη μου και ο γιος μου γκρίνιαζαν και μας κορόϊδευαν κάθε φορά που, γυρίζοντας από το super-market βγάζαμε από τις τσάντες κάποιο διαφημιστικό δώρο (ξέρετε τώρα, απ’αυτά που κάνουν οι εταιρείες για να προωθήσουν ένα νέο προϊόν τους ή για να σε δελεάσουν να αγοράσεις μία διπλή συσκευασία και να σε κάνουν να πιστέψεις ότι κάτι κέρδισες...)

• Τί την πήρατε κι αυτήν την προσφορά ?
• Μόνο και μόνο επειδή έδινε δώρο ένα δισκάκι? 
• Άντε πάλι, γεμίσαμε κακόγουστα διαφημιστικά !
• Μα, είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσεις ποτέ αυτόν τον δίσκο για να σερβίρεις καφέ? 

Και είχαν δίκαιο τα παιδιά ! 

Πολλά απ’αυτά τα ‘δώρα’ κατέληγαν στην αποθήκη, στον κήπο, ή στο εργαστήρι για να ακουμπάω κάτι πάνω τους…

ήταν βέβαια από φθηνά υλικά και κάποια στιγμή έσπαζαν ή διαλύονταν και κατέληγαν στα σκουπίδια. 

Κάποια όμως, ξύλινα, λυπόμουν να τα πετάξω, γιατί πάντα είχα στον νού μου να τα αξιοποιήσω.   

Και νά που με το découpage ήρθε η ώρα τους!

Ένα τέτοιο δισκάκι, με ξύλινο πλαίσιο, ξετρύπωσα σε κάποιο ράφι της αποθήκης. Ήταν σπασμένο και είχε το κακό του το χάλι. 

 

 Είχα όμως όρεξη και είχα και... ατλακόλ !

Αφού λοιπόν το συναρμολόγησα και το κόλλησα (τοποθετώντας τον πάτο ανάποδα),

το έβαψα και του έκανα παλαίωση, λίγο κρακελέ (το οποίο στην συνέχεια δυστυχώς καλύφθηκε με το ψευτοκρακελέ της χαρτοπετσέτας) και έτσι μεταμορφώθηκε σ’έναν χαρούμενο θαλασσινό δίσκο! 

 Δεν σταμάτησα εκεί !  Σειρά είχε η μικρή ξύλινη ψωμιέρα από κάποια προώθηση μάρκας ζύμης (πριν από αρκετά χρόνια κι αυτή).

  

Τις προάλλες, βρήκα  στην αποθήκη της μητέρας μου ένα περίεργο τσίγκινο αντικείμενο. 
 

Ήταν μία φθηνή παλιομοδίτικη βάση για λαδόξυδο. Ποτέ δεν την είχα δεί να κυκλοφορεί στο σπίτι, γιατί όμως την φύλαγε η μητέρα μου?

 (ίσως να ήταν ακόμα παλαιότερη και ανήκε στην γιαγιά μου, ποιός ξέρει ?).

Γεγονός  είναι ότι και πάλι, αντί να την πετάξω, σκέφθηκα να την αξιοποιήσω, όπως και μια 'πιό σύγχρονη' διαφημιστική βάση από πιπέρια !
 

 Φτού κι απ΄την αρχή το αστάρωμα.... 

 

  Θυμήθηκα ότι είχα και δύο άδεια μπουκαλάκια από την γνωστή μάρκα ούζου και στρώθηκα να τα φτιάξω.   Στο κατάλληλο μέγεθος για λαδόξυδο...  

 Κάλυψα με βαμβακερό σπάγκο τα ανάγλυφα γράμματα στο πάνω μέρος, τελειώνοντας με μπλέ ‘φιογκάκι', επανέλαβα το ίδιο και στο κάτω μέρος και τέλος πρόσθεσα δύο μικρά μοτίφ με decoupage.

 

Μερικά ψαροπούλια στόλισαν την βάση

Και το λαδόξυδο έτοιμο για το τραπέζι (αφού γεμίσω πρώτα τα μπουκάλια εννοείται !).

  

 ‘Ετοιμη και η αλατοπιπεριέρα !!!

 

Στο ντουλάπι βρήκα επίσης μιά παλιά θήκη για χαρτοπετσέτες μ’ένα όχι και τόσο όμορφο μοτίφ, και έτσι είχε μείνει προφανώς κι αυτή αχρησιμοποίητη.  Αυτήν ξέχασα να την φωτογραφίσω για να δείτε το ‘πριν’. 

Σας δείχνω όμως το ΄μετά΄.

Τί έχετε να πείτε ?

Πώς σας φαίνεται το νέο μου θαλασσινό σετ για το τραπέζι ?

Πολλά φιλιά και ...καλή ανακύκλωση !