27 Οκτωβρίου, του Αγίου Νέστορος!

Κατ'αρχάς, εύχομαι χρόνια πολλά σ'όλες τις Δήμητρες και τους Δημήτρηδες που γιόρταζαν χθές. 
Να είναι πάντα καλά και να χαίρονται τους αγαπημένους τους. 

Σήμερα είναι του Αγίου Νέστορος κι επειδή δεν είναι πολύ γνωστή εορτή, αντιγράφω από την περυσινή μου ανάρτηση:
Ὁ Ἅγιος Νέστωρ ὁ Μάρτυρας

 Ὁ Νέστορας ἦταν πολὺ νέος στὴν ἡλικία, ὡραῖος στὴν ὄψη καὶ γνώριμoς του Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Δημητρίου.

Ὁ Νέστορας, λοιπόν, βλέποντας ὅτι ὁ αὐτοκράτωρ Διοκλητιανὸς χαιρόταν γιὰ τὶς νῖκες κάποιου σωματώδους βαρβάρου, ὀνομαζόμενου Λυαίου, μίσησε τὴν ὑπερηφάνειά του. Βλέποντας ὅμως καὶ τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, πῆρε θάρρος. Πῆγε λοιπὸν στὴν φυλακή, ὅπου ἦταν κλεισμένος ὁ Μεγαλομάρτυρας, καὶ ἔπεσε στὰ πόδια του. «Δοῦλε τοῦ Θεοῦ Δημήτριε», εἶπε, «ἐγὼ εἶμαι πρόθυμος νὰ μονομαχήσω μὲ τὸ Λυαῖο, γι’ αὐτὸ προσευχήσου γιὰ μένα στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ».

Ὁ Ἅγιος, ἀφοῦ τὸν σφράγισε μὲ τὸ σημεῖο τοῦ τιμίου Σταυροῦ, τοῦ εἶπε ὅτι καὶ τὸν Λυαῖο θὰ νικήσει καὶ γιὰ τὸν Χριστὸ θὰ μαρτυρήσει. Τότε, λοιπόν, ὁ Νέστορας μπῆκε στὸ στάδιο χωρὶς φόβο καὶ ἀνεφώνησε:  
«Θεὲ τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοι».

Καὶ ἀφοῦ πολέμησε μὲ τὸν Λυαῖο, τοῦ κατάφερε δυνατὸ χτύπημα μὲ τὸ μαχαῖρι του στὴν καρδιὰ καὶ τὸν θανάτωσε. Ἐξοργισμένος τότε ὁ Διοκλητιανός, διέταξε καὶ σκότωσαν μὲ λόγχη τὸ Νέστορα, ἀλλὰ καὶ τὸν Δημήτριο.
Ἔτσι, μ’ αὐτή του τὴν ἐνέργεια ὁ Νέστορας δίδαξε ὅτι σὲ κάθε ἀνθρώπινη πρόκληση πρέπει νὰ ἀναφωνοῦμε: «Κύριος ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ φοβηθήσομαι· τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος;». Ὁ Κύριος εἶναι βοηθός μου καὶ δὲ θὰ φοβηθῶ. Τί θὰ μοῦ κάνει ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος;

Πριν από πολλά χρόνια, μιά τέτοια μέρα σαν την σημερινή, είμασταν μαζεμένοι στο σπίτι με συγγενείς και φίλους, γιατί γιόρταζε ο μπαμπάς, όταν κτύπησε το τηλέφωνο. Την θεία Ευτυχία, την αδελφή της μαμάς, την έπιασαν οι πόνοι!! Ο θείος με τα δύο ξαδέλφια μου είχαν έρθει επίσκεψη.  Φούρ-φούρ έφυγε ο θείος, να πάρει το 'πράσινο' από το Σύνταγμα για τον Πειραιά, να προλάβει τα γεννητούρια του τρίτου του παιδιού.  

Σαν σήμερα λοιπόν γεννήθηκε η ξαδέλφη μου η 'Εφη.   

Κι εγώ της έφτιαξα αυτήν την ρομαντική καρδούλα 

Μ'αυτήν την καρδούλα συμμετέχω και στον μπλέ διαγωνισμό της Σοφίας  

και η πίσω της πλευρά

decoupage με χαρτοπετσέτα πάνω σε κρακελέ φόντο. 

Ε, να μην φτιάξω κάτι και για τις κόρες της Έφης?

 Μενταγιόν από FIMO με ντεκουπάζ χαρτοπετσέτας, κρακελέ δύο συστατικών και πατίνα. 

Ο μπαμπάς ο Νestor, που λέτε, ήταν μανιώδης καπνιστής, ακόμα και μετά από τέσσερα εμφράγματα, δεν μπορούσε να κόψει το κάπνισμα. 

Κι ένα πούρο σε κάποιες γιορτές, το κάπνιζε μ'ευχαρίστηση. 
Πίπα όμως δεν θυμάμαι να τον είχα δεί ποτέ να καπνίζει .  
Κι όμως,  σε κάποιο συρτάρι του κομοδίνου της μαμάς, ανακάλυψα τρείς πίπες τυλιγμένες σ'ένα ύφασμα. 'Αυτές ήταν του μπαμπά', μου είπε, κι εγώ τις πήρα και τις φύλαξα μέσα σ'ένα ξύλινο κουτί. 

Η μία είναι γαλλική πίπα του εργοστασίου ROPP, μοντέλλο six, η μεγάλη κυρτή γράφει επάνω της Malibu briar (υποθέτω πως θα του την είχε φέρει η θεία Νίνα από την Αμερική) και η μικρή είναι πίπα για τσιγάρο.

Με μια αναζήτηση στο  Google ενημερώθηκα  για τα είδη ξύλου που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή πίπας, πρώτα από αγριοκερασιά (cherry wood),  αργότερα από ερείκη (briar)  και διάφορα άλλα  ξύλα. 'Οπως και για τον τρόπο καθαρισμού των παλαιών μοντέλλων από τα υπολείμματα του καπνού (ίσως κάποια στιγμή να προσπαθήσω να τις καθαρίσω). 

Και μιά μέρα, χαζεύοντας παλιές φωτογραφίες, είδα τον πατέρα μου να ποζάρει με μία πίπα στο στόμα. 




Nestor, infirmier militaire, dans un village des Alpes, Decembre1940
Στρατιώτης νοσοκόμος, Δεκέμβριος του 1940, σ' ένα ορεινό χωριό των  Άλπεων!! 

'Ετσι μου λύθηκε η απορία! Τουλάχιστον αυτή η πίπα Ropp είναι άνω των 70 ετών. Τώρα, τί καπνό φουμάριζε...θα σας γελάσω!!!

Στο ίδιο συρτάρι, βρήκα δύο κουτιά γεμάτα παλιά κουμπιά.  Μερικά είναι πολύ όμορφα και μάλλον θα τα χρησιμοποιήσω κάπου. Το μικρότερο κουτί μου τράβηξε την προσοχή.  Πραγματική αντίκα!! 
Είναι μεταλλικό κουτί των 100 σιγαρέτων ASTRA της καπνοβιομηχανίας των Αδελφών Κυριαζή στο Κάϊρο της Αιγύπτου. 

Στην εσωτερική πλευρά του κουτιού υπάρχει το logo της καπνοβιομηχανίας

  Ενώ στην κάτω πλευρά  είναι αποτυπωμένη μιά εικόνα του εργοστασίου

Μιά νέα αναζήτηση στο Google με πληροφόρησε ότι οι Αδελφοί Κυριαζή, από τον Κισσό του Πηλίου, ίδρυσαν την καπνοβιομηχανία τους στο Καϊρο το 1885.    

http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Special:Book&bookcmd=download&collection_id=b05d8352e59454b0&writer=rl&return_to=Kyriazi+Freres

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα  στην σελίδα της Λαϊκής Βιβλιοθήκης του Βόλου, που είναι κληροδότημα Δαμιανού Κυριαζή

http://www.laikilibrary.gr/ioanniskyriazis.htm

  

Σε άλλη σελίδα από ουγγρικό site είδα μια συλλογή διαφορετικών κουτιών των σιγαρέτων ASTRA τα οποία  είναι περιζήτητα από τους συλλέκτες. 
Το συγκεκριμένο μοντέλλο πρέπει να είναι της εποχής του 1910,  δηλαδή είναι άνω των 100 ετών!

Σας είπα για το νέο μου 'χόμπυ'? Τρελλαίνομαι να ψάχνω στο διαδύκτιο πληροφορίες που έχουν σχέση με διάφορες αντίκες που έχω βρεί.  

'Οχι ότι έχουν καμμία μεγάλη αξία, αλλά η προέλευση και η ιστορία τους με ιντριγκάρουν πολύ. 

Πόσο μάλλον αφού δεν είναι αγορασμένα από κάποιο παλαιοπωλείο, αλλά είναι οικογενειακά κειμήλια, που έχουν περάσει από τόσα χέρια πριν φτάσουν σε μένα.

Σε προσεχή ανάρτηση, θα σας δείξω κάποια ακόμα.

Και αφού δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, ευκαιρία να σας δείξω ένα μικρό μέρος από την συλλογή σπιρτόκουτων που έχω εδώ και πολλά χρόνια.  

Είναι όλα τους από μέρη (ξενοδοχεία, εστιατόρια, αεροπορικές εταιρίες) που έχω επισκεφθεί προσωπικά, δεν μου τα έχουν φέρει κάποιοι άλλοι, κι έτσι, κάθε φορά που τα βλέπω, μου ξυπνούν αναμνήσεις από τα διάφορα ταξίδια μου.  

Δεν έχω καταφέρει να βρώ έναν τρόπο να τα προβάλω. 

Κάποια -σαν τα 'φακελλάκια' που σας δείχνω τα έχω σε πλαστικές θήκες μέσα σε κλασσέρ. Τα κουτάκια όμως είναι φυλαγμένα σε συρτάρια. 

Κάποιοι βάζουν τα σπιρτόκουτα μέσα σε μιά μεγάλη γυάλα. 

Εσείς, εάν έχετε μια τέτοια συλλογή, πώς την εκθέτετε???